Chelsea Wolfe | Unknown Rooms: A Collection of Acoustic Songs (2012) | άλμπουμ Οκτωβρίου

Το άλμπουμ του μήνα, όλως τυχαίως —ή και όχι— συνέπεσε με την περίοδο Halloween και ταιριάζει απόλυτα με τη διάθεση των ημερών (τη δική μου τουλάχιστον) και τη μουσική της Chelsea Wolfe. Γενικά, από το ντεμπούτο άλμπουμ The Grime And The Glow (2012) της Αμερικανίδας βασίλισσας του σκότους Chelsea Wolfe, μέχρι και τον τελευταίο της δίσκο Birth of Violence (2019), αν υπάρχουν μερικά στοιχεία που παραμένουν ακέραια και σταθερά, αυτά είναι: ο λυρισμός και η μαυρίλα στην οποία έχει βάλει στόχο να μας βυθίσει. Ωστόσο, από τη συνολική της πολυποίκιλη δισκογραφία εγώ διάλεξα την πιο ήπια και ακουστική-φολκ εκδοχή της, το άλμπουμ: Unknown Rooms: A Collection of Acoustic Songs (2012), από την Sargent House.

Unknown Rooms: A Collection of Acoustic Songs

Το άλμπουμ περιέχει, όπως πληροφορούμαστε ήδη από τον τίτλο, κάποια ακουστικά κομμάτια τα οποία η Chelsea Wolfe δούλευε για αρκετά χρόνια. Πρόκειται για τραγούδια που «ήταν ορφανά και τους δόθηκε ένα σπίτι». Να θυμίσω εδώ ότι έχει προηγηθεί ένα από τα πιο δυνατά άλμπουμ της, το Apokalypsis (2011). Ένα κοφτερό, σκοτεινό και οργισμένο καλλιτεχνικό εγχείρημα. Η ακουστική συλλογή τραγουδιών θα λέγαμε ότι πρόκειται για μια μουσική ανάπαυλα από τις πιο έντονες και βίαιες μουσικές αναζητήσεις, αλλά όχι από τον λυρισμό, τη σκοτεινή και απόκοσμη αισθητική της που μας έχει συνηθίσει. Απλά αυτή τη φορά θα λέγαμε ότι ο φόβος, η μελαγχολία δίνονται όχι τόσο μέσω ενός έντονου και τρομακτικού εφιάλτη, αλλά μέσα από ένα νανούρισμα με έντονα στοιχεία απόκοσμης -γκόθικ φολκ- διάθεσης επίσης, αποτίοντας έτσι και ένα φόρο τιμής στα δικά της ακούσματα (Townes Van Zandt, Hank Williams).

“I want flatlands, I want simplicity”

Το εναρκτήριο κομμάτι Flatlands είναι μαζί με το Boyfriend και το bonus track Virginia Woolf Underwater τα πιο δυνατά σημεία του δίσκου. Με το Flatlands η Chelsea Wolfe μάς ταξιδεύει μέσα από απαλές κιθάρες, ήρεμα φωνητικά και το βιολί στο δικό της ιδανικό μέρος. Η ίδια είναι απομονωμένη σε ένα σπίτι στο βουνό, όταν δεν περιοδεύει σε όλη την υφήλιο. Μέσα από διάφορες συνεντεύξεις αναφέρει ότι στη φύση επιστρέφει για να ηρεμήσει, να επεξεργαστεί τα όσα έχει εκλάβει από τις περιοδείες της και, ξανά, να παράξει το επόμενο καλλιτεχνικό της εγχείρημα. Αυτό το τραγούδι μπορεί να διαβαστεί και αλλιώς. Πώς είναι να βρίσκεσαι μέσα σε μια σχέση όπου ο ένας από τους δύο χρειάζεται να έχει πάντα κάτι να αποδείξει; Την Chelsea δεν την ενδιαφέρει αυτό, η απλότητα του να είμαστε ένα μετράει λέει. Δεν χρειάζεται να ακολουθήσουμε κοινωνικές επιταγές ή να έχουμε υλικές εμμονές κάθε φορά να κυνηγάμε:

I want flatlands, I don’t want precious stones
I never cared about anything you’ve ever owned
I want flatlands, I want simplicity
I need your arms wrapped, hard around me

”When you’re here, I know I could never love you”

Ακολουθούν τα κομμάτια The Way We Used To και Spinning Centers. Οι τόνοι πέφτουν, η Wolfe σχεδόν ψιθυρίζει μέσα από τις ψηλές της νότες, τα ρυθμικά κρουστά και τις κιθάρες στο βάθος. Το συναίσθημα που βγάζουν είναι περίεργο. Νομίζω ότι ο δίσκος αυτός, όπως και όλοι της Wolfe, θέλει ακουστικά στα αυτιά και φύση, αλλά προσέξτε, το βράδυ. Μόνο κάτω από τον έναστρο ουρανό το πρωτόγονο και σκοτεινό της καλλιτεχνικής της πρόθεσης αποκαλύπτεται. Πώς να το κάνουμε, έχει κάτι το μυσταγωγικό η τέχνη της, απαιτεί λοιπόν μια μυστηριακή «τελετή» και από εμάς:

When the minute goes by faster than the feet
When the winter passes slowly as defeat
When the face of death is after me spinning
Only dream of me, only dream of me

”I remember everything you said”

Θα μπορούσα να γράφω αναλυτικά για τις εντυπώσεις κάθε τραγουδιού, αλλά τα περισσότερα συμβαδίζουν με τα όσα ανέφερα παραπάνω. Όλη η συλλογή αποτελείται από σύντομα τραγούδια φολκ και γκόθικ αισθητικής που ως στόχο έχουν μέσα από την απλότητα των στίχων τους και των ακουστικών ενορχηστρώσεων να συντηρήσουν αυτό που μας τρώει ζωντανό. Από την άλλη πλευρά όμως, υπάρχει και η άλλη όψη, αυτή της τρυφερότητας. Η ακουστική συλλογή τραγουδιών αποτελεί μια μουσική ανάπαυλα. H Chelsea Wolfe μας εξομολογείται στιγμές απόγνωσης, από ερωτικές (Hyper Oz, Sunstorm) κραυγάζοντας: “I remember/ everything you said” μέχρι να διαλυθεί, μέχρι υπαρξιακές και μηδενιστικές στιγμές (Virginia Woolf Underwater).

Θα ακολουθήσει το Pain is Beauty. Εκεί η Chelsea Wolfe παίρνει στροφή 360 μοίρες, η μουσική ηρεμία που μας χαρίζει σε αυτή την ακουστική συλλογή καθόλου δεν μας έχει προετοιμάσει για τις μουσικές συνθέσεις που έρχονται (House of Metal, Feral Love, Sick κ.ά.).

άλμπουμ του μήνα | 2021:

• αστρογόνο | κάρμαν (2020) | άλμπουμ Ιανουαρίου
• Mazoha | ”ΠΡΤΘΛΤΣ” | άλμπουμ Φεβρουαρίου
• Mechanimal | ”Θόρυβος” | άλμπουμ Μαρτίου
• Uncensored | ”Μέσα μου ζει” | άλμπουμ Απριλίου
• The Cure | The Head on the Door (1985) | άλμπουμ Μαΐου
• Porridge Radio | ”Every Bad” (2020) | άλμπουμ Ιουλίου
• Emma Ruth Rundle | Some Heavy Ocean (2014) | άλμπουμ Αυγούστου
• ΙΝΝσόμνια (2021): στριμώχνοντας το υπαρξιακό άλγος σε τραγούδια | άλμπουμ Σεπτεμβρίου

Παρόμοια άρθρα:

• 5+1 αγαπημένα τραγούδια με άκρως φθινοπωρινή διάθεση
• Billie Eilish: Happier Than Ever
• Μαρίνα Σπανού: Κι αν ποτέ μαραθεί
• Ασανσέρ: η επιστροφή των Usurum

Για περισσότερη έμπνευση ακολουθήστε μας σε Facebook, Instagram και Spotify.