Aggressive, μελωδικό και αρκετά ποπ είναι το δεύτερο άλμπουμ της Billie Eilish, Happier Than Ever. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε στα μέσα καλοκαιριού, συγκεκριμένα 30 Ιουλίου, μα εμένα με βρήκε κάπως πιο καθυστερημένα. Η μελαγχολική επιστροφή από τις διακοπές σε συνδυασμό με ένα πολλά υποσχόμενο φθινόπωρο, κυριολεκτικά με ανάγκασαν να το ακούω καθημερινά. Όσο δεν περίμενα την κυκλοφορία αυτή, άλλο τόσο δεν περίμενα την στροφή των 180 μοιρών, με την εμφάνιση του Met Gala 2021 να αποτελεί το κερασάκι στην τούρτα.
Η ενηλικίωση έπαιξε βασικό ρόλο στη δημιουργία του άλμπουμ, με το πρώτο κομμάτι να είναι το Getting Older. Αν και, κατ’ εμέ, φαίνεται πως για άλλη μια φορά τα προβλήματα της δημοσιότητας έβαλαν το χεράκι τους. Στο NDA, βάζει ένα αγόρι να υπογράψει συμφωνητικό εχεμύθειας, καθώς σκέφτεται σοβαρά να αλλάξει καριέρα. Βρίσκεται σε αντίθεση με την πιο αισιόδοξη και μεταξένια διάθεση του my future που προηγείται. Το Halley’s Comet βέβαια έρχεται με συνοδεία πιάνου σε μια μελαγχολική μπαλάντα και επιβεβαιώνει πόσο αυτό το είδος αγαπά τη φωνή της.
Στα μισά του δίσκου διακόπτει και τραβά την προσοχή το Not My Responsibility, όπου αναφέρεται στο σώμα της, μοιάζει περισσότερο με προφορικό λόγο και αφοπλίζει με τη χρήση του β’ ενικού. Μάθαμε την Eilish με φαρδιά αντρικά ρούχα και την είδαμε σε πιο «θηλυκές» εμφανίσεις, γιατί αυτό να αποτελεί καν θέμα συζήτησης; Το OverHeated συμπληρώνει το προηγούμενο και απευθύνεται στα social media και τους paparazzi. Εκφράζει αρκετές φοβίες με πιο βασική αυτή του θανάτου και της εγκατάλειψης στο Everybody Dies.
Happier Than Ever
Από την ωκυτοκίνη, Oxytocin, και τις βόλτες σε εμπορικά κέντρα, Therefore I Am, περνάμε στο πιο δυνατό και προτελευταίο κομμάτι του δίσκου. Η αλήθεια είναι πως το ομότιτλο Happier Than Ever με χτύπησε δυνατά. Ξεκινώντας αργά, αναφέρεται στην δυστυχία μιας σχέσης, ώσπου σε μια γέφυρα ο τόνος ξαφνικά αλλάζει και προσπαθείς να ουρλιάξεις μαζί της. Τόσο η τοξικότητα στις σχέσεις για την οποία κάνει λόγο, όσο και η απελευθέρωση της φωνής της αρκούν για να σε παθιάσουν ακολουθώντας την οργή.
Η ίδια δήλωσε:
“Happier Than Ever,” probably the most therapeutic song I’ve ever written or recorded, like ever, ever, ever ‘cause I just screamed my lungs out and could barely talk afterwards, which was very satisfying to me somehow. I had wanted to get those screams out for a very long time and it was very nice to.
Από το εναρκτήριο κομμάτι μέχρι και το Male Fantasy, υπάρχει δυναμισμός. Κλείνει το άλμπουμ μιλώντας σχετικά με τα διαστρεβλωμένα γυναικεία πρότυπα και τη βιομηχανία του πορνό. Όσο κι αν η ίδια δεν παραδέχεται πως είναι αυτοβιογραφικό, το κοινό βλέπει άλλα πράγματα. Πρόκειται για προσωπικό περιεχόμενο που η έκθεσή του μπορεί να είναι δύσκολη, αλλά ίσως είναι και λυτρωτική. Το δεύτερο άλμπουμ της διαφέρει αρκετά από το πρώτο, αφήνει πίσω την dark και εφιαλτική αισθητική και πλησιάζει κάτι πιο κλασσικό.
Οι δυσκολίες της δημοσιότητας δεν εμφανίζονται πρώτη φορά ως θέμα, ωστόσο δεν παύει να είναι ενδιαφέρον. Οι ρίζες της παραμένουν ποπ, εισάγει όμως από τζαζ στοιχεία μέχρι λάτιν ρυθμούς. Πάντα ατμοσφαιρική και περίπλοκη, εξερευνά μια πιο ειλικρινή εκδοχή του εαυτού της. Η καραντίνα εξάλλου ήταν σχεδόν για όλους μας μια περίοδος ενδοσκόπησης και αλλαγής. Σίγουρα η 19χρονη πλέον Billie είναι ωριμότερη μετρώντας ήδη αρκετές επιτυχίες -με σημαντικότερη την κατάργηση χρήσης φυσικής γούνας από τον οίκο Oscar de la Renta.
Παρόμοια άρθρα:
- Chemtrails Over The Country Club: επιστροφή σε έναν χαμένο χρόνο
- Η Anne-Marie και το album-θεραπεία
- ”Goddamn, man-child”- Lana Del Rey και ένας χρόνος Norman F*cking Rockwell
- Forces of Fashion by Vogue: Μια ειλικρινής άποψη
Για περισσότερη έμπνευση ακολουθήστε μας σε Facebook, Instagram και Spotify
