Παλιά κλασικά βιβλία, με αμέτρητες σελίδες γεμάτες πανέμορφες εικόνες και σκηνές. Πολλά από τα βιβλία της Jane Austen έχουν μεταφερθεί στην μεγάλη οθόνη. Μερικά από αυτά πάνω από μία φορά, καθώς ένα βιβλίο μπορεί να διασκευαστεί διαφορετικά με το πέρας των χρόνων. Το έχουμε δει στο Περιφάνια και Προκατάληψη και τώρα ήρθε η ώρα να σχολιάσουμε μια διαφορετική ιστορία της συγγραφέα απ’ όσες την έχουμε συνηθίσει, το Emma.
Περίληψη
Η Emma Woodhouse (Anya Taylor-Joy) είναι μία 21χρονη κοπέλα της υψηλής κοινωνίας, στην Αγγλία του 1800. Ζει με τον πατέρα της στο μεγάλο τους κτίσμα, εφόσον η αδερφή της έχει παντρευτεί και η μητέρα της έχει πεθάνει. Ασχολία της είναι να ταιριάζει τους κοντινούς της ανθρώπους. Παίζει δηλαδή την προξενήτρα σε όσους θεωρεί πως ταιριάζουν και μέχρι τώρα έχει βγει σωστή.
Αφού συνδέει την νταντά της με έναν ευγενή, μόνη της παρέα μένει η Harriet Smith. Το πιο κοντινό της πρόσωπο στην ίδια ηλικία με εκείνη. Από την άλλη υπάρχει ο Mr. Knightley, συχνός επισκέπτης στην οικία των Woodhouse και καλός φίλος της Emma. Μόνο που η προσωπική της ζωή αρχίζει να παίρνει πιο περίπλοκα μονοπάτια όταν κινδυνεύει να χάσει από κοντά της τη φίλη της. Και το ειδύλλιο με τον φίλο της που αρνείται να δεχτεί εμφανίζεται στο το προσκήνιο.
Η οικογένεια Woodhouse
Η Emma, έχοντας μεγαλώσει σε ένα ιδιαίτερο περιβάλλον, τα χαρακτηριστικά που έχει αποκτήσει παρατηρούμε πως ανεβάζουν τις απαιτήσεις των ανθρώπων γύρω της. Θεωρείται εξαιρετικά καλλιεργημένη, σε βαθμό ίσως μόχθου άλλων γυναικών, με καθωσπρέπει συμπεριφορά και ένα αξιοθαύμαστο ταλέντο στο πιάνο. Οι ιδέες και οι απόψεις που έχουν υπερχειλίσει στο μυαλό της από τον γύρω κόσμο την κάνουν να βγάζει κάποια έντονα χαρακτηριστικά όπως τη ζήλεια και τον εγωισμό. Ειδικά στο θέμα των προξενιών της φίλης της, βρίσκει τον εαυτό της να δελεάζεται με καταστάσεις που τη βγάζουν εκτός εαυτού.
Από την άλλη, ο εκκεντρικός χαρακτήρας του πατέρα της κινεί ιδιαίτερα τα βλέμματα. Έχει χάσει τη γυναίκα του μια χιονισμένη μέρα, αποκτώντας φοβίες ακόμα και στην πτώση μιας νιφάδας. Ο ήχος της λέξης χιόνι, δημιουργεί πανικό στον ίδιο όσο και εν συνέπεια στους γύρω του. Πλέον κατοικεί με την μικρή του κόρη Emma σε ένα τεράστιο κτίσμα και ο φόβος να μείνει μόνος του γίνεται μια βαριά σκιά που βρίσκεται συνεχώς στην ατμόσφαιρα.
Περί έρωτα
Ξεκάθαρο στοιχείο που συνδέει όλα τα έργα της Jane Austen είναι το κομμάτι του έρωτα. Η πρώτη συμπάθεια ή αντιπάθεια. Η στιγμή που όλα αλλάζουν και από μια απλή εικόνα ενός φίλου καταλήγει να γεμίζει πεταλούδες το στομάχι του πρωταγωνιστή. Ή σκηνές γεμάτες ζήλεια και πειράγματα. Στο Emma αυτό δεν θα σας λείψει καθόλου.
Η ίδια μπλέκει τον εαυτό της και τους γύρω της σε ειδυλλιακές καταστάσεις, παίζοντας με βλέμματα και συναισθήματα. Από φόβο μη χάσει τη Harriet από το πλευρό της, τη μεταπείθει να μη δεχτεί μια πρόταση γάμου. Αλλά τη γυροφέρνει με άλλες περιπτώσεις όπου ο έρωτας κατέληγε να είναι κάθε φορά μονόπλευρος. Αυτό έχει κάθε φορά ως αποτέλεσμα την φίλη της να πληγώνεται και την ίδια να της δίνει έναν ώμο να κλάψει. Μόνο όταν αρχίζει να βρίσκει εμπόδια στις ματιές του Mr. Knightley αρχίζει να αντιλαμβάνεται και τα δικά της συναισθήματα.
Σχολιασμός
Κλασική ταινία εποχής θα έλεγε κανείς, όχι κάτι το ασυνήθιστο ή διαφορετικό. Πλέον όμως, ενώ το συγκεκριμένο είδος φαίνεται να έλκει όλο και περισσότερο κοινό, οι απαιτήσεις αλλάζουν. Τα χρώματα, οι λήψεις, η στάση του κάθε χαρακτήρα κάνουν τη ταινία για μένα διαφορετική από όσες έχω δει. Η Autumn de Wilde, στη πρώτη της προσπάθεια να διευθύνει μια παραγωγή ταινίας, μας δείχνει τις καλλιτεχνικές της οπτικές. Κάθε εικόνα καταλήγει να γίνεται αισθητικά ευχάριστη στα μάτια του θεατή. Πράγμα που κάνει την Emma μια αρκετά απολαυστική ταινία.
Η Anya Taylor-Joy, μια γνωστή και ταλαντούχα νέα ηθοποιός, παίζει τον ρόλο της με εξαιρετική άνεση. Με λεπτεπίλεπτες κινήσεις δίνει στον ρόλο μια νέα πνοή. Από την άλλη, ο Bill Nighy που υποδύεται τον πατέρα της έχει μία ιδιαίτερη δόση τρέλας, με ακραία σοβαρό ύφος που όμως καταφέρνει να δώσει στον θεατή ακριβώς αυτό που χρειάζεται. Στις δύο ώρες προβολής, ο χρόνος καταλήγει να περνάει ευχάριστα με την αισθητική μιας παλιάς εποχής. Αφήνοντας όμως το βλέμμα να πλανάται σε καταπράσινα τοπία, άλλα απλά και άλλα γεμάτα χρωματιστά λουλούδια, στις ενδιαφέρουσες ενδυμασίες, στα έντονα και ζωηρά χρώματα αλλά και στις οπτικές που κάνουν τη ταινία ιδιαίτερη.
Παρόμοια άρθρα:
- Περηφάνια και Προκατάληψη: Οι απαιτήσεις των παλιών εποχών
- Το Τελευταίο Γράμμα από τον Εραστή σου: Όταν ένα γράμμα μπορεί να αλλάξει τα πάντα
- Sleepless in Seattle: Μία όχι μόνο ρομαντική ταινία
Ακολουθήστε τις σελίδες μας σε Facebook, Instagram και Spotify για περισσότερη έμπνευση.
