Καλημέρα σας και καλώς ήρθατε σε μια ακόμη Vintagia Παρασκευής. Πώς είστε; Πώς πέρασε η εβδομάδα σας; Η αλήθεια είναι ότι πέρασε κάπως γρήγορα… Κάπως σαν να μπαίνουμε σε κανονικούς ρυθμούς, μετά τις γιορτές… Κι ας μην έχουμε ακόμη μουσική στην εστίαση και ακούμε τα νέα του διπλανού. Έχει μεγαλώσει και το αφτί μας από το λαστιχάκι της μάσκας. Έχουμε ξεχάσει πώς μοιάζουνε και τα χαμόγελα μας…
Όπως και να ‘χει, συνεχίζουμε… Αν κάτι κατάλαβα αυτή την εβδομάδα είναι, ότι πρέπει που και που να μας κανακεύουμε… Να κάνουμε μια αναδρομή στο τι έχουμε πράξει και τι έχουμε περάσει. Να μην μας “χτυπάμε” αλύπητα με συμβάντα που δεν μας ικανοποιούν.
Δεν ζούμε και τις καλύτερες ημέρες, αλλά ok, δεν αλλάζουν δυστυχώς ή ευτυχώς (και ας είναι μια κατάσταση από το 2020). Στο χέρι μας είναι, να τις προσαρμόζουμε στο καλύτερο δυνατό, έτσι ώστε να βλέπουμε λεπτομέρειες που ξεχνάμε και προσπερνάμε. Λεπτομέρειες που όπως και να ‘χει, φτιάχνουν την ημέρας μας.
Δεν ξέρω αν συνεχίζετε να έχετε όνειρα και στόχους. Ύστερα από κάποιες συζητήσεις, έχω καταλάβει ότι λίγο πολύ, έχουμε χάσει τον προσανατολισμό μας. Έχουμε μια τάση φυγής και απελπισίας. Δεν είναι κακό. Απλώς ξεχνάμε ποιοι είμαστε και τι πραγματικά ζητάμε. Είναι κρίμα να χάσουμε μια ζωή μόνο και μόνο επειδή φοβηθήκαμε ή επειδή μας πήρε από κάτω. Είτε η στεναχώρια είτε η ρουτίνα.
Αυτό με το ρήμα “νοιάζομαι”
Το θέμα είναι, να έχουμε γύρω μας ανθρώπους που νοιάζονται. Ανθρώπους από τους οποίους εισπράττουμε αγάπη και μπορούμε να ακουμπάμε πάνω τους την όποια ανησυχία, να μας καθησυχάζουν και να μας δίνουν μια ώθηση, να πάμε παρακάτω.
Η Τάχα Μου Δήθεν Σοφή Κουκουβάγια, δεν είχε πολλά να πει… Μαζεύει τα φτερά και φεύγει…
See you…
Παρόμοια άρθρα:
Ακολουθήστε τις σελίδες μας σε Facebook, Instagram και Spotify για περισσότερη έμπνευση.
