Δεν έχει αρκετό καιρό που κυκλοφόρησε και στα ελληνικά, το βιβλίο της Αγγλίδας Λουίζ Φάιν, με τίτλο Η Κόρη Του Ράιχ. Ένα έργο βασισμένο στο συναίσθημα και στην ιστορία συνάμα. Στην πραγματικότητα και στη μυθοπλασία που αγγίζει, ωστόσο, τον ρεαλισμό.
Σε μια μακρινή διάσταση, σε ένα σκοτεινό παρελθόν, τότε που στην εξουσία ανερχόταν ο Χίτλερ με το τρίτο Ράιχ του και τον αντισημιτισμό, ένα κορίτσι η Χέρτα Χάινριχ, τολμάει να πατήσει σε ξένα χωράφια. Να γευτεί τον απαγορευμένο καρπό. Κόρη κάποιου ναζί αξιωματικού, η Χέρτα μεγαλώνει με το πορτρέτο του Χίτλερ στο δωμάτιο της. Με τη φωνή του να ψιθυρίζει στα αφτιά της το σωστό και το λάθος. Στοχεύοντας να παίξει τον δικό της ρόλο στο χιλιετές Ράιχ και μεγαλωμένη μέσα σε θεωρίες συνωμοσίας, όταν το κορίτσι φτάνει στην εφηβεία αρχίζει να αποκτά προσωπική κρίση. Η τυχαία συνάντηση της με τον άλλοτε φίλο του αδερφού της, Βάλτερ, την αναγκάζει όχι μόνο να αναθεωρήσει τις απόψεις της περί ναζισμού, μα και να αφήσει την καρδιά της ελεύθερη στον έρωτα του νεαρού Εβραίου. Έναν έρωτα από αυτούς που μια φορά συναντά κανείς στη ζωή του. Από αυτούς που τελικά καταλήγουν άδοξα και στοιχειώνουν τους ανθρώπους για πάντα.
Περί βιβλίου…
Με δεξιοτεχνία και σεβασμό προς την ιστορία, η συγγραφέας αντλεί έμπνευση από την προσωπική ιστορία του πατέρα της, ο οποίος κάποτε ζούσε στη Λειψία. Με λεπτομέρειες και γνώσεις που ξεπερνούν τη φαντασία, ο αναγνώστης, όχι απλά τοποθετείται στη καρδιά των τότε γεγονότων, αλλά καταφέρνει να γίνει κομμάτι και πρωταγωνιστής της πλοκής. Με την αίσθηση ότι περπατά στη συνοικία της Γκόλις, αισθάνεται στο βλέμμα του μίσους και της απέχθειας προς τους Εβραίους και παράλληλα βιώνει τον φόβο και τον τρόμο που λάμβαναν οι άνθρωποι, εξαιτίας των διαφορετικών θρησκευτικών πεποιθήσεων τους.
Χτίζοντας χαρακτήρες ακραίους, μα και συμβατικούς, παράλληλα πάντα με τα γεγονότα, το «συναίσθημα» είναι το βασικό μέλημα της δημιουργού.
Η ανάγκη για ταύτιση, η ανάγκη για θλίψη, θυμό, ανακούφιση, οι έντονες αντιθέσεις και τα οξύμωρα σχήματα είναι μόνο μερικά από τα προτερήματα της πένας της. Με έρευνα που στοιχειώνει, αξιοσημείωτα ιστορικά γεγονότα, όπως η Νύχτα των Κρυστάλλων, παίρνουν ξανά μορφή, με τις φλόγες της νύχτας εκείνης να καίνε τη συνείδηση της ανθρωπότητας. Εικόνες όμορφες, ρομαντικές, όπως τις τρεις νύχτες της Χέρτα και του Βάλτερ, και παράλληλα εικόνες δραματικές, γεμάτες φρίκη και πόνο όπως αυτές από τα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας, στέκονται ικανές να ξεθάψουν τον πιο σκοτεινό εφιάλτη της παγκόσμιας ιστορίας.
«Όποιοι δεν διδάσκονται από την ιστορία, είναι καταδικασμένοι να την επαναλάβουν.»
– Ουίνστον Τσόρτσιλ
Αυτή η φράση είναι χαραγμένη στις πρώτες σελίδες του βιβλίου. Και όχι άσκοπα. Η Κόρη του Ράιχ, θα μπορούσε να είναι ένα βιβλίο πιο επίκαιρο από ποτέ. Σε μια εποχή που ο αντισημιτισμός και ο ρατσισμός γεννιούνται από τις στάχτες τους ξανά, καλό είναι να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι. Η ίδια η συγγραφέας υπερτονίζει στο σημείωμα της, πως σκοπός της ήταν να εισάγει στους αναγνώστες σε έναν κόσμο για τον οποίο ίσως δε γνώριζαν τίποτα. Μάλιστα, το αρχικό της πλάνο ήταν να γράψει το βιβλίο από την Εβραϊκή οπτική. Τα όσα όμως μάθαινε μέσα από τη μακροσκελή έρευνά της, την έλκυαν ως προς το να κατανοήσει τη ναζιστική νοοτροπία.
Πώς μπόρεσε ένας λαός τόσο βαθιά πολιτισμένος, ένα έθνος τόσο δημοκρατικό να επιδείξει τέτοια απίστευτη βαναυσότητα, να συμπεριφερθεί τόσο απάνθρωπα σε μια μερίδα πληθυσμού και να διαπράξει κτηνωδίες σε τέτοια αδιανόητη κλίμακα;
…αναρωτιέται η Λουίζ Φάιν.
Κι όμως, ο Χίτλερ, οι θεωρίες και τα τσιράκια του, ήταν κάτι παραπάνω από μια πολιτική ιδεολογία. Για κάποιους, όπως η οικογένεια της Χέρτα, ο Χιτλερ ήταν αυτό που σήμερα αποκαλούμε cult leader. Μια θρησκεία που στηρίχτηκε στο μίσος και στην απόγνωση του Γερμανικού λαού.
Τέλος…
Η Κόρη του Ράιχ, είναι ένα βιβλίο που παρά τις σχεδόν 700 σελίδες του διαβάζεται «εν μία νυκτί». Πρόκειται για ένα συνονθύλευμα συναισθημάτων και ιστορίας. Μια εσκεμμένη προσπάθεια να δείξει πως η αγάπη είναι ικανή για τα πάντα, όποιες κι αν είναι οι συνθήκες που την περικυκλώνουν. Το γλυκόπικρο τέλος του, δακρύβρεχτο μέχρι εκεί που δεν πάει, αναζητά μια τεράστια «συγγνώμη» από όλους αυτούς που με το μίσος και τις ακραίες πεποιθήσεις τους στέρησαν την αγάπη και την ελευθερία από ανθρώπους που στην ουσία είχαν μόνο άνθη στη ψυχή τους.
Παρόμοια άρθρα:
- Ο Ζαν Περντί και το Μικρό Παριζιάνικο Βιβλιοπωλείο
- Η Βιβλιοθηκάριος του Άουσβιτς και η Ντίτα Κράους
- Η συμφωνία στο Μόναχο και ο Ρόμπερτ Χάρις
Για περισσότερη έμπνευση ακολουθήστε μας σε Facebook, Instagram και Spotify.
