Η λέξη πόλεμος για περισσότερους από εμάς είναι μία λέξη χαραγμένη στα βιβλία ιστορίας των σχολικών μας χρόνων. Όμως αρκετός κόσμος έζησε ή ακόμα εξακολουθεί να ζει την κυριολεκτική έννοια της λέξης χάνοντας κομμάτια του εαυτού του. Είναι μία κατάσταση που πραγματικά κανένας δεν εύχεται να ζήσει. Όμως η σκληρή πραγματικότητα πολλές φορές παίζει το δικό της παιχνίδι. Μια σκοτεινή νότα στο πεντάγραμμο της έχθρας που έριξε έναν απλό δικηγόρο στις βαθιές του γραμμές. Η Γέφυρα των Κατασκόπων αποτελεί κομμάτι πραγματικής ιστορίας σε μια εποχή όχι πάρα πολύ μακριά από το σήμερα.
Περίληψη
Ο James Donavan (Tom Hanks) είναι ένας δικηγόρος που ειδικεύεται στις ασφάλειες. Εν καιρώ ψυχρού πολέμου, ανακαλύπτουν στην Αμερική έναν Ρώσο κατάσκοπο τον Rudolf Abel (Mark Rylance) όπου ανατίθεται στον James ως πελάτης προς υπεράσπιση. Ενώ η δίκη μοιάζει με τετελεσμένο γεγονός, ο δικηγόρος προσπαθεί να αποτρέψει την θανατική ποινή ως επιχείρημα προς μελλοντικές ανάγκες.
Όταν στο αντίπαλο στρατόπεδο ένας Αμερικανός κατάσκοπος πιάνεται αιχμάλωτος, ο James βρίσκει την ευκαιρία για ανταλλαγή κρατουμένων. Έτσι επισκέπτεται το Βερολίνο στο διάστημα δημιουργίας του τοίχους, που χωρίζει το Ανατολικό με το Δυτικό, για τη διαπραγμάτευση. Μόνο που η κατάσταση περιπλέκεται όταν ένας Αμερικανός φοιτητής πιάνεται στη λάθος μεριά του τοίχους.
Ο δικηγόρος και ο πελάτης
Η λέξη κατάσκοπος μας φέρνει στο μυαλό έναν μυστικό πράκτορα που κρύβεται πίσω από αντικείμενα για να παρακολουθήσει κάποιον χωρίς να τον αντιληφθούν. Ταινίες που αποτελούνται από τέτοιους χαρακτήρες είναι άπειρες. Όμως όταν μιλάμε για πραγματικά γεγονότα και εποχή όπου ο πόλεμος ήταν η θλιβερή καθημερινότητα, η λέξη αυτή αποκτάει διαφορετικό νόημα.
Είναι λογικό να υπάρχει αυτόματα μια αντιπάθεια, ίσως και μίσος προς το άτομο αυτό. Το χαρακτηριστικό όμως του James ήταν πως είχε περισσότερη αλληλεπίδραση με τον κρατούμενο απ’ ότι ο δικαστής. Η σχέση που απέκτησε με τον Rudolf, όπου κατέληξε να μαθαίνει για τη ζωή του, ήταν και αυτή που έβγαλε την ευαίσθητη πλευρά του και παραμέρισε μια λέξη που μπορεί να σήμανε την καταστροφή ενός ολόκληρου πληθυσμού. Του κόσμου του ίδιου του πρωταγωνιστή. Πράγμα που οι πολίτες επέμεναν να του θυμίζουν με επιθετικούς τρόπους.
James Donavan
Ένας άνθρωπος, ένας οικογενειάρχης, ένας απλός δικηγόρος. Χωρίς μεγάλη εμπειρία προς υποθέσεις εγκλημάτων παίρνει μια καθοριστική δουλειά για τον ίδιο. Ο φόβος εμπλοκής της δικής του οικογένειας είναι το βασικό στοιχείο που προσπαθεί να γλυτώσει και σώσει από όλη την ιστορία. Είναι και ο λόγος που παραμερίζει την αλήθεια όταν τον αναγκάζουν να ταξιδέψει στο Βερολίνο την πιο επικίνδυνη εποχή.
Η αποφασιστικότητα όμως να σώσει έναν άνθρωπο που θεωρεί το κράτος του απειλή εμπλουτίζεται με έναν ακόμη επιβάτη. Ο φοιτητής που αδίκως βρίσκεται κρατούμενος με το ψευδές ενοχοποιητικό ως κατάσκοπος να του επιβαρύνει τη θέση. Η διαπραγμάτευση πλέον δεν είναι δύο πλευρών αλλά τριών, κάτι που δυσκολεύει τη προσπάθεια του δικηγόρου. Όμως στη Γέφυρα των Κατασκόπων μας δείχνει το πείσμα του James για να σώσει όσους περισσότερους ανθρώπους μπορεί.
Οι ηθοποιοί
Πέρα από το θέμα της ταινίας που τραβάει εξ’ αρχής τα βλέμματα των θεατών, έναν επίσης σημαντικό ρόλο παίζει και το casting. Ο πολυαγαπημένος και ταλαντούχος Tom Hanks έχοντας τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη Γέφυρα των Κατασκόπων αποδίδει ένα ζεστό συναίσθημα ενσυναίσθησης αλλά και νοσταλγίας. Αφήνει τον εαυτό του να έρθει κοντά με έναν αντίπαλο, αλλά συνάμα δείχνει πόσο του λείπει το ζεστό του το σπίτι όταν βρίσκεται μακριά. Η σιγουριά και η αποφασιστικότητα μένουν κρεμασμένα στο πρόσωπό του σαν μια μάσκα θέλησης δικαιοσύνης.
Ο Mark Rylance υποδύοντας τον αδικημένο κακό, για μένα ήταν μια έκπληξη που δεν περίμενα να νιώσω. Είχε σε όλη τη διάρκεια της ταινίας μια θλίψη και ταυτόχρονα αδιαφορία στο βλέμμα του που σε απέτρεπε από το να τον μισήσεις. Ερχόταν αντιμέτωπος με τραγικές για τον ίδιο καταστάσεις, αλλά δεν άφηνε κανέναν να δει αν όντως είχε κάποιο έντονο συναίσθημα για αυτό. Για την ταινία θεωρώ πως η κάθε του λήψη ήταν ένα ευχάριστο διάλειμμα. «Θα βοηθούσε;» ήταν η απάντηση σε κάθε ερώτημα προς την ανησυχία του δικηγόρου, κάτι που αποδείκνυε την ηρεμία και στιβαρότητα του χαρακτήρα του.
Εν κατακλείδι
Για τις σκηνοθετικές δυνατότητες του Spielberg δεν νομίζω πως χρειάζεται να γράψω. Η ταινία είναι υπέροχη από πολλές απόψεις. Κρατάει τη προσοχή του θεατή καθ’ όλη τη διάρκεια, αν και προσωπικά τα τελευταία δεκαπέντε λεπτά ήταν τα πιο αγωνιώδη. Οι ηθοποιοί είναι εξαιρετικά διαλεγμένοι ώστε να ερμηνεύσουν τον ρόλο που τους δόθηκε. Κάτι που έκανε τον Mark Rylance να πάρει Όσκαρ Β’ ανδρικού ρόλου.
Παρόλα αυτά να σημειωθεί πως αρκετά από τα γεγονότα είτε δεν συνέβησαν στη πραγματικότητα, είτε έγιναν με ελαφρώς διαφορετικές συνθήκες. Είναι όμως κατανοητό ότι οι αλλαγές μπήκαν στη πραγματική πλοκή για να δώσει αυτό που λέμε το κάτι παραπάνω σε μια υπόθεση που γίνεται ταινία.
Παρόμοια άρθρα:
- The Stanford Prison Experiment: Η επιρροή της εξουσίας
- Νύφες: το αριστούργημα του Παντελή Βούλγαρη
- Rush: Lauda εναντίον Hunt
Aκολουθήστε μας σε Facebook, Instagram και Spotify για περισσότερη έμπνευση.
