Ας ξεκαθαρίσω κάτι από την αρχή. Ως ντράμερ, αλλά και ως λάτρης της μουσικής, κατατάσσω τους Led Zeppelin στις κορυφαίες μπάντες που δημιουργήθηκαν ποτέ. Η μουσική κληρονομιά τους κάθε άλλο παρά μικρή είναι. Τα εκκωφαντικά δυνατά ντραμς του John Bonham. Ο επιθετικός ήχος της κιθάρας του Jimmy Page. Η μουσική ιδιοφυία του μπασίστα John Paul Jones. Τα εμβληματικά φωνητικά του Robert Plant. Ο ήχος τους αναστατώνει και ξεσηκώνει ακόμα και 50 (και βάλε!) χρόνια μετά την πρώτη τους εμφάνιση. Σίγουρα, όταν μιλάμε για Led Zeppelin, δύσκολα μπορούμε να κάνουμε λόγο περί «κρυμμένων» διαμαντιών. Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν. Ας δούμε λοιπόν τι ανακαλύψαμε σήμερα.
Το Κομμάτι
Το Down By The Seaside κυκλοφόρησε το 1975, στον δεύτερο δίσκο του Physical Graffiti (στο ίδιο άλμπουμ υπάρχει και το θρυλικό Kashmir). Σε αντίθεση με το Kashmir όμως, το οποίο υιοθετεί έναν συμφωνικό χαρακτήρα, με έντονες και δυνατές μελωδίες, το Down By The Seaside διατηρεί ένα πιο «χαμηλό προφίλ».
Το κομμάτι ξεκινάει με την χαλαρή, σχεδόν χαβανέζικη μελωδία της κιθάρας, μεταφέροντας τον ακροατή σε μια όαση χαλάρωσης. Με το πρώτο ακόρντο μεταφέρεσαι σε μια άδεια παραλία, κάτω από ευκαλύπτους. Φοράς ένα ψάθινο καπέλο που μισοκαλύπτει τα μάτια σου και λικνίζεσαι σε μια αιώρα. Εναλλακτικά, απολαμβάνεις μια παγωμένη Pina Colada ακούγοντας το κύμα να σκάει στην ακτή. Όπως και να έχει, το τραγούδι «μυρίζει» καλοκαιράκι. Και ποιος δεν θέλει λίγο ακόμα καλοκαιράκι;
Το κομμάτι διατηρεί γενικά το χαλαρό ύφος του, μέχρι το σόλο στο δεύτερο λεπτό. Εκεί το τέμπο ανεβαίνει, οι μελωδίες της κιθάρας γίνονται πιο σκοτεινές, αποκτώντας ένα πιο δραστήριο στυλ. Η αλλαγή αυτή δεν γίνεται κατά λάθος. Προκαλεί τον ακροατή να σηκωθεί και να χορέψει, αφήνοντας για λίγο στην άκρη την αιώρα του. Αυτή η δυναμικότητα διατηρείται ως το τρίτο λεπτό, μέχρι που δίνεται η λήξη και επανέρχεται στην πρώτη χαλαρή μορφή του ως το τέλος.
Προσωπική Άποψη
Το Down By The Seaside αποτελεί ένα ιδιαίτερο κομμάτι για τους Led Zeppelin. Κυρίως γιατί δεν περιμένεις να ακούσεις ένα τέτοιο κομμάτι από τους Led Zeppelin. Ίσως και γι αυτόν τον λόγο να μην απέκτησε ποτέ την επιτυχία που απολάμβαναν κομμάτια όπως το Immigrant Song ή και το Kashmir από το ίδιο άλμπουμ. Θυμάμαι όταν το άκουσα για πρώτη φορά, κολλημένος κάπου στην κίνηση της Μεσογείων, αυτόματα σκέφτηκα: «Oυάου, Zeppelin είναι αυτό; Δεν παίζει». Κι ενώ περιμένω το φανάρι να ανάψει, με τον νου μου φεύγω και ταξιδεύω. Πλέον αράζω κάτω από μια σκιά, σε κάποια εξωτική παραλία. Το κύμα χαϊδεύει τα βράχια, ενώ η κατάξανθη άμμος αστράφτει κάτω από τον καυτό ήλιο. Όλα είναι ήρεμα και χαλαρά. Και ξάφνου το φανάρι ανάβει πράσινο και πρέπει να ξεκινήσω για να μην με σκυλοβρίσει ο πίσω. Ξενέρα.
Μπορείς να ακούσεις το κομμάτι εδώ:
Παρόμοια άρθρα:
- Κυκλοφόρησε το νέο βίντεο από τους Radiohead για το single “If You Say The Word”!
- Σωκράτης Μάλαμας και οι πέντε «διαμάντια» δίσκοι του
- Όλα όσα θα ήθελες να μάθεις για το Law and Order: Special Victims Unit
Aκολουθήστε μας σε Facebook, Instagram και Spotify για περισσότερη έμπνευση.
