Ηχογράφηση από τη Σοφία Σακαρίκου:
Από τα λαζάνια του Garfield μέχρι την ομελέτα που με αγάπη σερβίρει ο Ρέμι στο Ratatouille, η αγάπη για το animated φαγητό παραμένει η ίδια. Οι σχεδιαστές κινουμένων σχεδίων δεν έχουν τη δυνατότητα να βασιστούν σε καμία άλλη αίσθηση για τη δημιουργία μιας δελεαστικής εικόνας κι αυτό εξηγεί αρκετά τις φορές που αναζητούσαμε τις αυθεντικές συνταγές για τα αγαπημένα φαγητά των χαρακτήρων. Στον μαγικό κόσμο ωστόσο του αγαπητού Studio Ghibli το φαγητό εμφανίζεται στα καλύτερα του. Είναι γνωστό ότι τα ιαπωνικά anime λατρεύουν την έντονη έκφραση συναισθημάτων.
“I hate boys! But I love Nanny’s food better than anything else in the whole world.”
Ένα σπουδαίο χαρακτηριστικό του Studio Ghibli είναι η οικεία αίσθηση που δημιουργεί. Βλέποντας από μικρή ηλικία παραγωγές του Hayao Miyazaki δεν νιώθω παρά μόνο νοσταλγία για μια εποχή που δεν έζησα. Είτε οι ιστορίες διαδραματίζονται σε φανταστικούς κόσμους και ιπτάμενα -αλλά και κινούμενα- κάστρα, είτε αποτυπώνουν τη σκληρή πραγματικότητα του πολέμου. Οι ταινίες του Studio δεν έφυγαν ποτέ από την ιαπωνική κουλτούρα, το φαγητό αποτελεί έκφραση της ταυτότητας και της οικογένειας. Η κουζίνα είναι παράδοση. Η Chihiro στο Spirited Away πρέπει να καταναλώσει φαγητό του τόπου για να μπορέσει να παραμείνει. Στο My Neighbor Totoro, το πρώτο πράγμα που κάνει η οικογένεια είναι να φάει μαζί.
Τα λαχανικά και τα φρέσκα προϊόντα είναι εξέχουσας σημασίας με αποτέλεσμα να βλέπουμε μαγειρέματα και υπαίθριες αγορές, τόσο στο Howl’s Moving Castle όσο και στο Kiki’s Delivery Service, όπου είναι πολύβουες και γεμάτες χρώματα. Η διαδικασία μαγειρέματος, το σερβίρισμα καθώς και η στιγμή όπου η οικογένεια απολαμβάνει ένα γεύμα αντιμετωπίζεται πάντα με σεβασμό. Σε όλες τις παραγωγές δίνεται ιδιαίτερη βαρύτητα: η αφήγηση επιβραδύνεται και οι σκηνές σχετίζονται αρκετά με τη γενική ιστορία. Η Chihiro είδε τους γονείς της να καταναλώνουν αμέτρητες ποσότητες φαγητού με αποτέλεσμα να μεταμορφωθούν σε γουρούνια, «αναγκάζοντάς» την να βρει τη λύση και να ξεκινήσει το γνωστό ταξίδι στη Χώρα των Πνευμάτων.
“She already ate all the ham out of those.”
Στο Howl’s Moving Castle, μια από τις πιο δημοφιλής ταινίες του Studio ιδιαίτερα χαρακτηριστικό είναι το πρωινό του Howl. Στην πρώτη μέρα της Sophie στο κάστρο, ο Markl πλησιάζει ένα τραπέζι γεμάτο λαχανικά, λουκάνικα, αυγά. Αν και φανερά ενοχλημένος με την παρουσία της ηλικιωμένης γυναίκας στη ζωή τους, μοιράζει το ψωμί στα δύο με μια συμβολική κίνηση αποδοχής της στην «οικογένεια». Τρώγοντας με λαιμαργία τα αυγά του ο μικρός Markl, δηλώνει πως δεν θυμάται από πότε έχει να φάει πρωινό. Παρά την αφθονία φαγητού στο σπίτι, ο Howl δεν δύναται να ασχοληθεί με το μαγείρεμα και το νοικοκυριό. Η Sophie κερδίζει την θέση της, την χρειάζονται απελπισμένα στη ζωή τους -ακόμη κι αν είναι για τα αυγά με μπέικον που με «θράσος» τοποθέτησε το τηγάνι επάνω στον Calsifer.
“HAAAM!”
Το ramen bowl αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά και iconic φαγητά της ιαπωνικής κουζίνας. Είναι ο ορισμός του comfort food, τέλος! Οι παραλλαγές είναι πολλές και εύκολα μπορούμε να πούμε πως μπορούμε να το φάμε και σπίτι μας, αν και μεταξύ μας δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Μια φορά λοιπόν που αποφάσισα να φτιάξω αυτό το περιβόητο ζεστό bowl, ανακάλυψα πως υπάρχει συγκεκριμένος τρόπος κατανάλωσής του. Πρώτα καταναλώνονται τα toppings, έπειτα τα noodles, αφήνοντας τον ζωμό για το τέλος. Μπορεί πρώτον να μην θυμάμαι καλά και δεύτερον να μην έχει καμία σημασία, αλλού όμως θέλω να καταλήξω. Η Ponyo, στην ομώνυμη ταινία, μας δίνει το καλύτερο μάθημα που θα μπορούσαμε να πάρουμε σχετικά με τους «σωστούς τρόπους που πρέπει να φας ένα ramen bowl». Μην αφήσεις το bowl σου να κρυώσει, δώσε βάση στην προετοιμασία και στα toppings.
Το ζαμπόν του bowl της, λοιπόν, αποτελεί ένα σύνδεσμο της Ponyo με τον ανθρώπινο κόσμο και τους φίλους της. Από το μωρό ψάρι που ήταν και το καταβρόχθιζε με λαχτάρα, μέχρι το κοριτσάκι που έγινε και γκρίνιαζε σαν πεισματάρικο παιδί για το ζαμπόν της, αγγίζει την νέα της φύση μέσα από την πιο όμορφη ανθρώπινη εμπειρία. Μοιράζεται ένα γεύμα με ένα φίλο που αγαπά.
Σε όλο το Studio, σε ολόκληρο το σύμπαν του Miyazaki δεν υπάρχει μία ταινία η οποία δεν θα κάνει τα μάτια σου να γυαλίζουν. Θα μπορούσα να παραθέσω όλη τη φιλμογραφία του και αναλυτικά τις σκηνές με τις οποίες θα πεινάσετε, αλλά δεν έχει καμία σημασία. Το Studio Ghibli μας έχει προσφέρει πολλές αισθήσεις και ίσως το φαγητό να ήταν κάτι που δεν είχατε παρατηρήσει, αλλά βρισκόταν εκεί και υποσυνείδητα μας τραβούσε ένα βήμα πιο κοντά στην αφιέρωσή μας στο Ghibli. Όπως για παράδειγμα ο No-Face -αλλά μην το πάτε μακριά γιατί οι χαρακτήρες αγγίζουν άλλα νοήματα.
Πόσες φορές ευχήθηκες να σου μαγειρεύει ο Miyazaki; Πολλές!
Ο παραγωγός Toshio Suzuki είχε δηλώσει πως: «τα γεύματα φαίνονται τόσο νόστιμα γιατί ο ίδιος ο Hayao Miyazaki τα έχει μαγειρέψει πρώτα μόνος του». Δεν υπάρχει αμφιβολία πάνω σε αυτό. Ο Miyazaki είναι ο πατέρας του Studio έχοντας δώσει την ψυχή του σε αυτό και -αν μη τι άλλο- το φαγητό έχει την ζεστή σπιτική ατμόσφαιρα που του αρμόζει.
Here’s another curse… MAY ALL YOUR BACON BURN!
Παρόμοια άρθρα:
- Sushi: Η ιστορία πίσω από την αγαπημένη συνήθεια
- Ratatouille: ανακατεύοντας λαχανικά και συναισθήματα
- Japanese Breakfast: Jubilee, ένα πρωινό στο νησί των Λωτοφάγων
- Paprika: συνειδητές πτώσεις στο ασυνείδητο
Για περισσότερη έμπνευση ακολουθήστε μας σε Facebook, Instagram και Spotify
