Exclusive Content:

Paprika: συνειδητές πτώσεις στο ασυνείδητο

Ένα σουρεαλιστικό έργο τέχνης που ισορροπεί ανάμεσα στα όνειρα και τους εφιάλτες.

Ηχογράφηση από τη Σοφία Σακαρίκου:

Η συσκευή DC mini προορίζεται να βοηθήσει ψυχιατρικούς ασθενείς. Στα λάθος χέρια θα μπορούσε να καταστρέψει το μυαλό των ανθρώπων. Η δόκτωρ Atsuko Chiba εργάζεται πάνω σε αυτό το project με τους συναδέλφους της. Το πρωί είναι επιστήμονας, ενώ το βράδυ εργάζεται ως ντετέκτιβ ονείρων. Το Paprika είναι το τελευταίο και κορυφαίο έργο του Satoshi Kon -αν και δύσκολα συγκρίνεται με το Perfect Blue.

Πρόκειται για μια ταινία πολυεπίπεδη, γεμάτη λεπτομέρειες που είτε θα εντυπωσιάσει είτε θα φέρει αναγκαστικά την επαναπροβολή της, σε μια προσπάθεια κατανόησης της πλοκής. Ένα σουρεαλιστικό έργο τέχνης που ισορροπεί ανάμεσα στα όνειρα και τους εφιάλτες. Εξερευνώντας την ανθρώπινη ψυχή και σκέψη, προκαλεί σύγχυση με τις μαγευτικές εικόνες της. Βατράχια, γάτες, κούκλες και συσκευές παρελαύνουν ατρόμητα και παρανοϊκά χαρούμενα απορροφώντας στο πέρασμά τους ανθρώπους.

Ο Satoshi Kon με την τελευταία του ταινία, αγγίζει το θέμα του υποσυνείδητου και του βάθους που αυτό έχει. Ο θεατής εισέρχεται σε μια διαδικασία σκέψης πέραν του λογικού, του αναμενόμενου και τετριμμένου.
Paprika
Πηγή: screenmusings.org

Η Paprika έχει σχεδιαστεί για την βοήθεια των ασθενών μέσω των ονείρων, όμως ασυνείδητα καθοδηγεί περισσότερο τον πραγματικό κόσμο. Έτσι, δεν αφορά μόνο τη φαντασία των ονείρων αλλά και τις φαντασιώσεις της πραγματικότητας. Υπάρχει διαφορά μεταξύ αυτού που θέλει κάποιος να είναι και αυτού που είναι πραγματικά. Και το να έρχεσαι αντιμέτωπος με τις δικές σου πλευρές και βάθος δεν ήταν ποτέ εύκολο.

Τα επίπεδα της ιστορίας ξεδιπλώνονται και μοιάζει να πέφτεις στην τρύπα του κουνελιού της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων. Βυθίζεσαι άλλοτε απότομα και άλλοτε αργά και σταθερά σε ένα όνειρο που εξελίσσεται εφιαλτικό. Έρχονται στο προσκήνιο οι ανθρώπινες επιθυμίες και τα όρια μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας στενεύουν. Όταν πράγματι συμβαίνουν αυτά που παραμονεύουν στο υποσυνείδητο, τι συμβαίνει; Τα πάντα φαίνονται γνωστά και ταυτόχρονα άγνωστα. Οι αποφάσεις απομακρύνονται από τη λογική, ενώ επικρατεί μια αίσθηση πως αυτά που συμβαίνουν βγάζουν νόημα.

Paprika
Πηγή: screenmusings.org

Μιλώντας για όνειρα η πρώτη ταινία που μας έρχεται στο μυαλό είναι τo Inception του Christopher Nolan. Το Paprika κυκλοφόρησε το 2006 ενώ αυτή η πιο γνώριμη ταινία σε μας, το 2010. Στο Inception γνωρίζουμε τον τρόπο με τον οποίο οι ιδέες μπαίνουν στο υποσυνείδητο και εκφράζονται μέσω των ονείρων. Τα όνειρα λειτουργούν απλά ως ένα μέσο. Από την άλλη πλευρά, ο Satoshi Kon ασχολήθηκε κυρίως με την ψυχολογία των ονείρων και την ανατροφοδότησή τους από την καθημερινή ζωή. Επίσης, καθαυτά τα όνειρα στον κόσμο του Paprika, είναι τα πραγματικά όνειρα των ασθενών και δεν χρειάζεται κάποιος πράκτορας-αρχιτέκτονας να δημιουργήσει έναν άλλο κόσμο. Σε κάθε περίπτωση πάντως, όσο κι αν δεν μπορεί να αποφευχθεί η σύγκριση μεταξύ των δύο ταινιών, στην πρώτη περίπτωση μιλάμε για μια -χολιγουντιανή- ταινία δράσης, ενώ στην δεύτερη για μια σουρεαλιστική ματιά.

Όμοια με το Perfect Blue, το Paprika εξελίσσεται περισσότερο σε ένα ψυχολογικό θρίλερ επιστημονικής φαντασίας.

Dreams are so sacred they cannot be controlled-

Παρουσιάζεται ο τρόπος με τον οποίο τα όνειρα διαμορφώνουν εν τέλει την πραγματικότητά μας και πόσο εύκολα τα καθορίζουν οι φιλοδοξίες. Παίρνοντας για παράδειγμα τον χαρακτήρα της Paprika, η οποία αποτελεί τον δεύτερο εαυτό της δόκτωρ Chiba, έχουμε να κάνουμε με μια πιο ανεξάρτητη, ατρόμητη πλευρά του εαυτού της, συμπεριλαμβανομένων των υπερδυνάμεων που διαθέτει στον κόσμο των ονείρων. Το ίδιο συμβαίνει και με τον Konakawa, ο οποίος έχει βυθιστεί σε έναν επαναλαμβανόμενο εφιάλτη, ανακαλύπτοντας πως ο εφιάλτης του είναι τα νεανικά του όνειρα που ο ίδιος σκότωσε.

Η ψυχεδέλεια φτάνει στο απόγειό της στο τέλος της ταινίας. Ο εγκέφαλος χάνει αργά τη σύνδεση με την πραγματικότητα και βυθίζεται σε έναν κόσμο όμοιο με τον δικό μας, όμως οι κανόνες που τον διέπουν σταδιακά εξαφανίζονται ή δεν υπάρχουν καθόλου. Αντικατοπτρίζει τόσο εύστοχα το χάος ενός παιδικού μυαλού και την ανθρώπινη περιέργεια. Τα πάντα ζωντανεύουν και για μια στιγμή δεν σκέφτεσαι αν αυτό συμβαίνει στην πραγματική διάσταση. Ακολουθείς την χορογραφία και γίνεσαι μέρος ενός καλειδοσκοπικού ονείρου.

Κι αν σε τελική ανάλυση τίποτα από αυτά που συμβαίνουν στο Paprika δεν βγάζουν κανένα νόημα, σε αφήνουν με την αίσθηση ενός μεσημεριανού, παράξενου αλλά συναρπαστικού ονείρου. Ή μήπως όλο αυτό ήταν ένα κακό τριπάρισμα;

Paprika
Πηγή: screenmusings.org

Παρόμοια άρθρα:

Ακολουθήστε τις σελίδες μας σε FacebookInstagram και Spotify για περισσότερη έμπνευση.

Χριστίνα Λαζούρα
Χριστίνα Λαζούρα
Φοιτήτρια θεωρίας και ιστορίας της τέχνης, με αγάπη για την μαγειρική, τα βιβλία, τους κάκτους και τις ταινίες που δεν έχει αποφασίσει ακόμα τι θέλει να κάνει με την ζωή της. Προσπαθεί να ισορροπήσει τον μόνιμο ενθουσιασμό της με την ατελείωτη βαρεμάρα, αλλά οι τάσεις φυγής συνήθως μπαίνουν στη μέση.

Latest Articles

Διάβασε επίσης...