R.E.M. | Fables of the Reconstruction (1985) | άλμπουμ Οκτωβρίου

Πριν από περίπου ένα μήνα έγινε η αρχή των μουσικών -άλμπουμ του μήνα- με το Young Team από τη σκωτσέζικη post-rock μπάντα Mogwai. Μένοντας πιστή στην υπόσχεση που είχα δώσει τότε, συνεχίζω το δεύτερο άρθρο της στήλης, με το άλμπουμ του Οκτωβρίου. Σειρά τώρα έχει μια αγαπημένη, για πολλούς θαρρώ, μπάντα, οι R.E.M. και λιγότερο γνωστό άλμπουμ τους Fables of the Reconstruction (1985).

Τα παιδιά είναι από τη μακρινή Αθήνα που βρίσκεται στη Georgia των Η.Π.Α., η ιστορία τους ξεκινά το 1980 από τους: Michael Stipe (φωνητικά), Peter Buck (κιθάρα), Mike Mills (μπάσο-κιθάρα) και Bill Berry (τύμπανα-κρουστά).

Η αρχή, εν συντομία

Το όνομα R.E.M. το διάλεξε ο Michael Stipe, χωρίς ιδιαίτερη σκέψη, απλά ψάχνοντας λέξεις στο λεξικό. Το single που κυκλοφόρησαν πρώτο και άρχισε να τους κάνει γνωστούς και έξω από τους κύκλους του πανεπιστημιακού ραδιοφώνου ήταν το “Radio Free Europe”, το 1981. Να σημειωθεί ότι συμπεριλήφθηκε στα 10 καλύτερα singles στη New York Times και ότι τρία χρόνια μετά, το 1983, στο ντεμπούτο άλμπουμ Murmur (άλμπουμ της χρονιάς στο περιοδικό “Rolling Stone”) θα είναι το opening track.

Η παραγωγικότατη πορεία των 80’s

Από το 1983 μέχρι και το 1988 οι R.E.M. υπήρξαν κάτι παραπάνω από παραγωγικότατοι. Σίγουρα μέσα στη συνεχή ροή παραγωγής άλμπουμ υπάρχουν και μερικά κομμάτια λιγάκι αδιάφορα, σε καμία όμως περίπτωση κακά. Σταδιακά, έχτισαν τη φήμη τους με δουλειές πολύ προσεγμένες, δουλειές που αργότερα στη χρυσή τους πορεία ανταμείφθηκαν και αγαπήθηκαν. Η χρονολογική σειρά των άλμπουμ των 80’s είναι η εξής:

• Murmur (1983)
• Reckoning (1984)
• Fables of the Reconstruction (1985)
• Lifes Rich Pageant (1986)
• Document (1987)
• Green (1988)

Το τραγούδι The One Ι Love γίνεται το τεράστιο hit τούς απογειώνει και τους κάνει γνωστούς παγκοσμίως. Πλέον, τα παιδιά που εφτά χρόνια πριν παράτησαν το πανεπιστήμιο για να αφοσιωθούν στη μπάντα είναι και επίσημα τα αγαπημένα παιδιά της Αμερικής. Μάλιστα, το ’87 το περιοδικό Rolling Stone ανακηρύσσει τους R.E.M. ως το καλύτερο συγκρότημα της Αμερικής.  Ακολουθούν δύο άλμπουμ σταθμοί στην ιστορία της μουσικής το Out of Time (1991) και το Automatic for the people  τα οποία θέλουν ξεχωριστό αφιέρωμα.

Fables of the Reconstruction

Πολύ επεκτάθηκα όμως με τα βιογραφικά και τη δισκογραφία της μπάντας. Ας εστιάσω στο άλμπουμ του μήνα.“Fables of the Reconstruction” λοιπόν, το 3ο άλμπουμ, όπως ανέφερα και παραπάνω. Κυκλοφόρησε στις 10 Ιουνίου του 1985 και πρόκειται για ένα θεματικό (concept) άλμπουμ που εμπεριέχει πολλά southern gothic θέματα και χαρακτήρες.

Στιχουργικά θα λέγαμε ότι το άλμπουμ εξερευνά τη μυθολογία και το αγροτικό τοπίο του Νότου, αυτούς τους μύθους (fables) έρχεται να ανακατασκευάσει (reconstruct) αποδίδοντάς τους μουσικά.

Feeling Gravitys Pull

Feeling Gravitys Pull (όχι gravity’s, εκούσια παράλειψη) είναι το opening track του δίσκου.

I fell asleep and read just about every paragraph
Read the scene where gravity is pulling me around

Οι παραπάνω στίχοι ακούγονται στην αρχή και μας εισάγουν αμέσως στο θέμα του τραγουδιού, αλλά και την ατμόσφαιρα που θα ακολουθήσει. Η καταβύθιση σε έναν ύπνο, σε ένα όνειρο, κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης. Η όλη αφήγηση του τραγουδιού χτίζεται πάνω στο σκοτεινό και έντονο κιθαριστικό riff του Peter Buck που σε συνδυασμό με τα φωνητικά του Stipe μας αφήνουν μια έντονη αίσθηση. Την ονειρική διάθεση την αντιλαμβανόμαστε και από άλλη αναφορά, που ίσως σε κάποιους περάσει απαρατήρητη. “Stomp gravity into the floor/ it’s a Man Ray kind of sky”. Ο ουρανός μοιάζει με εκείνον που ο σουρεαλιστής ζωγράφος και φωτογράφος Man Ray αποτυπώνει στα έργα του.

Maps and Legends

On his own, where he’d rather be
Where he ought to be
And he sees what you can’t see, can’t you see that?

Ένα τραγούδι για μια άλλη προσωπικότητα από την περιοχή της Georgia, τον Αμερικανό καλλιτέχνη Howard Finster, που βλέπει αυτό που δεν μπορούμε να δούμε (“he sees what you can’t see”), ένα τραγούδι για όλα αυτά που βλέπουμε και είναι έτσι, αλλά και που μπορεί να μην είναι, για τις αμφιβολίες με τον εαυτό μας και με τη ζωή. Και εδώ συναντάμε το γνωστό μοτίβο της μπάντας με το οποίο συχνά δηλώνεται η αναποφασιστικότητα:

”He’s not to be reached, he’s to be reached” (Maps and Legends)

”Follow me, don’t follow me” (Orange Crush)

“Fall on me, don’t fall on me” (Fall On Me)

Τα έργα του Finster είναι εμπνευσμένα από τον Θεό, όπως δηλώνει, σκοπός του είναι να διαδώσει μέσω της τέχνης του το Ευαγγέλιο, τη βαλτώδη γη του Paradise Garden. Πολλοί, ίσως ξέρουν μερικά έργα του Finster, καθώς έχει σχεδιάσει μερικά γνωστά εξώφυλλα δίσκων (κυρίως στα 80’s), όπως το Reckoning των R.E.M. και το Little Creatures των Talking Heads.

Driver 8

Το άλμπουμ συνεχίζει με ένα αγαπημένο κομμάτι, το Driver 8. Τα κομμάτια που αναφέρω στον υπότιτλο, δείχνουν την επιρροή που δέχτηκε ο Stipe από τον σκοτεινό Νότο και τις λαϊκές αφηγήσεις που έχουν χτιστεί γύρω από αυτόν. Αρχικά, το Driver 8, ένα train song που έχει όπως και τα περισσότερα κομμάτια της μπάντας μια γλυκόπικρη γεύση. Από τη μια νιώθεις το βάρος με τις αναφορές στη χειρωνακτική εργασία  που υπονοεί μια μηχανική και παθητική ζωή (“take a break, Driver 8 …we’ve been on this shift too long”) και από την άλλη η νοσταλγία, μέσα από τις εικόνες της αγροτικής Αμερικής που προσφέρει ένα τρένο. Προσωπικά βλέπω την αισιόδοξη πλευρά του τραγουδιού. Το τρένο άλλωστε είναι ένα μοτίβο που θεματοποιεί σχεδόν σε όλα σε όλα τα τραγούδια την τάση για απόδραση, για ελευθερία. Θα φτάσουμε στον προορισμό μας, και ας είμαστε ακόμη μακριά.

We can reach our destination, but we’re still a ways away

Old Man Kensey & Life and how to live it …

Στο πρώτο βλέπουμε τον γέρο Kensey, μια φιγούρα του νότου που κυνηγά ανέφικτα όνειρα.  Στη συνέχεια, αφού έχουν περάσει μερικά κομμάτια, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζω το Good Advices και το Life and how to live it τόσο για τους στίχους και την ιδιαίτερη φιγούρα που σκιαγραφούν όσο και για το εθιστικό intro.

Wendell Gee

Θα κλείσω το άρθρο με ένα επίσης αγαπημένο κομμάτι, το μεταφυσικό Wendell Gee με τα επαναλαμβανόμενα εθιστικά ρεφρέν του. Μια υπέροχη σύνθεση με το μπάντζο να ξεχωρίζει.

So whistle as the wind blows (Gonna miss you, boy)
And listen as the wind blows through the leaves

Εδώ, το εξαιρετικό artwork για τους R.E.M. που σχεδίασε η Ειρήνη Γαντζία (την ευχαριστούμε ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ) για το εξώφυλλο που θα στολίζει τη λίστα μας στο Spotify:

Μια λίστα με τα δικά μου αγαπημένα τραγούδια από R.E.M.:

Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν για αυτό το άρθρο:

• ”SURREALISM AND MAN RAY” (https://maryeinbinder.wordpress.com/)
• R.E.M. & Fables of the Reconstruction (genius.com)
• Λήμματα «R.E.M.» «Fables of the Reconstruction» (en.wikipedia.org)
• Η ιστοσελίδα τους (www.remhq.com)

Παρόμοια άρθρα:

• Mogwai | Young Team (1997) | άλμπουμ σεπτεμβρίου
• ”Goddamn, man-child”- Lana Del Rey και ένας χρόνος Norman F*cking Rockwell
• Δεσποινίς Τρίχρωμη- “Φίλες”
• 15 μουσικές προτάσεις για ένα αξέχαστο roadtrip

Ακολουθήστε μας σε Instagram, Facebook και Spotify για περισσότερη έμπνευση.

Giving Sight by Beasty-Press // Giving Sight The Project