Είναι ένα σύντομο μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πατάκη σε μετάφραση της Χριστίνας Θεοδωροπούλου. Το ιστορικό μυθιστόρημα “Η Σμύρνη στις φλόγες” δεν αποτελεί απλά μια ξεχωριστή αναφορά και καταγραφή των ιστορικών γεγονότων που συνέβησαν την περίοδο 1919-1922 και τον διωγμό των Ελλήνων από την Σμύρνη. Ταυτόχρονα είναι και μια μορφή βιογραφίας του Νικία, του πατέρα του συγγραφέα, τον οποίον θέτει ως βασικό ήρωα του βιβλίου.
Ο Νικίας αποκτά φωνή και γίνεται ένας μάρτυρας που μας αφηγείται κατά γλαφυρό τρόπο όσα διαδραματίστηκαν στην Σμύρνη πριν και κατά την καταστροφή της Σμύρνης. Ο Νικίας, αφού έχει υπηρετήσει τον ελληνικό στρατό, επιστρέφει στην πόλη του, την Σμύρνη, εκεί έρχεται αντιμέτωπος με την ολοκληρωτική μεταμόρφωση της πόλης του που έχει λεηλατηθεί από την βιαιότητα των Τούρκων και συνειδητοποιεί πως το μόνο που του απέμεινε από τα πατρογονικά του εδάφη είναι οι αναμνήσεις του από νεανικά του χρόνια και τον νεανικό του έρωτα. Αυτές οι αναμνήσεις έρχονται σε αντίθεση με τα αιματηρά γεγονότα του διωγμού των Ελλήνων από τους Τούρκους που μας περιγράφει στο αφηγηματικό παρόν. Μάλιστα ο ίδιος ο συγγραφέας, στην τελευταία πρόταση του βιβλίου, αποδίδει τον χαρακτηρισμό” γενοκτονία”. Μέσα από την αφήγηση αποδίδεται στον μέγιστο βαθμό η έννοια της φρίκης και της βαναυσότητας.
Από το όρος Πάγος ο Νικίας είδε την πυρκαγιά να αφανίζει τη Σμύρνη, τις στήλες καπνού να σχηματίζουν μαύρα τέρατα που ανέβαιναν από τα σπίτια και τους ανθρώπους σαν από ένα και μόνο καύσιμο υλικό.
Η αφήγηση είναι γραμμική που διακόπτεται από τις αναμνήσεις του κεντρικού ήρωα. Αξιοσημείωτη μπορεί να χαρακτηριστεί η παρατήρηση πως η γλώσσα του συγγραφέα στα περισσότερα σημεία είναι αναμφισβήτητα ποιητική. Το κάδρο της λυρικότητας συμπληρώνουν οι αναφορές σε χωρία από αρχαία ελληνικά κείμενα, όπως η ο Οδύσσεια.
Νεοανθισμένα λουλούδια έδιναν ζωντάνια στο αρχαία τοπίο. Οι βράχοι, σύντροφοι των σπασμένων αγαλμάτων, ήταν εκεί. Τα μαύρα πεύκα, καμένα και ξεραμένα, φρουροί θαρρείς των νεκρών, σκίαζαν το πανόραμα.
Δημιουργείται στον αναγνώστη η εικόνα μιας λεηλατημένης πόλης όπου οι κάτοικοι της ξεριζώνονται από τον τόπο τους, χάνουν την ταυτότητά τους, αφανίζονται. Οι σκέψεις, οι αγωνίες και τα συναισθήματα αυτών των ανθρώπων συγκεντρώνονται στο πρόσωπο του Νικία. Άνθρωποι που προσπαθούν να επιβιώσουν από την βαναυσότητα των Τούρκων. Το μυθιστόρημα “Η Σμύρνη στις φλόγες”, του Ομέρο Αρίτζις είναι ένα αντιπολεμικό μυθιστόρημα καθώς εκφράζει την αγανάκτηση του συγγραφέα για τον πόλεμο, τις συνέπειες του και γενικότερα τη βία. Αυτό φαίνεται και από την φράση: “ακόμη δε βρίσκω λόγια για να εξηγήσω τη γενοκτονία που προκάλεσαν στη Μικρά Ασία.“. Τέλος, ανεξίτηλη μένει στην μνήμη του συγγραφέα η πατρική φιγούρα και οι συζητήσεις που είχε μαζί του. Ένα βιβλίο που προσφέρει στον αναγνώστη συγκινήσεις ιστορικής συνείδησης.
Παρόμοια Άρθρα:
Ακολουθήστε τις σελίδες μας σε Facebook και Instagram
