Δεν ξέρεις το γιατί… Δεν ξέρεις γιατί πρέπει να τα περνάς όλα αυτά. Δεν ξέρεις γιατί η αγάπη πάντα αποδεικνύεται απάτη. Δεν ξέρεις τίποτα, δεν θέλεις τίποτα. Είναι τόσο μεγάλη η απογοήτευση που γεύτηκες, που νιώθεις πως ήρθε η ώρα να τα παρατήσεις.
Νιώθεις πως δεν μπορείς να κάνεις άλλη υπομονή. Έκανες τόσο δρόμο, έτρεφες τόσες ελπίδες για τη ζωή, αλλά κατέληξες φυλακισμένος σε ένα αδιέξοδο. Ένα αδιέξοδο που σε σπρώχνει νωχελικά στο γκρεμό, στο τέλος. Και πριν το καταλάβεις στέκεσαι ένα βήμα πριν το θάνατο. Αναρωτιέσαι, να το κάνεις ή όχι; Νομίζεις πως το τέλος σου θα είναι τελικά αυτό που χρειάζεσαι, αυτό που θα σε απαλλάξει από τον πόνο. Σκέφτεσαι πως ο άνθρωπός σου σε άφησε με ένα σκληρό “αντίο”, μα τώρα ήρθε η ώρα να πεις εσύ το δικό σου οριστικό “αντίο”.
Εσύ πήρες μια απόφαση και έτσι δεν θα ξαναψάξεις κάποιον σαν αυτόν που σε πόνεσε, άραγε αυτός ξέρει ότι σαν εσένα δεν θα ξαναβρεί; Πάντα χαμογελούσες και δεν άφηνες τον εαυτό σου να αιμορραγεί από τις μαχαιριές των άλλων. Τι άλλαξε τώρα με την τελευταία μαχαιριά; Τόσο αγάπησες ώστε να μην το αντέχεις; Είσαι αντιμέτωπος με το μεγαλύτερο δίλημμα της ζωής σου… να συνεχίσεις να αγωνίζεσαι και να πονάς και ας μην πάνε τα πράγματα όπως θες ή να το τελειώσεις όλο αυτό με μια ακόμα μαχαιριά που αυτή τη φορά θα δώσεις εσύ στον εαυτό σου;
Στάσου… μην βιαστείς!
Η ζωή δεν είναι ωραία, αλλά είναι πρόκληση που αξίζει να τη δαμάσεις. Νιώθεις θύμα της ζωής, αφού ήσουν το παιχνίδι της, μα μήπως ήρθε η ώρα να την πάρεις στα χέρια σου και να της μάθεις πώς παίζεται το παιχνίδι; Απέκτησε πείσμα, όνειρα, τρέλα! Μην δειλιάζεις… οι δειλοί δεν ερωτεύτηκαν ποτέ. Ερωτεύσου λοιπόν κάτι που αξίζει. Μην ερωτευτείς τον άνθρωπό σου, μην ερωτευτείς αυτούς που σε θέλουν αν δεν σε αξίζουν.
Ερωτεύσου πρώτα εσένα, απόλυτα και εγωιστικά! Μην περιμένεις τον άνθρωπο που αγάπησες να επιστρέψει, δεν θα επιστρέψει, αν σε αγαπούσε δεν θα είχε φύγει και ας έχει το δικαίωμα να μετανιώσει. Η ζωή είναι θάλασσα, αν θες να πιείς αυτά που σου προσφέρει πρέπει να κολυμπήσεις, αν μπεις και απλά περιμένεις θα σε πνίξει. Βρες την αδυναμία σου και κάνε την δύναμή σου.
Σταμάτα να γίνεσαι νερό που ξεδυψάς και γίνε πάγος για αυτούς που θέλησαν να σε κάνουν πέρα. Ή ακόμα καλύτερα, βγάλε από τη μέση αυτούς που δεν σε θέλουν στη ζωή τους. Μην γυρνάς πίσω, ούτε για να πάρεις φόρα. Χαμογέλα και πες “ευχαριστώ” σε αυτούς που σε μαχαίρωσαν προσφέροντάς σου εμπειρία. Το χαμόγελό σου είναι ο ήλιος που ψάχνεις, φόρα τον λοιπόν και ξεκινά να ψάχνεις για το φεγγάρι σου, που θα είναι μαζί σου τις σκοτεινές ώρες.
Σταμάτα να κυνηγάς τον έρωτα, δεν θα έρθει όσο τον ψάχνεις. Ο έρωτας θα έρθει μόλις γνωρίσεις αυτόν που θα σου πει πως σε θέλει τώρα, όπως είσαι, χωρίς “ίσως” και “μπορεί”. Και θα έρθει όταν θα είσαι έτοιμος να το δεχτείς. Αγνόησέ τους όλους και που και που να τους χαλάς χατίρια για να τους μάθεις καλύτερα. Μην τους κάνεις τη χάρη να τα παρατήσεις!
Λοιπόν; Εσύ τι αποφασίζεις; Όταν δεν το βάζεις κάτω έρχονται καλύτερες μέρες. Μα αν αποφάσισες να πληγώσεις ξανά την καρδιά σου με το τελικό χτύπημα από εσένα και να δώσεις τέλος σε όλο αυτό….. Ωωωω πόσο βιάστηκες!
Κειμενογράφος: Χριστίννα Φιλίππα
