Search

Exclusive Content:

Home Blog Page 633

Η πλαστική ομορφιά δεν παρέχει προσωπικότητα

By
Κλειώ Δημοσθένους
-
0

Κάνοντας ένα scroll στο Instagram έχω παρατηρήσει πως υπάρχει μια συνεχής ανακύκλωση, μια επανάληψη φωτογραφιών με τη μόνη διαφορά στο πρόσωπο που απεικονίζεται και στο τοπίο. Η έμπνευσή, η ιδέα, η πόζα, τα μαλλιά, η έκφραση παραμένουν ίδια.

Πολλές νέες κοπέλες έχοντας ως «σύμμαχό» τους την ανασφάλεια και ως πρότυπο την Kim Kardashian, με την πλαστική στα χείλη, στο στήθος, στη μύτη, στους γλουτούς, ακολουθούν μια ανούσια μόδα προσπαθώντας να γίνουν ψεύτικες γιατί πιστεύουν πως με αυτό τον τρόπο θα γίνουν ελκυστικές ενώ στο τέλος καταντάνε γελοίες.

Να τονίσω πως δεν έχω κανένα θέμα με την επανορθωτική πλαστική χειρουργική.

Η νέα γενιά, η γενιά των social media κατέληξε στο να κοιτάει μόνο την «εικόνα». Αν κοιτάξουμε λίγο γύρω μας παρατηρούμε πως όλοι έχουν γίνει ίδιοι. Ίδια ρούχα, ίδιο μακιγιάζ, ίδια μαλλιά, ίδιο στιλ, ίδιες κινήσεις, χωρίς ίχνος προσωπικότητας και αυτοσεβασμού. Όλοι στέκονται στην εξωτερική ομορφιά που στο τέλος καταντά κλωνοποιημένο τερατούργημα. Κανείς δεν στέκεται στην εσωτερική ομορφιά, στην πνευματική καλλιέργεια, στην προσωπικότητα, στην εξυπνάδα, στο παράξενο, στο ιδιόρρυθμο, στο αγνό, στο φυσικό, έννοιες που παραμένουν άγνωστες στους νέους.

Πλέον δεν υπάρχει το διαφορετικό. Μην ντρέπεστε που είστε διαφορετικοί, είναι όμορφο. Όλη ομορφιά κρύβεται στο διαφορετικό. Αγαπήστε τον εαυτό σας. Μην προσπαθείτε να δείξετε μια ξένη, ψεύτικη εικόνα. Να είστε περήφανοι γι’ αυτό που είστε.

Την εξωτερική ομορφιά δεν θα την έχουμε για πάντα. Όσες πλαστικές κι αν κάνεις, όσα χρήματα κι αν ξοδέψεις σε ρούχα, καλλυντικά. Όλα αυτά μια μέρα θα φθαρούν. Και ξέρεις τι θα σου μείνει; Το μέσα σου, ο εσωτερικός κόσμος σου. Αυτός δεν θα φθαρεί ποτέ, ίσα ίσα θα είναι η δύναμή σου. Να είστε αληθινοί.

 

Υ.Γ. Δεν λέω να μην περιποιείστε τον εαυτό σας, αντίθετα να τον περιποιείστε αλλά πάντα με μέτρο.

«Βγαίνουμε» Αθήνα: vol 1

By
Ιφιγένεια Αντωνοπούλου
-
0

Μπορεί για τους περισσότερους οι καλοκαιρινές διακοπές και η ξεκούραση να τελείωσε και να έχουν επιστρέψει, στις δουλειές και τα θρανία τους, αυτό όμως δεν σημαίνει πως πρέπει να μένουν… «μέσα», εγκλωβισμένοι στο πρόγραμμά τους.

Ο Σεπτέμβρης, αν και μήνας της προσαρμογής και των υποχρεώσεων, είναι ένας καταπληκτικός μήνας για να απολαύσει κανείς τις βόλτες, το φαγητό και την διασκέδασή του ιδίως στο πολύβουο κέντρο της Αθήνας. Ένας μήνας… γεμάτος με ωραίες, πρωτότυπες  προτάσεις για μικρούς και μεγάλους που σίγουρα δεν θα θέλουν να μείνουν σπίτι.

Για να δούμε όμως τι μας επιφυλάσσει ο Σεπτέμβρης για το σαββατοκύριακο αυτό;
Ξεκινώντας λοιπόν την λίστα μας, έρχεται στην Αθήνα για ακόμα μια χρονιά το Burger Fest ’18. Το πολυαναμενόμενο φεστιβάλ burger επιστρέφει στο Παλιό Αμαξοστάσιο του ΟΣΥ στο Γκάζι από τις 14 έως τις 16 Σεπτεμβρίου και είναι έτοιμο να χαρίσει απολαυστικότατες στιγμές στους επισκέπτες του. Τα burger houses που θα λάβουν μέρος πέρα από τις κλασσικές και αγαπημένες συνταγές, θα προτείνουν φέτος και νέα, εξεζητημένα menu με burger που θα ικανοποιήσουν ακόμη και τους πιο «δύσκολους» λάτρεις. Μετά τις μεγάλες και ζουμερές μερίδες burger, οι επισκέπτες θα μπορούν να «κλείσουν» την γευστική βόλτα τους επιλέγοντας ένα από τα καταστήματα που θα βρίσκονται εκεί για το γλυκό τους. Φυσικά όλα αυτά δεν θα μπορούσαν να μην συνοδεύονται από την μουσική επένδυση Ελλήνων και ξένων Djs που θα δίνουν τον ρυθμό καθ’ όλη την διάρκεια του τριήμερου φεστιβάλ.

Για όσους βέβαια είναι λίγο πιο… ρομαντικοί και fan της αρχαίας ιστορίας, έχουμε να προτείνουμε κάτι πιο «μυθικό» και μαγικό. Το Μουσείο της Ακρόπολης θα είναι προσβάσιμο από τις 8 μμ έως τις 10 μμ στους λάτρεις του αρχαίου, επιδιώκοντας να ενώσει το χθες με το σήμερα, το αρχαίο με το νέο, μεταλαμπαδεύοντας την ιστορία και τον πολιτισμό στους νεότερους. Οι επισκέπτες θα μπορούν να απολαύσουν μια βραδινή ξενάγηση από έμπειρους ξεναγούς, υπό τα φώτα των αστεριών και των αγαλμάτων, κάνοντας την ιστορία να «ζωντανεύει» μέσα από τα εκθέματα.

Αν λοιπόν δεν έχετε κανονίσει ήδη πώς θα περάσετε το τριήμερό σας, σας προτείνουμε να επισκεφτείτε μία από τις δύο, αν όχι και τις δύο, εκδηλώσεις, για μια πιο ήπια φθινοπωρινή προσαρμογή.

Καλή διασκέδαση!

 

Μην βάζεις στάσιμες ταμπέλες στα προβλήματά σου, αντιμετώπισέ τα

By
Δέσποινα Μπαράκου
-
0

Αναλογιζόμενη αυτό το διάστημα και έχοντας ανθρώπους γύρω μου που προσπαθούν να βρουν “το είναι” τους και το “ποιοί ακριβώς είναι”, που δεν αντέχουν την καθημερινότητα τους, νιώθουν πως δεν ζουν αυτό που πραγματικά επιθυμούν, ξυπνάνε με την απορία τι μπορούν να κάνουν για να καλυτερεύσουν την καθημερινότητα τους, ώστε να τους δίνεται έστω το στοιχειώδες κίνητρο να προσπαθούν για το καλύτερο πετυχαίνοντας το μέγιστο κατάλαβα πως υπάρχει ένα σοβαρό εμπόδιο προς την επίτευξη του συγκεκριμένου στόχου.

Βρίσκουν αρκετά εύκολα μπορώ να πω, πως αντιμετωπίζουν δύσκολες καταστάσεις όπως  άγχος, φοβίες, πανικό, κατάθλιψη, πίεση εσωτερική και εξωτερική και οι ίδιοι να νιώθουν αδύναμοι να αντιμετωπίσουν ακόμη έστω τη μία από τις δύο, αισθήματα κατωτερότητας και έλλειψη αυτοεκτίμησης. Το επόμενο στάδιο είναι η ανατροπή της εσωτερικής μας ισορροπίας και η δυσκολία που πιθανών να αντιμετωπίζουμε στην επικοινωνία μας με τους φίλους μας και την οικογένεια μας. Οι σχέσεις μας τραυματίζονται από συχνές συγκρούσεις και δυσκολίες στην επικοινωνία, κάνοντας με αυτό τον τρόπο πιο δύσκολη κάθε αντιμετώπιση ή και προσπάθεια των γύρω μας να μας προσφέρουν την βοήθεια τους. Έτσι εμείς συνεχίζουμε αποκομμένοι από τους γύρω μας να νιώθουμε όπως νιώθαμε από την αρχή, οδηγώντας την κατάσταση μας σε δύσβατα μονοπάτια, νιώθοντας οι ίδιοι χαμένοι μέσα σε έναν εαυτό που δεν αναγνωρίζουμε πια, ζούμε και τρεφόμαστε από συνήθεια, ενώ όλη μας η ζωή έχει γίνει μία συνήθεια. Πιστεύεις λοιπόν πως μένοντας στάσιμος μπροστά σε ένα καθρέφτη να αντικρίζεις τον εαυτό σου σε μία εκδοχή που δεν τον φανταζόσουν ποτέ, να λες πέρνα μέρα έλα και άλλη πως θα λυθούν τα όποια προβλήματα που έχεις; Πιστεύεις ακόμη πως απλά διατυμπανίζοντας την ονομασία του ψυχολογικού βάρους που κουβαλάς κάποιος θα σου δώσει τη στοιχειώδη σημασία και θα σε βοηθήσει ενώ εσύ επιμένεις να ακούς την εσωτερική σου φωνή που σου λέει πως κανένας δεν είναι στη θέση σου και κανένας δεν μπορεί να σε καταλάβει γιατί δεν βιώνει τα όσα εσύ βιώνεις κάθε μέρα;

Από την στιγμή που αντιλαμβάνεσαι πως ο κόμπος έχει φθάσει στο χτένι, πως πια τα περιθώρια έχουν λιγοστέψει, πως απομακρύνεσαι όλο και περισσότερο από τους αγαπημένους σου ανθρώπους, που προτιμάς να μένεις μόνος στο σπίτι αντί να βγαίνεις μία βόλτα, που επιλέγεις να μην επικοινωνείς και να μεταφέρεις τις σημερινές σου σκέψεις σε ένα κοντινό σου πρόσωπο, οφείλεις να πιάσεις τη ζωή από τα χέρια εκείνη ακριβώς την ώρα. Να πάψεις απλά να τοποθετείς στα προβλήματα σου την ταμπέλα του άγχους και την κατάθλιψης και εσύ ο ίδιος να κρύβεσαι με επιδεξιότητα πίσω από το μέγεθος της. Μην της επιτρέπεις να σε καταπατά και να σε οδηγεί σε λανθασμένα, μοναχικά μονοπάτια, τραβώντας σε από το χέρι. Τα ψυχολογικά προβλήματα έχουν την δύναμη που εμείς οι ίδιοι τους δίνουμε. Μας βρίσκουν σε ευάλωτες στιγμές απογοήτευσης και πίεσης και βρίσκουν την ευκαιρία να εισέλθουν στην φωλιά της ψυχής σου.

Ήρθε λοιπόν, έφθασε η στιγμή της προσωπικής σου αναμόρφωσης. Από αυτή τη στιγμή και ύστερα θα καταφέρεις βήμα βήμα να αποδεσμευτείς από νοητικές, συναισθηματικές και επικοινωνιακές παγίδες. Μόνο ένας τρόπος υπάρχει. Φώναξε δυνατά “ως εδώ ήταν”. Αγκάλιασε τον εαυτό σου, φτιάξτου ένα ζεστό καφέ, φόρα του πολύχρωμα ρούχα, ναι από εκείνα που είχες καιρό να ανοίξεις και να φορέσεις από την ντουλάπα σου, κάστεφθείαναζωογονητικό ντους φροντίζοντας πάντα να νιώθεις ότι σήμερα θα αρχίσεις να αποβάλλεις από πάνω σου αυτό που σε βάρυνε όλο αυτό τον καιρό. Κατάλαβες πως μία μέρα ακόμη να έμενες και να επέμενες σε αυτή την κατάσταση δεν θα σε ωφελούσε πουθενά. Βρήκες την δύναμη και μίλησες στους κοντινούς σου ανθρώπους που σωστά σε συμβούλεψαν να αναζητήσεις έναν άνθρωπο με τις κατάλληλες γνώσεις, που έχει την ικανότητα να μετατρέπει την επιστήμη του σε ελιξίριο επούλωσης ψυχολογικών ουλών και τραυματικών βλαβών. Ο ψυχολόγος λοιπόν, που είναι θα έλεγα ένα παρεξηγημένο επάγγελμα καθώς πολλοί τον παρερμηνεύουν με έναν ψυχίατρο, ο οποίος αναλαμβάνει περισσότερο έκτακτες καταστάσεις, είναι εκείνος που γνωρίζει όχι πως θα σε πάει από το χέρι στον τερματικό σταθμό της κατάστασης σου και στην αφετηρία της νέας σου ζωής, αλλά είναι εκείνος που θα καταφέρει μαζί σου να βρείτε τον δρόμο αυτό και ξεκινώντας πάντα από την παιδική σου ηλικία να λύσετε από κοινού προβληματικές εμπειρίες. Και αν αυτό τελικά δεν στεφθεί από επιτυχία να σου υποδείξει τον δρόμο και όχι τα  “μονο”πάτια για να αλλάξεις την στάση σου απέναντι σε κάθε αίσθημα φόβου, άγχους, εμμονής, επιθετικότητας και ενοχής.

Παίρνοντας μία τέτοια απόφαση θα καταλάβεις πως με κάθε συνεδρία σου με τον άνθρωπο που προσπαθεί μαζί με εσένα, για εσένα, θα μπορέσεις να βάλεις την ζωή σου σε ένα ρυθμό, και να αποδεχθείς με αγάπη τον εαυτό σου και οποιαδήποτε αρνητική του εκδοχή. Να την αγαπήσεις και να την αγκαλιάσεις και να την κάνεις προτέρημα σου. Σε καμία περίπτωση ένα ψυχολόγος δεν θα σου υποδείξει ένα ξένο προς εσένα τρόπο ζωής, σκέψης και κινητοποίησης.

Δίνοντας λοιπόν την ευκαιρία σε ένα ειδικό να γνωρίσει κρυφές και απόκρυφες γωνίες του “εγώ” μας που ακόμα και εμείς οι ίδιοι αγνοούσαμε, παρέχοντας εκείνος σε εμάς τον επαρκή επικοινωνιακό χώρο και υποδεικνύοντας τον κατάλληλο τρόπο θα καταφέρουμε όλοι μας να προλάβουμε, να αντιμετωπίσουμε, να γιατρέψουμε κάθε σκοτεινή πτυχή του “είναι” μας.

Πάρε λοιπόν την απόφαση να μιλήσεις όσο είναι νωρίς, ώστε να ξεκινήσεις την καινούργια σου πορεία σε ένα δρόμο περισσότερο φωτεινό, εξερευνώντας πάντα με τους προσωπικούς σου ρυθμούς. Μην φοβάσαι να εκτεθείς

Πυξ Λαξ: Το πιο πετυχημένο ελληνικό συγκρότημα

By
Μαρία Απαλαχίδου
-
0

Οι Πυξ Λαξ επέστρεψαν φέτος δυναμικά με καινούρια τραγούδια, αλλά και μια σειρά συναυλιών σε όλη την Ελλάδα. Το συγκρότημα που σημάδεψε όσο κανένα άλλο την ελληνική μουσική βιομηχανία, ξεσήκωσε και τη Θεσσαλονίκη την Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου με τη συναυλία που έδωσε στο “Paok Sports Arena”. Άνθρωποι κάθε ηλικίας, από έφηβους μέχρι και λίγο μεγαλύτερους… έφηβους, έδειξαν για ακόμη μια φορά την αγάπη τους στους Πυξ Λαξ.

Το κατάμεστο κλειστό γήπεδο μπάσκετ του Πάοκ

 

Μπάμπης Στόκας και Φίλιππος Πλάτσικας ερμήνευσαν παλιές και νέες επιτυχίες τους, τραγούδια που αγαπήθηκαν από το κοινό αλλά και τα προσωπικά αγαπημένα τους. Όποιος είχε την τύχη να βρεθεί στη συναυλία, μπορούσε να διαπιστώσει ότι τραγουδούσαν πρώτα για τους ίδιους και μετά για τον κόσμο. Η συγκίνηση της επανασύνδεσης ήταν φανερή. Και μαζί συνεπήραν και όλους τους φαν.

  • Ποιοι είναι, όμως, οι Πυξ Λαξ;                  Με 12 χρυσούς και πλατινιένιους δίσκους και μια 15ετή πορεία στη δισκογραφία (διαλύθηκαν το 2004, αλλά από τότε έχουν επανενωθεί αρκετές φορές για μερικά live και όχι μόνο), οι Πυξ Λαξ είναι το κορυφαίο ελληνικό εναλλακτικό ροκ συγκρότημα. Βασικά μέλη του, οι Μπάμπης Στόκας, Φίλιππος Πλάτσικας και Μάνος Ξυδούς (ο οποίος απεβίωσε στις 13 Απριλίου του 2010). Το όνομά τους είναι αρχαιοελληνικής προέλευσης και σημαίνει “Με γροθιές και κλωτσιές”.
  • Τα πρώτα βήματα του συγκροτήματος:                                           Ο Μπάμπης και ο Φίλιππος ήταν δυο παιδικοί φίλοι από τη Δυτική Αττική, οι οποίοι το 1989 έδωσαν κάποια ηχογραφημένα τραγούδια στον Μάνο Ξυδού. Εκείνος εργαζόταν τότε με μια δισκογραφική εταιρεία και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα. Το 1990 κυκλοφόρησε ο πρώτος τους δίσκος “Τι άλλο να πεις πιο απλά”, ενώ το ’91 κυκλοφόρησε ο δίσκος “Ζόρικοι Καιροί” και το ’93 “Ο ήλιος του χειμώνα με μελαγχολεί” με τη συμμετοχή και του Βασίλη Καρρά. Σιγά σιγά το συγκρότημα άρχισε να γίνεται γνωστότερο και να εδραιώνεται στην ελληνική μουσική σκηνή.
  • Η δισκογραφία των Πυξ Λαξ:

1) Τι άλλο να πεις πιο απλά (1990) Ζόρικοι καιροί (1991)

2)Ο ήλιος του χειμώνα με μελαγχολεί (1993)

2)Για τους πρίγκηπες της δυτικής όχθης (1994)

4) Ο μπαμπούλας τραγουδάει μόνος τις νύχτες (1996)

5) Νυχτερινός περίπατος στην ιερά οδό (1997) {Με το Γιώργο Νταλάρα}Ζωντανή ηχογράφηση στην ιερά οδό (1997) {Με το Γιώργο Νταλάρα}

6) Παίξε παλιάτσο τα τραγούδια σου τελειώνουν (1997)

7) Ο έρωτας κοιμήθηκε νωρίς (1998)

8) Στίλβη (1998)

9) Άσε την εικόνα να μιλάει (Με τους I Muvrini / Συμμετέχει ο Sting) (1999)Νετρίνο (1999) {Με το Λάκη Παπαδόπουλο}

10) Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ; (1999)

11) Τα δοκάρια στο γρασίδι περιμένουν τα παιδιά (2001)

12) Από εδώ κι από κει… (2002)

13) Χαρούμενοι στην πόλη των τρελών (2003)

14) Τέλος – Live στο Λυκαβηττό (2004)

15) Έι μαν κοίτα μπροστά – Live (2011)

16) Μια μέρα πριν τον χειμώνα (2018)

Σπουδαίες συνεργασίες της δημοφιλούς ροκ μπάντας: Πώς να μην πετύχουν οι συνεργασίες με γνωστούς Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες; Μερικά από τα πιο δημοφιλή αποτελέσματα αυτών των συνεργασιών είναι τα κομμάτια “Άστην να λέει” με τον Βασίλη Καρρά, “Ανόητες αγάπες” με τα αδέρφια Κατσιμίχα, “Ένας κόμπος η χαρά μου” με τον Γιώργο Νταλάρα, καθώς αξιοσημείωτες είναι και οι συνεργασίες με τον Λάκη Παπαδόπουλο, τον Sting, τον Έρικ Μπάρτον και πολλούς άλλους.

Μια συνουσία μυστική, Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο, Γιατί, Έπαψες αγάπη να θυμίζεις, Πυξίδα, Δεν θα δακρύσω πια για σένα, Πούλα με και η λίστα με τις επιτυχίες δεν έχει τελειωμό! Ποιο είναι, λοιπόν, το δικό σου αγαπημένο κομμάτι;

 

Υ.Γ. τα βίντεο είναι ερασιτεχνικά αποσπάσματα από τη συναυλία στην Πυλαία.

5 Quotes ταινιών που αγαπήσαμε

By
Παναγιώτης Δημουλάς
-
0

Έχεις παρατηρήσει ποτέ το κοινό χαρακτηριστικό που έχουν όλες οι ταινίες που έχεις λατρέψει και σου έχουν χαραχτεί στο μυαλό; Ήταν το σενάριο; Οι ηθοποιοί; Η κινηματογράφηση; Ίσως. Αλλά ήταν και κάτι που είναι εξίσου σημαντικό, τα αποφθέγματα. Είναι εκείνες οι μικρές γραμμές που λέει ο πρωταγωνιστής ή κάποιος απλός κομπάρσος μέσα στην ταινία, που θα σου προκαλέσουν ανατριχίλα κάθε φορά που θα τις ακούς. Είναι εκείνες οι γραμμές που μπορεί μέσα σε δευτερόλεπτα να σε κάνουν να αισθανθείς ελπίδα, πόνο, χαρά και δύναμη την ίδια στιγμή.

 

We stopped checking for monsters under our beds when we realized the were inside us. (The Dark knight)

Ένα από τα πάρα μα πάρα πολλά quotes αυτής της ταινίας που θα σου κινήσουν την σκέψη πέρα από τα δεδομένα σου.

 

Sometimes it is the people no one imagines anything of who, do that things that no one can imagine. (The imitation game)

Ειπώθηκε σε ένα πολύ δύσκολο κομμάτι της ιστορίας που μας παρουσίαζε αυτή η ταινία, όμως ήταν τα λόγια της συμπρωταγωνίστριας που έδωσαν το θάρρος στον πρωταγωνιστή να συνεχίσει την προσπάθεια να σπάσει τον κώδικα της Enigma.

 

Why do we fall? So we can learn to pick ourselves up. (Batman Begins)

Ακόμα ένα απόφθεγμα που έχει καθαρό αντίκτυπο στην πραγματικότητα. Θα πρέπει να μάθεις να σηκώνεις τον εαυτό σου τις στιγμές που θα είσαι πεσμένος.

 

Happiness can be found in the darkest of times, if one only remembers to turn on the light. (Harry Potter and the Prisoner of Azkaban).

Από τις καλύτερες στιγμές που μια ταινία φαντασίας, μας έδωσε την καλύτερη απάντηση για την ευτυχία.

 

Love is the one thing we’re capable of perceiving that transcends dimensions of time and space. (Interstellar)

Όσο μακριά και αν βρίσκεται κάποιος, πάντα θα αντιλαμβάνεσαι την αγάπη του. Ένα από τα καλύτερα αποφθέγματα σε μια από τις καλύτερες ταινίες.

Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας: το ένα τέταρτο των ενηλίκων διεθνώς δεν κάνουν επαρκή σωματική άσκηση

By
Άννα Δραγάτση
-
0

Πάνω από το ένα τέταρτο των ενηλίκων διεθνώς – περίπου 1,4 δισεκατομμύρια άνθρωποι- δεν κάνουν επαρκή σωματική άσκηση, με συνέπεια να αυξάνει ο κίνδυνος για την υγεία τους, καθώς η σωματική αδράνεια συνδέεται με παθήσεις όπως η καρδιοπάθεια, ο διαβήτης τύπου 2, η άνοια, μερικοί καρκίνοι κ.α.

Αυτό προκύπτει από έρευνα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, που επισημαίνει ότι το ποσοστό των ανθρώπων, οι οποίοι δεν ασκούνται όσο πρέπει, έχει μείνει στάσιμο ή έχει αυξηθεί από το 2001. Οι ανεπτυγμένες χώρες είναι από εκείνες με τα χαμηλότερα ποσοστά σωματικής αδράνειας, ιδίως στον ευρωπαϊκό Νότο και στα Βαλκάνια.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη δρα Ρετζίνα Γκάτχολντ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για θέματα δημόσιας υγείας “Lancet Public Health”, ανέλυσαν δειγματοληπτικά στοιχεία για περίπου 1,9 εκατομμύρια ανθρώπους σε 168 χώρες.

Διαπιστώθηκε ότι στις ανεπτυγμένες χώρες το ποσοστό των αδρανών ανθρώπων έχει αυξηθεί από 32% το 2001 σε 37% το 2016, ενώ στις χώρες χαμηλού εισοδήματος έχει παραμείνει σταθερό στο 16%.

Ανεπαρκής θεωρείται η σωματική άσκηση, όταν δεν ξεπερνά τα 150 λεπτά την εβδομάδα με μέτρια ένταση (γρήγορο περπάτημα, ποδήλατο, τένις, βόλεϊ, μπάσκετ, κολύμπι κ.α.) ή τα 75 λεπτά με μεγάλη ένταση (τρέξιμο, ποδόσφαιρο, γυμναστική, πολεμικές τέχνες, ποδήλατο βουνού, έντονο κολύμπι κ.α.).

Σε χώρες όπως οι ΗΠΑ και η Γερμανία παρατηρείται αύξηση του αριθμού των ανθρώπων που δεν πληρούν τα όρια αυτά, καθώς ολοένα περισσότερες δουλειές είναι καθιστικές, ενώ παράλληλα αυξάνονται συνεχώς οι μετακινήσεις με τα μέσα μεταφοράς. Από την άλλη, στις φτωχότερες χώρες είναι πιθανότερο οι άνθρωποι να κάνουν λιγότερο καθιστική δουλειά και να πηγαίνουν σε αυτή με τα πόδια ή το ποδήλατο.

Σε όλο σχεδόν τον κόσμο (εκτός από την ανατολική Ασία) οι γυναίκες ασκούνται λιγότερο από τους άνδρες για διάφορους λόγους όπως η ανατροφή των παιδιών, οι δουλειές του νοικοκυριού, οι νοοτροπίες κ.α.

Οι χώρες με τα μεγαλύτερα ποσοστά ανεπαρκούς σωματικής άσκησης είναι το Κουβέιτ (67% του πληθυσμού), η Αμερικανική Σαμόα (53%), η Σαουδική Αραβία (53%) και το Ιράκ (52%), ενώ με τη μικρότερη η Ουγκάντα και η Μοζαμβίκη (6%).

Μεταξύ των ανεπτυγμένων δυτικών χωρών, η Κύπρος έχει το υψηλότερο ποσοστό σωματικά αδρανών ανθρώπων (44,4%), ενώ η Φινλανδία το χαμηλότερο (16,6%). Ο μέσος όρος των σωματικά αδρανών ανθρώπων στις ανεπτυγμένες χώρες είναι 36,8% (31,2% για τους άνδρες και 42,3% για τις γυναίκες).

Η Ελλάδα, μαζί με την Ιταλία, την Πορτογαλία, τη Βουλγαρία κ.α., έχει από τα υψηλότερα ποσοστά ανεπαρκούς άσκησης του πληθυσμού μεταξύ των ανεπτυγμένων χωρών. Στους μεν άνδρες το ποσοστό βρίσκεται στην κατηγορία του 30% έως 40%, ενώ στις γυναίκες του 40% έως 50%.

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ

 

Έλληνα μάθε να αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου!

By
Μαρία Απαλαχίδου
-
1

8 Σεπτεμβρίου 2018, Θεσσαλονίκη, χάος. Ομιλία του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στην 83η ΔΕΘ, συνδικάτα να διαδηλώνουν για τις μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, οι “Μακεδονομάχοι” να “υπερασπίζονται” την πατρίδα. Κουκουλοφόροι με μολότοφ και μπάτσοι με δακρυγόνα και χειροβομβίδες κρότου λάμψης. Ηλικιωμένοι και μικρά παιδια στη μέση. Μπράβο Ελλάδα, ωραία τα κατάφερες πάλι…

Η συζητήσεις όλων όσοι βρέθηκαν στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, αλλά και όσοι παρακολούθησαν με προσήλωση από την τηλεόραση, καταλήγουν στην ερώτηση “ποιος φταίει;”. Κάποιοι λένε φταίει ο Τσίπρας που είχε το θράσος να εμφανιστεί στη συμπρωτεύουσα μετά την υπογραφή της συμφωνίας των Πρεσπών. “Έδωσε τη Μακεδονία μας” λένε. Φυσικά κανείς Έλληνας δεν χαίρεται με αυτό (αφήστε τα κομματικά έξω για μια φορά). Πού ήσασταν, όμως, τόσα χρόνια όλοι εσείς, όταν οι πολιτικοί (συμπεριλαμβανομένου, φυσικά, και του Τσίπρα) έδιναν “ζωές”; Όταν οι μισθοί και οι συντάξεις συρρικνώνονταν; Όταν άνθρωποι μένανε άστεγοι; Όταν άνθρωποι απολύονταν από τις δουλειές τους μετά από 20 χρόνια εργασίας; Όταν νέοι άρχιζαν να φεύγουν μαζικά στο εξωτερικό; Α ναι. Εσείς είχατε και δουλειά και σπίτι! Δεν σας είχε πιάσει η κρίση…

Τώρα τι έγινε και κινητοποιηθήκατε; Το όνομα μένει περισσότερο χρόνο από μια ανθρωπινή ζωή, έτσι δεν είναι; Ναι είναι πιο σημαντικό! Γι’ αυτό διαδηλώνετε. Ή μήπως έπιασε και εσάς η κρίση; Αργά ή γρήγορα θα γινόταν. Μάλλον ζούσατε στη βολεμένη ουτοπία σας, αλλά διαλύθηκε και ήσασταν απροετοίμαστοι. Με τους μπάτσους, όμως, ρε παιδιά τι γίνεται; Γιατί ρίχνουν χημικά και σε σας τους πατριώτες; Ξαφνικά από καλοί, έγιναν κακοί; Είναι ελεγχόμενοι από κακή κυβέρνηση; Τι; Εσείς δεν ζητούσατε χούντες κάποτε; Α όχι, ξέχασα. Ζητούσατε χούντα που να κυβερνά υπέρ των συμφερώντων σας. Για μισό λεπτό, όμως, γιατί μπερδεύτηκα. Δεν λέτε ότι και τώρα χούντα έχουμε που κυβερνά υπέρ των πλουσίων; Δεν είστε εσείς οι πλούσιοι; Δεν καταλαβαίνω. Δημοκρατία θέλετε ή χούντα, αποφασίστε! Ποιο είναι τελικά το πρόβλημά σας;

Φτάσαμε σε ένα σημείο, όπου κανένας σε αυτήν τη χώρα δεν συμφωνεί με κανέναν και τίποτα. ΟΛΟΙ είναι ανικανοποίητοι, αλλά κανείς δεν ξέρει με τι ακριβώς. Και το κυριότερο, κανείς δεν έχει να προτείνει μια σοβαρή λύση. Και τι γίνεται σε αυτήν την περίπτωση; Όλοι έχουν νεύρα. Και πώς τα εκτονώνουν; Ρίχνοντας ευθύνες σε κάποιον/-ους ανθρώπους με εξουσία (είτε Έλληνες, είτε ξένους). Και μέσα σε αυτόν τον παραλογισμό που επικρατεί, υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής. Φταίει κάποιος και μάλιστα οποιοσδήποτε πέρα από εμάς. Ποιοι είμαστε εμείς; Οι απλοί πολίτες!

Δεν σου αρέσει η αλήθεια, γι’αυτό και δεν τη λες και κατηγορείς άλλους. Ποιος ψήφιζε τόσα χρόνια; Ποιος παρακαλούσε για ρουσφέτια; Ποιος δούλευε στον Δημόσιο Τομέα χωρίς πτυχίο; Ποιος φοροδιέφευγε με κάθε πιθανό τρόπο; Ποιος έβλεπε κόσμο να ζεί κάτω από το όριο της φτώχειας και δεν έκανε τίποτα; Ποιος ήταν βολεμένος σε βάρος άλλων; Ήταν καλά τότε. Τώρα, ωστόσο, γιατί γκρινιάζεις; Χάλασαν τον ήρεμο και τακτοποιημενο κόσμο όπου ζούσες;

“Ποιος φταίει;”. Αναρωτιέσαι ακόμη. ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ ΒΛΑΚΑ! Όταν πατάς επί πτωμάτων για να ανέβεις, εσύ είσαι αυτός που έχει πρώτος αίμα στα χέρια του!

 

Πηγή εικόνας: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Τραγουδιστές που θυμίζουν μια άλλη εποχή

By
Θεοδώρα Παπαζιάκα
-
0

Πόσες φορές ακούμε ένα τραγούδι, που μας ταξιδεύει σε μια άλλη εποχή; Σε μια άλλη πραγματικότητα, που ενδεχομένως δε ζήσαμε αλλά φανταστήκαμε τον εαυτό μας εκεί; Κάθε τραγουδιστής, όπως και κάθε καλλιτέχνης άλλωστε, κλείνει προς μια ρότα, που εκφράζει πρώτα τον ίδιο κι έπειτα το κοινό του. Λίγο το ντύσιμο, λίγο η μουσική, λίγο οι στίχοι, καθορίζουν τον κάθε μουσικό, ενώ κάποιοι απ΄αυτούς τοποθετούνται σε αυτή τη τάση που πλέον αποκαλούμε “vintage”.

1) Lana Del Rey

Όπως είπε και η ίδια “… Νοσταλγώ μια εποχή, που δε γνώρισα ποτέ”. Τα video clips της, βγαλμένα από κάποιο παλιό παραμύθι, καθώς και η εμφάνιση της από μια Αμερική των ’60s και των ’70s. Έχει παρομοιάσει τον εαυτό της, με γυναίκες είδωλα της εποχής, όπως τη Jackie Kennedy και τη Marilyn Monroe, ενώ ακόμη και η φρασεολογία των κομματιών της, θυμίζουν κάτι άλλο, πιο αριστοκρατικό, που σίγουρα έχει απήχηση στο σήμερα, ωστόσο δεν είναι σύγχρονο. Θα μπορούσε να ανακηρυχθεί η “Βασίλισσα του Vintage”, αφού ακόμη και η ζωή της είναι ένα κομμάτι του χθες, τοποθετημένο στο τώρα.

2) Amy Winehouse

Όταν η γνήσια φωνή της σύγχρονης τζαζ και σόουλ, έσβησε το 2011, όλοι γνωρίζαμε ότι κάτι παρόμοιο ίσως μη ξαναγνωρίσει η μουσική βιομηχανία. Η Amy Winehouse, ζούσε για τη μουσική και τα κομμάτια της συνήθιζαν να είναι “μικρά βιογραφικά σημειώματα” της ίδιας. Το μοναδικό και διαχρονικό στυλ της, γυρνούσε πίσω στο χρόνο, σ΄ένα Λονδίνο του 1940 και του 1960 παράλληλα, όπου κυριαρχούσε το έντονο eye liner και το χαρακτηριστικό της χτένισμα, τα οποία και επανέφερε στη μόδα, ενώ η μελαγχολία στη φωνή της, θα μείνει για πάντα χαραγμένη στο μέλλον.

3) LP

Η Laura Pergolizzi, γνωστή στο ευρύ κοινό ως LP, θυμίζει κάτι σε Παρίσι παλιάς εποχής. Ωστόσο η Ιταλοαμερικανή τραγουδοποιός, έχει γράψει πολλά κομμάτια για αστέρες της σύγχρονης ποπ, γνωστοποιόντας το όνομα και το ταλέντο της μόνο τα τελευταία χρόνια. Το χαρακτηριστικό της σφύριγμα και η μελωδική χροιά της φωνής της, αγαπήθηκαν απ΄τους λάτρεις του παλιού, του “ξεφτισμένου” απ΄το χρόνο, ενώ οι γλυκόπικροι στίχοι της, πιο πολύ θα λέγαμε ότι φέρνουν στο μυαλό μας, κάτι από μια πιο σύγχρονη Νέα Υόρκη.

4) Kovacs

O ήχος του βιολιού, σε συνδυασμό με τη βαριά φωνή της, επαναφέρουν κάτι από δεκαετία του ’20 και του ’30, κάτι που άφησε ξεχασμένο ένας περασμένος αιώνας. Απ΄την άλλη οι στίχοι της, κάνουν αναφορά καθαρά σ΄ένα άλλον παρόν, σ΄ένα παρόν του χθες . Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως όλα τα video clips των τραγουδιών της, κινούνται μόνο μέσα στο λευκό και στο μαύρο.

5) Kadebostany

Ένα δίδυμο που λατρεύτηκε πολύ και απ΄το Ελληνικό κοινό, είναι οι Kadebostany. Με ιδιαίτερες απόψεις για το σχήμα τους, λίγο περίεργες, λίγο ξεπερασμένες, έφτασαν τόσο ψηλά, ώστε να γίνουν παγκοσμίως γνωστοί. Αξιοσημείωτη εντύπωση προκαλεί και το μπαλέτο που τους συνοδεύει παντού. Το μόνο σίγουρο είναι πως οι Kadebostany, αντιπροσωπεύουν μια Ευρώπη του Β΄Παγκοσμίου πολέμου.

6) Monophonics

 

Με μεγάλες διασκευές στο ιστορικό τους, οι Monophonics, γυρνάνε πίσω, στις αρχές του ροκ και soul κινήματος. Επηρεασμένοι λίγο από Rolling Stones και λίγο από κάτι που δεν ανήκει στο σήμερα, καταφέρνουν να σκορπίζουν απ΄το Σαν Φρανσίσκο τις πιο νοσταλγικές αναμνήσεις, από ένα χθες ψυχεδελικό, μα πιο ποιοτικά ελεύθερο.

Είναι στα αλήθεια υπέροχα αυτά τα μουσικά ταξίδια, που οδηγούν στο παρελθόν και εκπροσωπούν το παρόν, αφού ελευθερώνουν τη φαντασία σ΄ένα μέλλον δίχως όρια, δίχως φραγμούς, που κάθε άνθρωπος χρειάζεται για να ΄χει ελπίδα.

Έχοντας ανάγκη από πραγματικούς φίλους.

By
Δέσποινα Μπαράκου
-
0

Ο Elbert Hubbard είχε πει κάποτε: φίλος σου είναι ο άνθρωπος που ξέρει τα πάντα για σένα και, παρόλα αυτά, ακόμα σε συμπαθεί. Θέμα του σημερινού μου άρθρου είναι η φιλία λοιπόν. Αν και βρίσκομαι ακόμη σε νεαρή ηλικία αυτή η ανθρώπινη σχέση με έχει ταλανίσει αρκετά όσο με έχει προβληματίσει μάλιστα. Από μικρή που ήμουν έψαχνα πάντα εκείνον τον φίλο που θα μείνει στη ζωή μου για πάντα ή έστω η φιλία μας να μην τελειώσει με την πρώτη παρεξήγηση. Όλοι όμως μου έλεγαν οι φιλίες από όταν είσαι μικρός δεν θα κρατήσουν για πολύ, καθώς θα μεγαλώνετε ο καθένας θα παίρνει τον δρόμο του, θα κάνει τις επιλογές του και εκεί που πιστεύατε πως ήσασταν οι πιο ταιριαστοί φίλοι το χάσμα και οι διαφορές απόψεων θα σας απομακρύνουν όλο και περισσότερο. Βλέπεις ήθελα από τότε να αμυνθώ στην σκληρή πραγματικότητα της κοινωνίας και έψαχνα πάντα να βρω το “γιατί” να χαλάσουν οι φιλίες μου, στην δική μου συμπεριφορά αλλά και στου άλλου. Καμιά φόρα μόνο στου άλλου. Στο εγώ και στα 21 χρόνια που έχω πάντα μαζί μου θα έχω αλλάξει γύρω στις 10 φιλίες.

Πρόσφατα, όμως έπεσε εντελώς τυχαία μπροστά μου ένα άρθρο, από αυτά που λες τώρα κάποιος με παρακολουθεί, με θέμα τα είδη της φιλίας σύμφωνα με τον Αριστοτέλη. Νομίζω πως ταυτίστηκα σε τέτοιο σημείο, που ένιωσα την ανάγκη να γράψω για αυτό και να το μοιραστώ. Φιλία…θεωρώ πως δεν υπάρχει ξεκάθαρος ορισμός για την έννοια της, ο καθένας μας την ορίζει διαφορετικά αλλά σίγουρα όλοι θα συμφωνήσουμε πως μία φιλία οφείλει να είναι αληθινή και πως έχουμε συνέχεια ανάγκη από φίλους. Οι άνθρωποι που θα μπουν στη ζωή σου είτε θα νιώσεις πως ταιριάξατε αμέσως, είτε πως ήταν σαν να τους γνώριζες χρόνια. Όμως θα υπάρξουν και εκείνοι που δεν θα βγάλεις από την αρχή είτε στη συνέχεια καμία άκρη μαζί τους.

Οι φιλίες προκύπτουν εντελώς τυχαία στη ζωή μας είναι θείο δώρο και όσο και αν δεν θέλεις να το παραδεχθείς εκείνη τη δεδομένη χρονική στιγμή είχες ανάγκη από έναν άνθρωπο να ανταλλάξεις μία κουβέντα, να σε βάλει στη ζωή του, το ίδιο και εσύ και να δίνεται προτεραιότητες στις υποχρεώσεις σας ώστε να καταφέρνετε μέσα στη μέρα να τα λέτε και να χαλαρώνετε με ατελείωτες βόλτες στην παραλία λέγοντας ξανά και ξανά τα ίδια και οι αναλύσεις όσων σας απασχολούν να παίρνουν κάθε φορά διαφορετική μορφή. Είχες ανάγκη να μην σε ρωτάνε τι έχεις αλλά να ξέρουν τι σε έχει πειράξει από τον τόνο της φωνής σου και το βλέμμα σου και να προσπαθούν να βρουν μαζί σου τη λύση. Ξέρεις..δεν θα σου πουν ότι τώρα που τους έχεις ανάγκη έχουν δουλειές να κάνουν αλλά θα σου πουν πως το συντομότερο θα είναι εκεί. Μία τέτοια φιλία είναι απολαυστική και ωφέλιμη σε βοηθάει να πας μπροστά και με σταθερά βήματα να απλώσεις τα φτερά σου ξέροντας πως ακόμη και αν οι δικοί σου δεν σε πίστεψαν, σε πίστεψε ο φίλος σου που κάθισε και άκουσε τις επιθυμίες σου έκανε τους πιθανούς υπολογισμούς αποτυχίας σιωπηλά και σου χτύπησε στην πλάτη το χέρι, μετά σε αγκάλιασε σφιχτά και σου είπε θα τα καταφέρεις, μαζί θα τα καταφέρουμε. Είχες ανάγκη από μία φιλική σχέση που θα την χαρακτήριζε η βαθύτητα, η εν συναίσθηση, η αμοιβαιότητα και η οικειότητα. Στις κρυφές πτυχές βάλαμε πλέον (χ) καθώς τώρα όλα τα λέμε χωρίς ντροπές και συστολές (βλ. αρχή του άρθρου).

Αυτή η φιλία όμως δεν θα χτιστεί πάνω σε βιασύνες και επιπολαιότητες πάνω σε εγωισμούς και “τώρα δεν έχω χρόνο”. Χρειάζεται μία φιλία χρόνο όπως κάθε σχέση που χτίζουμε. Η εμπιστοσύνη είναι κύριο θεμέλιο στην σφυρηλάτηση μιας φιλικής σχέσης. Τέτοιες φιλίες χτίζονται μόνο από ανθρώπους που ξέρουν να δίνουν προτεραιότητες στη ζωή τους. Κανένας δεν έχει στη ζωή του μόνο ένα φίλο για να του αφιερώνεται. Φυσικά έχουμε την οικογένεια μας, τον σύντροφο μας, τους φίλους μας και τη δουλεία μας. Πάντα τα τοποθετώ με ιεραρχική σειρά. Και όμως πολλοί αποτυγχάνουν σε αυτό τον τομέα καθώς κοιτάνε να κρατήσουν και να αφιερωθούν σε έναν από όλους αυτούς του τομείς ιδιαιτέρως για να μην τον χάσουν και χάνουν τελικά έναν, την φιλία. Τον πιο σημαντικό. Ξαφνικά νιώθεις να χάνεται η αποκλειστικότητα των ωρών που βγαίνατε παρέα για να πείτε τα δικά σας. Ο χρόνος πια είναι αρκετά περιορισμένος από την πλευρά του, με εσένα να νιώθεις παραμελημένος και σε αναμονή μπας και νιώσεις μία κίνηση ενδιαφέροντος και πως ακόμη είναι εκεί για εσένα.

Σε περίπτωση που κάτι τέτοιο δεν συμβεί, τότε η φιλία του αγαθού θα περάσει αυτομάτως στη φιλία της απόλαυσης, μία φιλία που βασίζεται στη σύμπτωση να έχετε απλά κοινά ενδιαφέροντα κα ασχολίες. Αν και δεν θα τις χαρακτήριζα με αρνητικό πρόσιμο θα έβαζα δίπλα έναν αστερίσκο προσοχής καθώς τέτοιες φιλίες δεν έχουν καθόλου βάθους και πάντα μικρή διάρκεια. Και έρχεται και το τρίτο και τελευταίο είδος φιλίας που σίγουρα όλοι έχουμε κάνει μα δεν μας ωφέλησε πουθενά. Η φιλία της ανάγκης και του ωφελίματος. Φιλίες που θα τις εντοπίσεις σε γραφεία και πολυεθνικές σε κάθε λογής γραφείο και δουλεία, σε κάθε χώρο που ο ένας εξαρτάται από τον άλλον απλά για να συνυπάρχουμε αρμονικά με τους συναδέλφους μας.

Επιχείρησε λοιπόν να χτίζεις φιλίες που θα σε βοηθήσουν να εξελιχθείς, να γνωρίσεις το είναι σου, που δεν θα σε πιέζουν, δεν θα στεναχωρούν, θα είναι εκεί για εσένα και δεν θα σου προκαλούν αμφιβολίες. Οι άνθρωποι που μας περιβάλλουν άλλωστε αντικατοπτρίζουν αυτό που κρύβουμε βαθιά μέσα μας. Φρόντισε λοιπόν οι δεσμοί που διαμορφώνεις να είναι δυνατόν να διαμορφώνουν την ποιότητα της ζωής σου πάντα προς τα επάνω και με θετικό πρόσιμο.

Όταν ο ισπανικός κινηματογράφος μας αφήνει με το στόμα ανοιχτό

By
Χριστίνα Δάδινα
-
0

Αδιαμφισβήτητα ο ισπανικός κινηματογράφος έχει κάνει τεράστια βήματα στον χώρο του κινηματογράφου. Προσωπικά, όντας ένας από τους αγαπημένους μου, θεωρώ πως δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τον αμερικάνικο. Πάμε να δούμε μερικές από τις ταινίες, μέσα από τις οποίες ο ισπανικός κινηματογράφος εξυψώθηκε στον χώρο.

1. Contratiempo
H ταινία contratiempo κατάφερε να κλέψει τις εντυπώσεις και να κερδίσει έναν σεβαστό χώρο στο βάθρο των αστυνομικών θρίλερ.O Adrián Doria, ξυπνάει σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου, με το νεκρό σώμα της ερωμένης του δίπλα του.Δηλώνοντας αθώος για τον φόνο, προσλαμβάνει μια αναγνωρισμένη δικηγόρο, με την οποία προετοιμάζουν την υπεράσπιση του καθ’ όλη την διάρκεια της ταινίας.

2.Que Dios Nos Perdone
ΣτηνΜαδρίτη του 2011 μια σειρά από δολοφονίες ξετυλίγεται, με θύματα ηλικιωμένες γυναίκες που βρίσκονται δολοφονημένες και βιασμένες με άγριο τρόπο. Η υπόθεση αυτή ανατίθεται σε δυο αστυνομικούς:ο ένας είναι ο αξύθυμος Αλφάρο, που αντιμετωπίζει προβλήματα στο Σώμα λόγω των βίαιων ξεσπασμάτων του, και ο άλλος είναι ο μοναχικός και ιδιόρρυθμος Βελάρδε. Αν και αταίριαστοι οι δυο αστυνομικοί, εν τέλη αναγκάζονται να συνεργαστούν.

3.La piel que abito
 Ο Ρομπέρτο είναι ένας διάσημος πλαστικός χειρουργός, που ζει με την γυναίκα του. Μετά το ατύχημα και τον θάνατο της όμως, εκείνος προσπαθεί να δημιουργήσει το τέλειο τεχνητό δέρμα, προσπαθώντας μανιωδώς όμως να βρει ένα πειραματόζωο. Θα ξεπεράσει ο Ρομπέρτο τα όρια της ηθικής; ένα θρίλερ που διερευνά πολλά υπαρξιακά και φιλοσοφικά θέματα.

4.El Orfanato
Η Λάουρα αποφασίζει να επιστρέψει με την οικογένειά της να μείνει στο ορφανοτροφείο στο οποίο μεγάλωσε. Όμως, ο υιοθετημένος γιος της Σιμόν εξαφανίζεται. Αν και θεωρείται απ’ όλους νεκρός,η Λάουρα πιστεύει ότι ζει και προσπαθεί να τον βρει.

5.Mientras duermes
Ο Σέζαρ είναι θυρωρός σε ένα συγκρότημα κατοικιών στη Βαρκελώνη. Είναι ένας γενναιόδωρος άνθρωπος και επιδιώκει να βοηθά τους πάντες.. Είναι όμως η αλήθεια; Στην πραγματικότητα είναι ένας άνθρωπος επιθυμεί είναι να βλέπει τους άλλους να πονούν και προσπαθεί κι ο ίδιος να δημιουργήσει τον πόνο και τη δυστυχία.

 

1...632633634...759Page 633 of 759
255,324FansLike
128,657FollowersFollow
97,058SubscribersSubscribe

Most recent

Most popular

© Beasty 2023 - All rights reserved.