Home Blog Page 634

Εσύ από πού θα δεις την αυγουστιάτικη πανσέληνο;

23 August 2018

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο συζητήθηκε η παροχή δωρεάν εισόδου σε αρχαιολογικούς χώρους και εκδηλώσεις για όλους τους επισκέπτες. Τα μέλη, όπως κάθε χρόνο, έδωσαν ομόφωνα το «πράσινο φως» στις εκδηλώσεις, οι οποίες περιλαμβάνουν από μουσική, χορό, θέατρο και εικαστικές εκθέσεις ως προβολές ταινιών, βραδιές ποίησης, ξεναγήσεις και πολλές ακόμα. Οι δράσεις του δημοφιλούς θεσμού, που κορυφώνονται τη νύχτα της Πανσελήνου, ξεκινούν σε κάποιες περιοχές την Παρασκευή 24 Αυγούστου, ενώ σε κάποιες άλλες συνεχίζονται ως τη Δευτέρα 27 Αυγούστου 2018.

Πάμε να δούμε αναλυτικά όλες τις εκδηλώσεις που αφορούν την Αττική:

1.Νομισματικό μουσείο:

Στον κήπο του νομισματικού μουσείου οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν μια μουσική παράσταση με τίτλο “La luna”. Συγκεκριμένα, θα έχουν την ευκαιρία να ακούσουν ζωντανά την Μάριαν Γεωργίου και το Αδάμ Τσαρούχη στα πλήκτρα, σε μια μοναδική συναυλία κάτω από το φως του ολόγιομου φεγγαριού. Την συναυλία θα στελεχώσουν επίσης ο Δημήτρης Καραγιάννης στο σαξόφωνο και ορχηστρικά ο Ηλίας Αργυρόπουλος. Θα απολαύσουμε ένα μουσικό ταξίδι με αγαπημένα τραγούδια από την Ιταλία και την Ελλάδα αλλά και από το διεθνές ρεπερτόριο. Η παράσταση θα ξεκινήσει μετά τις 9μ.μ.

2. Εθνικό και αρχαιολογικό μουσείο:

Οι επισκέπτες του εθνικού και αρχαιολογικού μουσείου θα έχουν την ευκαιρία να διαλέξουν ανάμεσα σε τέσσερις εκδηλώσεις (ή και να παρακολουθήσουν και τις τέσσερις) για το βράδυ της Κυριακής. Συγκεκριμένα, στην πρώτη oι επισκέπτες θα συζητήσουν και θα ακούσουν ιστορίες από επιφανείς αρχαιολόγους με θέμα “το χρόνο” υπό την ξενάγηση σε μόνιμα και περιοδικά έργα. (Από τις 8:15μ.μ.-9:15μ.μ.) Η δεύτερη εκδήλωση που μπορεί να συμμετάσχει όποιος επισκέπτης επιθυμεί είναι το θεατρικό μάθημα από τη σχολή θεάτρου “Δήλος” με κείμενα από αρχαίους Έλληνες συγγραφείς. (9:30μ.μ.-10:15μ.μ.). Έπειτα θα ακολουθήσει μουσική παράσταση από Έλληνες κιθαρίστες (10:30μ.μ.-11:30μ.μ.). Ενώ τέλος όλα τα εκθέματα του μουσείου θα ανοίξουν για το κοινό στις 11:45μ.μ., με την είσοδο στο μουσείο να παραμείνει ανοιχτή έως τις 11:30μ.μ., για όποιον επιθυμεί να παρευρεθεί.

3. Μουσείο Ακρόπολης:

Στο μουσείο της Ακρόπολης, πέρα από την ξενάγηση στα εκθέματα, το κοινό θα έχει την ευκαιρία να ταξιδέψει μέσω της Φιλαρμονικής Ορχήστρας του Δήμου Αθηναίων στον παλιό καλό ελληνικό κινηματογράφο, μέσω της μουσικής από μεγάλους Έλληνες καλλιτέχνες που έντυσαν τις ταινίες της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου. Η συναυλία θα λάβει χώρο στο προαύλιο του μουσείου και η είσοδος θα είναι ελεύθερη για το κοινό από τις 8 το βράδυ, ενώ μέχρι τα μεσάνυχτα θα είναι ανοιχτό.

4. Μουσείο Μεγάρων:

Μουσική παράσταση από το δημοτική ορχήστρα των Μεγάρων έξω από το δημαρχείο, στην πλατεία του δημαρχείου έξω από το μουσείο. Το μουσείο θα παραμείνει ανοιχτό από τις 8μ.μ.-11:00μ.μ.

5. Αρχαιολογικός χώρος Ελευσίνας:

Μουσική παράσταση σε συνεργασία με το φεστιβάλ αισχύλεια από το δήμο Ελευσίνας. Η ρωμαϊκή αγορά και τα προπύλαια θα είναι ανοιχτά για το κοινό από τις 8μ.μ.-12μ.μ., ωστόσο ο υπόλοιπος αρχαιολογικός χώρος δεν θα είναι διαθέσιμος για το κοινό.

6. Μοναστήρι Δαφνίου:

Μουσική παράσταση- παρουσίαση στον εξωτερικό προαύλιο του ναού στο Δαφνί από τις 8μ.μ.-12μ.μ., ενώ την ίδια ώρα θα παραμείνει ανοιχτό για τους επισκέπτες και το ίδιο το μοναστήρι.

7. Αρχαιολογικός χώρος του ναού του Ποσειδώνα στον Πόρο:

Στον ναό του Ποσειδώνα στον Πόρο, οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν ένα ρεσιτάλ πιάνου με θέα το φεγγάρι. To ρεσιτάλ θα ξεκινήσει στις 8μ.μ ενώ πραγματοποιείται υπό τη συνεργασία τριών μεγάλων φορέων: του Δήμου Πόρου, της Εθνικής Ακαδημίας Πιάνου και της γενική διεύθυνσης αρχαιοτήτων και πολιτιστικής κληρονομιάς.

Οι προτάσεις πολλές και οι αρχαιολογικοί χώροι ακόμα περισσότεροι, όπου κι αν βρίσκεστε σίγουρα θα βρείτε κάτι που να σας αρέσει και να σας ταιριάζει. Αναλυτικά όλο το πρόγραμμα για όλη την Ελλάδα εδώ: EKDILWSEIS

Queen: Το ομώνυμο άλμπουμ της Nicki Minaj

Δημήτρης Αντώνιου

22 August 2018

Heavenly Bodies: Fashion & The Catholic Imagination Costume Institute Gala - Arrivals — attends the Heavenly Bodies: Fashion & The Catholic Imagination Costume Institute Gala at The Metropolitan Museum of Art on May 7, 2018 in New York City.

Αυτην την περίοδο όλος ο κόσμος φαίνεται να είναι ξαφνικά εναντίον της, αλλά όπως φαίνεται και στην δράση της στα social media η Nicki έχει αποφασίσει αυτήν τη φορά να μην συγκρατήσει τα λόγια της και να αναφέρει ονομαστικά τα άτομα τα οποία έχουν βαλθεί να την «εκθρονίσουν» από την προνομιακή της θέση στη hip-hop σκηνή. Από οτι φαίνεται έχουν γίνει πολλές οργανωμένες προσπάθειες από πολλούς να την σαμποτάρουν. Από λασπολογία μέχρι ψεύτικα άρθρα και αριθμούς πωλήσεων ακόμη και δωροδοκία ορισμένων καλλιτεχνών ώστε να διαδώσουν ψέμματα και φήμες. Παράλληλα με όλα αυτά, λοιπόν, επέλεξε η ράπερ για να λανσάρει και να προμοτάρει το νέο της άλμπουμ, Queen και από την προώθηση του άλμπουμ της και μετά φαίνεται πολύ ενεργή και δεν φοβάται να «την πει» σε όλον τον κόσμο.

Παρ’ όλα αυτά, η αλήθεια είναι πως η ράπερ δεν είχε βγάλει κάποιο μεγάλο χιτ και η θέση της στα charts ήταν σχετικά χαμηλή -σε σχέση με τον «ανταγωνισμό»- για πολύ καιρό. Από ότι φαίνεται αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει δραστικά, καθώς και το άλμπουμ αυτό φαίνεται να μην αποτελεί ένα σύμπλεγμα τραγουδιών που προορίζονται για εμπορικά «hits», όπως πλέον συχνά συναντάται από άλλους «ράπερ». Αντιθέτως, φαίνεται ότι η Minaj ήθελε να φτιάξει ένα έργο το οποίο θα είναι τέλειο, κυρίως για αυτήν και τους φανς της. Ενα σύνολο 19 τραγουδιών τα οποία θα τα ακούει και θα νιώθει χαρούμενη που τα έφτιαξε, ανεξάρτητα τι θέση θα φτάσουν στο «Billboard». Ένα μέρος του άλμπουμ αποτελείται από αργά τραγούδια, τα οποία λόγω της προφανούς βελτίωσης των φωνητικών ικανοτήτων της Μιναζ, δεν δυσκολεύονται να σου «περάσουν» τα συναισθήματα της.

Από αυτά τα 19 τραγούδια υπάρχουν ορισμένα τα οποία πολλούς μπορεί να απογοητεύσουν, όπως το πολύ εύκολα λησμονήσιμο αλλά όμορφο Run & Hide -το οποίο είναι από τα κομμάτια που ίσως πολλοί προσπερνάνε στο άλμπουμ- και η απογοητευτική συνεργασία της με τον The Weeknd, Thought I Knew You, οι στίχοι της οποίας είναι αρκετά επαναλαμβανόμενοι και αδιάφοροι. Επίσης, η συνεργασία της με την Ariana Grande ήταν αρκετά αμφιλεγόμενη, καθώς και χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως υποτονική αλλά από άλλους ως «ο ύμνος του καλοκαιριού».

Το άλμπουμ, όμως, δεν θα ήταν ίσως παρά ένα απλό ραπ-τραπ άλμπουμ χωρίς τους στίχους της Μιναζ και το αμίμητο «flow» της, ένα από τα -το πολύ 5- καλύτερα και πιο χαρακτηριστικά flows στην new-school hip-hop. Πάντα, σε κάθε beat η αυτοαποκαλούμενη βασίλισσα της ραπ είναι πάντα άψογα συγχρονισμένη και επιλέγει τον καλύτερο πιθανό συνδυασμό λέξεων ώστε τα τραγούδια της να είναι λες και το beat «πατάει» πάνω στις μπάρες της και όχι το αντίστροφο. Το flow της είναι εύκολα συγκρίσιμο με αυτό του Eminem -όσο κι αν σε εξοργίζει αυτό- ο οποίος χρησιμοποιεί εξίσου συχνά «alter egos». Σχετικά με τον Eminem, εμφανίζεται στο κομμάτι Majesty προσφέροντας ένα από τα γρηγορότερα verses της καριέρας του -όπως και η Μιναζ- καθώς και η συνεχής και έντονη μετάλλαξη του beat καθιστά το τραγούδι ένα από τα πιο εύκολα αναγνωρίσιμα και ιδιαίτερα στον δίσκο.

Τραγούδια όπως τα LLC, Sir, Hard White αποτελούν την χειροπιαστή απόδειξη ότι δεν θες να τα βάλεις με τη Nicki η οποία έμμεσα -αλλά αρκετά κατατοπιστικά- αναφέρεται στα άτομα τα οποία δεν πολύ συμπαθεί στην βιομηχανία. Αυτό, το κάνει μέσω αιχμηρών μπαρών που καμία άλλη γυναίκα MC -τουλάχιστον από τις υπάρχουσες στο προσκήνιο- δε θα μπορούσε να αγγίξει. «Unlike most of these hoes wack or lit/At least I can say I wrote every rap I spit» αναφέρει στο intro του δίσκου, Ganja Burns, θέλοντας να υπενθυμίσει ότι είναι από τις μόνες MC που γράφουν μόνες τους τους στίχους τους και ότι αυτό δεν μπορεί να της το στερήσει κανείς. Προφανώς δεν διστάζει να αναφέρει συνεχώς τα κατορθώματά της και το ότι είναι ακόμη στην κορυφή του «παιχνιδιού», όπως λέει στο LLC «There’s two girls getting more money/ But they don’t write, they sing songs» και αναφέρεται στην Rihanna και την Beyonce. Από όλες τις «απειλές» που ακούει κανείς στο άλμπουμ προς άλλες γυναίκες ράπερ -και όχι μόνο- συναντάς στο κομμάτι 18, Coco Channel, την κυρίαρχη μορφή στη hip-hop σκηνή του ‘90, Foxy Brown, η οποία απ ότι φαίνεται είναι η μόνη αντάξια να βρεθεί στο ίδιο κομμάτι με την Minaj, την οποία σπάνια την βλέπουμε να συνεργάζεται με άλλες γυναίκες της hip-hop και ισως ποτέ σε δικό της δίσκο.

Μπορεί τώρα τραγούδια όπως το Good Form και το Chun-Li να ωφελούνται από την χαρακτηριστική αλλαγή «προσωπικοτήτων» και προφορών της Μινάζ -από την γλυκιά «Barbie» πλευρά της να πηγαίνει στην μανιακή και άγρια «Roman» πλευρά της- αλλά εκεί που λάμπει πραγματικά το ταλέντο της είναι τα αργά και καθαρά flows της με την ιδιαίτερη προφορά της όπως στο Rich Sex και στο Miami. Το τραγούδι, ωστόσο, που θα δημιουργήσει την μεγαλύτερη σύγχυση είναι το Barbie Dreams, ο φόρος τιμής της Μιναζ στον «OG» ράπερ Notorious Big, καθώς και χρησιμοποιεί το beat από το τραγούδι το Just Playing (Dreams). Αυτό το τραγούδι είναι ένα τύπου-diss, δηλαδή ένα καλοπροέραιτο κράξιμο προς σχεδόν όλον τον κόσμο της επικαιρότητας. Με ονόματα, αναφέρει άτομα σαν τον Drake και τον Dj Khaled και αλλά 20κατι άτομα καθώς και τα κουσούρια τους και τους λόγους που δεν τους πολύ «γουστάρει». Φυσικά όλο αυτό όπως είπε και η ίδια δεν είναι για να θίξει κανέναν, αλλά περισσότερο για πλάκα και ότι όλα τα άτομα που περιλαμβάνονται είναι γνωστοί και φίλοι της. Το Barbie Dreams όμως στα μέσα του τραγουδιού αλλάζει ρυθμό και στυλ και η Μιναζ αγριεύει επικίνδυνα και ουσιαστικά μας δίνει ένα ιδιαίτερο verse άψογα εκτελεσμένο στο οποίο δεν παίρνει ανάσα.

Φυσικά αυτή είναι η προσωπική μου άποψη πάνω στο πρότζεκτ και κάθε κομμάτι του. Εγώ, δηλώνω φαν της Μιναζ, αλλά ο στόχος μου ήταν να δω το άλμπουμ από τη σκοπιά του μέσου ακροατή. Για μένα -γνωρίζοντας όμως και την ιστορία της- το Queen αποτελεί την τέταρτη και πιο τρανταχτή απόδειξη ότι η Μιναζ έχει αναπτυχθεί σαν καλλιτέχνης και σαν άτομο (αν στο μυαλό σου η Μιναζ υπάρχει ως η κοπέλα από το τραγούδι του 2012 «Starships», ίσως πρέπει να κάνεις ένα φρεσκάρισμα και λογικά θα εκπλαγείς στο άκουσμα της). Για άλλους όμως, οι οποίοι ίσως περίμεναν ένα άλμπουμ το οποίο θα σπάσει τα τσαρτς και θα παίζεται σε όλα τα κλαμπ, ίσως είναι απογοήτευση. Δεν πιστεύω ότι το πρότζεκτ ήταν αυτό που χρειαζόταν για να γίνει πιο γνωστή και να ακουστεί σε περισσότερα εκατομμύρια, αλλά ήταν αυτό που χρειαζόταν να βγάλει η ίδια και είναι συνολικά μια άριστη δουλειά με κάποια «catchy» κομμάτια αλλά όπως πάντα πολύ έξυπνους στίχους -που σπάνια βρίσκεις πλέον στην hip-hop αυτόν τον συνδυασμό.

Αυτό το άλμπουμ λοιπόν είναι ομοιόμορφο, είναι κάτι το ιδιαίτερο, κάτι το οποίο έχει θέματα να μελετήσεις, να αναλύσεις και να συζητήσεις και αυτός είναι και ο στόχος της Μιναζ. Σε μια περίοδο που κάθε πρότζεκτ της hip-hop παρέχει συνεχώς το ίδιο άκουσμα ενώ στοχεύει στην κορυφή των τσαρτς και στην κυριαρχία των κλαμπ, η Μινάζ αλλάζει πορεία και δεν σου δίνει αυτό που περίμενες να ακούσεις -όσο επικίνδυνο κι αν είναι αυτό για την ίδια και την καριέρα της. Αλλά στο δίνει με άψογη εκτέλεση αποδεικνύοντας σου πως είτε σου αρέσει είτε όχι, ο τίτλος του άλμπουμ δεν είναι τυχαίος, διότι θα περάσουν πολλά χρόνια ακόμα μέχρι να βρεθεί γυναίκα MC ικανότερη απ αυτήν.

Θύελλα Από Ατσάλι του George R. R. Martin (Κριτική Βιβλίου)

Λευτέρης Σέρρας

Ο Τζώρτζ Ρ.Ρ. Μάρτιν, γεννημένος στις 20 Σεπτεμβρίου του 1948 στο Νιού Τζέρσεϊ, είναι ένας Αμερικανός συγγραφέας και σεναριογράφος, με το περιεχόμενο των έργων του να βασίζεται κυρίως σε ιστορίες φαντασίας, τρόμου καθώς επίσης και επιστημονικής φαντασίας. Το πιο πετυχημένο και παγκοσμίως αναγνωρισμένο έργο του είναι «Το Τραγούδι της Φωτιάς και Του Πάγου”. “Το Τραγούδι της Φωτιάς και του Πάγου”, είναι μια σειρά βιβλίων που εμβαθύνει στην μεσαιωνική φαντασία. Διαβάζοντάς το παρατηρεί κανείς ότι ο συγγραφέας έχει εμπνευστεί από πολλά ιστορικά γεγονότα όπως παραδείγματος χάρη είναι οι Αγγλικοί Εμφύλιοι Πόλεμοι Των Ρόδων. Το πρώτο βιβλίο της σειράς εκδόθηκε το 1996 και ονομάζεται “Το Παιχνίδι του Στέμματος”. Στην συνέχεια ακολούθησε το δεύτερο έργο της σειράς με τίτλο “Σύγκρουση Βασιλέων” το 1998. Στις αρχές του 2000 εκδόθηκε το τρίτο βιβλίο που ονομάζεται “Θύελλα από Ατσάλι”. Το 2005 κυκλοφορεί το τέταρτο βιβλίο της σειράς με τίτλο “Βορά Ορνίων”, ενώ το 2011 κυκλοφόρησε στα βιβλιοπωλεία το πέμπτο μέρος που ονομάζεται “Ο Χορός Των Δράκων”. Μέχρι στιγμής έχουν εκδοθεί 5 βιβλία και αναμένεται να βγουν άλλα 2 που θα ολοκληρώσουν το μνημειώδες έργο του συγγραφέα.

Το τρίτο βιβλίο της σειράς “Το Τραγούδι Της Φωτιάς και Του Πάγου” ονομάζεται “Θύελλα από Ατσάλι” και χωρίζεται σε δύο τόμους. Ο πρώτος τόμος ονομάζεται “Παγωμένες Λεπίδες” και ο δεύτερος “Ματωμένο Χρυσάφι”. Το παρακάτω αφιέρωμα που ακολουθεί στοχεύει στην αποτίμηση του συνολικού έργου και όχι σε έναν από τους δύο τόμους.

Η ιστορία του βιβλίου “Θύελλα Από Ατσάλι” συνεχίζει αμέσως από εκεί που σταμάτησε η “Σύγκρουση Βασιλέων”. Ο εμφύλιος πόλεμος μεταξύ των Λάννιστερ και των Στάρκ συνεχίζεται, ενώ παράλληλα ο Βασιλιάς Πέρα από το Τοίχος, Μάνς Ρέιντερ, σκοπεύει να εισβάλλει με τον λαό του στα Επτά Βασίλεια. Πέρα από τη Στενή Θάλασσα, η Νταινέρυς Ταργκάρυεν σκορπά τον θάνατο στις δουλεμπορικές πόλεις της Ανατολής και ετοιμάζεται να επιστρέψει στο Γούεστερος διψώντας για εκδίκηση. Το Παιχνίδι του Στέμματος είναι επικίνδυνο και μόνο ένας από τους αυτόκλητους βασιλείς θα επιβιώσει για να διεκδικήσει τον Σιδερένιο Θρόνο.

Η πλοκή του βιβλίου εξιστορείται μέσα από την ματιά 10 βασικών χαρακτήρων. Οι πέντε προέρχονται από την οικογένεια των Στάρκ και είναι οι Κέιτλυν, Σάνσα, Άρυα, Μπράν και Τζών Σνόου, ενώ οι πέντε εναπομείναντες είναι του Τύριον και του Τζέιμι Λάννιστερ, της Νταινέρυς Ταργκάρυεν, του Σάμγουελ Τάρλυ και του Ντάβος Σίγουορθ.

Στο συγκεκριμένο ανάγνωσμα η γραφή του Τζωρτζ Ρ. Ρ. Μάρτιν είναι κοφτερότερη από ποτέ. Η “Θύελλα Από Ατσάλι” είναι από τα σκληρότερα βιβλία του συγγραφέα και αυτό φυσικά αποδεικνύεται από το τρόπο γραφής του. Η γραφή του είναι μεστή, σκληρή και αποπνέει μια ξερή και ωμή δύναμη. Παράλληλα, τα πρόσωπα του έργου είναι σκοτεινά και στιγματισμένα από πάθη. Πάθη και μυστικά που βγαίνουν στην επιφάνεια. Συνολικά, το βιβλίο είναι πολύ καλά δομημένο και η ιστορία καλογραμμένη, σωστά ανεπτυγμένη και κυλά με φρενήρεις ρυθμούς. Ολόκληρο το βιβλίο δημιουργεί την αίσθηση μιας μεγάλης κλιμάκωσης και ενός επιλόγου. Σχεδόν ολόκληρες οι ιστορίες από τα δύο προηγούμενα βιβλία της σειράς ολοκληρώνονται, αλλά παράλληλα προς το τέλος δημιουργούνται και ανοίγουν νέα μέτωπα που σίγουρα έχουν αμέτρητες και εξίσου σημαντικές ιστορίες να αφηγηθούν.

Εν κατακλείδι, μέχρι στιγμής, το βιβλίο “Θύελλα Από Ατσάλι” είναι το καλύτερο έργο του Μάρτιν, είτε στο ευρύτερο πλαίσιο της βιβλιογραφίας του είτε στο ειδικότερο που είναι η σειρά “Το Τραγούδι Της Φωτιάς και Του Πάγου”. Το συγκεκριμένο βιβλίο ξεπερνάει τα δύο προηγούμενα της σειράς, καθώς τα περισσότερα γεγονότα και οι πλοκές που στήνονταν από τους προκατόχους του, έρχονται εδώ και κλιμακώνονται. Δένονται άρτια μεταξύ τους και ο Τζώρτζ Ρ. Ρ. Μάρτιν με την σκληρότητα και την τραχύτητα της γραφής του καταφέρνει με μια ιδιαίτερη μαεστρία να παρασύρει τον αναγνώστη στα έγκατα της σκοτεινής και βίαιης αυτής ιστορίας που διηγείται και να τον κρατήσει για πάντα δέσμιο. Η “Θύελλα Από Ατσάλι” είναι ένα αριστούργημα της σύγχρονης λογοτεχνίας του φανταστικού. Ένα σημαντικό παράδειγμα συγγραφικής προσπάθειας που αξίζει όλοι όσοι αγαπούν το διάβασμα να το έχουν στη βιβλιοθήκη τους.

“Υπάρχει ένα άγριο θηρίο σε κάθε άνθρωπο, και όταν παραδόσεις σε αυτόν τον άνθρωπο ένα σπαθί ή δόρυ και τον στείλεις στον πόλεμο, το θηρίο ξυπνά”.
George R. R. Martin, Θύελλα Από Ατσάλι

“Και ποιος είσαι εσύ, είπε ο περήφανος Άρχοντας
που πρέπει να υποκλιθώ τόσο χαμηλά.
Μονάχα μια γάτα με άλλο τρίχωμα
Αυτή είναι όλη η αλήθεια που γνωρίζω.

Με ένα τρίχωμα στα χρυσά ή με ένα τρίχωμα στα κόκκινα
ένα λιοντάρι συνεχίζει να έχει νύχια.
Και τα δικά μου είναι μακριά και κοφτερά, Άρχοντα μου
όσο και τα δικά σου.

Και αυτά είπε, αυτά είπε
Εκείνος ο Άρχοντας του Κασταμήρ
Αλλά τώρα οι βροχές κλαίνε πάνω από την τραπεζαρία του,
και κανείς δεν είναι εκεί να ακούσει
Ναι, τώρα οι βροχές κλαίνε πάνω από την τραπεζαρία του
και ούτε μια ψυχή δεν είναι εκεί να ακούσει”.
George R. R. Martin – The Rains of Castamere, Θύελλα Από Ατσάλι

Οι δύο τόμοι του βιβλίου “Θύελλα Από Ατσάλι” αλλά και όλα τα υπόλοιπα έργα της σειράς “Το Τραγούδι της Φωτιάς και του Πάγου” κυκλοφορούν στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Anubis.

Βιβλία που βασίζονται σε αληθινές ιστορίες

Άννα Δραγάτση

21 August 2018

Η ανάγνωση ενός βιβλίου μπορεί να μας οδηγήσει πέρα από την πραγματικότητα και να μας ταξιδέψει στον δικό του κόσμο. Υπάρχουν και βιβλία που τα γεγονότα, στα οποία αναφέρονται βασίζονται σε αληθινά πρόσωπα και καταστάσεις. Πρόκειται για ιστορίες που γεννούν ιδιαίτερα συναισθήματα στους αναγνώστες τους, οι οποίοι γνωρίζουν πως τα πρόσωπα αυτά είναι υπαρκτά και όσα έχουν βιώσει είναι αλήθεια.

«Δώδεκα χρόνια σκλάβος» του Σόλομον Νόρθαπ

Στιγμιότυπο από την ταινία «Δώδεκα χρόνια σκλάβος»

Ο Σόλομον Νόρθαπ ήταν ελεύθερος άντρας που ζούσε στη Νέα Υόρκη. Τότε, οι απαγωγείς του τον πούλησαν ως σκλάβο.

Ναρκωμένος, χτυπημένος και με καινούρια ταυτότητα, βρίσκεται μακριά από τα παιδιά του σε μια φυτεία, της Λουιζιάνα. Ο Σόλομον θα καταλήξει νεκρός, αν αποκαλύψει το παρελθόν του.

Μία συγκινητική, αληθινή ιστορία των δώδεκα χρόνων που έζησε ως σκλάβος: η ανελέητη βία, οι καθημερινοί εξευτελισμοί και ο συνεχής φόβος, όπως επίσης ο αγώνας των συγκρατούμενών του και του ιδίου, για επιβίωση.

Το βιβλίο «Δώδεκα Χρόνια Σκλάβος» αποτελεί ένα μοναδικό, αδιάψευστο τεκμήριο της δουλείας από πρώτο χέρι και μία εκπληκτική περιγραφή του ανθρώπου, του οποίου στέρησαν την ίδια του τη ζωή και ο οποίος πάλεψε πολύ σκληρά να την πάρει πίσω. Η ιστορία του Σόλομον Νόρθαπ έχει μεταφερθεί και στην μεγάλη οθόνη με την ομότιτλη ταινία το 2013 κερδίζοντας 3 βραβεία Όσκαρ.

«Χάτσικο, ο σκύλος που περίμενε» του Lluís Prats

Ο καθηγητής Χιντεσαμπουρό Ουένο είναι ένας έντιμος άνθρωπος, με άκαμπτα ωράρια και συνήθειες, ο οποίος εργάζεται στο Πανεπιστήμιο του Τόκιο. Μια μέρα συναντά στον δρόμο του τον Χάτσικο, ένα κουτάβι που θα κάνει πολλά περισσότερα από το να ταράξει την αυστηρή πειθαρχία του καθηγητή: θα τον κάνει να ανακαλύψει την ομορφιά των μικρών πραγμάτων και την αξία της φιλίας. Μια νουβέλα, βασισμένη σε μια πραγματική ιστορία που προκάλεσε βαθιά συγκίνηση σε όλο τον κόσμο.

«Ο πιανίστας» του Βλαντίσλαβ Σπίλμαν

Στις 23 Σεπτεμβρίου του 1939 ο Βλαντίσλαβ Σπίλμαν, νεαρός τότε πιανίστας στη Βαρσοβία, έπαιζε το Νυκτερινό του Σοπέν σε ντο δίεση ελάσσονα ζωντανά στο ραδιόφωνο. Ήταν οι τελευταίες νότες που αναμεταδόθηκαν στη Βαρσοβία. Λίγο αργότερα μια γερμανική βόμβα κατέστρεψε τους πομπούς του Πολωνικού Ραδιοφώνου. Ο πόλεμος βύθισε τη Βαρσοβία στον τρόμο των γκέτο και της καταστροφής. Μέσα σ’ αυτό τον κυκεώνα ο Σπίλμαν έχασε τους περισσότερους φίλους του και όλη του την οικογένεια.

Αυτή είναι η συγκλονιστική μαρτυρία ενός ανθρώπου, ενός μουσικού που αντιστάθηκε στο θάνατο αλλά και το ημερολόγιο ενός γερμανού αξιωματικού που διέσωσε την ανθρωπιά του μέσα στην κτηνωδία.

Στιγμιότυπο από την ταινία «Ο πιανίστας»

Οι Los Angeles Times το ανακήρυξαν βιβλίο της χρονιάς (1999) στην Αμερική, στην κατηγορία non fiction. Οι Sunday Times του Λονδίνου το κατέταξαν στις πρώτες πέντε βιογραφίες του 1999. Το γαλλικό λογοτεχνικό περιοδικό Lire το ανακήρυξε βιβλίο της χρονιάς το 2001. Το βιβλίο έχει ήδη πουλήσει εκατοντάδες χιλιάδες αντίτυπα σε όλο τον κόσμο.

«Η σιωπή των αμνών» του Thomas Harris

«Να θυμάσαι τους κανόνες. Μην περνάς το χέρι σου μέσα από τα κάγκελα, ούτε καν να τα αγγίζεις. Δεν βγάζουμε ποτέ τον Λέκτερ από το κελί του χωρίς φίμωτρο και χειροπέδες…” Η νεαρή εκπαιδευόμενη πράκτορας του FBI Κλαρίς Στάρλινγκ συναντά για πρώτη φορά τον Χάνιμπαλ Λέκτερ. Ο ιδιοφυής ψυχίατρος, καταδικασμένος για μια σειρά κανιβαλικών εγκλημάτων, δέχεται να τη βοηθήσει στη σύλληψη ενός άλλου επικίνδυνου σφαγιαστή, του “Μπούφαλο Μπιλ” ζητώντας της σε αντάλλαγμα να ξεγυμνώσει μπροστά του την ψυχή της.

Μέσα από τα κρυπτογραφικά υπονοούμενα και τις έμμεσες υποδείξεις του -για τον “Μπούφαλο Μπιλ” αλλά και για την ίδια -η Στάρλινγκ οδηγείται σε μια αγωνιώδη, φρενήρη έρευνα και ο Thomas Harris καθηλώνει τους αναγνώστες του μ’ ένα συναίσθημα πιο βαθύ κι από τον τρόμο… Η “Σιωπή των αμνών” αναγνωρίστηκε ομόφωνα ως ένα από τα καλύτερα θρίλερ όλων των εποχών. Συντάραξε το αναγνωστικό κοινό, χαρίζοντας στη λογοτεχνία του σασπένς ένα από τα πιο ενδιαφέροντα και μαγνητικά “τέρατα” που γέννησε ποτέ η φαντασία ενός συγγραφέα. Κι έμεινε πλέον έργο κλασικό και αξεπέραστο, σημείο αναφοράς για όλα τα κατοπινά μυθιστορήματα του είδους».

«Βουβό κύμα» του Erik Larson

Η συναρπαστική ιστορία του ναυαγίου του Λουζιτάνια ειπωμένη σαν το πιο σπουδαίο θρίλερ.

Την 1η Μαΐου 1915, κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου πολέμου, το Λουζιτάνια, ένα πολυτελές υπερωκεάνιο, απέπλευσε από τη Νέα Υόρκη με προορισμό το Λίβερπουλ, μεταφέροντας μεγάλο αριθμό επιβατών, μεταξύ των οποίων πολλά παιδιά και βρέφη. Παρότι η Γερμανία είχε ανακηρύξει τις θάλασσες γύρω από τη Βρετανία εμπόλεμη ζώνη, οι επιβάτες του υπερωκεανίου δεν πίστευαν ότι διέτρεχαν κάποιο κίνδυνο, καθώς επί έναν αιώνα τα πλοία που δεν ήταν πολεμικά είχαν παραμείνει ασφαλή από επιθέσεις.

Για μήνες τα γερμανικά υποβρύχια έσπερναν τον τρόμο στον Βόρειο Ατλαντικό, αλλά το Λουζιτάνια ήταν ένα από τα σπουδαιότερα και ταχύτερα πλοία της εποχής, γνωστό και ως «υπερατλαντικό λαγωνικό». Η Γερμανία είχε αποφασίσει να αλλάξει τους κανόνες του παιχνιδιού και ο καπετάνιος του υποβρυχίου U-20 Βάλτερ Σβίγκερ ήταν έτοιμος να ανταποκριθεί σε αυτό.

Μέσα από την εξαιρετική γραφή του ο Erik Larson καταφέρνει να μετατρέψει ένα σύνθετο ιστορικό γεγονός σε μια συναρπαστική ιστορία για κάθε αναγνώστη. Ο συγγραφέας ζωγραφίζει ένα μεγάλο πορτρέτο της Αμερικής κατά την Προοδευτική Περίοδο φέρνοντας στο προσκήνιο τις ζωές των επιβλητικών χαρακτήρων και τις σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ τους.

Το βιβλίο απέσπασε τα βραβεία Goodreads Choice Award (2015) και World Magazine Book of the Year (2015), στην κατηγορία «Ιστορία/Βιογραφίες».

«Ιφιγένεια» της Μαρίας Τσακίρη

«Μα τι τόσο σημαντικό έχει η ζωή σου για να γίνει βιβλίο;» ρώτησα αυθόρμητα την Ιφιγένεια σ’ εκείνη την πρώτη γνωριμία μας, τον χειμώνα του 1997. Όλα όσα μου είπε ήταν ανατριχιαστικά, φρικτά… Όσα άκουσα έκρυβαν τόση ασχήμια, που αναρωτιόμουν αν μπορούσα να τα διαχειριστώ. Κάθε λέξη πιο βαριά από την άλλη. Όλες μαζί ισοπεδωτικές.

Χίλιες και μία ζωές στριμωγμένες σε τέσσερις δεκαετίες, που με έκαναν να καταλάβω πως απέναντί μου έχω έναν άνθρωπο με διαβολεμένη ψυχραιμία και προκλητικό θάρρος∙ συγχρόνως, μια απελπιστικά μελαγχολική και θλιμμένη γυναίκα με παγωμένη ψυχή, που τολμά να σε κοιτάξει κατάματα και να σου μιλήσει για εκείνη τη σχέση ντροπής με τον πατέρα της και για όλα όσα στιγμάτισαν την ύπαρξή της.

Κάπως έτσι ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για την έκδοση αυτή. Μόνο που χαθήκαμε με την Ιφιγένεια. Και για περίπου είκοσι χρόνια η ιδέα του βιβλίου έμεινε μια ανικανοποίητη επιθυμία, ώσπου νίκησε η ανάγκη μας να φωνάξουμε δυνατά την αλήθεια και να σώσουμε όσο περισσότερες ζωές μπορούμε. Και την αλήθεια αυτή την κρατάτε στα χέρια σας.»

«Νίκη» του Χρήστου Α. Χωμενίδη

Έζησε κάποτε ένα κορίτσι που βρέφος εβδομήντα ημερών το συνέλαβαν και το έστειλαν εξορία στις Κυκλάδες.

Έζησε κάποτε ένα κορίτσι που -στη διάρκεια της Κατοχής και του Εμφυλίου- η οικογένεια του κόπηκε στα δύο, όμως εκείνο δεν έπαψε στιγμή να αγαπάει κανέναν τους.

Έζησε κάποτε ένα κορίτσι που -όταν γεννήθηκε- ο πατέρας του ήταν «ο ηρωικός αρχηγός των εργατών» και -όταν μεγάλωσε- έγινε «ο προδότης της εργατικής τάξης». Κι ας μην είχε προδώσει τίποτα από ό,τι πίστευε.

Έζησε κάποτε ένα κορίτσι που πέρασε όλη του την εφηβεία στη βαθιά παρανομία. Κλεισμένο σε ένα σπίτι, με ψεύτικο όνομα, χωρίς να πηγαίνει στο σχολείο, χωρίς να κάνει παρέες. Γιατί ήξερε πως, εάν οι Αρχές ανακάλυπταν ποιοι ήταν οι γονείς του, θα τους εκτελούσαν.

Κι όταν επέστρεψε στην ελευθερία, το κορίτσι εκείνο ερωτεύτηκε παράφορα, κόντρα στη θέληση και στην ανοχή της οικογένειάς του.

Το κορίτσι λεγόταν Νίκη. Και ήταν η μάνα μου. (Αυτό όμως έχει τη λιγότερη σημασία.)

Η ζωή της Νίκης είναι η ζωή όλων των παιδιών που έρχονται στον κόσμο με ένα βαρύ φορτίο στους ώμους, δεν το απαρνιούνται, ούτε όμως το αφήνουν να τα λυγίσει.

Οι άνθρωποι της «Νίκης» είναι η Ιστορία της Ελλάδας στον 20ό αιώνα.

Οδηγίες για πρωτοετείς φοιτητές (μέρος 1ο)

Μαρία Απαλαχίδου

20 August 2018

Αύγουστος σημαίνει καύσωνας, μελτέμια, πανηγύρια, παχές μύγες, σύκα και για τα παιδιά που έδωσαν πανελλήνιες, βάσεις. Έφτασε πάλι η εποχή που θα κάποιοι θα χαίρονται που πέρασαν στη σχολή της επιλογής τους και κάποιοι άλλοι θα κλαίνε που έμειναν έξω για λίγα μόρια. Σύμφωνα με το Υπουργείο, φέτος οι βάσεις αναμένεται να ανακοινωθούν μετά τις 27 Αυγούστου λόγω της πρόσφατης καταστροφικής πυρκαγιάς στην Αττική.

Αυτή η μικρή καθυστέρηση παρατείνει την αγωνία των υποψηφίων αλλά δημιουργεί κι άλλα προβλήματα σχετικά με την εύρεση σπιτιού. Με τα περισσότερα πανεπιστήμια να ανοίγουν τέλη Σεπτέμβρη με αρχές Οκτώβρη, δεν μένει πολύς χρόνος για εύρεση κατοικίας. Για τον λόγο αυτόν πολλοί υποψήφιοι νοικιάζουν σπίτια πριν την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων. Στην περίπτωση που περνάνε σίγουρα στην πόλη της επιλογής τους, κάτι τέτοιο είναι εφικτό και προτιμητέο (οι τιμές είναι χαμηλότερες τον Ιούλιο συγκριτικά με τον Αύγουστο που είναι αυξημένη η ζήτηση).

Τι γίνεται, όμως, αν τα μόριά μου είναι οριακά; Έχεις δύο επιλογές: είτε ρισκάρεις να χάσεις τα λεφτά της προκαταβολής και του πρώτου ενοικίου, είτε περιμένεις τα αποτελέσματα με κίνδυνο να σου ζητάνε οι ιδιοκτήτες ακινήτων περισσότερα χρήματα για χειρότερα σπίτια. Τι να κάνεις, λοιπόν, αν είσαι οριακά; Κάτσε στα αυγά σου και μην βιάζεσαι! Τα 500-600€ που παίζεται να χάσεις είναι πάρα πολλά λεφτά στις μέρες μας. Οι εκτιμήσεις συνήθως είναι σωστές, αλλά 50 μόρια πάνω, 50 μόρια κάτω κάνουν τη διαφορά.

Πού να νοικιάσω σπίτι; Αρχικά, πρέπει να έχεις στο μυαλό σου ότι δεν θα χρησιμοποιείς αυτοκίνητο για τις μετακινήσεις σου (ακόμα κι αν έχεις δικό σου Ι.Χ. δεν θα το χρησιμοποιείς σε καθημερινή βάση). Επομένως, ειδικά αν περνάς επαρχία, φρόντισε να νοικιάσεις στο κέντρο της πόλης. Μην κάνεις το λάθος να βρεις σπίτι κοντά στη σχολή αν είναι έξω από την πόλη. Στη σχολή θα πηγαίνεις μέρα (και αν πηγαίνεις..), ενώ έξω βόλτα θα βγαίνεις κυρίως απόγευμα ή βράδυ. Να θυμάσαι ότι συνήθως τα δρομολόγια των αστικών λεωφορείων είναι πιο τακτικά κατά τη διάρκεια της μέρας. Αν περνάς Αθήνα, φρόντισε απλά να σε βολεύει η συγκοινωνία. Νοίκιασε αν μπορείς κοντά σε σταθμό μετρό και όλα θα είναι απλά μετά. Όσο για την περιοχή, το ιδανικό είναι κάπου μεταξύ της σχολής και του κέντρου της Αθήνας. Αν η σχολή σου είναι στο κέντρο ακόμα καλύτερα. Σε γενικές γραμμές, το ιδανικό φοιτητικό σπίτι είναι κοντά (0-5 λεπτά απόσταση με τα πόδια) από στάση λεωφορείου ή σταθμό μετρό, με αρκετά μαγαζιά και σούπερ μάρκετ τριγύρω (ΟΧΙ ΑΠΟΜΕΡΑ ΓΙΑ ΕΥΝΟΗΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ) κοντά στα στέκια όπου θα συχνάζεις και όσο το δυνατόν πιο κοντά στη σχολή.

Στούντιο ή γκαρσονιέρα; Το στούντιο είναι πιο φθηνό, πιο μικρό και εύκολο στο καθάρισμα, δεν απαιτεί πολλά χρήματα για θέρμανση και χωράει άνετα ένα άτομο. Από την άλλη πλευρά, μια γκαρσονιέρα σου δίνει τη δυνατότητα να μαζεύεις και να φιλοξενείς τους φίλους σου, να μην στιβάζεις τα πράγματά σου και γενικά ποιος δεν θέλει την άπλα του; Αν έχεις την οικονομική δυνατότητα νοίκιασε γκαρσονιέρα. Όχι όμως ότι το στούντιο δεν θα σε βολέψει.

Πόσα χρήματα θα χρειάζομαι κάθε μήνα;

1) Αυτό είναι τελείως υποκειμενικό. Πάντως σίγουρα θα πρέπει να μάθεις να ξοδεύεις ένα χ ποσό κάθε μήνα. Σίγουρα τους πρώτους μήνες θα ξοδέψεις περισσότερα χρήματα επειδή δεν ξέρεις να τα διαχειρίζεσαι. Για να μην ξεφύγεις τελείως, κάνε έναν προϋπολογισμό όπου θα συμπεριλάβεις όλους τους λογαριασμούς σου (νοίκι, κοινόχρηστα, ρεύμα, νερό, ίντερνετ και κινητό τηλέφωνο). Δες πότε θα πρέπει να πληρώσεις τι και φρόντισε να μην αφήνεις απλήρωτους λογαριασμούς γιατί ούτε που θα καταλάβεις πότε μαζεύονται.

2) Στη συνέχεια έχουμε τα “χοντρά” έξοδα που είναι το φαγητό! ΜΗΝ υποτιμάς τα έξοδα του φαγητού, εκεί φεύγουν τα πιο πολλά. Συνεπώς, αν δικαιούσαι να τρως δωρεάν στη λέσχη να πηγαίνεις εκεί. Αν όχι, μάθε να μαγειρεύεις και μην παραγγέλνεις συνέχεια απ’έξω. Έτσι, και θα κάνεις οικονομία και δεν θα βάλεις 20 κιλά σε έναν χρόνο… Και το βασικό: “ ΜΗΝ ΑΓΟΡΑΖΕΙΣ ΟΛΟ ΤΟ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ! Δεν έχεις να ταΐσεις ολόκληρο λόχο, είσαι ένα άτομο. Αγόραζε μόνο ό,τι τρως (όχι μην χαίρεσαι δεν εννοώ μόνο γλυκά) και ό,τι χρειάζεσαι πραγματικά. Αν τα ψώνια της εβδομάδας ξεπερνάνε τα 20€, βαριά 30€ για ειδικές περιπτώσεις, κάτι πάει λάθος. Να θυμάσαι, επίσης, ότι σίγουρα κάποια μέρα της εβδομάδας θα φας έξω. ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΑΓΟΡΑΖΕΙΣ ΛΙΓΟΤΕΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΝΑ ΞΑΝΑΠΑΣ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ, ΠΑΡΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΛΑΝΕ!

Σε γενικές γραμμές, αυτά είναι τα βασικά που πρέπει να γνωρίζει κάθε πρωτοετής φοιτητής. Ελπίζω, αγαπητέ υποψήφιε, να πήρες μια γεύση του τι σε περιμένει και να μην βρεθείς προ εκπλήξεως. Καμιά απορία;

Γιατί οι φίλες στα ψώνια φαίνονται!

Δήμητρα Πανοπούλου

19 August 2018

Είναι ευρέως γνωστό ότι όλες οι γυναίκες του κόσμου αγαπούν τα ψώνια, ιδιαίτερα όταν αυτά συνοδεύονται, θα έλεγα εγώ, από μία φιλική παρέα ή ακόμα καλύτερα τη παρέα της κολλητής μας. Όπως όλες μας ξέρουμε τα ψώνια μας ενώνουν και προάγουν την γυναικεία αλληλεγγύη που κρύβουμε μέσα μας! Εξάλλου δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από μία καταφατική απάντηση στην ερώτηση ‘’πάμε αύριο για ψώνια;’’.

Η κοπέλα φυσικά που αγαπά τα ψώνια περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, όπως και σύ δηλαδή, δεν θα μπορούσε να είναι άλλη φυσικά από την κολλητή σου! Και αυτό γιατί γνωρίζεται και οι δύο καλά πως το νόημα της ζωής βρίσκεται στις γεμάτες με πράγματα σακούλες με ρούχα, παπούτσια, τσάντες και χίλια δυο(καθόλου υπερβολικός αριθμός) ακόμα αντικείμενα που σας αρέσει να ψωνίζεται. Επιπλέον, έχετε το ίδιο γούστο, αν δεν ταιριάζατε άλλωστε δεν θα συμπεθεριάζατε, οπότε ξέρετε τι αρέσει στη καθεμία κι έτσι η αγαπημένη σας αυτή διαδικασία γίνεται ακόμα ευκολότερη, αφού πάντα η γλυκούλα θα φέρει να σου δείξει κομμάτια που ξέρει ότι πιθανόν θα σου αρέσουν και τελικά έχει πάντα δίκιο.

Από την άλλη βέβαια, κάθε φορά που ξεκινάτε να πάτε για ένα καφέ, φαγητό ή μία χαλαρή βόλτα καταλήγετε πάντοτε να προτείνεται η μία στην άλλη, μιας που βγήκατε να πάτε να ρίξετε και μια ματιά στα μαγαζιά, άλλο αν στη συνέχεια μόνο λαμπατέρ που δεν αγοράζετε. Και επειδή οι περισσότερες από εμάς έχουμε τα χούγια μιας πλουσίας εκτός από τα λεφτά πάντα θα της ζητήσουμε να τσοντάρει κανένα ταλιράκι και βάλε, μιας που εμείς έχουμε ξεμείνει και με συνοπτικές διαδικασίες την αφήνουμε και αυτήν αδέκαρη. Και αυτό φυσικά είναι το σημείο που υποσχόμαστε ότι δεν θα ξαναβγούμε για ψώνια μέχρι τον επόμενο μήνα και ότι θα σταματήσουμε να παρακινούμε η μία την άλλη σε τέτοιου είδους κολασμένες ενέργειες, πράγμα που φυσικά δεν τηρούμε ποτέ, αφού δυο μέρες αργότερα θα μας συναντήσεις στην ουρά αναμονής για το δοκιμαστήριο κάποιου ρουχαλάδικου με 15 κρεμάστρες στο χέρι.

Η κολλητή σου, όμως δεν θα σου προτείνει να πάτε για ψώνια μόνο τις καλές μέρες! Θα είναι εκεί για να στο προτείνει και τις δύσκολες, καθώς το shopping therapy είναι πάντα η λύση στα προβλήματα, όποια κι αν είναι αυτά! Αλλά και τις περίεργες ώρες που θέλεις απελπισμένα να ψωνίσεις κάτι, έλα όμως που έχεις πάρει δέκα κιλά και τίποτα δεν σου πηγαίνει, η κολλητή σου θα είναι εκεί και θα ψάχνει υπομονετικά για να σου βρει το ιδανικό συνολάκι. Και ακόμα ξέρεις ότι πάντα θα είναι κει να σου πει την αλήθεια όσο σκληρή κι αν είναι. Ατάκες του τύπου ‘’σου πάει γάντι’’, ‘’είναι πολύ ωραίο αυτό που διάλεξες’’ αντικαθίστανται από φράσεις του στυλ ‘’σε παχαίνει’’, ‘’σε κονταίνει’’, ‘’σε ασχημαίνει’’. Και μπορεί να σε πληγώνει στιγμιαία, όμως ξέρεις ότι κοντοζυγώνει και η στιγμή που θα σε ρωτήσει τη γνώμη σου και θα τη ξεφτιλίσεις κι εσύ με τη σειρά σου. Στο τέλος όμως δεν κρατάτε ποτέ μα ποτέ μεταξύ σας κακία.

Οι αρμοδιότητές της όμως δεν εξαντλούνται στα παραπάνω. Τις φορές που τα χρόνια του Εθνικού Διχασμού μοιάζουν ευλογία μπροστά στο δίλλημα που έρχεστε όταν πρέπει να αποφασίσετε πιο από τα δύο μπλουζάκια θα πάρετε, η κολλητή σας θα είναι πάντα εκεί για να σας πει να πάρετε και τα δύο. Και χωρίς να το πολυσκεφτείτε αρπάζεται κι ένα τρίτο και κατευθύνεστε προς το ταμείο, αφού το ρητό που λέει ότι ‘’μετά την απομάκρυνση από το ταμείο μηδέ λάθος αναγνωρίζεται’’ έχει γίνει το moto σας. Και όταν πια έρθει και η δική σας σειρά να πληρώσετε και σας ρωτάει ο ταμίας αν είναι κάτι για δώρο, μιας που τόσα που θέλετε να αγοράσετε είναι σχεδόν βέβαιος ότι δεν προορίζονται όλα για σας, του απαντάτε όλα καμάρι και περηφάνεια, περισσότερη από όταν λέγατε ότι περάσατε στο πανεπιστήμιο, ‘’ΟΧΙ. Όλα είναι για μένα’’. Και κάπως έτσι φεύγετε τρισευτυχισμένες και σφιχταγκαλιασμένες από το κατάστημα, καθώς τα ψώνια που κάνατε σας γέμισαν χαρά και ευγνωμοσύνη.

Τέλος, αφού σηκώσατε τα μαγαζιά και καθίσατε να κάνετε έναν απολογισμό του τι αγοράσατε και πόσα λεφτά ξοδέψατε, αρχίζετε να τραβάτε τα μαλλιά σας για το πόσα άχρηστα πράγματα πήρατε και το πόσα χρήματα σας έφυγαν, καταλήγοντας κάπως έτσι να αράζετε στη βεράντα πίνοντας νερό και τρώγοντας παγάκια, μιας που δαπανήσατε και το τελευταίο σας ευρώ και τώρα δεν έχετε λεφτά ούτε για ένα πότο βαφτίζοντας την φαεινή αυτή ιδέα που είχατε, ώστε να μην δαπανήσετε άλλα χρήματα σε οικονομία.

Η ζέστη του καλοκαιριού, φέρνει τον Έρωτα

Θεοδώρα Παπαζιάκα

19 August 2018

Και ενώ ένα ακόμη καλοκαίρι τελειώνει, κάθεσαι να απολογηθείς στον εαυτό σου, για τον έρωτα! Τον μικρό αυτό φτερωτό άγγελο, που γοητεύεται με τη θερινή αύρα, φέρνει κοντά τους ανθρώπους και δημιουργεί ίσως όνειρα που δε τείνουν να βγουν αληθινά.

Όλοι μας έχουμε συνδυάσει τους μήνες του καλοκαιριού, με διακοπές, παραλίες, κοκτέιλς, βραδυνές εξόδους και γενικά με ότι μας βγάζει απ΄την ανιαρή ρουτίνα… και μας ταξιδεύει σε ένα κόσμο εξωτικό, μοναδικό, που αγγίζει τη φαντασία. Το φως της ημέρας διαρκεί περισσότερο, γεγονός που φέρνει ευεξία και ενέργεια, υπάρχει πιο άμεση επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων και όπως είναι φυσιολογικό, όλα αυτά συμβάλουν στο να γεννηθεί ένας νέος έρωτας εν όψη διακοπών και χαλάρωσης.

Ο ενθουσιασμός και η αυτοπεποίθηση που δημιουργεί ένα καινούριο φλερτ, μας κάνει να απολαμβάνουμε τη κάθε στιγμή σαν να είναι η τελευταία. Ρομαντικές νύχτες στην άμμο, με τον χαλαρό απόηχο του κύματος και της κιθάρας, αγκαλιά γύρω απ΄τη φλόγα που καίει τα κορμιά, φτιάχνουν ένα κλίμα μυστηρίου και πάθους, που καμιά φορά οδηγεί στον έρωτα της ζωής, κάποιες φορές όμως “…στην απογοήτευση του φθινοπώρου”. Δυστυχώς το ειδυλλιακό τοπίο, το οποίο σαγηνεύει το ζευγάρι, συνήθως “ξεθωριάζει με τον ήλιο” και τα αποτελέσματα ενός πηγαίου και αυθόρμητου έρωτα, καταλήγουν στο απόλυτο μηδέν. Οι δικαιολογίες πολλές, όπως “… πρέπει να γυρίσω πίσω”, “δεν υφίσταται σχέση από απόσταση” ή ” εγώ έχω τη ζωή μου κι εσύ τη δική σου”, χαρακώνουν και πονούν συνήθως τον έναν από τους δύο.

Δεν είναι καθόλου εύκολο να διαχειριστείς όλη αυτή τη ψευδαίσθηση του καλοκαιρινού έρωτα, όλη αυτή την ανεμελιά που σε έκανε δέσμιο του ψυχικού και σωματικού σου “είναι”. Η ανάγκη για απελευθέρωση και η εκκαθάριση του μυαλού, καθώς τα θαλασσινά χάδια γεμάτα αρμύρα και αναμνήσεις, η χαλάρωση του κορμιού από ευθύνες και “πρέπει”, φρακάρουν σε αυτό το ” λίγο, με το κάτι πολύ από πάθος” μέσα στη ψυχή και σε αναζωογονούν, ηλεκτρίζουν το κάθε μόριο της ερωτικής φαντασίας και ικανοποίησης που ζεις για τις λίγες αυτές μέρες ή μήνες της απόδρασης.

Όσο όμορφη ή άσχημη είναι η ιστορία σου και ανεξάρτητα με το τέλος της, κράτησε μόνο τα καλά και τις εμπειρίες που σε δίδαξε. Μην την αφήνεις να σε πάρει από κάτω. Ούτως ή άλλως το καλοκαίρι και οι συνθήκες του, βοηθούν στο να λαμβάνουμε τα πράγματα πιο χαλαρά. Οι αναμνήσεις του έρωτα στη θάλασσα και στα σοκάκια κάποιου νησιού , για πάντα θα σχεδιάζουν ένα χαμόγελο στο πρόσωπο σου, ενώ η γλυκιά γεύση του φιλιού, θα υπάρχει στο στόμα σου ίσως και για πάντα…

Coco Chanel: Η ζωή της ιέρειας της μόδας

Ρούλα Βαθίστα

19 August 2018

Μέχρι την εμφάνιση και την ανάληψη των ηνίων της μόδας από την ιέρεια της, το γυναικείο σώμα ήταν “κορνιζαρισμένο”, φετιχοποιημένο, “εγκλωβισμένο” μέσα σε κορσέδες, ένα “έκθεμα” για το ανδρικό βλέμμα, χαρακτηριστικά που απαιτούσε η Belle epoque. Ωστόσο, η σωτηρία της μόδας ήταν κοντά. Και είχε ονοματεπώνυμο, λεγόταν COCO CHANEL.

Η Gabrielle Bonheur “Coco” Chanel, γνωστή ως Coco Channel ήταν Γαλλίδα σχεδιάστρια μόδας. Γεννήθηκε στις 19 Αυγούστου του 1883 και πέθανε στις 10 Γενάρη του 1971. Η ζωή της έμοιαζε με παραμύθι, παρόλο που το αγαπημένο της χρώμα ήταν το μαύρο και τα μελανά σημεία πολλά.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

Γεννήθηκε στο Saumur της Γαλλίας και μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο. Το απλοϊκό και άκαμπτο φόρεμα των καλογραιών και το περιβάλλον που έζησε επηρέασαν τα σχέδια της. Μεγαλώνοντας ακολούθησε έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο ζωής, μακριά από τη φτώχεια και τη μιζέρια του ορφανοτροφείου. Πρώτα ασχολήθηκε με την υποκριτική, ενώ έπειτα με την κατασκευή και την πώληση γυναικείων καπέλων. Το ψευδώνυμο “Coco” το απέκτησε ύστερα από μια παράστασή της το 1905, όπου μπροστά σε ένα μεγάλο κοινό αγράμματων θαυμαστών της στο La Rotande, μια μουσική σκηνή σε μια μικρή επαρχιακή πόλη, τραγούδησε “Qui qu’a vu Coco, dans le Trocadero”. To 1909 άνοιξε το πρώτο της κατάστημα με γυναικεία καπέλα στο Παρίσι. Συγκεκριμένα, αναδιαμόρφωσε την μόδα των καπέλων της εποχής. Η μόδα τότε ήθελε τα καπέλα πλατύγυρα και υπερβολικά, φορτωμένα με στολίδια,με τη Σανέλ να επαναστατεί, σχεδιάζοντας (και φορώντας) καπέλα μικρά, απλής φόρμας και με στενό γείσο.

Ωστόσο, δεν σταμάτησε στα καπέλα. Η ευρηματικότητα και η φαντασία της, τα κύρια όπλα της δεν έπαψαν ποτέ να τη βοηθούν. Το 1923 δημιούργησε το άρωμα «Σανέλ Νο. 5» και το 1926 μικρό “κλασικό πλέον” μαύρο φόρεμα. Το διάσημο άρωμά της, το Chanel No.5, ήταν το πρώτο που βγήκε στην αγορά από σχεδιαστή ρούχων στην ιστορία της αρωματοποιίας και οι ευθείες γραμμές του μπουκαλιού, το έκαναν να ξεχωρίζει από τα άλλα επιδεικτικά μπουκάλια αρωμάτων της εποχής εκείνης. Το Νο 5 λέγεται ότι ήταν ο τυχερός αριθμός της, εντούτοις η ονομασία του αρώματος επιλέχτηκε πραγματικά, επειδή ήταν το πέμπτο δείγμα. Με το μείγμα του ylang-ylang και γιασεμιού (που καλλιεργούνται σε ειδικά λιβάδια, στη Γαλλία, που είναι στην κατοχή της εταιρείας), το διακριτικό art deco μπουκάλι και τη μινιμαλιστική συσκευασία του, το No 5 παραμένει ένα ανεξίτηλο σύμβολο του οίκου Σανέλ και του δυτικού πολιτισμού αυτού του αιώνα. Αναφορικά με το μικρό μαύρο φόρεμα, ήταν μια πολύ σημαντική καινοτομία. Συγκριτικά με τα φορέματα της εποχής ήταν κοντύτερο,η μέση δεν ήταν πλέον ασφυκτικά στενή και η απλή μεταβλητότητά του, τού επέτρεπε να φορεθεί και την ημέρα και το βράδυ, ανάλογα με το είδος των αξεσουάρ που του προσέθετες. Ήταν το πρώτο ρούχο που διέθετε αυτό το προσόν. Το 1926, η αμερικανική Vogue παρομοίασε «το μικρό μαύρο φόρεμα» της Σανέλ με τον Ford, υπαινισσόμενη τη σχεδόν καθολική δημοτικότητά του και την καθιέρωση του στη μόδα ως βασικό στοιχείο της. Το χαρακτηριστικό “το ρούχο και για πρωί και για βράδυ” την ακολούθησε καθ όλη τη διάρκεια της πορείας της. Επιπλέον, το 1925 εισήγαγε τις πλεκτές ζακέτες. Το νέο στυλ, με τις «boxy» -τετράγωνες- γραμμές και τις κοντές φούστες, που επέτρεπε στις γυναίκες να αφήσουν τους κορσέδες πίσω τους, τις ελευθέρωνε στις κινήσεις τους και έκανε ευκολότερη τη ζωή τους.

Η Channel επίσης λάνσαρε πρώτη το ethnic ντύσιμο με στοιχεία από Ασία, το casual, όπως γυναικεία πουλόβερ (διακοσμημένα συνήθως με χάντρες) και τις διάσημες δίχρωμες μπαλαρίνες της (μπεζ με μαύρη μύτη) και το total (δηλαδή τη μονοχρωμία). Ήταν η πρώτη σχεδιάστρια στην ιστορία της μόδας που σχεδίασε συσκευασίες προϊόντων μακιγιάζ. Κάτι ακόμα που προώθησε “άθελα” της ήταν τα κοντοκουρεμένα μαλλιά. Η ίδια μάλιστα απλά έκαψε τα μαλλιά της και γιαυτό αναγκάστηκε να τα κόψει, προκαλώντας όμως φρενίτιδα στις θαυμάστριες της, αφού κάθε της βήμα δεν περνούσε ποτέ απαρατήρητο. Κάτι που κατάφερε ξανά άθελα της ήταν μια σπουδαία “ανατροπή” που αφορούσε την αγάπη των λευκών για το μαύρισμα. Η κατοχή του λευκού δέρματος δήλωνε ότι κάποιος ήταν αρκετά πλούσιος ώστε να μισθώνει άλλους για να κάνουν χειρωνακτική εργασία. Μετά την εμμονή δύο αιώνων, λοιπόν, το γεγονός αυτό έπρεπε να αλλάξει και άλλαξε όταν η Chanel απόκτησε τυχαία ένα σκοτεινό μαύρισμα, κατά τη διάρκεια των διακοπών της στη γαλλική Ριβιέρα στη δεκαετία του 1920, Μέχρι τη δεκαετία του 1960, η προηγούμενη κοινωνική σημασία ενός μαυρίσματος είχε αντιστραφεί και το μαυρισμένο δέρμα μεταξύ των λευκών δήλωνε συχνά την υψηλή κοινωνική θέση, τον πλούτο και την υγεία, ενδεχομένως για τον αντίθετο λόγο. Τώρα που οι περισσότερες εργασίες γίνονται μέσα σε κλειστούς χώρους, το μαύρισμα για τους λευκούς υποδηλώνει πλούτο, εφόσον απαιτείται ελεύθερος χρόνος για να το αποκτήσουν.

Το 1939, μετά από την πτώση του Παρισιού από τους Γερμανούς, η Chanel έκλεισε τις μπουτίκ της και πέρασε τα επόμενα δεκαπέντε έτη της ζωής της στην Ελβετία, όπου εξορίστηκε λόγω της σχέσης της με έναν ναζιστή. Το 1954, επέστρεψε από την εξορία, και σκαρφάλωσε και πάλι στην κορυφή της υψηλής ραπτικής. Η Chanel αποφάσισε να βελτιώσει τα σχέδιά της από τη δεκαετία του 1930. Ο casual ρουχισμός της, συμπεριλαμβανομένου του κοστουμιού Chanel, για άλλη μια φορά τραβάει την προσοχή των γυναικών. Τις έκανε να βάλουν στην γκαρνταρόμπα τους τα μεσάτα σακάκια και τα παντελόνια καμπάνα. Μέχρι το θάνατο της συνέχισε να σχεδιάζει αποτελώντας μια από τις πιο πλούσιες γυναίκες της εποχής, ειδικά αν σκεφτεί κανείς πως πριν από το θάνατό της, ένα κοστούμι της ή μια βραδινή τουαλέτα της στοίχιζε τουλάχιστον 12.000 δολάρια. Τελικά πέθανε μόνη στη Λωζάνη της Ελβετίας το 1971.

ΕΡΩΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΖΩΗ

Η Chanel δεν παντρεύτηκε ποτέ, ούτε απέκτησε παιδιά. Σύμφωνα με κάποιες φήμες, δεν μπορούσε να κάνει παιδιά, κάτι που οφειλόταν σε άμβλωση που είχε κάνει όταν ήταν νέα. Όσο για τις σχέσεις της, φαίνεται, στο πέρασμα του χρόνου, ότι η Chanel είχε βασικά αδυναμία στους άντρες που ανήκαν σε κάποια ανώτερη κοινωνικά τάξη: ένας Ρώσος Δούκας, ένας Άγγλος Δούκας, ο αριστοκράτης-«προστάτης» της Etienne Balsan, ο Arthur Edward ‘Boy’ Capel (μέλος της αγγλικής υψηλής κοινωνίας και στενός φίλος-ανταγωνιστής του Balsan για τη λιγνή σιλουέτα της Coco), ο διάσημος συνθέτης Igor Stravinsky, αλλά και μετέπειτα ένας ανώτερος αξιωματικός της ναζιστικής Γερμανίας, με αυτόν να αποτελεί το λόγο που τελικά εξορίστηκε.

Η ΕΤΑΙΡΙΑ ΣΗΜΕΡΑ

Η Chanel S.A. εξακολουθεί να είναι μια εταιρεία με ρούχα υψηλής ραπτικής, με υπερπολυτελή προϊόντα και με αξεσουάρ. Το πιο διάσημο προιόν της εταιρίας εξακολουθεί να είναι το μικρό μαύρο φόρεμα, το άρωμα Νο.5 και τα μεσάτα σακάκια, παρά τα χρόνια που έχουν περάσει από το λανσάρισμα αλλά και το θάνατο της εμπνεύστριας τους.

Κάτι τελευταίο για περίληψη:

Η πανσέληνος του Αυγούστου φωτίζει τον ελληνικό κινηματογράφο στο Μουσείο Ακρόπολης

Άννα Δραγάτση

18 August 2018

Κάτω από το ολόγιομο φεγγάρι του Αυγούστου η Φιλαρμονική Ορχήστρα Δήμου Αθηναίων θα ταξιδέψει το αθηναϊκό κοινό, αλλά και τους επισκέπτες της πόλης, στο νοσταλγικό κόσμο του ελληνικού κινηματογράφου, την Κυριακή 26 Αυγούστου στις 21:00 στο Μουσείο Ακρόπολης. Οι θεατές θα απολαύσουν ένα πλούσιο πρόγραμμα της Φιλαρμονικής Ορχήστρας με μουσικές μεγάλων Ελλήνων συνθετών από επιτυχίες του ελληνικού κινηματογράφου.

Τη συναυλία οργανώνει ο Οργανισμός Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων (ΟΠΑΝΔΑ) σε συνεργασία με το Μουσείο Ακρόπολης.

Μουσική Διεύθυνση: Δημήτρης Μίχας

Πληροφορίες

Η συναυλία θα είναι δωρεάν για το κοινό και θα πραγματοποιηθεί στον προαύλιο χώρο του Μουσείου Ακρόπολης.
Πρόσβαση: από την κεντρική πύλη επί της Διονυσίου Αρεοπαγίτου (πλησίον του σταθμού μετρό «Ακρόπολη»).

Την ημέρα εκείνη, το Μουσείο θα λειτουργήσει από τις 8 π.μ. έως τα μεσάνυχτα και η είσοδος στους εκθεσιακούς χώρους του Μουσείου θα είναι ελεύθερη από τις 8 το βράδυ. Τις ίδιες ώρες θα λειτουργεί το εστιατόριο του δευτέρου ορόφου, καθώς και το καφέ του ισογείου.

1...633634635...756 Page 634 of 756

Exclusive Content: