Αναλογιζόμενη αυτό το διάστημα και έχοντας ανθρώπους γύρω μου που προσπαθούν να βρουν “το είναι” τους και το “ποιοί ακριβώς είναι”, που δεν αντέχουν την καθημερινότητα τους, νιώθουν πως δεν ζουν αυτό που πραγματικά επιθυμούν, ξυπνάνε με την απορία τι μπορούν να κάνουν για να καλυτερεύσουν την καθημερινότητα τους, ώστε να τους δίνεται έστω το στοιχειώδες κίνητρο να προσπαθούν για το καλύτερο πετυχαίνοντας το μέγιστο κατάλαβα πως υπάρχει ένα σοβαρό εμπόδιο προς την επίτευξη του συγκεκριμένου στόχου.
Βρίσκουν αρκετά εύκολα μπορώ να πω, πως αντιμετωπίζουν δύσκολες καταστάσεις όπως άγχος, φοβίες, πανικό, κατάθλιψη, πίεση εσωτερική και εξωτερική και οι ίδιοι να νιώθουν αδύναμοι να αντιμετωπίσουν ακόμη έστω τη μία από τις δύο, αισθήματα κατωτερότητας και έλλειψη αυτοεκτίμησης. Το επόμενο στάδιο είναι η ανατροπή της εσωτερικής μας ισορροπίας και η δυσκολία που πιθανών να αντιμετωπίζουμε στην επικοινωνία μας με τους φίλους μας και την οικογένεια μας. Οι σχέσεις μας τραυματίζονται από συχνές συγκρούσεις και δυσκολίες στην επικοινωνία, κάνοντας με αυτό τον τρόπο πιο δύσκολη κάθε αντιμετώπιση ή και προσπάθεια των γύρω μας να μας προσφέρουν την βοήθεια τους. Έτσι εμείς συνεχίζουμε αποκομμένοι από τους γύρω μας να νιώθουμε όπως νιώθαμε από την αρχή, οδηγώντας την κατάσταση μας σε δύσβατα μονοπάτια, νιώθοντας οι ίδιοι χαμένοι μέσα σε έναν εαυτό που δεν αναγνωρίζουμε πια, ζούμε και τρεφόμαστε από συνήθεια, ενώ όλη μας η ζωή έχει γίνει μία συνήθεια. Πιστεύεις λοιπόν πως μένοντας στάσιμος μπροστά σε ένα καθρέφτη να αντικρίζεις τον εαυτό σου σε μία εκδοχή που δεν τον φανταζόσουν ποτέ, να λες πέρνα μέρα έλα και άλλη πως θα λυθούν τα όποια προβλήματα που έχεις; Πιστεύεις ακόμη πως απλά διατυμπανίζοντας την ονομασία του ψυχολογικού βάρους που κουβαλάς κάποιος θα σου δώσει τη στοιχειώδη σημασία και θα σε βοηθήσει ενώ εσύ επιμένεις να ακούς την εσωτερική σου φωνή που σου λέει πως κανένας δεν είναι στη θέση σου και κανένας δεν μπορεί να σε καταλάβει γιατί δεν βιώνει τα όσα εσύ βιώνεις κάθε μέρα;
Από την στιγμή που αντιλαμβάνεσαι πως ο κόμπος έχει φθάσει στο χτένι, πως πια τα περιθώρια έχουν λιγοστέψει, πως απομακρύνεσαι όλο και περισσότερο από τους αγαπημένους σου ανθρώπους, που προτιμάς να μένεις μόνος στο σπίτι αντί να βγαίνεις μία βόλτα, που επιλέγεις να μην επικοινωνείς και να μεταφέρεις τις σημερινές σου σκέψεις σε ένα κοντινό σου πρόσωπο, οφείλεις να πιάσεις τη ζωή από τα χέρια εκείνη ακριβώς την ώρα. Να πάψεις απλά να τοποθετείς στα προβλήματα σου την ταμπέλα του άγχους και την κατάθλιψης και εσύ ο ίδιος να κρύβεσαι με επιδεξιότητα πίσω από το μέγεθος της. Μην της επιτρέπεις να σε καταπατά και να σε οδηγεί σε λανθασμένα, μοναχικά μονοπάτια, τραβώντας σε από το χέρι. Τα ψυχολογικά προβλήματα έχουν την δύναμη που εμείς οι ίδιοι τους δίνουμε. Μας βρίσκουν σε ευάλωτες στιγμές απογοήτευσης και πίεσης και βρίσκουν την ευκαιρία να εισέλθουν στην φωλιά της ψυχής σου.
Ήρθε λοιπόν, έφθασε η στιγμή της προσωπικής σου αναμόρφωσης. Από αυτή τη στιγμή και ύστερα θα καταφέρεις βήμα βήμα να αποδεσμευτείς από νοητικές, συναισθηματικές και επικοινωνιακές παγίδες. Μόνο ένας τρόπος υπάρχει. Φώναξε δυνατά “ως εδώ ήταν”. Αγκάλιασε τον εαυτό σου, φτιάξτου ένα ζεστό καφέ, φόρα του πολύχρωμα ρούχα, ναι από εκείνα που είχες καιρό να ανοίξεις και να φορέσεις από την ντουλάπα σου, κάστεφθείαναζωογονητικό ντους φροντίζοντας πάντα να νιώθεις ότι σήμερα θα αρχίσεις να αποβάλλεις από πάνω σου αυτό που σε βάρυνε όλο αυτό τον καιρό. Κατάλαβες πως μία μέρα ακόμη να έμενες και να επέμενες σε αυτή την κατάσταση δεν θα σε ωφελούσε πουθενά. Βρήκες την δύναμη και μίλησες στους κοντινούς σου ανθρώπους που σωστά σε συμβούλεψαν να αναζητήσεις έναν άνθρωπο με τις κατάλληλες γνώσεις, που έχει την ικανότητα να μετατρέπει την επιστήμη του σε ελιξίριο επούλωσης ψυχολογικών ουλών και τραυματικών βλαβών. Ο ψυχολόγος λοιπόν, που είναι θα έλεγα ένα παρεξηγημένο επάγγελμα καθώς πολλοί τον παρερμηνεύουν με έναν ψυχίατρο, ο οποίος αναλαμβάνει περισσότερο έκτακτες καταστάσεις, είναι εκείνος που γνωρίζει όχι πως θα σε πάει από το χέρι στον τερματικό σταθμό της κατάστασης σου και στην αφετηρία της νέας σου ζωής, αλλά είναι εκείνος που θα καταφέρει μαζί σου να βρείτε τον δρόμο αυτό και ξεκινώντας πάντα από την παιδική σου ηλικία να λύσετε από κοινού προβληματικές εμπειρίες. Και αν αυτό τελικά δεν στεφθεί από επιτυχία να σου υποδείξει τον δρόμο και όχι τα “μονο”πάτια για να αλλάξεις την στάση σου απέναντι σε κάθε αίσθημα φόβου, άγχους, εμμονής, επιθετικότητας και ενοχής.
Παίρνοντας μία τέτοια απόφαση θα καταλάβεις πως με κάθε συνεδρία σου με τον άνθρωπο που προσπαθεί μαζί με εσένα, για εσένα, θα μπορέσεις να βάλεις την ζωή σου σε ένα ρυθμό, και να αποδεχθείς με αγάπη τον εαυτό σου και οποιαδήποτε αρνητική του εκδοχή. Να την αγαπήσεις και να την αγκαλιάσεις και να την κάνεις προτέρημα σου. Σε καμία περίπτωση ένα ψυχολόγος δεν θα σου υποδείξει ένα ξένο προς εσένα τρόπο ζωής, σκέψης και κινητοποίησης.
Δίνοντας λοιπόν την ευκαιρία σε ένα ειδικό να γνωρίσει κρυφές και απόκρυφες γωνίες του “εγώ” μας που ακόμα και εμείς οι ίδιοι αγνοούσαμε, παρέχοντας εκείνος σε εμάς τον επαρκή επικοινωνιακό χώρο και υποδεικνύοντας τον κατάλληλο τρόπο θα καταφέρουμε όλοι μας να προλάβουμε, να αντιμετωπίσουμε, να γιατρέψουμε κάθε σκοτεινή πτυχή του “είναι” μας.
Πάρε λοιπόν την απόφαση να μιλήσεις όσο είναι νωρίς, ώστε να ξεκινήσεις την καινούργια σου πορεία σε ένα δρόμο περισσότερο φωτεινό, εξερευνώντας πάντα με τους προσωπικούς σου ρυθμούς. Μην φοβάσαι να εκτεθείς
