Είχαμε Όσκαρ εχθές και δεν μπορεί να μην είδατε και εσείς το περιστατικό. Ο Γουίλ Σμιθ ενοχλημένος ανεβαίνει στη σκηνή, χτυπάει τον παρουσιαστή Κρις Ροκ και κατεβαίνει με το αργόσυρτο βήμα του μάγκα που έκανε το καθήκον του. Η αιτία; Ο Κρις Ροκ έκανε ένα όντως αισχρό αστείο για τη σύζυγο του Γουίλ, που πάσχει από αλωπεκίαση και γι’ αυτό το κεφάλι της είναι ξυρισμένο. Έπειτα, ο Γουίλ Σμιθ κατέκτησε το βραβείο «α’ ανδρικού ρόλου» για την ερμηνεία του στο King Richard. Στον λόγο του ζήτησε συγγνώμη από την Ακαδημία και τους συνυποψηφίους του. Φυσικά όχι από τον Κρις Ροκ, που κατά τη γνώμη του, σωστά τις έφαγε.
Από Όσκαρ… WWE
Πριν απ’ όλα, η κίνηση του Γουίλ να σηκωθεί υπερασπιζόμενος της γυναίκα του, χτυπώντας αυτόν που έπιασε στο στόμα του την ασθένειά της, είχε πράγματι μια θεατρικότητα. Ναι, δεν φαίνεται στημένο, σε καμία περίπτωση. Αλλά δεν θα θεωρούσα απίθανο ο Γουίλ να ήθελε να προκαλέσει τον ντόρο που αρμόζει σε ένα φαβορί.
Για του λόγου του αληθές, δείτε το… VAR. Ο Κρις λέει το αστείο, ο Γουίλ σηκώνεται, βαδίζει πλαγιαστά, με το ένα πόδι πιο βαρύ απ’ το άλλο, τον «μετράει» και του προσφέρει μια ξεγυρισμένη σφαλιάρα. Μετά αποχωρεί με το ίδιο στυλ, κάθεται και φωνάζει. Μην πιάνεις στο- fucking- στόμα σου τη σύζυγό μου. Στην αρχή ήρεμα, μετά πιο δυνατά. Με μια θεατρικότητα, που μάλλον έχει από φυσικού του.
Θύμισε λίγο WWE. Κάτι αμερικανιές, που κάτι τεράστιοι, μπρατσωμένοι άνδρες πάλευαν μπροστά στο κοινό και στην κάμερα μέχρι θανάτου. Στήνονταν ο ένας απέναντι στον άλλον, κοιτιόντουσαν και μετά… ξύλο. Έτσι έκανε κι ο Γουίλ ο παλαιστής. Στήθηκε μπροστά στον Ροκ, έκανε μια μικρή παύση για θεαματικότητα και έπαθε Παπαμιχαήλ. Ευτυχώς το κοινό των Όσκαρ δεν χειροκρότησε. Αλλιώς θα χάναμε πια κάθε ελπίδα.
Ο ρόλος του Γουίλ, του άνδρα
Στη συνέχεια της βραδιάς, ο Γουίλ Σμιθ κατέκτησε το Όσκαρ «α’ ανδρικού». Στον ευχαριστήριο λόγο του, ξεκίνησε ως εξής: Ο Ρίτσαρντ Γουίλιαμς -σ.σ. ο ρόλος του στo King Richard- ήταν ένας σφοδρός υπερασπιστής της οικογένειάς του. Το «σφοδρός» είναι μετάφραση της λέξης fierce που ο Γουίλ χρησιμοποίησε. Μια άλλη πιθανή μετάφραση: βίαιος.
Τελικά, ο Γουίλ κατάφερε μέσα στην ίδια βραδιά πρώτα να μας παρουσιάσει ζωντανά το πρόβλημα και μετά να το συνοψίσει σε μια πρόταση. Πράγματι, όλα αρχίζουν από αυτήν τη σύλληψη του ρόλου του ως οικογενειάρχη. Ως άνδρα κουβαλητή.
Πρόκειται για μια γνωστή συντηρητική νοοτροπία. Η οικογένεια είναι κύτταρο και άρα πρέπει να συντηρείται με κάθε τρόπο και με κάθε κόστος. Αρμόδιος για αυτήν την αποστολή, ο άνδρας, ο πατέρας, ο κάθε Γουίλ.
Όταν κάποιος από τους έξω προσβάλλει την οικογένεια, τρώει χαστούκια. Και γλιτώνει. Σιγά μην αφήσουμε τη γυναίκα -που θίγεται στο κάτω κάτω- να υπερασπιστεί τον εαυτό της με πολιτισμένο τρόπο. Εξάλλου, οι πολιτισμοί είναι για τις γυναικούλες και τις αδελφές. Όταν κάποιος εκ των έσω προσπαθεί να «καταστρέψει την οικογένεια», άγνωστο τι μπορεί να του συμβεί.
Καταδικάζουμε τη βία, όχι όμως του Γουίλ
Σας φαίνονται όλα αυτά αυστηρά; Μπορεί, αλλά σκοπός δεν είναι να κατηγορήσουμε τον Γουίλ για κάτι πέρα απ’ όσα συνέβησαν live στα Όσκαρ. Όσα είδαμε αρκούν. Είδαμε έναν άνθρωπο που θεωρεί τη βία οκ. Ειδικά αν γίνεται για την προστασία της οικογένειάς του.
Ναι, αυτή η κτητικότητα είναι και παραείναι ύποπτη. Άνθρωποι σαν τον Γουίλ -δεν ξέρουμε για τον ίδιο τον Γουίλ- θεωρούν οκ να χτυπούν, να βρίζουν και να απειλούν όσους θέτουν σε κίνδυνο την οικογένειά τους. Ποιοι είναι, όμως αυτοί; Η σύζυγος που ζητάει διαζύγιο; Το παιδί που θέλει να αυτονομηθεί; Τι θα κάνει τότε ο άνδρας κουβαλητής για να σώσει τη φαμίλια;
Δεν τα έχω με τον Γουίλ, ο οποίος μπορεί και να είχε μια άτυχη στιγμή, ακούγοντας ένα τόσο προσβλητικό αστείο. Ωστόσο, πρέπει όλοι μας να καταλάβουμε γιατί όσα έκανε και όσα είπε στην τελετή των Όσκαρ συνιστούν χοντρά φάουλ.
Τελικά, υπάρχει ελπίδα;
Και γι’ αυτό προκαλεί απογοήτευση μια μερίδα του προοδευτικού κόσμου που από εχθές αποθεώνει τον Γουίλ στα social media. Μάλλον κάποιοι δεν έχουν καταλάβει ότι το τέρας που τόσο καιρό πολεμούν με το metoo και τις γυναικοκτονίες, απλά μπαίνει από την πίσω πόρτα. Περπατάει το κόκκινο χαλί των Όσκαρ, χτυπάει, φεύγει κι αυτοί απ’ το πληκτρολόγιό τους χειροκροτούν.
Κάτω από τη συμπαθή μάσκα του καλύτερου ηθοποιού για το 2021, υποδεχθήκαμε και καταναλώσαμε άφθονη τοξική αρρενωπότητα. Με τη συνοδεία λίγης φαλλοκρατικής αντίληψης για την οικογένεια. Κι έτσι, με τα τόσα μιμς, τα χαχαχα και τα χουχουχου, δεν καταλάβαμε τι και ποιον δικαιολογούμε.
Ελπίζω να καταλάβουμε, όταν αυτό το σπαστικό γέλιο μας σταματήσει. Κι ελπίζω μέχρι τότε να μην έχουμε γίνει ίδιοι με το τέρας. Γιατί εν τέλει, ποτέ δεν είμαστε τόσο μακριά όσο θέλουμε να πιστεύουμε.
Παρόμοια άρθρα:
- Η Εξουσία του Σκύλου: Γένους αρσενικού
- Η ελκυστικά «παράνομη ελευθερία» του shiey
- Ο Στάθης, η Ιωάννα και το «παλαβό πορνό»
Μη ξεχάσετε να ακολουθήσετε τις σελίδες μας σε Facebook, Instagram και Spotify για περισσότερη έμπνευση.
