Τί είναι ο η αγάπη ;
Τί είναι ο άνθρωπος;
Και αυτές οι αναμνήσεις τί του χρησιμεύουν;
Οπως πολλοί ποιητές έτσι και η Ρούλα Γαλάνη αναζητάει απαντήσεις για την ανθρώπινη ύπαρξη. Περπατάει στις μύτες των ποδιών γύρω από τις μνήμες του “τότε”. Μέσω της πένας της παραθέτετει σκέψεις για την αγάπη, τις ανθρώπινες και οικογενειακές σχέσεις, την πόλη και την ταυτότητα
Είναι ειλικρινής (πρώτα με τον εαυτό της) και ακριβής. Δεν κρύβεται σε σκιές αλλά αντίθετα σε καλεί μαζί της να αναρωτηθείς και εσύ για τα μυστικά της ύπαρξης και της αγάπης. Είναι αισιόδοξη σαν τα αποδημιτικά πουλιά που στεναχωριούνται όταν φεύγουν μα ξέρουν πως όταν ο αέρας γυρίσει θα επιστρέψουν
Δρόμοι σελ 104
Φεύγουμε! Μην ραγίζει η καρδιά σου
Μην πέφτεις…μη χάνεσαι
Στα ορύγματα που άπραγος χώθηκες
Μισθοφόρος σε ξένο στρατό.
…
Άκου αγάπη μου.. στην μασχάλη σου φεύγοντας
Πάρ’της μνήμης το ολόγραφο λεύκωμα
μην ξανά πλαντεύουμε.
….
Αξίζει να την διαβάσει κανείς γιατί η γραφή της δεν μοιάζει με κανενός άλλου. Είναι διαμέτρου αντίθετη με την περιθωριακή ποίηση της Γωγούς και αν θα θέλαμε να δώσουμε ένα “συνώνυμο” θα το βρίσκαμε μόνο στην διδακτική ποίηση του Καβάφη. Είναι απλά μοναδική.
Αξίζει γιατί είτε πάρεις ένα μήνυμα ή ένα μάθημα είτε απολαύσης τον τρόπο που “συνθέτει λέξεις”, σίγουρα θα νιώσεις έστω για λίγο πως βρήκες ένα συνοδοιπόρο στην ζωή
Στιγμές σελ 47
Οι καλύτερες στιγμές μας ήταν τα χτισμένα όνειρά μας
οι ροές της φαντασίας μασ σαν αχνές νότες
ωχρού πενταγράμμου
οι απεσταλμένες μας σκέψεις στους αμήχανους πόθους
οι κρυφές νοσταλγίες στην καρδιά του κρασιού
παλιές σαν το “από πάντα” των βράχων
….
Οι καλύτερες μας στιγμές ήταν οι δικαιωμένες αναζητήσεις.
Κάτι που ήρθε και ας άργησε…
Τόσον καιρό φυλαγμένο στο δισάκι του Οδυσσέα
Τόσον καιρό… που ξεχάστηκε
Οι δικές μου στιγμές είναι η αγάπη που σου’χω
-η αδυμονία για εσένα σ΄ένα δάκρυ πριν φύγω-
…
