Μεγαλώνοντας, αποκτάμε αναμνήσεις που συνδέουμε με συγκεκριμένους χώρους. Η ζεστασιά του σπιτιού μας, το αποκαλούμενο πατρικό, είναι αυτή που πολλές φορές μας επιτρέπει να περάσουμε καλά μαζί με την οικογένειά μας. Φωτογραφίες που κοσμούν τους τοίχους και τα ράφια, βίντεο περασμένα σε κασέτες, CD, φλασάκια και υπολογιστές είναι εκείνα που κρατάνε ζωντανά ό,τι εμείς έχουμε ξεχάσει. Νοσταλγούμε κάθε φορά που βρισκόμαστε μακριά από τον δικό μας χώρο, τους δικούς μας ανθρώπους. Ο Χαμένος Παράδεισος είναι ένα βιβλίο που περιγράφει τα βιώματα τριών αδερφών γύρω από το πατρικό τους.
Περίληψη
Έχοντας πια φτάσει σε μεγάλη ηλικία, η Αννίτα αφήνει τη τελευταία της πνοή. Τα τρία της παιδιά επιστρέφουν στον τόπο όπου μεγάλωσαν. Η Πιλάρ, που εξακολουθούσε να μένει στο ίδιο σπίτι, καλεί την Εύα και τον Αντόνιο να παραβρεθούν στην κηδεία της μητέρας τους. Τα τρία αδέρφια συγκεντρώνονται στην Οκούλτα, τη φάρμα που τους έθρεφε από όταν ήταν μωρά, για να πούνε το τελευταίο αντίο στη μητέρα τους.
Ανάμεσα στα καταπράσινα τοπία, τη λίμνη κοντά στο σπίτι και τα ζώα που φροντίζουν, οι τρεις ηλικιωμένοι θυμούνται τα παιδικά τους χρόνια. Θυμούνται όσα πέρασαν σε εκείνους τους χώρους. Όλες τις φορές που ερωτεύτηκαν. Όλες τις οικογενειακές στιγμές. Το διάστημα που κινδύνευσαν να χάσουν τη ζωή τους, ή κάποιο παιδί τους. Την ημέρα που αποχαιρέτησαν τον πατέρα τους. Όλα όσα τους έκαναν να τρέξουν μακριά από το μέρος, ή που αντίθετα μεγάλωσαν τις ρίζες και ενίσχυσαν τους δεσμούς τους.
Πιλάρ
Η κόρη που δεν έφυγε ποτέ. Παρέμεινε στο ίδιο σπίτι, πιθανότατα μέχρι τη δική της τελευταία πνοή. Στη μικρή πόλη του Χερικό όπου μεγάλωσε, βρήκε τον έρωτα και τον γάμο και απέκτησε παιδιά. Ο Χαμένος Παράδεισος δείχνει πόσο δεμένη είναι με τα πιστεύω της και πως βρίσκει τον εαυτό της εντελώς διαφορετικό σε σχέση με τα αδέρφια της αλλά και την εποχή που ζει. Επέλεξε να ολοκληρώσει τη σχέση της αφότου είχε ήδη παντρευτεί, μια άποψη που δεν συμμερίζονται η Εύα και ο Αντόνιο.
Αν και θεωρείται παλιομοδίτικη για τις απόψεις και τις επιλογές της, μέσα από τις σελίδες του βιβλίου εξηγούνται μια προς μια. Αναπολεί όλες τις στιγμές που την διαμόρφωσαν, από την παιδική ηλικία μέχρι σήμερα. Όλες τις δυσκολίες, όπως την απαγωγή του παιδιού της, την αγωνία να τον πάρει πίσω, την απώλεια του πατέρα της. Αλλά και τα παιδικά της χρόνια, τις διαφορές με την αδερφή της, τον έρωτα και τον γάμο.
Αντόνιο
Το τελευταίο ανδρικό μέλος των Άνχελ. Στο μικρό μέρος όπου μεγάλωσε, η κοινωνία καταπίεζε τα ομοφυλόφιλα άτομα να πάρουν «τον ίσιο δρόμο», το σωστό μονοπάτι προς τη θεωρητική ευτυχία. Δηλαδή τον γάμο με μια γυναίκα και την απόκτηση παιδιών. Όμως ο Αντόνιο δεν είναι έτσι. Θυμάται τι έπρεπε να περάσει ως «διαφορετικός» και τι εν τέλει τον βοήθησε να ανακαλύψει καλύτερα τον εαυτό του.
Πλέον η Οκούλτα αποτελεί ανάμνηση. Κατοικεί στη Νέα Υόρκη, με τη δική του σχέση, χωρίς να καταδικάζεται για αυτό που είναι. Όμως ο πόνος που δεν θα καταφέρει να συνεχίσει το όνομα της οικογένειάς του είναι ένας κόμπος στο στομάχι. Η παρηγοριά του καταλήγει να είναι η προϊστορία της οικογένειας, οι πιο βαθιές ρίζες της και το πως κατέληξε η Οκούλτα στα χέρια τους. Αλλά ανάμεσα στις άπειρες σελίδες ιστορίας, στα τόσα ονόματα και τις δυσκολίες του καθενός, η νοσταλγία γίνεται το κύριο συναίσθημα.
Εύα
Η κόρη που παραλίγο να χάσει τη ζωή της. Κεντρικό θέμα συζήτησης στον Χαμένο Παράδεισο αποτελεί η ανάμνηση της Εύας. Μία ομάδα, που αποκαλούνταν Οι Μουσικοί, επιχείρησαν να την δολοφονήσουν. Το πέρασμά της από τη θανατηφόρα λίμνη κοντά στο σπίτι, η περιπέτεια που πέρασε για να ξεφύγει από τα θανάσιμα χέρια και ο φόβος σε κάθε πιθανή εμφάνιση των βάρβαρων ανθρώπων είναι σαν να γδέρνουν τις σελίδες των βιβλίων. Έχασε πολλά εκείνη τη μέρα, με κυρίαρχη τη θέληση παραμονής στο σπίτι.
Έζησε τρεις διαφορετικές ζωές, με τρεις συζύγους. Όμως κανένας δεν ήταν αρκετός. Το τέλειο ακόμα δεν έχει βρεθεί, η θλίψη και η απελπισία κυριεύουν το μυαλό της. Παρόλο που απέκτησε ένα παιδί με τον πιο κατάλληλο για εκείνη σύζυγο, ο ένας και μοναδικός φαινόταν να χάνεται σε ένα μονοπάτι καλυμμένο από την πιο παχιά ομίχλη. Το ενδιαφέρον της δε, έγινε μια σταγόνα δάκρυ σε έναν απέραντο ωκεανό.
Σχολιασμός
Ο Χαμένος Παράδεισος δεν είναι ένα συνηθισμένο βιβλίο. Ο τρόπος που εξελίσσεται και η γραφή του απέχουν πολύ από τα βιβλία με περιπετειώδεις πλοκές. Οι εικόνες που δημιουργούνται στο μυαλό είναι ωμές, ρεαλιστικές και χωρίς φωνή. Γιατί, πολύ απλά, και τα τρία αδέρφια δεν ζουν το τώρα, αλλά θυμούντε το τότε. Ανασύρουν μνήμες του παρελθόντος, κάποιες βαθιά κρυμμένες στο μυαλό τους, και άλλες ολοζώντανες σαν να διαδραματίζονταν εκείνη τη στιγμή.
Το ενδιαφέρον είναι πως ο καθένας κάνει το δικό του προσωπικό ταξίδι μέχρι την ανακάλυψη μιας αλήθειας που δεν ήθελε να δεχτεί. Τρία διαφορετικά πρόσωπα, τρεις εντελώς διαφορετικές απόψεις για διάφορα θέματα, δικαιολογούν το γιατί. Γιατί η Πιλάρ δεν ήθελε ποτέ να αφήσει το πατρικό της; Γιατί η Εύα ένιωθε το σκοινί που την ένωνε με την Οκούλτα να έχει κοπεί; Γιατί ο Αντόνιο θέλει να γυρίσει πίσω, αλλά ταυτόχρονα δεν θέλει να φύγει από τη Νέα Υόρκη; Τα περισσότερα ερωτήματα γύρω από τον δικό τους Χαμένο Παράδεισο.
Παρόμοια άρθρα:
- Μεσάνυχτα στη Βιβλιοθήκη: Η εσωτερική ανακάλυψη για τη ζωή
- Το Αγόρι με τη ριγέ Πιτζάμα: μια γλυκόπικρη οπτική στο δράμα
- Ο Ζαν Περντί και το Μικρό Παριζιάνικο Βιβλιοπωλείο
Ακολουθήστε τις σελίδες μας σε Facebook, Instagram και Spotify για περισσότερη έμπνευση.
