Καλώς ήρθατε, σε μια ξεχασμένη στήλη για την αγαπημένη μας ημέρα, την Παρασκευή.
Ένα μήνα μετά, όλα μοιάζουν να έχουν πάρει μια διαφορετική τροπή. Επίσημα, διανύουμε το φθινόπωρο και η χαρά μου (συγγνώμη για όσους είναι καλοκαιρινοί τύποι) είναι απερίγραπτη. Η Vintagia είναι εδώ και η Τάχα μου Δήθεν Σοφή Κουκουβάγια, θέλει να μοιραστεί πολλά.
Θα μπορούσα να σας γράψω πολλά για το τι άλλαξε, αλλά δεν ξέρω πόσους ενδιαφέρει και τι μπορεί ο καθένας να κερδίσει από αυτό. Γενικά, ίσως τα πράγματα δεν έχουν πάρει την τροπή που σχεδίαζα πριν από 3 μήνες, αλλά τι σημασία έχει; Όταν εμπιστεύεσαι τον εαυτό σου και μετά από δυσκολίες τα πάτε καλά, το σύμπαν αν θέλετε (;) φροντίζει να σας το ανταποδώσει.
Δεν ξέρω πόσοι από εσάς πιστεύετε στην ενέργεια και γενικότερα την αύρα, αλλά ναι! Δηλώνω οπαδός. Πιστεύω στο φουλ και πλέον κατάλαβα ότι είναι εποχή απομάκρυνσης ατόμων και καταστάσεων που μόνο καλό δε μου κάνουν και στη τελική, δεν μου προσφέρουν κάτι. Με έβαλα αρκετά υπό σε πολλές καταστάσεις. Βούλιαξα στην καθημερινότητα μου για πολλοστή φορά. Ένοχη, ναι! Το ξέρω! Βαρέθηκα, κουράστηκα, απήχθησα!
Θα σας γράψω κάτι, που επιμένει να μένει ένα από τα highlight θέματα για συζήτηση…
Που πήγε η καλοσύνη; Ποιος την σκότωσε και γιατί την έχουμε αποβάλει από τον χαρακτήρα μας, λες και είναι κάτι βλαβερό; Δεν ξέρω αν το έχετε καταλάβει, αλλά από όταν ξεκίνησε η όλη φάση με τον covid-19, χάσαμε πολλά. Καταλάβαμε ότι αυτό που πραγματικά έχει αξία είναι να μένουμε ο ένας δίπλα στον άλλον σαν γροθιά. Υποσχεθήκαμε ο καθένας στον εαυτό του, να αλλάξουμε. Να γίνουμε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας. Πόσοι από εμάς το τηρούμε ως σήμερα; Και τέλος πάντων, πόσο κοστίζει να είμαστε ευγενικοί μεταξύ μας, ακόμη και όταν υπάρχει μια κάποια αντιπάθεια;
Κάποια στιγμή, σας είχα γράψει να «κλειδώνετε» εικόνες, όσο πιο συχνά μπορείτε. Αλήθεια, πόσοι από εσάς το θυμούνται; Πριν μια βδομάδα είχα την τιμή να δω κάτι εξαιρετικά «γλυκό». Ήταν μεσημέρι και ένα ζευγάρι περπατούσε πλάι πλάι, με εκείνον να την αγκαλιάζει από τους ώμους. Στην άλλη μεριά του ώμου της κοπέλας, κρέμονταν μια πάνινη λευκή τσάντα με λουλούδια μέσα. Retro, ρομαντικό με πινελιές από 80’s και αθωότητα για το τελείωμα.
Ο μονόλογος σε λίγο τελειώνει. Η Τάχα Δήθεν Σοφή Κουκουβάγια θα ήθελε να μοιραστεί κάτι τελευταίο… Υπάρχει το βιβλίο Η άλλη Χιονάτη της Jennifer Donnelly, που σας συνιστώ ανεπιφύλακτα να διαβάσετε. Υπάρχει μια παράγραφος που αναφέρει: «Η αγάπη είναι τρυφερό πράγμα. Μυρίζει καπνό ξύλου. έχει τον ήχο της βροχής και τη νοστιμιά ζαχαρωμένων μήλων. Δεν κοστίζει τίποτα όταν δίνεται, κι όμως είναι πιο πολύτιμη από μια θάλασσα διαμάντια.»
Αυτή ήταν η Σημερινή Vintagia. Η Κουκουβάγια, τρέχει να προλάβει τις υπόλοιπες δουλειές της. See you soon…
Παρόμοια άρθρα:
Ακολουθήστε τις σελίδες μας σε Facebook, Instagram και Spotify για περισσότερη έμπνευση.
