Giulia Tofana: Καλλυντικά με γεύση δηλητηρίου

Ηχογράφηση από τη Τζωρτζίνα Γεωργακοπούλου:

Giulia Tofana. Αν και όχι τόσο γνωστή, το «έργο» της συγκεκριμένης serial killer ήταν τεράστιο. Περίπου εξακόσιοι άνδρες έχασαν την ζωή τους. Ουσιαστικά εκείνη δεν υπήρξε άμεσα συνδεδεμένη με τις δολοφονίες τους, όμως, ήταν «λερωμένη» από κάτω μέχρι επάνω με ενοχή. Όχι μόνο εκείνη, αλλά και τα «καλλυντικά» της. Ας ξεδιπλώσουμε, όμως, την ιστορία της από την αρχή…

Το background story 

Βρισκόμαστε στα μέσα του 17ου αιώνα στην Ιταλία κατά την διάρκεια του Διαφωτισμού. Στην ουσία δεν υπάρχουν αρκετές πληροφορίες για την εν λόγω serial killer. Δεν έχουμε στην διάθεσή μας κάποιο πορτρέτο της, αν και φημολογείται πως εμφανίζεται σε ένα. Οι πληροφορίες για την προσωπική της ζωή και το background της είναι πενιχρές. Βέβαια, έχουν έρθει στο φως της δημοσιότητας αρκετές πληροφορίες για την δράση της. Απ’ ό, τι φαίνεται, η Giulia ήταν η κόρη της Theofania d’ Adamo. Η τελευταία εκτελέστηκε τον Ιούλιο του 1633 με την κατηγορία πως δολοφόνησε τον σύζυγό της.

Η Giulia φημολογείται πως ήταν μία όμορφη νεαρή που περνούσε πολύ χρόνο με άτομα, τα οποία έφτιαχναν και πωλούσαν φαρμακευτικά είδη. Εκείνοι της μάθαιναν πως να φτιάχνει τα δικά της φάρμακα. Απ’ ό, τι φαίνεται είχε μία φυσική τάση προς αυτό και σιγά σιγά άρχισε να φτιάχνει τις δικές της φόρμουλες. Κάποιοι λένε πως μόνη της έμαθε να φτιάχνει και το δικό της δηλητήριο. Άλλοι, όμως, ισχυρίζονται, πως η συνταγή για το δηλητήριο πέρασε από την μάνα στα χέρια της κόρης.

Από την παρασκευή καλλυντικών στην παρασκευή δηλητηρίου

Η Giulia είχε μία επιχείρηση με καλλυντικά στην Ιταλία. Δεν άργησε, όμως, να την μετατρέψει σε ένα εργαστήριο κατασκευής δηλητηρίου. Το θανατηφόρο προϊόν που πωλούσε ήταν γνωστό ως «Aqua Tofana». Τα κύρια συστατικά του ήταν το αρσενικό, ο μόλυβδος και η belladona. Όσον αφορά το τελευταίο, πρόκειται για ένα δηλητηριώδες ποώδες φυτό. Περιέχει ορισμένες τοξίνες, όπως ατροπίνη, σκοπολαμίνη και υοσκυαμίνη. Χρησιμοποιούνταν στο πέρας των χρόνων ως φάρμακο, ως συστατικό στα καλλυντικά, αλλά και ως δηλητήριο. Κάποιες από τις γνωστές του παρενέργειες είναι το παραλήρημα και οι παραισθήσεις.

Επιπλέον, οι Ιταλίδες στο παρελθόν χρησιμοποιούσαν τις σταγόνες από τον χυμό του φυτού belladona στα μάτια τους για να μεγαλώσουν τις κόρες των ματιών τους. Κάτι τέτοιο θεωρούταν σαγηνευτικό εκείνη την εποχή. Επίσης, το αρσενικό αποτελούσε κύριο συστατικό των καλλυντικών πουδρών εκείνη την εποχή, καθώς στόχευαν σε ένα δέρμα λευκό. Οπότε, τα συστατικά του «Aqua Tofana», περιέχονταν στα καλλυντικά που χρησιμοποιούσαν όλες οι γυναίκες καθημερινά. Αυτό, μάλιστα, έδινε την ευχέρεια στην Giulia να φτιάχνει τα παράνομα σκευάσματά της μέσα στην επιχείρηση καλλυντικών που είχε. Και όλα αυτά χωρίς να κινεί τα βλέμματα.

Οι γυναίκες εκείνης της εποχής

Την περίοδο του Διαφωτισμού οι γυναίκες δεν είχαν λόγο για το ποιον θα παντρευτούν. Παντρεύονταν αυτόν που τους όριζε η οικογένειά τους. Η κοινωνία εκείνη την εποχή ήταν πατριαρχική. Οι άνδρες είχαν την εξουσία και τον πάνω λόγο. Εν αντιθέσει οι γυναίκες δεν είχαν καμία δύναμη, ούτε δικαίωμα να μιλήσουν και ήταν εξαρτημένες από τους συζύγους τους. Ακόμα και κόρες με αριστοκρατικές καταβολές θεωρούνταν ως αντικείμενα που έπρεπε να «δοθούν» σε συζύγους. Η οικογενειακή βία ήταν ένα συχνό φαινόμενο. Για τους άνδρες ήταν εύκολο να ξεσπούν την οργή πάνω στις γυναίκες τους, καθώς δεν διώκονταν ποινικά τέτοιες πράξεις.

Το διαζύγιο δεν ήταν επιλογή. Απαγορευόταν ακόμα και σαν σκέψη. Έτσι, το μόνο που έκαναν είναι να κάνουν υπομονή και απλά να παριστάνουν τις χαρούμενες συζύγους σε έναν γάμο χωρίς αγάπη. Πολλές ήταν οι γυναίκες που πέθαιναν στην γέννα. Παράλληλα, εκείνη την εποχή οι γυναίκες είχαν ως μέσο βιοπορισμού: την πορνεία, την κλεψιά ή τον γάμο. Κάτω, λοιπόν, από αυτές τις άχαρες και καταπιεστικές συνθήκες αυτών των άτυχων γάμων δεν υπήρχαν και πολλοί τρόποι διαφυγής. Αποκλείοντας το διαζύγιο από τις πιθανές επιλογές, ο φόνος ίσως ακουγόταν ως η ιδανικότερη.

Το «Aqua Tofana»

Το «Aqua Tofana» ήταν ένα διαφανές υγρό που με 6 σταγόνες του μπορούσε να επιφέρει τον θάνατο σε έναν άνδρα. Στην αρχή η Giulia έδινε στο δηλητήριό της την μορφή πούδρας. Κατ’ αυτόν τον τρόπο οι επίδοξες χήρες δεν κινούσαν υποψίες.  Στην συνέχεια το έβρισκε κανείς «καμουφλαρισμένο» μέσα σε μπουκαλάκια που θύμιζαν κολόνια ή κάποιο θεραπευτικό υγρό. Μάλιστα, ήταν γνωστό και ως « Μάννα του Αγίου Νικολάου του Μπάρι», καθώς το πωλούσαν σε μπουκαλάκια με την μορφή του αγίου, ώστε να μην στρέψουν τα βλέμματα των αρχών προς το μέρος τους. Επικουρική θέση στην παραγωγή και την πώληση του δηλητηρίου κατείχε και η ίδια η κόρη της Giulia.

Τι το έκανε περιζήτητο;

Η Giulia εκδήλωνε την συμπάθεια της στις φτωχές και αδύναμες συζύγους που υπέφεραν στον γάμο τους και τις βοηθούσε παρέχοντάς τους το κατασκεύασμά της. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, το προϊόν της γινόταν όλο και πιο γνωστό, αλλά και περιζήτητο. Και αυτό, καθώς ήταν αδύνατο να ανιχνευτεί. Παράλληλα, δρούσε αργά. Αυτό το έκανε να μοιάζει σαν μία απλή αρρώστια. Η αργή του αυτή δράση ωφελούσε τις μέλλουσες χήρες. Καθώς ο άνδρας τους είχε το χρόνο να γράψει διαθήκη ή να περάσει στο όνομά τους διάφορα περιουσιακά στοιχεία. Τα συμπτώματα που προκαλούσε το εν λόγω παρασκεύασμα ήταν απαρατήρητα, όπως και το σκεύασμα καθ’ εαυτό. Με την πρώτη δόση τα συμπτώματα που παρατηρούνταν έμοιαζαν με αυτά ενός κρυολογήματος, στην συνέχεια θα υπήρχε εμετός, διάρροια και αίσθημα καύσης στο στομάχι, ενώ στην συνέχεια επερχόταν ο θάνατος.

Οι πελάτες της Giulia και η τακτική που ακολουθούσαν

Ο κύκλος των πελατών της την προστάτευε αρκετά. Αν διέρρεε το τι κάνει όχι μόνο θα κινδύνευε εκείνη, αλλά και οι ίδιοι. Οπότε έστελναν πελάτες σε εκείνη μόνο αν θεωρούσαν, ότι είναι έμπιστοι. Ήταν αρκετά επιλεκτική σχετικά με τις πελάτισσές της. Έκανε ελέγχους σχετικά με τις νέες της πελάτισσες. Η Giulia συνέχιζε να πουλάει παράλληλα και καλλυντικά για να έχει μία κάλυψη. Αυτή την δουλειά την έκανε για σχεδόν μισό αιώνα χωρίς να αποκαλυφθεί. Όταν ο σύζυγος των γυναικών βρισκόταν στα αρχικά στάδια της δηλητηρίασης, καλούσαν έναν γιατρό. Εκείνος θεωρούσε πως ο ασθενής είχε ένα κρύωμα και του χορηγούσε αγωγή.

Εκείνες έπρεπε να δείχνουν ιδιαίτερα θορυβημένες για την κατάσταση υγείας του. Μάλιστα, τους παρέδιδαν και μαθήματα για το πως θα πρέπει να τα κάνουν όλα. Στην συνέχεια, μετά από κάποιες μέρες καλούσαν ξανά τον γιατρό, διότι ο σύζυγός τους είχε υποτροπιάσει. Τότε ο γιατρός θα χορηγούσε και άλλα φάρμακα. Λίγες μέρες αργότερα ο άνδρας τους θα πέθαινε. Η Giulia φρόντιζε να συμβουλεύει τις πελάτισσές τους για το τι θα έπρεπε να κάνουν μετά τον θάνατο του. Θα έπρεπε, λοιπόν, να ζητήσουν ιατροδικαστική πραγμάτευση, η οποία δεν θα έδειχνε κάτι. Έτσι, θα φαίνονταν αθώες. Το συγκεκριμένο βήμα ήταν και το πιο σημαντικό. Επιπλέον, τοποθετούσε στα προϊόντα της οδηγίες χρήσης, ώστε να φαίνονται σαν πραγματικά καλλυντικά και να μην κινήσουν υποψίες στις διωκτικές αρχές.

Η αδυναμία μίας πελάτισσας και το τέλος

Το 1650 έρχεται το τέλος. Προσεγγίζει την Giulia μία νέα πελάτισσα. Όμως, οι τύψεις της την κάνουν να σταματήσει τον άνδρα της πριν φάει την δηλητηριασμένη σούπα. Αφού την χτύπησε, παραδέχτηκε, πως είχε δηλητηριάσει το φαγητό. Εκείνος την πηγαίνει στις αρχές. Η Giulia τότε μαθαίνει πως κινδυνεύει και αρχίζει να πακετάρει τα πράγματά της. Βρίσκει άσυλο σε μία εκκλησία. Συγχρόνως, το παρ’ ολίγον έγκλημα, αλλά και η δράση της Giulia γίνονται θέμα συζήτησης στην πόλη.

Τότε οι φήμες αρχίζουν να οργιάζουν. Ξεκινάει, λοιπόν, να ακούγεται, ότι η Giulia έχει δηλητηριάσει τα ύδατα ολόκληρης της Ρώμης. Ο λαός εξοργίστηκε και όταν μαθεύτηκε το που κρύβεται, την βρήκαν και την οδήγησαν στις αρχές. Μετά από διάφορα μαρτύρια που υπέστη ομολόγησε, ότι συνέβαλε στον θάνατο 600 και ανδρών, ενώ κατονόμασε και μερικούς από τους πελάτες της. Τελικά, τον Ιούλιο του 1659 η Giulia με την κόρη της και κάποιες εργαζόμενές της εκτελέστηκαν με απαγχονισμό. Αρκετές ήταν και οι πελάτισσες που καταδικάστηκαν σε θάνατο, αλλά και που φυλακίστηκαν. Αρκετές είναι επίσης αυτές που ξέφυγαν. Αξίζει να σημειωθεί, πως πέταξαν το πτώμα της Giulia πάνω από το τείχος της εκκλησίας που κάποτε της παρείχε άσυλο.

Παρόμοια άρθρα

• Jonestown: Ο Ναός του Jim Jones (Prt. 1)
• Jonestown: Ένα νεκροταφείο ψυχών (Prt.2)
• 3 +1 εγκλήματα που χαράχτηκαν στην Ελλάδα

Ακολουθήστε μας σε Instagram, Facebook και Spotify για περισσότερη έμπνευση.

Giving Sight by Beasty-Press // Giving Sight The Project