Ηχογράφηση από την Κορνηλία Χαλκίδη:
Δεν θα σου κρύψω πως, καμιά φορά, η ενήλικη ζωή και οι προοπτικές που ξετυλίγονται μπροστά μου με τρομάζουν. Το να χάνεσαι σε μια καθημερινότητα εντελώς εκτός πλάνου και η συνειδητοποίησή της να έρχεται μια τυχαία στιγμή αφήνοντάς σε σοκαρισμένη, είναι το πιο αποκαρδιωτικό αίσθημα στο κόσμο. Ναι, όλοι μας είμαστε λίγο-πολύ καταδικασμένοι να κάνουμε μια λάθος επιλογή που θα πληρώσουμε ακριβά. Αλλά το τελευταίο πράγμα που χρειαζόμαστε είναι λανθασμένα και κακογραμμένα πρότυπα γυναικών στις οθόνες μας. Το μόνο καλό σε αυτή την υπόθεση είναι πως δεν είμαι η μόνη που το νιώθει και κάπως έτσι ανακάλυψα το Fleabag.
Η επιτυχία ενός αριστουργήματος
Το Fleabag, όπως και πολλά άλλα έργα της Phoebe Waller-Bridge, προσεγγίστηκε και εκτελέστηκε ως μονόλογος. Από one woman show που ανέβηκε σε σκηνές του Λονδίνου, η σειρά απέκτησε μορφή για την μικρή οθόνη το 2016. Αντίθετα με ό,τι έχουμε συνηθίσει, δεν υπάρχει κάποια ουσιαστική πλοκή πέρα από τη καθημερινότητα μιας ανώνυμης γυναίκας που έχει μια τάση προς την αυτοκαταστροφή. Γιατί όμως έγινε φαινόμενο;
Το να σπάει κανείς το 4th wall δεν είναι κάτι πρωτοποριακό, όμως για την σειρά αυτή αποτέλεσε το λόγο της επιτυχίας της. Ο θεατής, παρότι δεν γνωρίζει το όνομα της πρωταγωνίστριας (και για αυτό πολλοί την αποκαλούν Fleabag), εισέρχεται στις σκέψεις της και γίνεται «συνένοχος» στις πράξεις της. Την παρακολουθούμε να λέει ψέματα, να κλέβει, να απατά. Όταν απευθύνεται σε εμάς, όμως, παρουσιάζει την κατάσταση ως κάτι φυσικό, μια επιλογή που όλοι θα κάναμε. Γίνεται δηλαδή ένα πρότυπο προς αποφυγή, όμως ταυτόχρονα βρίσκουμε ρεαλισμό σε μια τέτοια ζωή. Γιατί ποιος μπορεί να παραδεχτεί την πλήρη αλήθεια ακόμα και στον εαυτό του;
Από το πρώτο επεισόδιο, το Fleabag μπαίνει στο θέμα και δεν στρουθοκαμηλίζει. Η πρωταγωνίστρια μας παραδέχεται σκληρές αλήθειες. Προσπαθεί να συγκρατήσει τα συναισθήματά της (και αποτυγχάνει) όταν μιλά για την ανικανότητα της να συμμορφωθεί με τις κοινωνικές νόρμες και απαιτήσεις. Δεν θέλει ή/και δεν μπορεί να αλλάξει τον εαυτό της και έχει ανάγκη, έστω και για μια φορά, να μην νιώθει ενοχές για τη ζωή της. Είναι θυμωμένη, κυνική, μα συνάμα πιο ανθρώπινη από ποτέ. Είναι θύμα και θύτης μαζί και στο εξομολογείται μονάχα για να καταλάβεις πως η ανθρώπινη φύση φτιάχτηκε ατελής και είναι εντάξει να το αποδέχεσαι.
Διαφορετικότητα και άλλα δεινά
To Fleabag είναι μια γυναικοκρατούμενη σειρά. Όλες οι γυναίκες που περνούν από την οθόνη μας είναι διαφορετικές, επιβεβαιώνοντας τα λεγόμενα της πρωταγωνίστριας. Η Fleabag είναι η γυναίκα αντιπρότυπο, με την οποία κρυφά νιώθεις μια ταύτιση ανά στιγμές. Είναι σε απόγνωση με τη δουλειά της, καταστρέφει ό,τι σχέση έχει στη ζωή της και παλεύει να ξεπεράσει τον θάνατο της καλύτερής της φίλης. Η αδερφή της, Claire, είναι η γυναίκα που τα καταφέρνει όλα. Είναι επιτυχημένη δικηγόρος, πλούσια, όμορφη, παντρεμένη, όλα όσα η κοινωνία περιμένει και απαιτεί. Είναι όμως ταυτόχρονα εμμονική και νιώθει ζήλια που η αδερφή της δεν έχει ανάγκη την αποδοχή κανενός. Οι δύο αυτές γυναίκες αποτελούν τους δύο πόλους της ιστορίας και προσδίδουν μια διαφορετική οπτική στις επιλογές και την ίδια τη ζωή.
Την ιστορία πλαισιώνουν μια πληθώρα χαρακτήρων που λίγο-πολύ θα νιώσεις πως κάτι σου θυμίζουν.
Η μητριά που σε βλέπει σαν πρόβλημα. Ο πατέρας που αδιαφορεί ή ντρέπεται για σένα και σε αποφεύγει. Ο one night stand σύντροφος που νόμιζες ότι σε ερωτεύτηκε αλλά στην πραγματικότητα με το ζόρι θυμάται το όνομά σου. Ο άντρας που θες αλλά δεν μπορείς να έχεις. Αν είσαι γυναίκα, ίσως ταυτιστείς λίγο παραπάνω με την Fleabag. Αν όχι, ίσως της δώσεις λίγο δίκιο που φέρεται έτσι.
Στη διάρκεια των 11 επεισοδίων, η πρωταγωνίστρια θα σε κοιτά με το πιο ειλικρινές της βλέμμα και θα σπάει το 4th wall. Είναι σημαντικό να υπάρχει ειλικρίνεια μεταξύ κατεργαρέων και το ξέρουμε, θεατής και πρωταγωνίστρια. Σου μιλά λοιπόν για τους ανθρώπους, τις σχέσεις, το σεξ, το πόθο όλα όσα κάνουν τη Fleabag να έχει αυτοπεποίθηση. Είναι μια αστεία, σαρκαστική και ακομπλεξάριστη γυναίκα στη μοντέρνα εποχή. Μα στις στιγμές που σπάει η προσωπίδα, μένει σιωπηλή. Κοιτά την κάμερα ανήμπορη να ξεστομίσει το οτιδήποτε. Εκεί συνειδητοποιείς πως δεν είναι απαραίτητο να υπάρχει συνέχεια μια λεκτική αποδοχή των πάντων. Αυτή είναι η ουσία της σειράς.
Κάνε μου μια χάρη…
Δες αυτή τη σειρά. Δες την για να κατανοήσεις τι πάει να πει τσακισμένος χαρακτήρας. Για να αντιληφθείς πόση σημασία έχει η αυτοπεποίθηση σε ένα κόσμο που σε μισεί. Γίνε η Fleabag για μια στιγμή μονάχα, ακόμα και αν δεν είσαι γυναίκα. Είναι μια σειρά που θα σε κάνει να γελάσεις, να θυμώσεις, να ταυτιστείς. Και στο εγγυώμαι θα την λατρέψεις.
Παρόμοια άρθρα:
- Είναι το Midnight Mass το καλύτερο έργο του Mike Flanagan;
- Maid: Μιλώντας για δύναμη ψυχής
- American Horror Story: Double Feature – Μια σεζόν που είχε ακόμη να δώσει πολλά
Ακολουθήστε τις σελίδες μας σε Instagram, Facebook και Spotify για περισσότερη έμπνευση.
