Τι πού εκεί; Στο Κύτταρο,στη συναυλία των Band of Friends για την μνήμη του Rory Gallagher!
Και για όσους δεν ξέρουν:
Gerry McAvoy στο Μπάσο, Ted McKenna στα ντραμς ο οποίος έχει συνεργαστεί με Gary Moore και Deep Purple, και φυσικά Marcel Scherpenzeel στην κιθάρα και τα φωνητικά!
Δεν μιλήσαμε όμως και για τα μοναδικά guests από Nick and the Backbone στη Θεσσαλονίκη και Blues Wire Αθήνα!
Ήταν το όγδοο event και το τέταρτο με τη Band of Friends, με πάνω από 700 άτομα και αυτό οφείλεται στην εταιρεία Rockin’ the Blues Events και στον Σίμο που κάθε φορά φροντίζουν να μας φέρουν κοντά σε μοναδικές μουσικές εμπειρίες που έστω μία φορά στην ζωή σου αξίζει να βιώσεις!
Όταν το beastypress μίλησε με τους διοργανωτές και ρώτησε για ποιο λόγο διοργανώνεται η συναυλία μας απάντησαν με τον πιο όμορφο τρόπο:”Θέλουμε να μεταδώσουμε το είδος της μουσικής που μας μεγάλωσε και να μην το αφήσουμε να χαθεί! Βλέπουμε ότι λείπει από τα σημερινά ροκάδικα και επιθυμούμε να το διαδώσουμε στις νεότερες γενιές”
Η συναυλία , όμως, αυτή δεν είναι το τέλος.
Η Rockin’ the blues events και το Κύτταρο φέρνουν κοντά μας τα ακούσματα των LED ZEPPELIN! Οι Hats Off to LED ZEPPELIN, η Νο1 UK Tribute Band, το Σάββατο 14 Ιανουαρίου θα παίξει live στο Κύτταρο τις μεγαλύτερες επιτυχίες των Led και θα αποδώσουν φόρο τιμής στο θρυλικό συγκρότημα!
Keep up με όλα τα αυθεντικά rock events μέσω της επίσημης σελίδας στο fb: Rockin’ the Blues events και σε περιμένου αξέχαστες ροκ εμπειρίες!
Με δυσκολία συναντάει κανείς μια ταινία που χαρακτηρίζεται ως sci-fi/thriller, να είναι τόσο τρομακτικά όμορφη και να αντικατοπτρίζει με τέτοια ρεαλιστικότητα το σκοτεινό βάθος της ανθρώπινης κοινωνίας όπως το Children of Men του Alfonso Cuarόn.
Η ιστορία μας μεταφέρει στο 2027 όπου όλες οι γυναίκες έχουν χάσει την γονιμότητα τους και η ανθρωπότητα βρίσκεται υπό την απειλή εξαφάνισης. Ενώ οι υπόλοιπες χώρες έχουν καταρρεύσει, η Αγγλία παραμένει ισχυρή κάτω από αυστηρό καθεστώς, αποκρούοντας το μεγάλο κύμα προσφύγων που αναζητάει άσυλο. Ο Theo Faron (Clive Owen), πρώην ακτιβιστής και νυν γραφειοκράτης πέφτει θύμα απαγωγής από την εν διαστάσει γυναίκα του Julian Taylor (Julianne Moore) και της επαναστατικής της οργάνωσης, με σκοπό να φροντίσει τα χαρτιά μεταφοράς της Kee (Clare-Hope Ashitey). Όταν η Kee αποκαλύπτει ότι είναι ως εκ θαύματος έγκυος, ο Theo παλεύει να την οδηγήσει με ασφάλεια στο επιστημονικό κέντρο θεραπείας για την γονιμότητα Human Project, προστατεύοντας την όχι μόνο από τα συμφέροντα της οργάνωσης, αλλά και από τις αρχές που δεν διστάζουν να φυλακίσουν και να εκτελέσουν τους πρόσφυγες που καταφτάνουν στην χώρα.
Αυτό που κάνει το Children of Men ένα διαμάντι του κινηματογράφου είναι η εκπληκτική σκηνοθεσία του Cuarόn σε συνδυασμό με την αριστουργηματική διεύθυνση φωτογραφίας του Emmanuel Lubezki. Από το πρώτο λεπτό της ταινίας εισηγούμαστε στο μουντό, αποκομμένο και σκληρό περιβάλλον της Αγγλίας. Δημιουργούν μια ολοκληρωμένη και πιστική αφήγηση που δίνει έμφαση όχι μόνο σε αυτό που υπάρχει μπροστά στο πλάνο, αλλά και σε αυτά που συμβαίνουν πίσω από αυτό, με την κάμερα απομακρύνεται από την κύρια πλοκή και τους πρωταγωνιστές. Τα πανικοβλημένα πρόσωπα των προσφύγων, η μητέρα που θρηνεί τον νεκρό της γιο αγκαλιά, όλα αυτά δεν τα βλέπουμε μέσω της οπτικής γωνίας του Theo όπως παρακολουθούμε στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας. Με αυτήν την μικρή κίνηση της κάμερας μπαίνουμε οι ίδιοι μέσα στην φρικαλεότητα της ιστορίας και νιώθουμε στο πετσί μας τις συμφορές του πολέμου και τις συνέπειες της ανθρώπινης βαρβαρότητας. Τα πλάνα σεκάνς που με μαεστρία πραγματοποιεί ο σκηνοθέτης, η προσοχή στην λεπτομέρεια όπως οι πιτσιλιές αίματος πάνω στον φακό καθώς και οι εξαιρετικές ερμηνείες, μας σοκάρουν και μας αγγίζουν συντελώντας σε ένα άψογο αποτέλεσμα.
Η γέννηση των παιδιών είναι ο τρόπος με τον οποίο ο άνθρωπος ξεγελάει τον θάνατο. Είναι φανερό λοιπόν, πως σε έναν κόσμο χωρίς παιδιά δεν υπάρχει μέλλον και το μόνο που φαίνεται μπροστά είναι ο αναπόφευκτος θάνατος. Όταν δεν υπάρχει ελπίδα, από την οποία μπορούμε απεγνωσμένα να κρατηθούμε, έρχονται στην επιφάνεια τα πρωτογενή ένστικτα του ανθρώπου. Ακόμη πιο αξιοθαύμαστο όμως, είναι ο τρόπος που η ταινία καθρευτίζει αλληγορικά τις σημερινές συνθήκες. Δέκα χρόνια μετά την προβολή της, ο πόλεμος της τρομοκρατίας συνεχίζει, τα προσφυγικά ρεύματα γίνονται όλο και μεγαλύτερα, τα σύνορα κλείνουν, άνθρωποι πεθαίνουν ή ζουν στον δρόμο. Ο εθνικισμός, ρατσισμός και η βία που παρουσιάζονται στο έργο δεν βρίσκονται τόσο μακριά από την πραγματικότητα όσο εμείς θα θέλαμε να πιστεύουμε.
Το Children of Men είναι τώρα πιο επίκαιρο από ποτέ και μας καλεί να ρίξουμε ένα διεξοδικό βλέμμα στην κοινωνία και στον ίδιο μας τον εαυτό. Μας αρέσει αυτό που βλέπουμε;
Με αφορμή το γεγονός ότι οι καιροί είναι δύσκολοι και οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν φοβερές οικονομικές δυσχέρειες, το beasty press αποφάσισε να διεξάγει μια μικρή έρευνα σχετικά με τα χρήματα που ξοδεύει η νεολαία αυτήν την εποχή. Φυσικά δεν μπορέσαμε να καταλήξω σε συγκεκριμένο αριθμό, αλλά είμαστε σίγουροι ότι λίγο πολύ όλους μας ενδιαφέρει αυτό το θέμα και έχουμε την περιέργεια να το ανακαλύψουμε οποιαδήποτε ιδιότητα κι αν έχουμε, φοιτητές, γονείς κλπ. Θα ήταν πολύ εποικοδομητικό για παράδειγμα εάν συγκρίναμε τα δικά μας εβδομαδιαία χρήματα με εκείνα που διαθέτουν τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας μας. Αυτό ενδεχομένως να μας παρακινήσει στο να πάρουμε νέες αποφάσεις, να διαπραγματευτούμε, να συζητήσουμε με τους γονείς μας, ή ακόμη και να αισθανθούμε ευγνώμονες που τα βγάζουμε πέρα ενώ άλλοι δεν έχουν καν τα στοιχειώδη.
Ας δούμε λοιπόν παρακάτω δηλώσεις πέντε ατόμων ηλικίας όλοι 20 ετών, οι οποίοι μιλούν για την δική τους ζωή πάντα στον οικονομικό τομέα.
Άτομο 1-Κοπέλα 20 χρονών
Γεια σου, να σου κάνω κάποιες ερωτήσεις; Ναι,φυσικά!
Πόσα λεφτά χαλάς τη βδομάδα, περίπου θέλω να μου πεις… Σε τι; Τι εννοείς; Α, 50 ευρώ.
Προσπαθείς να κάνεις οικονομία γενικά ή όχι;
Πάρα πολύ, ειδικά τώρα που είναι και οι γιορτές, Πάσχα Χριστούγεννα και τέτοια βάζω κάποια στην άκρη επειδή πάντα χρειάζονται λίγο παραπάνω για εξόδους εκείνες τις μέρες.
Θεωρείς πως όλοι έτσι σκέφτονται σαν εσένα;
Ναι, νομίζω ότι οι καιροί είναι δύσκολοι και οι περισσότεροι προσπαθούν να κάνουν οικονομία για να τα βγάλουν πέρα.
Να ξέρεις όμως ότι τα λεφτά που διαθέτεις είναι αρκετά, η νεολαία σήμερα έχει πολύ λιγότερα διαθέσιμα. Τι λες για αυτό; Πιστεύω ότι πάνω κάτω όλοι τόσο χαλάνε, τόσα χρειάζονται.
Τα 50 ευρώ σου τι συμπεριλαμβάνουν μέσα;
Είναι ο καφές, το φαγητό, γενικά οι βόλτες, τα ψώνια, η κάρτα για το κινητό μου, τα εισιτήρια…
Οπότε μου λες ότι είναι όλα μαζί…μάλιστα, τέλεια! Άρα να υπολογίσουμε για μια μέρα σου βγαίνει περίπου 6 με 7 ευρώ;
Ναι, σίγουρα. Επίσης η νεολαία πιστεύω ότι πηγαίνει πιο πολύ σε μέρη πιο οικονομικά όπως για μπύρα, ή κρασί, ή φθηνό φαγητό κλπ έτσι ώστε να τα βγάζει πέρα.
Θεωρείς ότι η σχολή είναι ένας παράγοντας που σε παροτρύνει να χαλάς σημαντικό ποσό για εκεί μόνο;
Μα ναι, φυσικά. Στη σχολή θα πάρω έναν καφέ μετά ένα σάντουιτς και πάει λέγοντας.
Μάλιστα, σε ευχαριστώ πάρα πολύ να είσαι καλά!
Και εγώ σε ευχαριστώ, καλή συνέχεια σου εύχομαι!
Άτομο 2-Κοπέλα 20 χρονών
Καλησπέρα, είσαι φοιτήτρια;
Ναι, είμαι.
Θα ήθελα να σε ρωτήσω για τα εβδομαδιαία σου χρήματα. Πόσα περίπου χαλάς;
Ανάλογα, κάποιες φορές μπορεί να χαλάσω κάπου στα 15 ευρώ για καφέ και για φαγητό…
Και τα δύο; Ναι, γιατί δεν βγαίνω και πολύ συχνά, αλλά μπορεί να χαλάσω και παραπάνω, είναι ανάλογα. Στις γιορτές ας πούμε χαλάω κάπου στα 35 ευρώ.
Τι άλλο κάνεις μέσα στη βδομάδα για να υπολογίσουμε συνολικά πόσα ξοδεύεις;
Καμιά φορά δεν βγαίνω και καθόλου. Τις περισσότερες φορές μαζευόμαστε σπίτι μου με την παρέα μου.
Α, αυτό είναι πάρα πολύ καλή ιδέα!
Ναι, είναι πολύ ωραία, μαγειρεύουμε στο σπίτι, παίζουμε παιχνίδια και έτσι δεν χαλάμε πολλά. Κάνουμε πράγματα που δεν θέλουν λεφτά. Βέβαια να ξέρεις τα περισσότερα χρήματα οι γονείς μου τα αφιερώνουν στην αδερφή μου που είναι μεγαλύτερη και τα χρειάζεται.|
Κατάλαβα τι λες, όμως να σε ρωτήσω, υπάρχει περίπτωση να χαλάσεις σε μια μέρα 10 ευρώ;
Όχι καλέ, ούτε κατά διάνοια! Καφέδες και τέτοια δεν πίνω, και γενικά δεν πολυπαίρνω φαγητό απ’έξω όποτε τα βολεύω.
Και κάτι τελευταίο, για τα υπόλοιπα παιδιά τι πιστεύεις;
Νομίζω πως σχεδόν όλοι ψάχνουν πλέον φθηνά μέρη για να πάνε, αλλιώς δεν συμβιβάζονται.
Έγινε, σε ευχαριστώ για όλα!
Τίποτα, παρακαλώ!
Άτομο 3-Άντρας 20 χρονών
Εσύ; Να σε ρωτήσω κάποια πράγματα;
Θα πονέσει;
Όχι καλέ, για τα χρήματα που ξοδεύεις μέσα στη βδομάδα θα μου πεις.
Ε, περίπου 50 ευρώ.
Προσπαθείς να κάνεις οικονομία γενικά στη ζωή σου;
Προσπαθούσα. Όταν ήτανε για να πάρω αμάξι.
Αυτά τα 50 ευρώ που τα χαλάς;
Βενζίνες, τσιγάρα, καφέδες…
Σε βόλτες που βγαίνεις με φίλους κλπ δεν χαλάς;
Όχι, γιατί δεν βγαίνω συχνά.
Για τα υπόλοιπα παιδιά τι πιστεύεις, διαθέτουν όσα κι εσύ;
Πιστεύω πως έχουν πολύ λιγότερα βασικά λόγω της ανεργίας.
Καλά αυτό είναι κάτι που μας έχει επηρεάσει σχεδόν όλους. Εσύ όμως τα 50 που τα βρίσκεις; Δουλεύεις κάπου κι αν ναι πώς είναι αυτή η δουλειά;
Είναι δουλειά, όπως ακούγεται, δουλεύεις σαν δούλος.
Γιατί το λες τόσο σκληρά;
Πολύ απλά επειδή άμα χτυπήσεις δεν σου δίνουν αναρρωτική, πρέπει να δουλέψεις αναγκαστικά, κι άμα σε βλέπουν ότι είσαι καλά σε ”χώνουν”. Για αυτό σου λέω δούλος.
Εσύ έχεις σπουδάσει κάτι;
Ναι, έχω τελειώσει κομμωτική.
Tώρα μόνο δουλεύεις είπες. Θεωρείς ότι και τα άλλα παιδιά πρέπει να δουλεύουν ή να αρκούνται σε αυτά που τους δίνουν οι δικοί τους;
Ε, είμαι τελείως αντίθετος σε αυτό με τους γονείς. Πιστεύω πως είναι απαραίτητο όλοι να δουλεύουν και να τα βγάζουν πέρα μόνοι τους. Αν προσπαθήσουν και δεν βρουν, εντάξει ας βολευτούν αλλά να μην τους επιβαρύνουν.
Πολύ ωραία αυτά που είπες, σε ευχαριστώ πολύ!
Άτομο 4-Κοπέλα 20 χρονών
Γεια σου, να σου κάνω κάποιες ερωτήσεις;
Ναι, αμέ!
Πόσα χρήματα χαλάς τη βδομάδα;
Ανάλογα τη βδομάδα. Βασικά εγώ, χαρτζιλίκι παίρνω από τους γονείς μου για δύο εβδομάδες 40 ευρώ. Τη μια βδομάδα μπορεί να χαλάσω 30 ας πούμε και την άλλη 10. Κάπως έτσι.
Α ωραία δηλαδή ανάλογα με τις συνθήκες και ό,τι τύχει λοιπόν. Εσύ σπουδάζεις;
Ναι…
Χαλάς χρήματα στη σχολή;
Μα ναι, εκεί πέρα είναι που χαλάω τα περισσότερα. Γιατί όταν είμαι όλη μέρα εκεί πρέπει αναγκαστικά να πάρω κάτι να φάω, κάνα σάντουιτς, καμιά σοκολάτα κρύα, ζεστή βασικά γιατί τώρα κάνει κρύο.
Γενικά κάνεις καθόλου οικονομία με αυτά;
Ε ναι, προσπαθώ δηλαδή αλλά είναι δύσκολο, νιώθω τύψεις όταν χαλάω πολλά λεφτά. Αλλά αρκούμαι σε αυτά, υπάρχουν κι άλλοι που τα χρειάζονται περισσότερο και ούτε αυτά τα λίγα δεν διαθέτουν.
Πολύ γλυκό αυτό που είπες. Που ακριβώς τα σπαταλάς πιο πολύ;
Κοίτα σε ρούχα, εισιτήρια κλπ όχι, αυτά είναι ξεχωριστά. Κυρίως φεύγουν για καφέ και το φαγητό με τα παιδιά, εκεί που τα χαλάω αβέρτα!
Και κάτι τελευταίο, για τα τους νέους σήμερα ποια είναι η γνώμη σου;
Κοίτα πιστεύω ότι όλοι κάνουν οικονομία και προσπαθούν να τα κρατάνε, δηλαδή και από συμφοιτητές που έχω δει δεν έχουν μεγάλη άνεση σε αυτό.
Πολύ ωραία, να είσαι καλά σε ευχαριστώ!
Άτομο 5-Άντρας 20 χρονών
Εσύ πόσα λεφτά ξοδεύεις μέσα στην εβδομάδα πάνω κάτω;
Γεια!
Γεια σου κι εσένα λοιπόν. Για πες μου…
Γύρω στα 30, 40, 50 μπορεί, είναι ανάλογα την εβδομάδα. Αλλά κοντά στα 30 εκεί προσπαθώ να πηγαίνω.
Επίσης, σπουδάζεις;
Όχι, θέλω να σπουδάσω.
Και τι κάνεις;
Καλά είμαι.
Εννοώ δουλεύεις, κάνεις κάτι στη ζωή σου;
Προς το παρόν ψάχνω για δουλειά.
Και τα χρήματα τα εβδομαδιαία που μου είπες ότι έχεις από που είναι; Σου τα δίνουν οι γονείς σου;
Όχι, δουλεύω, κάνω μεροκάματα βασικά και ψάχνω για μόνιμη. Δεν θέλω να ζητάω από τους δικούς μου σε καμία περίπτωση.
Μπράβο σου πάντως! Είναι πολύ δύσκολο ε…
Ε ναι. Βέβαια οι περισσότεροι δυσκολεύονται, αλλά είναι ανάλογα και την οικογένεια και το παιδί… είναι πολλά.
Έγινε, νομίζω με κάλυψες!
Σε ευχαριστώ πολύ!
Εγώ σε ευχαριστώ!
Ύστερα από αυτήν την έρευνα στην οποία μίλησαν νεαρά άτομα ανεξαρτήτως φύλου καταλήγουμε στα εξής εμφανή συμπεράσματα.
Ο μέσος όρος των χρημάτων που ξοδεύουν οι νέοι σήμερα κυμαίνονται στα 20-25 ευρώ εβδομαδιαίως, ενώ εκείνοι που δουλεύουν ενδεχομένως να σπαταλούν και τα διπλάσια. Όλοι σχεδόν προσπαθούν να κάνουν οικονομία και να περιορίσουν τις εξόδους ή τις συχνές τους αγορές. Η σχολή είναι ένας καθοριστικός παράγοντας που τους αναγκάζει να ξοδεύουν πιο πολλά από όσα υπολογίζουν να χαλάσουν. Η πλειοψηφία των νέων προτιμά να συχνάζει σε μέρη με φθηνό φαγητό, μπύρα και κρασί που χαρακτηρίζονται πιο οικονομικά σε σχέση με τα άλλα ποτά. Η γενιά αυτή έχει κάποιες πολύ βασικές ηθικές αξίες που δεν τους επιτρέπει να ζητούν λεφτά από τους γονείς τους, να μην εξαρτώνται από εκείνους έτσι ώστε να μην τους επιβαρύνουν.
Όταν πριν από λίγες ημέρες βρέθηκα να περπατώ στα στενά της Πλάκας, είχα στο μυαλό μου να γράψω κάτι εντελώς διαφορετικό. Τα σχέδια μου άλλαξαν, όταν μπροστά μου εμφανίστηκαν αυτές οι πόρτες που κλειδωμένες με τα λουκέτα τους, νόμιζες πως προσπαθούσαν να κρύψουν πίσω τους έναν άλλο κόσμο. Δεν ήταν όμως μόνο οι πόρτες, αλλά και οι άνθρωποι. Παρατηρούσα τους ανθρώπους που περνούσαν δίπλα μου. Οι άνθρωποι αυτοί μου έδιναν την ίδια ακριβώς εντύπωση, πως έχουν σηκώσει πόρτες καλά ασφαλισμένες γύρω τους, προσπαθώντας να κρύψουν το δικό τους κόσμο.
Ζούμε στην εποχή που η επικοινωνία δείχνει να είναι το πιο εύκολο πράγμα. Είναι όμως; Μήπως αυτή η υπερβολική δήθεν επικοινωνία, μας έχει οδηγήσει στην αποξένωση; Διστάζουμε να ανοιχτούμε πραγματικά και φοβόμαστε να αφήσουμε τους άλλους να μάθουν ποιοί πραγματικά είμαστε.Έχουμε κλείσει τις ψυχές μας πίσω από πόρτες με διπλοκλειδωμένα λουκέτα, μη τυχόν και βγει η αλήθεια μας προς τα έξω. Και το ίδιο θέλουμε και από τους άλλους, δε θέλουμε να δούμε πίσω από τις πόρτες τους, αρκούμαστε στην επιφάνειά τους.
Δεν ξέρω αν αυτό που μας κάνει να απομονώνουμε με τέτοιο τρόπο τους εαυτούς μας, είναι ο φόβος να γνωρίσουν οι άλλοι εμάς ή το να δούμε εμείς το πραγματικό δικό τους πρόσωπο.Έχουμε βολευτεί όμως σε αυτή τη κατάσταση, καθώς ζούμε ο καθένας μόνος στο φρούριό του και την απόλυτη ησυχία τού. Αυτό είναι το νόημα της ζωής; Να ζεις κλεισμένος στο δικό σου κόσμο αταραξίας;
Μήπως πρέπει σιγά – σιγά να βγάλουμε από πάνω μας τα λουκέτα, να βάλουμε πάνω τους λίγο χρώμα,να αφήσουμε το φως να μας διαπεράσει και να μπορέσουν οι άλλοι να κοιτάξουν μέσα μας;
Χθές το μεσημέρι στο ξενοδοχείο Βeverly Hilton στο Βeverly Hills της Καλιφόρνια, ανακοινώθηκαν οι υποψηφιότητες για τα 74α Βραβεία Χρυσές Σφαίρες. Οι Χρυσές Σφαίρες που γιορτάζουν τα καλύτερα του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, θα λάβουν χώρα την Κυριακή 8 Ιανουαρίου στις 3:00πμ για την Ελλάδα στο κανάλι του ΝBC με οικοδεσπότη τον Jimmy Fallon.
Aν και πολλές από τις υποψηφιότητες δεν έχουν κυκλοφορήσει ακόμα στις ελληνικές αίθουσες, ανυπομονούμε για την ανακήρυξη των νικητών που συχνά μας προϊδεάζουν και για τους κερδισμένους των μεγάλων Βραβείων Όσκαρ. Το μιούζικαλ La La Land του Damien Chazell απέκτησε 7 υποψηφιότητες, τις περισσότερες για τα φετινά βραβεία, με το Manchester by the Sea του Kenneth Lonergan να ακολουθεί με 6 και το Moonlight του Barry Jenkins με 5. Μεγάλη χαρά μας προκαλεί η υποψηφιότητα του Colin Farrell για τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στο The Lobster του δικού μας σκηνοθέτη Γιώργου Λάνθιμου.
Οι υποψηφιότητες έχουν ως εξής:
Α΄ Ανδρικός Ρόλος σε Μίνι Σειρά ή Τηλεταινία
Riz Ahmed, The Night Of
Bryan Cranston, All the Way
John Turturro, The Night Of
Tom Hiddleston, Night Manager
Courtney B. Vance, People v. O.J. Simpson
Καλύτερη Μουσική σε Ταινία
Moonlight
La La Land
Arrival
Lion
Hidden Figures
Β΄Ανδρικός Ρόλος σε Ταινία
Mahershala Ali, Moonlight
Jeff Bridges, Hell or High Water
Simon Helberg, Florence Foster Jenkins
Dev Patel, Lion
Aaron Taylor-Johnson, Nocturnal Animals
Α΄ Γυναικείος Ρόλος σε Μίνι Σειρά ή Τηλεταινία
Felicity Huffman, American Crime
Riley Keough, The Girlfriend Experience
Sarah Paulson, People v. O.J. Simpson
Charlotte Rampling, London Spy
Kerry Washington, Confirmation
Β’ Γυναικείος Ρόλος σε Σειρά, Μίνι Σειρά ή Τηλεταινία
Olivia Colman, The Night Manager
Lena Headey, Game of Thrones
Chrissy Metz, This Is Us
Mandy Moore, This Is Us
Thandie Newton, Westworld
Kαλύτερη Μίνι Σειρά ή Τηλεταινία
American Crime
The Dresser
The Night Manager
The Night Of
The People vs. OJ Simpson
Kαλύτερο Σενάριο σε Ταινία
Damien Chazelle, La La Land
Tom Ford, Nocturnal Animals
Barry Jenkins, Moonlight
Kenneth Lonergan, Manchester by the Sea
Taylor Sheridan, Hell or High Water
Καλύτερη Ξενόγλωσση Ταινία
Divines
Elle
Neruda
The Salesman
Toni Erdmann
A’ Γυναικείος Ρόλος σε Σειρά, Μιούζικαλ ή Κωμωδία
Rachel Bloom, Crazy Ex-Girlfriend
Julia Louis-Dreyfus, Veep
Sarah Jessica Parker, Divorce
Issa Rae, Insecure
Gina Rodriguez, Jane the Virgin
Tracy Ellis Ross, Black-ish
Καλύτερη Κωμωδία
Atlanta
Blackish
Mozart in the Jungle
Transparent
Veep
Α΄ Ανδρικός Ρόλος σε Σειρά, Μιούζικαλ ή Κωμωδία
Anthony Anderson, Black-ish
Gael Garcia Bernal, Mozart in the Jungle
Donald Glover, Atlanta
Nick Nolte, Graves
Jeffrey Tambor, Transparent
Α΄ Γυναικείος Ρόλος σε Δραματική Σειρά
Caitriona Balfe, Outlander
Claire Foy, The Crown
Keri Russell, The Americans
Winona Ryder, Stranger Things
Evan Rachel Wood, Westworld
B’ Γυναικείος Ρόλος σε Ταινία
Viola Davis, Fences
Naomie Harris, Moonlight
Nicole Kidman, Lion
Octavia Spencer, Hidden Figures
Michelle Williams, Manchester by the Sea
Α΄ Ανδρικός Ρόλος σε Ταινία, Μιούζικαλ ή Κωμωδία
Colin Farrell, The Lobster
Ryan Gosling, La La Land
Hugh Grant, Florence Foster Jenkins
Jonah Hill, War Dogs
Ryan Reynolds, Deadpool
Kαλύτερο Τραγούδι σε Ταινία
Can’t Stop the Feeling, Trolls
City of Stars, La La Land
Faith, Sing
Gold, Gold
How Far I’ll Go, Moana
Α΄ Ανδρικός Ρόλος σε Δραματική Σειρά
Rami Malek, Mr. Robot
Bob Odenkirk, Better Call Saul
Matthew Rhys, The Americans
Liev Schreiber, Ray Donovan
Billy Bob Thornton, Goliath
Α΄ Ανδρικός Ρόλος σε Δραματική Ταινία
Casey Affleck, Manchester by the Sea
Joel Edgerton, Loving
Andrew Garfield, Hacksaw Ridge
Viggo Mortensen, Captain Fantastic
Denzel Washington, Fences
Kαλύτερη Σκηνοθεσία σε Ταινία
Damien Chazelle, La La Land
Tom Ford, Nocturnal Animals
Mel Gibson, Hacksaw Ridge
Barry Jenkins, Moonlight
Kenneth Lonergan, Manchester by the Sea
Α΄ Γυναικείος Ρόλος σε Ταινία, Μιούζικαλ ή Κωμωδία
Οι Nina Simone, Louis Armstrong, Ray Charles, Ben E. King και Nat King Cole τραγουδούν σε ρυθμούς jazz!
To beasty-press.com αυτήν την εβδομάδα περιπλανάται για άλλη μία φορά στον θρυλικό κόσμου του χρυσού Χόλιγουντ για μας προσφέρει λατρεμένες μελωδίες, ανεπανάληπτα τραγούδια jazz που άφησαν το δικό τους στίγμα στην αιωνιότητα και συνεχίσουν να μας συντροφεύουν πάντα στον μουσικό κόσμο.
Αυτοσχεδιαστικός ρυθμός, μελωδίες και όργανα που δημιουργούν ένα συνολικό αποτέλεσμα, διαφορετικό κάθε φορά! Άλλοτε πιο χαρούμενο και ευδιάθετο, άλλοτε πιο μυστηριώδες και σκοτεινό,άλλοτε αποτυπώνοντας τον καημό, και τον πόνο, όπως τον βίωσαν οι πρώτοι Αφρικανοί σκλάβοι που έφτασαν το 1619 στην Αμερική και όλη η μεταγενέστερη γενιά μέχρι την απόκτηση των ατομικών ελευθεριών τους. Σε όλο αυτό το διάστημα μέχρι τον 19o αιώνα που έκανε την καθοριστική της εμφάνιση, είχε αποκτήσει ένα σύνολο επιρροών τόσο δυτικών όσο αφρικανικών. Πάντα όμως η μουσική εκφράζει τον κόπο,την εργατιά,την επαναλαμβανόμενη κίνηση της καταναγκαστικής εργασίας. Αυτόν το συνεχόμενο εξαντλητικό ρυθμό, πάνω στο οποίο δημιουργήθηκε μία σταθερή φόρμα, όπου βασίζεται ο αυτοσχεδιαστικός ρυθμός.
Οι επιθέσεις σε παιδιά από διάφορες συμμορίες στο δήμο Καισιαριανής, είναι κάτι που δεν ξεκίνησε χθες, αλλά τρεις μήνες πριν. Πλέον όμως η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, καθώς πέρα από το χώρο του σκοπευτηρίου όπου αρχικά λάμβαναν χώρα τα επεισόδια, τώρα έχουν επεκταθεί σε όλο το δήμο κάνοντας τους κατοίκους τού να έχουν τρομοκρατηθεί, φοβούμενοι μάλιστα να βγούν από τα σπίτια τους.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Τα πρώτα κρούσματα σημειώθηκαν το Σεπτέμβριο στο χώρο του σκοπευτηρίου, μετατρέποντάς το από χώρο ψυχαγωγίας και επιμόρφωσης των παιδιών σε… άβατο. Δυστυχώς, το φαινόμενο δεν περιορίστηκε σε αυτό το χώρο, καθώς σιγά – σιγά οι επιθέσεις άρχισαν να επεκτείνονται και σε άλλα σημεία του Δήμου, ακόμη και σε σχολεία.
Πως επιτίθενται όμως οι συμμορίες αυτές; Πλησιάζουν μαθητές -κυρίως γυμνασίου- και υπό την απειλή μαχαιριού, τους αποσπούν χρήματα και κινητά τηλέφωνα. Πρέπει βέβαια να αναφερθούν και δύο πιο ακραία περιστατικά. Στην πρώτη περίπτωση, οι δράστες δε δίστασαν να χαρακώσουν το ανήλικο παιδί-θύμα, ενώ στην δεύτερη να το ξυλοκοπήσουν.
Όπως είναι λογικό, όλα αυτά έχουν αναστατώσει τους κατοίκους της περιοχής, που φοβούνται πλέον να κυκλοφορούν σε αυτή και γι’ αυτό δεν έμειναν με σταυρωμένα τα χέρια. Πιο συγκεκριμένα, αποφάσισαν να απευθυνθούν στο δήμαρχο ζητώντας του να λάβει τα απαραίτητα μέτρα, ώστε να αποκατασταθεί η τάξη στην πόλη τους. Προς μεγάλη δυσαρέσκεια όλων, ο δήμαρχος επέλεξε να αποστασιοποιηθεί από το θέμα, δηλώνοντας πως ο ίδιος δεν μπορεί να τους βοηθήσει. Υποστήριξε πως «αυτό είναι δουλειά των αστυνομικών αρχών», καλώντας τες να επέμβουν συλλαμβάνοντας τους δράστες, τους οποίους όμως δε θέλει να κυκλοφορούν στην πόλη -του χαλάνε βλέπετε το image!- ενώ μιλούσε εξ’ ονόματος τους χωρίς να είναι παρόντας κάποιος εκπρόσωπος της αστυνομίας.
Να σημειωθεί μαλίστα, πως λόγω μιας ανακοίνωσης που είχε αναρτηθεί λίγες ημέρες πριν σε άλλο site, σχετικά με τα γεγονότα που λαμβάνουν τόπο στην Καισαριανή, η αντιδήμαρχος επισκέφθηκε τα σχολεία της περιοχής, απαιτώντας από τους μαθητές να συντάξουν μια άλλη ανακοίνωση, στην οποία θα διαψεύδουν όλες τις προηγούμενες δηλώσεις τους. Αντιθέτως, οι μαθητές επιβεβαίωσαν με δεύτερη ανακοίνωση τις καταγγελίες της πρώτης, με αποτέλεσμα να χαρακτηριστούν ως… «άχρηστοι»!
Είναι καιρός να καταλάβει ο εν λόγω δήμαρχος, πως όταν μιλάμε για ανθρώπινες ζωές -και δη παιδικές- τα πράγματα δεν είναι αστεία. Καλό θα ήταν, να βάλει τις ιδεολογικές και αισθητικές αντιλήψεις τού στην άκρη και να λάβει τα απαραίτητα μέτρα, ώστε να νιώσουν οι κάτοικοι της Καισαριανής πως μπορούν και πάλι να κυκλοφορούν με ασφάλεια στην περιοχή τους.
Λίγες εβδομάδες πριν, στο διαδικτυακό ραδιοφωνικό σταθμό του Πάντειου Πανεπιστημίου Spam Radio και την εκπομπή Rising with the Stars βρέθηκαν οι Πλανόδιοι Μουσικοί (Στέλιος και Πάνος Ντουσαϊτης).
Οι Πλανόδιοι Μουσικοί είναι ένα συγκρότημα από το χώρο της underground rap που στόχο έχουν μέσα από τα τραγούδια τους να περάσουν κοινωνικά μηνύματα αλλά και να ξυπνήσουν στη συνείδηση του κοινού που τους ακούει τη χαμένη ελπίδα. Πώς ξεκινήσατε να ασχολείστε με τη μουσική; Στέλιος:Ξεκίνησα στην ηλικία των 16.Άκουγα αυτή τη μουσική και μου άρεσε.Άρχισα κάνοντας freestyle και αφού το τελειοποίησα αποφάσισα να ασχοληθώ με τη συγγραφή στίχων και την παραγωγή κομματιών.Με ένα φίλο μου το Γιώργο (Μουσικός Ταξιδιώτης) φτιάξαμε ένα group τους South Prisoner με το οποίο είχαμε βγάλει κάποια κομμάτια καθώς είχαμε κάνει και κάποια live,στην πορεία όμως ο Γιώργος αποφάσισε να κάνει solo καριέρα.Στη συνέχεια λοιπόν μαζί με τον Παναγιώτη δημιουργήσαμε τους Πλανόδιους Μουσικούς. Πάνος:Εγώ ξεκίνησα στα 18.Τα περισσότερα τα έμαθα από το Στέλιο.;Ήμουν και εγώ στους Soyth Prisoner.Από το 2014 όμως είμαστε οι δυο μας σαν Πλανόδιοι Μουσικοί.
Ποιος από τους δυο γράφει τους στίχους; Στέλιος:Και οι δυο
Ποια είναι τα μηνύματα που θέλετε να περάσετε μέσα από τα τραγούδια σας; Πάνος:Κοινωνικοί προβληματισμοί και το πως βλέπουμε εμείς τα όσα συμβαίνουν στην κοινωνία γιατί υπάρχουν κάποια πράγματα τα οποία θεωρούμε χρέος μας να τα θίξουμε.Επίσης προσπαθούμε να δώσουμε στους ανθρώπους την ελπίδα,να τους κάνουμε να πιστεύουν πως τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα.
Γιατί όμως επιλέξατε αυτή τη μουσική ως τρόπο έκφρασης;Από όσο ξέρω αυτή σας η επιλογή είχε ως αποτέλεσμα να δεχτείτε έντονη κριτική. Στέλιος:Πράγματι στο σχολείο είχαμε δεχτεί έντονη κριτική για το είδος μουσικής που διαλέξαμε να εκπροσωπήσουμε αλλά και για το τρόπο ντυσίματος μας καθώς τότε το hip hop δεν ήταν τόσο διαδεδομένο.Εμένα όμως αυτή η μουσική με εκφράζει για αυτό και ασχολήθηκα μαζί της.
Τι είναι αυτό που κατά τη γνώμη σας κάνει την underground rap να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα είδη μουσικής; Στέλιος:Η δυναμικότητα που έχει σαν μουσική και το γεγονός πως μπορούμε να θίξουμε μέσα από αυτή κάποια από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σαν κοινωνία.
Που πιστεύετε πως οφείλετε η επιφυλακτική και επιθετική κάποιες φορές στάση του κόσμου απέναντι στα άτομα που ασχολούνται με αυτό το είδος μουσικής; Στέλιος:Στο ότι ο κόσμος συνήθως αδυνατεί να δεχτεί το διαφορετικό. Πάνος:Ο κόσμος πρέπει να καταλάβει πως ο καθένας από εμάς είναι διαφορετικός.Πρέπει να αποβάλλει τις προκαταλήψεις και τα στερεότυπα που κουβαλάει.
Το underground rap είναι ένα είδος μουσικής που παρουσιάζει μια πιο σκοτεινή πλευρά της ζωής. Στέλιος:Το undergound rap μιλάει για όλα αυτά που ενοχλούν το κόσμο,τη φτώχεια,την ανεργία,τους άστεγους.Όλα αυτά είναι προβλήματα που δε πρέπει να παραβλέπουμε. Πάνος:Συμφωνώ με τα όσα είπε ο Στέλιος,αυτό όμως που θα ήθελα να προσθέσω είναι πως για να μπορέσει ο κόσμος να καταλάβει τα κομμάτια μας θα πρέπει να τα δει από τη δική μας σκοπιά και να μη μείνει στην επιφάνεια αυτών.
Πολλοί είναι εκείνοι που συνδυάζουν τη hip hop με τα ναρκωτικά και το αλκοόλ.Που πιστεύετε πως οφείλετε αυτό και τι απαντάτε σε όλους αυτούς; Στέλιος:Αυτό οφείλετε σε μια αρνητική διαφήμιση που έχει γίνει.Είναι πολλοί εκείνοι που στα κομμάτια τους μιλούν για ναρκωτικά,αλκοόλ,κόντρες.Αυτό είναι κάτι που εμένα με βρίσκει εντελώς αντίθετο.Σε όλη αυτή την αρνητική διαφήμιση βέβαια συμβάλλουν και τα media. Πάνος:Τα πρότυπα και οι επιρροές που έρχονται κυρίως από το εξωτερικό συνηγορούν στο να καλλιεργείται μια τέτοια άποψη καθώς είναι πρότυπα που εκθειάζουν τη βία και τα ναρκωτικά.
Μέσα από πολλά κομμάτια καλλιτεχνών της undergound rap βλέπουμε να υπάρχουν έντονες κόντρες ανάμεσα στους ίδιους και μάλιστα ανάμεσα σε καλλιτέχνες που αν συνεργάζονταν θα μπορούσαν να κάνουν σπουδαία πράγματα. Πάνος:Υπάρχει όντως έντονος ανταγωνισμός.Είναι μια κατάσταση όμως που πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει γιατί μόνο καλό δε κάνει στο χώρο μας. Στέλιος:Πράγματι συνήθως δεν υπάρχει αλληλεγγύη.Προσωπικά όμως δεν έχουμε καμία κόντρα.Δε μας εκφράζουν αυτές οι αντιπαραθέσεις.
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα καλλιτεχνών από το χώρο σας που στην πορεία της καριέρας τους ενσωματώνουν πιο εμπορικά στοιχεία στη μουσική τους.Εσείς θα το κάνατε αυτό; Στέλιος:Όχι.Δε θα αλλάζαμε το style μας.Αν το κάναμε αυτό δε θα ήμασταν πλέον οι εαυτοί μας και δε θα νιώθαμε οι ίδιοι καλά με αυτό.
Έχετε νιώσει προδομένοι από κάποιο μουσικό σας πρότυπο λόγω του ότι νόθευε το style του; Στέλιος:Ναι υπήρχαν τέτοια πρότυπα που όταν είδα να μεταπηδούν σε ένα άλλο είδος μουσικής που μέχρι τότε κατέκριναν ένιωσα πως τόσο καιρό απλά με εξαπατούσαν.
Πέρα από αδέρφια είστε και φίλοι και συνεργάτες.Πόσο εύκολο είναι να κρατηθούν οι ισορροπίες χωρίς να υπάρξουν τριβές; Πάνος:Ο καθένας έχει τη δική του προσωπικότητα την οποία και σεβόμαστε για αυτό και δεν υπάρχουν τριβές. Στέλιος:Το ότι είμαστε τόσο διαφορετικοί σαν χαρακτήρες βοηθά πολύ.Η σχέση που έχουμε έχει πολύ γερές βάσεις.Στις πιο δύσκολες στιγμές μου άλλωστε ο Παναγιώτης ήταν εκείνος που στάθηκε δίπλα μου.
Έχετε σκεφτεί ποτέ να τραβήξετε χωριστούς δρόμους; Πάνος:Όχι,ποτέ. Στέλιος:Δεν έχουμε σκεφτεί ποτέ να χωριστούμε.
Μιλήστε μας λίγο για τις live εμφανίσεις σας. Στέλιος:Η πρώτη μας εμφάνιση ήταν σε ένα live οπού κάναμε το opening όταν ακόμα δεν είχαμε ηχογραφήσει κανένα από τα κομμάτια μας.Σε κάθε live μας δίνουμε πραγματικά την ψυχή μας και αυτό είναι κάτι που ο κόσμος το αντιλαμβάνεται για αυτό και μας ανταμείβει κάθε φορά με το χειροκρότημα του.
Υπάρχει κάποια συνεργασία που θα θέλατε να κάνετε είτε με κάποιο μαγαζί είτε με κάποιο καλλιτέχνη; Στέλιος:Ένα μαγαζί στο οποίο θα θέλαμε να παίξουμε είναι η Αρχιτεκτονική στα Ιλίσια γιατί είναι στην περιοχή μας και στόχος μας είναι να μας μάθουν πρώτα σε αυτή.Όσον αφορά τώρα κάποιο καλλιτέχνη προσωπικά θα ήθελα να συνεργαστώ με το Σκοτεινό Ποιητή, θα ήθελα να γράψουμε ένα κομμάτι στο οποίο θα αναπολούμε στιγμές από το παρελθόν.
Μας είπατε πως το ενδεχόμενο να ακολουθήσετε ξεχωριστούς δρόμους δε το σκέφτεστε.Την πιθανότητα όμως να προσθέσετε ένα τρίτο μέλος στο group; Στέλιος:Δε ξέρω κατά πόσο θα ήταν εφικτό κάτι τέτοιο γιατί ίσως να χάλαγαν οι ισορροπίες με την προσθήκη ενός τρίτου ατόμου.Επομένως προς το παρόν δε το σκεφτόμαστε.
Ποιες είναι οι φιλοδοξίες σας για τη μουσική σας πορεία; Στέλιος:Προτεραιότητα μας σε όλα είναι το κοινό επομένως αυτό που φιλοδοξούμε είναι να μπορέσουμε να διατηρήσουμε μια καλή σχέση μαζί του δίνοντας του αυτό που περιμένει από εμάς. Πάνος:Αυτό που θέλω εγώ να προσθέσω είναι πως θέλουμε να δώσουμε και ένα μήνυμα ελπίδας στο κόσμο γιατί με την ελπίδα βλέπουμε πολλές φορές να ξεπερνιούνται πολύ σοβαρά προβλήματα.
Ποια είναι η γνώμη σας για την κατάσταση που επικρατεί στο χώρο της undergound rap αυτή την εποχή; Στέλιος:Δεν υπάρχει κάποια τεράστια διαφορά με παλιότερα,προσπαθούμε βέβαια να προσαρμόσουμε τις τιμές στα live μας με τέτοιο τρόπο που να είναι προσιτές σε όλους. Πάνος:Εγώ αυτό που βλέπω είναι πως κάνουν την εμφάνισή τους νέα συγκροτήματα με φρέσκες ιδέες.
Κάποια από τα μεγάλα ονόματα του χώρου όμως το τελευταίο διάστημα έχουν χαθεί. Στέλιος:Πολλές φορές οι καλλιτέχνες κάνουν μια μικρή παύση στην καριέρα τους και επανέρχονται με νέες ιδέες. Πάνος:Οι καλλιτέχνες δε μπορούν να λειτουργούν υπό πίεση,η έμπνευσή τους δεν είναι η ίδια σε όλες τις περιόδους για αυτό κάνουν αυτές τις παύσεις.
Υπάρχει κάποιος που έχει χαθεί από τη μουσική επιφάνεια και θα θέλατε να επανέλθει; Στέλιος:O Ραψωδός Φιλόλογος.Τον θεωρώ κορυφαίο ράπερ αλλά δυστυχώς το τελευταίο καιρό έχει χαθεί.
Μιας και στο εξωτερικό η undergound rap γίνεται πιο εύκολα αποδεκτή έχετε σκεφτεί ποτέ να φύγετε; Στέλιος:Αν μας δινόταν η ευκαιρία θα το κάναμε.
Ποιο από τα κομμάτια σας ξεχωρίζετε; Στέλιος:Εγώ ξεχωρίζω το “Μέρες μοναξιάς”,μιλά για κάποιες δύσκολες καταστάσεις που βίωσα στα 21 και άτομα που θα ήθελα να ήταν τότε δίπλα μου δεν ήταν. Πάνος:Εγώ ξεχωρίζω τη Χώρα των αντί-ηρώων.Μέσα από αυτό το κομμάτι βγαίνει πιο έντονα προς τα έξω ο δικός μου χαρακτήρας.
Έχετε χάσει φίλους λόγω της ενασχόλησης σας με αυτού του είδους τη μουσική; Στέλιος:Όχι το αντίθετο θα έλεγα. Πάνος:Όχι,οι φίλοι μας είναι πάντα δίπλα μας και μας συντροφεύουν σε όλα.
Οι Μουσικοί Ισοβίτες αποτελούν μια από τις επιρροές σας. Στέλιος:Πράγματι αποτελούν έμπνευση για εμάς και ειδικότερα ο Κριτής καθώς πολλά από τα κομμάτια του μου δίνουν τροφή για σκέψη και με βάζουν σε μια διαδικασία προβληματισμού για τα όσα συμβαίνουν στη χώρα αλλά και για το πως μπορούν να αλλάξουν κάποια πράγματα. Πάνος:Αυτό που εμένα μου αρέσει στους Μουσικούς Ισοβίτες είναι η ενέργεια και η αύρα που βγάζουν τόσο μέσα από τα κομμάτια τους όσο και όταν βρίσκονται πάνω στη σκηνή.
Πιστεύετε πως η μουσική παιδεία στο εξωτερικό υπερτερεί σε σχέση με αυτή της Ελλάδας; Πάνος:Η μουσική παιδεία του εξωτερικού υπερτερεί κατά πολύ σε σχέση με της Ελλάδας.Σίγουρα όμως αν δώσουμε στη μουσική τον κατάλληλο χώρο και χρόνο θα μπορέσουμε να δούμε σπουδαία πράγματα.
Η κυκλοφορία ενός δίσκου είναι στα άμεσα σχέδιά σας; Στέλιος:Ετοιμάζουμε ένα mixtape το οποίο δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί πλήρως.Ο τίτλος του θα είναι “Η πόλη που ζω” και είναι εμπνευσμένο από την Αθήνα,την πόλη που ζούμε. Πάνος:Αυτό που θέλω να τονίσω και να κάνω ξεκάθαρο προς το κοινό είναι πως μέσα απ΄τα κομμάτια του mixtape δεν τοποθετούμαστε πουθενά κομματικά.
Ποιο από τα κομμάτια σας πήρε περισσότερο χρόνο για να γραφτεί; Στέλιος:Η χώρα των αντί-ηρώων,ενώ είχαμε την αρχική ιδέα στη συνέχεια παρουσιάστηκαν κάποια προβλήματα μέχρι να βγει το αποτέλεσμα που θέλαμε.
Ετοιμάζεται κάποια live εμφάνιση; Πάνος:Προς το παρόν όχι αλλά μπορείτε να ενημερώνεστε μέσω της σελίδας μας στο facebook
Την Παρασκευή συναντήσαμε τον Κωνσταντίνο Αγγελόπουλο κάπου στο Θησείο και αμέσως μας πρότεινε να πάμε στα Εξάρχεια για τη συζήτησή μας, σε ένα μέρος που φαίνεται να είναι ο φυσικός του χώρος, καθώς όλοι λίγο πολύ τον ξέρουν εκεί. Από το πρώτο κιόλας λεπτό ήταν ιδιαίτερα άνετος και φιλικός, κάνοντάς μας να ξεχάσουμε πως η συνάντησή μας είχε επαγγελματικό χαρακτήρα και να νιώσουμε σαν μια παρέα που είχε βγει για να πιει τον καφέ της και να συζητήσει τα νέα της.
Ο Κωνσταντίνος είναι ένα νέο παιδί μόλις 18 χρονών με μια εξαιρετική φωνή, ιδιαίτερα συνειδητοποιημένο και ευαισθητοποιημένο. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης μας είπαμε πολλά για τη μουσική, αλλά και για το πρώτο του τραγούδι,το «Τζίνι» που κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό.
Κωνσταντίνε ποιά ήταν το πρώτα σου μουσικά ακούσματα; Τα πρώτα μου μουσικά ακούσματα είναι ένα συνονθύλευμα από rock που άκουγε ο μεγάλος μου αδερφός, κλασσική μουσική, έντεχνη τύπου Χατζηδάκη και Θεοδωράκη, που άκουγε ο πατέρας μου και κάποια πιο underground λαϊκά ακούσματα από τη μητέρα μου, τύπου Λίτσα Διαμάντη.
Ασχολείται κάποιος άλλος στην οικογένειά σου με τη μουσική; Ναι, ο μεγάλος μου αδερφός ο Παναγιώτης.
Πότε αποφάσισες να ασχοληθείς με τη μουσική; Όπως προείπα, ο αδερφός μου Παναγιώτης ασχολείται με τη μουσική, παίζει κιθάρα και τραγουδάει. Βρήκα λοιπόν μια παλιά κιθάρα στην αποθήκη, της πέρασα χορδές και άρχισα να ψάχνομαι μόνος μου. Μαθήματα δεν έκανα, είχα όμως τον ήχο της κιθάρας από πολύ μικρός στα αυτιά μου και αυτό με βοήθησε πολύ.
Από ποιά ηλικία θυμάσαι τον εαυτό σου να τραγουδάει; Ανέκαθεν. Ήμουν εκείνο το εκνευριστικό παιδάκι που τραγουδούσε όλη την ώρα στους δρόμους.
Στο σχολείο σού είχαν ξεχωρίσει το ταλέντο σου; Έπαιζες κιθάρα στους συμμαθητές σου; Έπαιζα στις γιορτές και σε πολυήμερες εκδρομές. Για κάποιο περίεργο λόγο μάλιστα, ήμουν ο μοναδικός που έπαιζε κιθάρα.
Η μουσική είναι αυτό που θες να κάνεις επαγγελματικά; Θεωρώ πως αν ποτέ αντιμετωπίσω τη μουσική ως επάγγελμα, τότε θα την έχω νοθεύσει αρκετά, έτσι που δε θα έχω πλέον τα μούτρα να παίξω, επομένως όχι.
Πως φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε δέκα χρόνια; Θα σου απαντήσω όπως ακριβώς θα σου απαντούσα, αν με ρωτούσες πως φαντάζομαι τον εαυτό μου αύριο. Δεν έχω ιδέα. Δεν μπορώ να προγραμματίσω κάτι, μου φαίνεται περίεργο.
Η οικογένειά σου πως αντιμετωπίζει την ενασχόλησή σου με τη μουσική; Η οικογένειά μου στέκεται πάντα δίπλα μου. Έχω στο μυαλό μου χαρακτηριστικά την εικόνα του πατέρα μου πριν από κάθε live, να παίρνει τηλέφωνο συγγενείς και φίλους για να έρθουν να με ακούσουν και τη μητέρα μου κάθε φορά που βλέπει να παίζει το video clip, να παίρνει τηλέφωνο όσους προλαβαίνει για να το δούνε.
Πόσο εύκολο είναι για ένα παιδί της ηλικίας σου να μείνει προσγειωμένο; Πάρα πολύ εύκολο. Υπάρχουν άτομα πολύ μεγαλύτερά μου που δεν είναι προσγειωμένα. Οπότε αυτό δεν έχει να κάνει με την ηλικία, αλλά με τον άνθρωπο και τις συγκυρίες.
Έχεις νιώσει ζήλια από φίλους; Οι φίλοι μου έχουν την ωριμότητα να αντιλαμβάνονται πως δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από ‘μένα. Δεν είμαι καλύτερος από αυτούς, ούτε έχω κάνει κάτι μεγαλύτερο από εκείνους. Τους φίλους μου τους θαυμάζω, είναι όλοι τους σημαντικοί και ξεχωριστοί. Δεν τίθεται θέμα ζηλοφθονίας.
Υπάρχει κάποιο τραγούδι που να ξεχωρίζεις; Εξαρτάται από το χώρο που βρίσκομαι όταν παίζω ένα κομμάτι. Είμαι από τους ανθρώπους που ναι μεν έχω επιλέξει να παίζω punk rock και rock, έχω παίξει όμως και σε πολλά κουτούκια, καφενέδες και στέκια. Ένα τραγούδι όμως που πραγματικά με κάνει να ανατριχιάζω, είναι το “Μπρος τα κλειστά παράθυρα” του Μάνου Χιώτη. Ωστόσο, στο ύφος που παίζω βρίσκω ανατριχιαστικά κομμάτια τη “Μοναξιά του σχοινοβάτη”, των αδερφών Κατσιμίχα και το “Στην κόλαση βαθιά” από τα Διάφανα Κρίνα.
Υπάρχει κάποιος καλλιτέχνης που να θαυμάζεις; Είναι πάρα πολλοί οι καλλιτέχνες που θαυμάζω, αλλά κανενός η πορεία δεν είναι η επιθυμητή μου. Θαυμάζω σε τεράστιο βαθμό τον Nick Cave, τον Παύλο Σιδηρόπουλο, τη Ρόζα Εσκενάζυ. Τους θεωρώ κορυφαίους, αλλά δε θεωρώ πως θα ήταν πρέπον να μιμηθώ την πορεία κάποιου.
Υπάρχει κάποιος που να τον θεωρείς μέντορά σου; Αν μπορώ να χαρακτηρίσω κάποιον ως μέντορα, αυτός είναι ο παραγωγός μου. Ο άνθρωπος που μου έκανε την παραγωγή στο «Τζίνι» το τελευταίο μου κομμάτι, καθώς και στο επόμενο που θα έρθει. Μιλάω για το Θοδωρή Μανίκα. Είναι ένας άνθρωπος εξαιρετικός στη δουλειά του, έξυπνος, με εξαιρετικές ιδέες. Με έχει κατευθύνει πολύ εύστοχα και πραγματικά, χαίρομαι πολύ για τη συνεργασία μου μαζί του.
Μίλησέ μας για το τελευταίο σου κομμάτι το «Τζίνι». Το Τζίνι ήρθε σαν ιδέα ένα χρόνο πριν. Για να είμαι ειλικρινής δεν ήταν δική μου ιδέα, αλλά του κ.Μανίκα. Έψαχνε έναν πιτσιρίκο να τραγουδήσει δυο κομμάτια που είχε στο μυαλό του, απευθύνθηκε στην εταιρεία μου και μετά από πολλές συζητήσεις και μια μικρή καθυστέρηση -επρόκειτο αρχικά να κυκλοφορήσει το καλοκαίρι- τελικά κυκλοφόρησε τέλος Σεπτεμβρίου. Είμαι αρκετά χαρούμενος γι’ αυτό, γιατί παίζει αρκετά τόσο στο ραδιόφωνο, όσο και στη τηλεόραση, ενώ είναι έντονη και η ανταπόκριση του κόσμου.
Τα επόμενα βήματά σου ποιά είναι; Σκοπεύω τον επόμενο μήνα να κάνω κάποια live στην Αθήνα, γιατί με έχει φάει η επαρχία (γέλια) τον τελευταίο καιρό. Είμαι πολύ χαρούμενος που ζω πάλι το σκηνικό της πρόβας, με άτομα που ξέρουν μουσική και μαθαίνω από αυτούς. Παίζουμε πολύ πειραματικά και αυτό το κάνει πιο ενδιαφέρον.
Υπάρχει κάτι που θα σε έκανε να βγάλεις τελείως τη μουσική από τη ζωή σου; Υπάρχει κάτι που θα σε έκανε να πάψεις να αναπνέεις;
Με την κιθάρα σου έχεις μια ιδιαίτερη σχέση… Ναι, είναι το πρώτο και βασικό μου μουσικό όργανο. Πήγα μετά από πολλά χρόνια, να τραγουδήσω τα κάλαντα για να την αγοράσω. Η κιθάρα αυτή είναι διαλυμένη, έχει σπάσει, έχει ανοίξει, έχει ξανακολλήσει. Με τη κιθάρα αυτή έχω παίξει στο δρόμο, σε μεγάλα stage της Κύπρου και της Αθήνας. Είναι σύντροφος. Μάλιστα, της έχω δώσει και όνομα.
Αν σου δινόταν η ευκαιρία να φύγεις από την Ελλάδα για κάποιους μήνες και να κάνεις μια συνεργασία στο εξωτερικό, θα το έκανες; Για μήνες; (γέλια) Εξαρτάται από την κατάσταση και το αν θα μπορούσα να την αντιμετωπίσω.
Αν σου δινόταν η δυνατότητα να κάνεις ένα live οπουδήποτε που θα ήταν αυτό; 2009, Wembley, να ανοίγω τη συναυλία των Muse με 70.000 άτομα.
Όταν ακούς ένα τραγούδι, την προσοχή σου τη τραβά η μουσική ή οι στίχοι; Όλοι μας αντιμετωπίζουμε τη μουσική ως κοινοί ακροατές. Έχουμε μάθει να ακούμε μουσική μαζοποιημένα. Αν θέλει κάποιος να εντρυφήσει πάνω σε μια μπάντα για παράδειγμα, οφείλει να ακούει τους στίχους, να τους διαβάζει, να ακούει τη μουσική προσεκτικά. Είναι φρικτό το ότι ακούμε μουσική, χωρίς να ακούμε στην ουσία. Δεν προσέχουμε και δεν ξεχωρίζουμε τους ήχους. Ακούμε μόνο τη μείξη αυτών. Τα έχουμε μαζοποιήσει όλα. Η μουσική από μια άποψη είναι και βασανιστική. Σκέψου πόσα μαγαζιά στη παραλιακή έχουν τόσο δυνατά τη μουσική, σε βαθμό που δε σε αφήνουν να αισθανθείς. Είσαι με μια παρέα έξω και για να ανταλλάξεις μια κουβέντα, πρέπει να φωνάζεις. Όλο αυτό σου απαγορεύει να σκέφτεσαι, να αισθάνεσαι. Είναι εξοργιστικό. Βρίσκεσαι απέναντι από έναν άνθρωπο, στο πρόσωπο του οποίου συγκεντρώνονται όλα του τα συναισθήματα. Σε ένα τέτοιου είδους μαγαζί που ο φωτισμός είναι χαμηλός, δε μπορείς καν να κοιτάξεις το βλέμμα των ανθρώπων με τους οποίους είσαι εκεί. Έχουμε φτάσει σε μια κατάσταση που μας δίνονται απεριόριστες ελευθερίες, αλλά συνειδητά τις αποκηρύσσουμε.
Χορεύεις; Χορεύω swing. Μη φανταστείς τρελά πράγματα, αλλά μ’αρέσει.
Φαίνεσαι αρκετά εξωστρεφής. Είναι αφελές να ορίζουμε κάποιον ως εσωστρεφή ή εξωστρεφή, αφού δε μπορούμε να ορίσουμε ούτε τους ίδιους τους εαυτούς μας ως προς αυτό το κομμάτι. Οι συναισθηματικές διακυμάνσεις μέσα μας, μεταβάλλονται σαν τη γραμμή στο καρδιογράφημα.
Πιστεύεις πως η μουσική μπορεί να αλλάξει τον κόσμο; Κάθε καλλιτέχνης σε όποια μορφή τέχνης και αν μετέχει πρέπει να ψυχαγωγεί. Η μουσική όμως δεν αλλάζει τον κόσμο, τον κόσμο οφείλουμε να τον αλλάξουμε εμείς. Πρέπει να βάλουμε τον κοινό εαυτό πάνω από τον ατομικό.
Πόσες ώρες τη μέρα αφιερώνεις στη μουσική; Μπορεί να ασχοληθώ και 24 ώρες με τη μουσική, μπορεί όμως να υπάρξει και μια μέρα που δε θα ασχοληθώ καθόλου με τη αυτή.
Έχεις σκεφτεί ποτέ να ασχοληθείς με το θέατρο; Το θέατρο είναι για την αδερφή μου. Είναι εξαιρετική ως προς αυτό το κομμάτι. Εγώ δε το κατέχω, ομολογουμένως.
Θεωρείς πως το ταλέντο είναι κάτι που υπάρχει ή κάτι που μπορεί να καλλιεργηθεί; Το ταλέντο δεν υπάρχει. Όλοι είμαστε δυνάμει καλοί. Έχω υπάρξει τρομερά κακοφωνίξ. Πλέον όμως, πιστεύω πως έχω καταφέρει να τραγουδάω τουλάχιστον σωστά.
Μιλάς με μεγάλο θαυμασμό για τα αδέρφια σου. Ναι, τους θαυμάζω πολύ. Είναι οι τύποι που θα γούσταρα να αράξω μαζί τους. Είναι όλοι πολύ ξεχωριστοί. Ο μεγάλος μου αδερφός, όπως σας είπα, ασχολείται με τη μουσική, η φωνή του είναι απίστευτη. Ο άλλος μεγάλος μου αδερφός, είναι απόφοιτος του Αριστοτελείου στο τμήμα του κινηματογράφου, με υποτροφία στο Λονδίνο και διάφορες διακρίσεις παγκοσμίως. Η αδερφή μου, παρόλο που είναι φιλόλογος έχει κάνει εξαιρετικό άνοιγμα στο θέατρο. Ο μικρός μου, πάλι, αδερφός είναι απίστευτος, ξεκάθαρα fashion icon.
Φαίνεσαι ένα παιδί πολύ ενημερωμένο που ασχολείται με τα προβλήματα της κοινωνίας μας. Είναι χρέος όλων μας να ασχολούμαστε με την κοινωνία. Δε χρεώνω τίποτα και σε κανέναν. Χρέος όλων μας είναι να εκφράσουμε το κοινό καλό. Πρέπει να μάθουμε και πάλι να ζούμε, γιατί όταν απομακρύνεσαι από τις πηγές της ζωής ξεχνάς πώς είναι να αναπνέεις, να παρατηρείς κάτι όμορφο, να αφήνεις την ομορφιά να εισβάλλει μέσα σου. Όπως πολύ εύστοχα, έχουν πει και τα Μεθυσμένα Ξωτικά “όταν νιώσουμε για λίγο τι σημαίνει ζωή, η οργή μας θα αρχίσει να μοιράζει καταδίκες”. Μόνο όταν μάθουμε να ζούμε πραγματικά, μπορούμε να ανατρέψουμε το κακό, που κατά βάση, απορρέει από μέσα μας. Έπιασα τον εαυτό μου να κοιτάζει τον ουρανό περπατώντας και σοκαρίστηκα από το γεγονός, πως είχε περάσει πάρα πολύς καιρός από την τελευταία φορά. Σοκαρίστηκα… Κατάλαβα πως ο κόσμος περπατάει σκυφτός, χωρίς να παρατηρεί τις ομορφιές γύρω του, ξεχνάει να ζήσει, να ερωτευτεί.
Είσαι αισιόδοξος; Παλιότερα ήμουν περισσότερο.
Πολλοί νέοι αφήνουν τη χώρα μας και κυνηγούν την τύχη τους στο εξωτερικό. Εσύ το έχεις σκεφτεί αυτό; Δε σκοπεύω να φύγω. Δεν είναι λόγω έθνους – πατρίδας – κράτους. Αγαπώ απλά τον τόπο που με μεγάλωσε. Έτσι κι αλλιώς, πατρίδα μας είναι όλη η γη.
Σπουδάζεις κοινωνιολογία. Είναι κάτι που ονειρευόσουν; Ήταν η μόνη σχολή που είχα δηλώσει…
Ευχαριστούμε πολύ τον Κωνσταντίνο για τη συνέντευξη αυτή. Η εντύπωση που μας άφησε ήταν η καλύτερη και σίγουρα είναι ένα παιδί που θα θέλαμε όλοι να έχουμε την παρέα μας!
Η Ιωάννα Χαρμπέα είναι κοινωνιολόγος και πριν ένα χρόνο έκανε την πρώτη της εμφάνιση στο κόσμο της συγγραφής με ένα παιδικό βιβλίο με τίτλο “Η απόχη της Ανδριάνας”.Από τότε έχει γράψει άλλο ένα μυθιστόρημα με τίτλο “”Ένοχες γόβες” ενώ πρόσφατα κυκλοφόρησε και το τρίτο της βιβλίο “Ζαφειρένια,η κόρη του πυροσβέστη”.
Η Ιωάννα πάντα γλυκιά και ευδιάθετη δέχτηκε να μας παραχωρήσει μια συνέντευξη και να λύσει όλες μας τις απορίες.
Πώς μια κοινωνιολόγος αποφασίζει να γίνει συγγραφέας; Κάποια πράγματα δεν τα αποφασίζεις, απλώς προκύπτουν ήσυχα και αθόρυβα! Το υπόβαθρο εξάλλου προυπήρχε.
Η συγγραφή βιβλίων ήταν κάτι που σε ενδιέφερε από πάντα; Πάντα μου άρεσε να αποτυπώνω τις σκέψεις μου σε χαρτί.Από πολύ μικρή ηλικία γύρω στα δώδεκα είχα αγοράσει ένα τετράδιο όπου έγραφα παιδικά τραγούδια και ποιήματα.Αυτό το τετράδιο το έχω φυλάξει ως σήμερα. Το πρώτο ποίημα μου είχε τίτλο: Η άνοιξη και το έγραψα σε ένα πακέτο τσιγάρα του πατέρα μου. Μεγαλώνοντας η γραφή μου άρχισε να εξελίσσεται και να γράφω πεζά, διηγήματα αλλά και άρθρα κοινωνικού χαρακτήρα. Κάποια διαστήματα έγραφα περισσότερο και άλλοτε λιγότερο όμως πάντα είχα κίνητρο να γράφω. Το κίνητρο ήταν εκείνη η έμπνευση της στιγμής που θέλεις να της δώσεις διάρκεια.Είναι εκείνο το τώρα που θέλεις να το κάνεις αέναο.Είναι εκείνες οι στιγμές που ακριβώς επειδή τις μοιράζεσαι δεν πεθαίνουν ποτέ και υπάρχουν για να συμβουλέψουν, διδάξουν, παραδειγματίσουν ή απλά να δώσουν μια όμορφη νότα χαλάρωσης στη μέρα σου.
Το πρώτο σου βιβλίο είναι ένα παιδικό παραμύθι.Πες μας λίγα λόγια για αυτό. Το πρώτο μου βιβλίο είναι το παραμύθι : Η απόχη της Ανδριάνας, εκδόσεις Μ.Σιδέρη. Πρόκειται για ένα διδακτικό παραμύθι που αφορά τα ατίθασα και ανυπάκουα παιδιά.Όλα τα παιδιά σήμερα έχουν την τάση να ξεφεύγουν λίγο από τους κανόνες της οικογένειας λόγω του ότι η σύγχρονη γενιά των παιδιών είναι πολύ καλομαθημένα Η Ανδριάνα λοιπόν ένα τέτοιο παιδί συνετίζεται αφού πρώτα περνάει μια σειρά από περιπέτειες.Είναι ένα παραμύθι που θα μας ταξιδέψει στη φύση εφόσον διαδραματίζεται στο δάσος και θα εμφυσήσει στα μικρά παιδιά την αξία της οικογένειας και όλων εκείνων που μας προσφέρει.
Και από το παραμύθι πως περνάμε στο μυθιστόρημα; Εφόσον είχα γράψει την απόχη της Ανδριάνας είχα παρότρυνση από φίλους να γράψω και ένα μυθιστόρημα.Οι φίλοι γνώριζαν πολύ καλά ότι εφόσον έγραφα τόσα χρόνια τραγούδια, ποιήματα, άρθρα, παραμύθια γιατί να μη μπορώ να γράψω και ένα μυθιστόρημα;Ήταν λοιπόν πρόκληση για μένα η ιδέα τους αυτή.Μου αρέσει πολύ να θέτω στόχους και μετά να γεύομαι τη χαρά όταν τους πετυχαίνω.Έτσι λοιπόν εντελώς τυχαία μια μέρα που έπινα καφέ με μια φίλη εκείνη χαριτολογώντας μου πρότεινε να γράψω ένα μυθιστόρημα με τίτλο κόκκινες γόβες.Γέλασα τότε και της απάντησα οκ!Θα γράψω αλλά ο τίτλος θα είναι ένοχες γόβες επειδή είμαι και εγκληματολόγος οι γόβες θέλω να είναι ένοχες.Αυτό ήταν όταν γύρισα σπίτι έγραψα πρώτα τον τίτλο και μετά το σκελετό της ιστορίας.Οι γόβες όμως θα κινούσαν τα νήματα της ιστορίας και θα ήταν ένοχες!
Ένοχες γόβες λοιπόν ο τίτλος.Μίλησέ μας λίγο για την υπόθεσή του. Ο Χρήστος ο ήρωας του μυθιστορήματος είναι ένας πράος και φιλήσυχος άνθρωπος με άσχημα παιδικά βιώματα και πολλές ευαισθησίες.Δύσκολο παρελθόν λοιπόν αλλά εκείνος πάντα να σωπαίνει σε ότι τον συνθλίβει προσπαθώντας να εξισορροπήσει καταστάσεις.Όταν μεγαλώνει και ενώ σπουδάζει μια σειρά γεγονότων δεν τον αφήνουν να χαρεί τη νιότη του.Σταθμός στη ζωή η Σίλβια,μια όμορφη ξανθιά γαλανομάτα που ερωτεύεται και τελικά παντρεύεται.Κάποιο βράδυ Πρωτοχρονιάς αποφασίζει να της αγοράσει ένα ζευγάρι κόκκινες γόβες σαν ένδειξη της αγάπης του.Αυτές οι γόβες θα του αλλάξουν τη ζωή.Το έντονο ζωηρό κόκκινο χρώμα θα ανοίξει πληγές.Θα καταφέρει ο Χρήστος να ξεφύγει από τη μοίρα που τον βαραίνει;Ένα ερώτημα που θα απαντηθεί εφόσον το διαβάσετε.Είναι ένα σύγχρονο κοινωνικόψυχολογικό μυθιστόρημα με σκέψεις,συναισθήματα, στίχους.Ένα μυθιστόρημα που ανεβάζει την αδρεναλίνη σε υψηλά επίπεδα και σας κρατάει σε αγωνία.
Στην περίληψη του βιβλίου αναφέρεται πως την αγάπη και το μίσος τα χωρίζει μια λεπτή γραμμή.Εσύ σαν Ιωάννα υιοθετείς αυτή την άποψη και που πιστεύεις πως οφείλεται αυτό; Η αγάπη και το μίσος είναι δύο συναισθήματα που βρίσκονται τόσο κοντά και τόσο μακριά συγχρόνως. Υιοθετώ αυτή την άποψη για τον εξής λόγο όταν αγαπάς κάτι επενδύεις σε αυτό,δίνεσαι και κάπου περιμένεις την ανάλογη αντιμετώπιση.Όταν λοιπόν δίνεσαι ολοκληρωτικά και δεν παίρνεις τίποτα τότε παγώνεις,απογοητεύεσαι,νιώθεις την προδοσία των αγνών συναισθημάτων και εκείνη η αγάπη υπερπηδά τη λεπτή διαχωριστική γραμμή και μετατρέπεται σε μίσος.
Ένοχες γόβες και το χρώμα αυτών κόκκινο.Γιατί κόκκινο;Τι πιστεύεις πως συμβολίζει το κόκκινο; Φυσικά οι γόβες δεν θα μπορούσαν να έχουν άλλο χρώμα εκτός από κόκκινο.Κόκκινο το χρώμα του έρωτα,της αγάπης αλλά και των έντονων συναισθημάτων και του πάθους!Κόκκινο το χρώμα της ενοχής!
Πρόσφατα έγινε και η παρουσίαση αυτού του βιβλίου.Ποια ήταν τα συναισθήματά σου πριν από αυτή; Το βιβλίο ένοχες γόβες είναι το δεύτερο βιβλίο αλλά το πρώτο μυθιστόρημα.Η χαρά λοιπόν ήταν μεγάλη γιατί κατάφερα να την οργανώσω όπως ακριβώς ήθελα με αξιόλογα άτομα στο πάνελ.Μάλιστα λίγες μέρες πριν είχα γράψει ένα τραγούδι για το βιβλίο με τον ίδιο τίτλο που μελοποιήθηκε για το σκοπό αυτό.Όλα λοιπόν ήταν έτοιμα για να απολαύσουμε τις ένοχες γόβες.
Τι είναι αυτό που εισέπραξες από τον κόσμο που βρέθηκε εκεί; Η παρουσίαση του μυθιστορήματος είχε μεγάλη αποδοχή.Εισέπραξα αγάπη από τον κόσμο.Εξάλλου αυτή η αγάπη του κόσμου είναι εκείνη που με οδηγεί να δοκιμάζω τον εαυτό μου και σε ένα καινούριο είδος γραφής!
Έχεις ήδη ολοκληρώσει και το τρίτο σου βιβλίο.Ποιος ο τίτλος του βιβλίου και τι πραγματεύεται; Το τρίτο μου βιβλίο είναι ένα παραμύθι για το σχολικό εκφοβισμό και κυκλοφορεί ήδη πάλι από τις εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη.Ο τίτλος του είναι Ζαφειρένια η κόρη του πυροσβέστη.Είναι ένα βιβλίο που πραγματεύεται ένα πολύ σημαντικό ζήτημα που είναι το γνωστό φαινόμενο του μπούλινγκ στα πλαίσια του σχολείου.Η Ζαφειρένια αλλάζει σχολείο και στο καινούριο της σχολικό περιβάλλον δέχεται σχολική βία. Μέσα από μια σειρά γεγονότων βλέπουμε τι μπορεί να συμβαίνει σε κάποιο σχολείο και να μην το γνωρίζουν οι γονείς.Πολλές φορές ούτε οι δάσκαλοι.Πώς λοιπόν το χειρίζεται η μικρή Ζαφειρένια αυτό το θέμα;Τι πρέπει να προσέχουν οι γονείς;Ένα παραμύθι που σκοπό έχει να αποτρέψει τις δυσάρεστες συνέπειες της σχολικής επιθετικότητας.
Πόσο εύκολο είναι να γράψει κάποιος ένα βιβλίο και πόσος χρόνος απαιτείται από για την ολοκλήρωση της συγγραφής ενός βιβλίου; Για κάποιον συγγραφέα η συγγραφή είναι απόλαυση και ο χρόνος που θα χρειαστεί κάποιος συγγραφέας για να ολοκληρώσει το έργο του ποικίλλει ανάλογα το συγγραφέα,το χρόνο που διαθέτει και το είδος του έργου. Οπωσδήποτε μια μικρότερης έκτασης έργο όπως το παραμύθι θέλει λιγότερο χρόνο.Εγώ για να γράψω ένα παραμύθι θα χρειαστώ πολύ λίγο χρόνο το πολύ μια ώρα.(προϋπόθεση βέβαια πάντα είναι να υπάρχει έμπνευση).Το θέμα είναι μετά στο συνδυασμό εικόνων και κειμένου,όπως επίσης και στο ντύσιμο του βιβλίου με σχόλια,παιχνίδια κ.λ.π.Το μυθιστόρημα επειδή είναι μεγαλύτερο σε έκταση θέλει μήνες για να ολοκληρωθεί.Το δύσκολο λοιπόν είναι η διόρθωση του έργου ώστε να αποδώσει αυτό που θέλει με τον καλύτερο τρόπο.
Πιστεύεις πως οι γνώσεις που έχεις αποκτήσει από το επάγγελμα της κοινωνιολόγου σε βοήθησαν στη συγγραφή; Η συγγραφή είναι θέμα έμπνευσης,εμπειριών και γνώσεων.Οπωσδήποτε οι γνώσεις μου ως κοινωνιολόγος θεωρητικές και πρακτικές με βοήθησαν στη συγγραφή.Εξάλλου τα θέματα που διαπραγματεύομαι έχουν άρρηκτη σχέση με τις σπουδές μου.
Αν έπρεπε να διαλέξεις ανάμεσα στη κοινωνιολογία και τη συγγραφή τι θα επέλεγες; Η κοινωνιολογία και η συγγραφή είναι οι δύο μεγάλες μου αγάπες!Δεν επιλέγεις λοιπόν ανάμεσα σε δυο αγάπες αλλά τις παντρεύεις μεταξύ τους για το λόγο ότι η μια βοηθά την άλλη.
Ποιο από τα τρία σου βιβλία θα ξεχώριζες; Ο καθένας συγγραφέας θεωρεί τα βιβλία του παιδιά του.Όπως λοιπόν ένας γονέας δεν ξεχωρίζει τα παιδιά του αλλά τα αγαπάει εξίσου έτσι και ο συγγραφέας αγαπά εξίσου τα συγγράμματα του.Οπωσδήποτε όμως το πρώτο βιβλίο σε κάνει να καρδιοχτυπάς και να αγωνιάς μέχρι την έκδοση ίσως γιατί αποτελεί μια πρωτόγνωρη εμπειρία.Στην έκδοση των υπόλοιπων είσαι πιο χαλαρή.Για μένα λοιπόν παρότι δεν μπορώ να πω ότι ξεχωρίζω κάποιο ο μεγάλος ενθουσιασμός ήταν στην έκδοση του πρώτου βιβλίου του παραμυθιού η απόχη της Ανδριάνας και για έναν επιπλέον λόγο ότι αυτό το παραμύθι το είπα για πρώτη φορά στην ανεψιά και εκείνη μου ζήτησε να το κάνω βιβλίο με εικόνες.Έτσι λοιπόν έγινα συγγραφέας!Ποτέ λοιπόν δεν ξεχνάς πώς ξεκινάς και ενώ όλα τα βιβλία μου τα αγαπώ η απόχη της Ανδριάνας θα είναι η πρώτη μου αγάπη που με έβαλε σε αυτό τον μαγικό κόσμο,τον κόσμο της συγγραφής!
Ποια είναι τα συγγραφικά σου σχέδια για το μέλλον; Έχω ήδη έτοιμα και άλλα βιβλία παραμύθια, καθώς και ένα μυθιστόρημα που δεν έχω τελειώσει ακόμα.Επίσης στο συρτάρι μου έχω ποικιλία στίχων ευελπιστώντας ότι κάποια μέρα θα μελοποιηθούν.
Η κοινωνία στις μέρες μας περνάει δύσκολες στιγμές,εσυ ως κοινωνιολόγος τι έχεις να ευχηθείς ενόψει και των γιορτών που έρχονται; Η κοινωνία μας βρίσκεται σε μια επικίνδυνη καμπή και οι γιορτές είναι εκείνες που έρχονται να μας ενώσουν και να χρωματίσουν τις μουντές ζωές μας.Η ευχή μου είναι να έχουμε πίστη, ελπίδα και αγάπη και να θυμόμαστε ότι ήττα δεν είναι να ηττηθείς,ήττα είναι να μην παλεύεις.Δυστυχώς κάποια πράγματα δεν μπορεί να τα αλλάξει ένας άνθρωπος αλλά όλοι μαζί!Ένα κομμάτι ξυλαράκι είναι αδύναμο και το σπας εύκολα ,ένα δεμάτι από ξύλα όμως δύσκολα σπάει.Η ενότητα λοιπόν παρά τις όποιες διαφορές απαιτείται αν θέλουμε να βγούμε νικητές από τα πλοκάμια της κρίσης.Και να μην ξεχνάμε ότι και στα πιο πετρώδες εδάφη ανθίζουν λουλούδια!Ανθίζει ζωή!
Ευχαριστούμε πολύ την Ιωάννα Χαρμπέα που μας παραχώρησε αυτή την πολύ όμορφη συνέντευξη!
Χρησιμοποιούμε cookies για να εξασφαλίσουμε ότι σας παρέχουμε τη βέλτιστη εμπειρία της ιστοσελίδας μας. Συνεχίζοντας την πλοήγησή σας υποθέτουμε ότι αποδέχεστε τη χρήση τους.Συμφωνώ
Δεν μιλήσαμε όμως και για τα μοναδικά guests από Nick and the Backbone στη Θεσσαλονίκη και Blues Wire Αθήνα!
