Η ιστορία αναφέρετε σε έναν έγχρωμο άνδρα, τον Daniel Robitaille, ο οποίος έζησε στην εποχή των σκλάβων στις ΗΠΑ και δούλευε σε φυτεία στην Νέα Ορλεάνη. Όντας ένας πολύ καλός ζωγράφος ο Daniel τράβηξε την προσοχή του αφεντικού του και επιλέχθηκε για να ζωγραφίσει ένα πορτραίτο της κόρης του.
Ο Daneil ερωτεύτηκε βαθιά την κόρη του αφεντικού του και εκείνος εξοργισμένος με την ιδέα πως η κόρη του αγάπησε έναν έγχρωμο τον κυνήγησε μαζί με αρκετούς ακόμα ομοϊδεάτες του.
Καταδίωξαν τον άνδρα για μέρες, οπλισμένοι με όπλα, σπαθιά, τσουγκράνες και κυνηγετικά σκυλιά, μέσα σε χωράφια και δάση. Τελικά κοντά σε έναν παλιό αχυρώνα μπόρεσαν και τον εντόπισαν εξουθενωμένο από το κυνήγι. Τον έδεσαν και στη συνέχεια έκοψαν το δεξί του χέρι με ένα σκουριασμένο πριόνι. Στο τέλος κάλυψαν τον άτυχο άνδρα με μέλι και τον έριξαν σε μία κυψέλη. Χιλιάδες μέλισσες κάλυψαν το σώμα του και δέχτηκε αμέτρητα τσιμπήματα. Λίγο πριν παραδοθεί στα τραύματα του ο άνδρας ορκίστηκε εκδίκηση στους δολοφόνους του.
Το πνεύμα του δεν αναπαύθηκε ποτέ! Ο θρύλος λέει πως αν κοιτάξεις στον καθρέφτη και ψάλεις τη λέξη Candyman 5 φορές θα δεις το είδωλο του να εμφανίζεται καλυμμένος με αίμα και μέλισσες. Η ιστορία δεν θα έχει καλό τέλος καθώς θα σε σκοτώσει με τον γάντζο που θα έχει στη θέση που έχασε το χέρι του.
Με καταγωγή από τη Θεσσαλονίκη, ο νεαρός ηθοποιός Αντώνης Χαχούμης είναι ένα νέο ταλαντούχο παιδί γεμάτο όνειρα και αγάπη για την υποκριτική που ενώ σπούδαζε στη Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ αποφάσισε να κυνηγήσει τη μεγάλη του αγάπη το θέατρο σπουδάζοντας σε δραματική σχολή. Έχει ήδη συμμετάσχει σε τηλεοπτικές διαφημίσεις, θεατρικές παραστάσεις και ταινίες, τους τελευταίους μήνες όμως πρωταγωνιστεί στην Κυπριακή σειρά “Όσα δε ξέρεις” η οποία σημειώνει μεγάλη επιτυχία.
Αντώνη πότε μπήκε το μικρόβιο της υποκριτικής μέσα σου? Εχθές είχα αυτή τη συζήτηση με τον πατέρα μου.Θυμάμαι πάρα πολύ καλά πως από μικρή ηλικία ήθελα να γίνω ηθοποιός αλλά δε θυμόμουν πόσο μικρός.Ε λοιπόν,μου το επιβεβαίωσε ο πατέρας μου και μου είπε πως από την νηπιακή κιόλας ηλικία εξέφρασα την επιθυμία να ασχοληθώ με την υποκριτική.Δεν θα ξεχάσω όμως και τα λόγια του δασκάλου μου στο δημοτικό που είπε στους γονείς μου “ο γιος σας είναι καλός μαθητής αλλά να ξέρετε πως ο,τι κι αν σπουδάσει στη ζωή του στο τέλος θα γίνει ηθοποιός”.Κάθε φορά που θυμάμαι τα λόγια αυτά ανατριχιάζω.Σίγουρα πάντως το μικρόβιο μπαίνει και δε φεύγει.Νομίζω πως στους περισσότερους καλλιτέχνες αυτό ισχύει.Από μικρή ηλικία φαίνεται η κλίση του ανθρώπου.
Το οικογενειακό και φιλικό σου περιβάλλον πως αντέδρασαν όταν τους ανακοίνωσες την απόφασή σου; Χαίρομαι που μου δίνεται η Η ευκαιρία να απαντήσω σε μια τέτοια ερώτηση.Για να είμαι ειλικρινής,από τον πολύ στενό οικογενειακό μου κύκλο ευτυχώς δεν υπήρχαν αντιδράσεις.Ίσα-ίσα με στήριξαν και μου είπαν να ακολουθήσω αυτό που πραγματικά αγαπώ.Θυμάμαι μία μέρα,όταν ακόμα καλά-καλά το ίντερνετ δεν ήτανε στα high του,μπήκα στο Google και έγραψα θέλω να γίνω ηθοποιός.Τα χέρια μου έτρεμαν καθώς έγραφα αυτή την πρόταση γιατί πραγματικά το ήθελα πάρα πολύ και ήτανε το πρώτο βήμα για την κατάκτηση του ονείρου μου. Χωρίς να έχω πολλές γνώσεις πάνω στο αντικείμενο εμφανίστηκε μπροστά μου μία σελίδα στα αγγλικά που αναφερόταν στο γνωστό “New York actor studio “.Όταν μπήκα στην ιστοσελίδα και διάβασα πληροφορίες κατευθείαν εισήλθα σε μια άλλη διάσταση.Τα συναισθήματά μου ήταν έντονα,ένιωθα μία πληρότητα.Χωρίς καν να έχω ξεκινήσει με το θέατρο-εκείνο το βράδυ το θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά-πήρα τηλέφωνο τον πατέρα μου και του ανακοινώνω ότι θέλω να γίνω ηθοποιός.Τα λόγια του ήταν τα εξής “Καντο και εμείς μαζί σου”.Δεν θα μπορούσε να υπάρχει πιο ευλογημένη απάντηση εκείνη τη στιγμή.Εάν άκουγα την παραμικρή αμφιβολία στη φωνή του,όντας μικρό παιδί ακόμα,νομίζω ότι θα υπήρχε πρόβλημα.Ύστερα μίλησα και με τη μητέρα μου μου είπε ότι θα είναι μαζί μου σε όλο αυτό και ετσι ξεκίνησα.Είναι πολύ σημαντικό πάντως για τους ανθρώπους που θέλουν Να ξεκινήσουνε κάτι στη ζωή τους να έχουν την στήριξη από την οικογένεια τους.Πραγματικά ευχαριστώ τους γονείς μου που ήτανε δίπλα μου και συνεχίζουν να είναι σε όλη την πορεία της καριέρας μου.
Αυτό το διάστημα πρωταγωνιστείς στη κυπριακή σειρά όσα δεν ξέρεις.Πως προέκυψε αυτή η συνεργασία? Αρχικά θέλω να πω πως αγαπώ πάρα πολύ την Κύπρο και ήθελα να έρθω να εργαστώ στο μέρος αυτό.Με τον Ανδρέα Βουγιούκα,παραγωγό και πρωταγωνιστή της σειράς,είμαστε πολύ φίλοι.Εκείνος μου γνώρισε τις πρώτες σελίδες-που έπαιξαν το μεγαλύτερο ρόλο στην απόφασή μου-του σεναρίου με τίτλο “όσα δεν ξέρεις”.Μόλις λοιπόν αντίκρισα το ρόλο μου,από τις πρώτες κιόλας σελίδες,αισθάνθηκα κάτι πολύ δυνατό μέσα μου.Ένα σενάριο εκπληκτικό με έναν πολύ δυνατό ρόλο για εμένα.Ο ρόλος του Σωκράτη.Ευθύς αμέσως μίλησα με τον Ανδρέα,εξέφρασε την επιθυμία να συνεργαστούμε και έτσι με πολύ θέληση και από μένα,σφραγίσαμε την συνεργασία μας στην εν λόγο τηλεοπτική σειρά.
Πες μας λίγα λόγια για το ρόλο σου. Στη σειρά ενσαρκώνω τον ρόλο του Σωκράτη.Ένα παιδί μετρημένο,σοβαρό,με τις χαρούμενες στιγμές του,ευγενικό,γεμάτος απορίες για τη ζωή και πολύ έντονα φιλοσοφημένο άτομο.Μέσα από το ρόλο μου γνώρισα πολλές πτυχές του εαυτού μου και πραγματικά χαίρομαι πάρα πολύ που μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωριστώ με το Σωκράτη.
Η σειρά μαθαίνω πως σημειώνει αρκετά μεγάλα νούμερα.Ο κόσμος που σε πλησιάζει τι σου λέει? Είμαι πάρα πολύ χαρούμενος που ο κόσμος με πλησιάζει και μου μιλάει με τα καλύτερα λόγια για τη σειρά μας.Ξέρετε το μεγαλύτερο μπράβο για μας τους καλλιτέχνες,είναι όταν μας πλησιάζει ο κόσμος και μας λέει “μπράβο σου ήσουνα καταπληκτικός,έκλαψα συγκινήθηκα,χάρηκα ,γέλασα”.Το κοινό της Κύπρου όπως και της Ελλάδας είναι πολύ θερμό και σας ευχαριστώ πάρα πολύ όλους για την τεράστια στήριξή σας.Σε ένα post που έκανα στο facebook πριν λίγες μέρες έγραψα πως “όλα αυτά που κάνουμε εμείς οι καλλιτέχνες,τα κάνουμε για να αισθάνεστε και να περνάτε εσείς καλά”.
Θα σκεφτόσουν να μείνεις μόνιμα στην Κύπρο ή προτιμάς να γυρίσεις στην Ελλάδα? Όπως έχω δηλώσει και στο παρελθόν,ο ηθοποιός δεν έχει σύνορα ούτε γνωρίζει εμπόδια,όπου γης εκεί Πατρίς.Όπου έχω δουλειά και προπάντων περνάω καλά,θα συνεχίζω να μένω σε οποιοδήποτε μέρος της γης χρειάζεται.
Στη σειρά συμμετέχουν πολλοί σπουδαίοι ηθοποιοι.Τι είναι αυτό που κέρδισες από τη συνεργασία μαζί τους? Ο ηθοποιός δεν σταματάει να μαθαίνει.Προσφάτως άκουσα πως και ο ίδιος ο Αλ Πατσίνο παρακολουθεί σεμινάρια υποκριτικής.Πόσο μάλλον για μας τους νεότερους σε ηλικία ηθοποιούς,το να βρίσκεσαι δίπλα σε καταξιωμένους καλλιτέχνες,είναι ένα μεγάλο σχολείο για σένα.Χαίρομαι πραγματικά για όλους τους συνεργάτες που είναι δίπλα μου.
Πολλοί είναι εκείνοι που λένε πως το θέατρο είναι ο κύριος εκπρόσωπος της υποκριτικής και βάζουν σε δεύτερη μοίρα το κινηματογράφο και την τηλεόραση.Εσύ τι απαντάς σε όλους αυτούς? Σίγουρα το θέατρο από αρχαιοτάτων χρόνων ήταν ένα μέσο για να οδηγείται ο θεατής αλλά και ο ηθοποιός σε αυτό που ονομάζουμε κάθαρση.Μέσα από το θέατρο λυτρώνεσαι,νιώθεις κάτι πάρα πολύ δυνατό.Είμαι σίγουρος όμως πως αν οι αρχαίοι είχανε τεχνολογία,ο κινηματογράφος και η τηλεόραση θα μετρούσαν χιλιάδες χρόνια πάνω στη γη.Κάποια πράγματα που γίνονται στην οθόνη δεν γίνονται στο σανίδι.Αντιστρόφως,και κάποια πράγματα που γίνονται στο σανίδι δεν μπορούν να γίνουν στην οθόνη.Το καθετί έχει το δικό του λόγο ύπαρξης.Οτιδήποτε γίνεται με αξιοπρέπεια και με τεχνική στη δουλειά μας είναι αποδεκτό από εμένα.Ότι δε γίνεται με τα στοιχεία που προανέφερα καλό θα ήταν να θεωρήσουμε τους ανθρώπους από τους οποίους και γίνονται επικίνδυνους.
Θα άφηνες ποτέ την υποκριτική; Δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι!Το να κάνεις κάποια μικρά-διαλείμματα στη ζωή σου για να ξεκουραστείς και να γεμίσεις τις μπαταρίες σου δεν είναι κακό.Ίσα-ίσα,αυτό θα σε κάνει να βλέπεις και τα πράγματα πιο καθαρά και με ξεκούραστο μυαλό.Όταν έχεις βρει τον τρόπο να εκφράζεσαι μέσα από κάτι δεν υπάρχει λόγος να το αποβάλλεις από μέσα σου.
Θεωρείς πως για να γίνει κάποιος ηθοποιός αρκεί μόνο το ταλέντο ή χρειάζεται και η ανάλογη κατάρτιση; Σίγουρα το ταλέντο είναι κάτι πάρα πολύ βασικό.Από κει και πέρα,όπως κάθε ταλέντο,έτσι κι αυτό στην υποκριτική πρέπει να καλλιεργηθεί.Γι’αυτό το λόγο πρέπει κανείς όταν θέλει να γίνει ηθοποιός να σπουδάσει,να διαβάσει και να μην σταματήσει να εξελίσσει το ταλέντο του.Το θέατρο έχει τεχνική.Κάπως πρέπει να μάθουμε την τεχνική αυτή,και ο μόνος τρόπος είναι να σπουδάσουμε δίπλα σε ανθρώπους που μπορούν να μας διδάξουν την τέχνη της υποκριτικής.
Όταν δεν ασχολείσαι με τα γυρίσματα και τις υποχρεώσεις σου ως ηθοποιός τι είναι εκείνο που σου αρέσει να κάνεις και γεμίζει το χρόνο σου; Όταν υπάρχει αυτός ο χρόνος προσπαθώ να κάνω άλλα πράγματα στη ζωή μου που θα με κάνουν χαρούμενο και θα με γεμίσουν σαν άνθρωπο.Διαβάζω διάφορα βιβλία,ασχολούμαι με τη μουσική,μου αρέσει να περπατάω και σίγουρα να ταξιδεύω στον κόσμο.
Τι είναι αυτό που σε απωθεί και τι αυτό που σε κερδίζει στους ανθρώπους; Αυτό που μου έχει μάθει η μητέρα μου από τότε που ήμουνα μικρό παιδάκι και συνεχίζει να μου το λέει μέχρι και τώρα.είναι πως πρέπει να έχω καλοσύνη σαν άνθρωπος.Έτσι προσπαθώ και πορεύομαι.Όταν έχεις καλοσύνη έχεις κι άλλες πολλές αρετές ταυτόχρονα.Με κερδίζουν λοιπόν οι άνθρωποι που έχουν καλοσύνη μέσα τους.Αυτούς που δεν μπορώ καθόλου είναι οι υποκριτές και αυτοί που βγάζουν μία κακία που εντοπίζεται από χιλιόμετρα μακριά.
Αν θα έπρεπε να χαρακτηρίσεις τον εαυτό σου πως θα τον χαρακτήριζες; Είμαι άνθρωπος που σκέφτομαι πάρα πολύ για οποιαδήποτε κίνηση μου,ειδικά σε σχέση με τους άλλους ανθρώπους,προσπαθώ να ζυγίσω τα πάντα.Όταν ο άλλος μου δείξει ότι είμαι έτοιμος να τον εμπιστευτώ γίνομαι χαλί να με πατήσει.Αγαπώ πολύ τη δουλειά και θεωρώ πως η οικογένεια είναι το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο.Ο θεσμός της οικογένειας και ο Θεός.
Πολλοί υποστηρίζουν πως στον καλλιτεχνικό χώρο δεν μπορούν να γεννηθούν πραγματικές φιλίες.Η δική σου γνώμη ποια είναι; Πολύ θεωρούν ότι δεν υπάρχουνε πραγματικές φιλίες στον καλλιτεχνικό χώρο διότι βιώνουν έντονα τον ανταγωνισμό.Φυσικά η σκέψη και η άποψη αυτή είναι λανθασμένη.Έχω δημιουργήσει πραγματικές φιλίες μέσα σε αυτόν τον χώρο και είμαι πάρα πολύ χαρούμενος γι’αυτό.
Λένε πως οι καλλιτέχνες έχουν πολλές ευαισθησίες.Τα δικά σου ευαίσθητα σημεία ποια είναι; Οι ευαισθησίες μου είναι και το μυστικό της δουλειάς μου.Αν τις αποκαλύψω κάηκα…
Αν θα έπρεπε να βάλεις ένα soundtrack στη ζωή σου ποιο θα ήταν αυτό και γιατί; Πάρα πολύ ωραία η ερώτηση αυτή.Ειλικρινά σου λέω πως κάθε μέρα θα μπορούσε να υπάρχει και ένα διαφορετικό soundtrack για τη ζωή μου.Προσπαθώ να ζω τη ζωή όσο πιο έντονα γίνεται.Κάθε καινούργια μέρα είναι τελείως διαφορετική από την προηγούμενη.Τρελαίνομαι όμως για το soundtrack του Τιτανικού και για αυτό από την ταινία Φόρεστ Γκάμπ.
Ευχαριστώ πολύ τον Αντώνη Χαχούμη που μου παραχώρησε αυτή την πολύ όμορφη συνέντευξη!
Οι φωτογραφίες ανήκουν στο προσωπικό αρχείο του ηθοποιού.
Ο δρόμος προς τα 89α Βραβεία Όσκαρ ξεκίνησε και επίσημα με την ανακοίνωση των υποψηφίων της Ακαδημίας.
To πολυσυζητημένο μιούζικαλ La La Land του Damien Chazelle σπάει για ακόμα μια φορά τα ρεκόρ με 14 υποψηφιότητες, όσες είχε ο Τιτανικός (1997) και το Όλα για την Έυα (1950), αποτελώντας αδιαμφισβήτητα το μεγάλο φαβορί. Ακολουθούν με 8 υποψηφιότητες το Moonlight του Barry Jenkins και το Arrival του Denis Villeneuve, με την Amy Adams να απουσιάζει από την κατηγορία Α΄Γυναικείου Ρόλου.
Η Ελλάδα δεν λείπει από τα φετινά Όσκαρ με τον Γιώργο Λάνθιμο και τον Ευθύμη Φιλίππου να είναι υποψήφιοι Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου για τον ιδιαίτερο Αστακό. Υποψήφιο για Καλύτερο Ντοκιμαντέρ Μικρού Μήκους είναι το 4,1 Miles της Δάφνης Ματζιαράκη, για τις Λιμενικές Αρχές της Μυτιλήνης και την προσπάθεια τους στην διάσωση των προσφύγων.
Τα βραβεία Όσκαρ θα λάβουν χώρα στις 26 Φεβρουαρίου, με οικοδεσπότη τον Jimmy Kimmel.
Οι υποψηφιότητες είναι οι εξής:
Καλύτερη Ταινία
Arrival Fences Hacksaw Ridge Hell or High Water Hidden Figures La La Land Lion Manchester By the Sea Moonlight
Καλύτερη Σκηνοθεσία
Denis Villeneuve (Arrival) Mel Gibson (Hacksaw Ridge) Damien Chazelle (La La Land) Kenneth Lonergan (Manchester By the Sea) Barry Jenkins (Moonlight)
Α΄Αντρικός Ρόλος
Casey Affleck (Manchester by the Sea) Andrew Garfield (Hacksaw Ridge) Ryan Gosling (La La Land) Viggo Mortensen (Captain Fantastic) Denzel Washington (Fences)
Α’ Γυναικείος Ρόλος
Isabelle Huppert (Elle) Ruth Negga (Loving) Emma Stone (La La Land) Natalie Portman (Jackie) Meryl Streep (Florence Foster Jenkins)
Β’ Αντρικός Ρόλος
Mahershala Ali (Moonlight) Jeff Bridges (Hell or High Water) Lucas Hedges (Manchester by the Sea) Dev Patel (Lion) Michael Shannon (Nocturnal Animals)
Β’ Γυναικείος Ρόλος
Viola Davis (Fences) Naomie Harris (Moonlight) Nicole Kidman (Lion) Octavia Spencer (Hidden Figures) Michelle Williams (Manchester by the Sea)
Καλύτερο Πρωτότυπο Σενάριο
Hell or High Water (Taylor Sheridan) La La Land (Damien Chazelle) The Lobster (Yorgos Lanthimos, Efthymis Filippou) Manchester by the Sea (Kenneth Lonergan) 20th Century Women (Mike Mills)
Kubo and the Two Strings Moana My Life As a Zucchini The Red Turtle Zootopia
Καλύτερη Ξενόγλωσση Ταινία
Land of Mine A Man Called Ove The Salesman Tanna Toni Erdmann
Καλύτερο Ντοκιμαντέρ
Fire at Sea I Am Not Your Negro Life, Animated O.J.: Made in America 13th
Καλύτερο Ντοκιμαντέρ Μικρού Μήκους
4,1 Miles Extremis Joe’s Violin Watani: My Homeland The White Helmets
Καλύτερη Ταινία Κινουμένων Σχεδίων Μικρού Μήκους
Blind Vaysha Borrowed Time Pear Cider and Cigarettes Pearl Piper
Kαλύτερο Soundtrack
Jackie (Micachu) La La Land (Justin Hurwitz) Lion (Dustin O’Halloran, Hauschka) Moonlight (Nicholas Britell) Passengers (Thomas Newman)
Καλύτερο Τραγούδι
“Audition” (La La Land) “Can’t Stop the Feeling!” (Trolls) “City of Stars” (La La Land) “The Empty Chair” (Jim: The James Foley Story) “How Far I’ll Go” (Moana)
Καλύτερη Φωτογραφία
Arrival (Bradford Young) La La Land (Linus Sandgren) Lion (Grieg Fraser) Moonlight (James Laxton) Silence (Rodrigo Prieto)
Καλύτερο Μοντάζ
Arrival Hacksaw Ridge Hell or High Water La La Land Moonlight
Καλύτερα Κοστούμια
Allied Fantastic Beasts and Where to Find Them Florence Foster Jenkins Jackie La La Land
Διεύθυνση Παραγωγής
Arrival Fantastic Beasts and Where to Find Them Hail, Caesar! La La Land Passengers
Καλύτερο Μακιγιάζ και Hairstyling
A Man Called Ove Star Trek Beyond Suicide Squad
Καλύτερα Εφέ
Deepwater Horizon Doctor Strange The Jungle Book Kubo and the Two Strings Rogue One: A Star Wars Story
Καλύτερο Μοντάζ Ήχου
Arrival Deepwater Horizon Hacksaw Ridge La La Land Sully
Καλύτερο Μιξάζ
Arrival Hacksaw Ridge La La Land Rogue One: A Star Wars Story 13 Hours
Mε όλες τις ταινίες zombie που κυκλοφορούν, θα περίμενε κανείς πως τα έχουμε δει όλα. Όμως, το The Girl with All the Gifts του Colm McCarthy έρχεται να αποδείξει το αντίθετο, προσφέροντας κάτι νέο στο είδος.
Βασισμένο στο επιστημονικής φαντασίας βιβλίο του M.R Carey, το The Girl with All the Gifts διαδραματίζεται σε ένα δυστοπικό μέλλον, όπου μία μόλυνση μύκητα στον εγκέφαλο έχει μετατρέψει τους ανθρώπους σε “hungries”, όντα που τρέφονται μόνο με ζωντανή σάρκα. Η ιστορία ακολουθεί δύο στρατιώτες, την επιστήμονα Dr. Caroline Caldwell (Glenn Close), την δασκάλα Helen Justineau (Gemma Arterton) και ένα πολύ ιδιαίτερο κορίτσι την Melanie (Sennia Nanua) στην προσπάθεια τους να επιβιώσουν…
Σε αυτό που διαφέρει το The Girl with All the Gifts, είναι στην προσέγγιση του θέματος του. Ενώ στις υπόλοιπες ταινίες του είδους οποιαδήποτε Αποκάλυψη απεικονίζεται ως μια τεράστια τραγωδία για το ανθρώπινο γένος, το έργο παρουσιάζει την ασθένεια ως ένα σημαντικό κομμάτι της φυσικής εξέλιξης του κόσμου και θέτει το ερώτημα πως ίσως ήρθε η ώρα για ένα διαφορετικό είδος να κυριαρχήσει μέσα σε αυτόν. Έτσι δεν βλέπουμε την μόλυνση να μένει στάσιμη, αλλά να εξελίσσεται όσο περνούν οι γενιές και να αναδιομορφώνεται.
Η ταινία σε τραβάει από την πρώτη σκηνή και χτίζει σταδιακά την ένταση. Αν και δεν λείπουν τρομακτικές στιγμές, δίνει περισσότερο έμφαση στην ανθρώπινη διάσταση με τον ισχυρό ηθικό κώδικα και την αίσθηση του καθήκοντος των πρωταγωνιστών. Τα προσωπικά διλήμματα που αντιμετωπίζουν είναι ξεκάθαρα και διαφορετικά για τον καθένα. H Dr. Caldwell δεν διστάζει να φτάσει σε ακραία σημεία για να ολοκληρώσει το φάρμακο που πιστεύει πως θα σώσει την ανθρωπότητα και η Mrs. Justineau γνωρίζοντας τις επιπτώσεις δεν διστάζει να έρθει αντιμέτωπη μαζί της. O πιο ενδιαφέρον χαρακτήρας είναι μακράν η μικρή Melanie που όντας διαφορετική από όλους τους άλλους, προσπαθεί να βρει την ταυτότητα της και να συμβιβαστεί με αυτό που είναι, ακόμα και όταν όλος ο υπόλοιπος κόσμος τρομοκρατείται από την παρουσία της.
Το πιο αξιωσημείωτο στο The Girl with All the Gifts είναι το τέλος της. Αποτελεί ένα ανατρεπτικό φινάλε που όμως είναι απόλυτα λογικό και ταιριάζει στις προθέσεις των χαρακτήρων όπως ξεδιπλώθηκαν κατά την διάρκεια του έργου. Σίγουρα είναι το πιο ταιριαστό τέλος που θα μπορούσε να έχει, που κάνει αυτόματα την ταινία ακόμα πιο εντυπωσιακή και αξιόλογη.
Αν και η ταινία γυρίστηκε με χαμηλό προϋπολογισμό, το οπτικό αποτέλεσμα δεν διαφέρει με αυτό των μεγάλων ταινιών. Η σκηνοθεσία, η φωτογραφία, η μουσική επένδυση και όσα εφέ υπάρχουν δημιουργούν ένα ολοκληρωμένο περιβάλλον. Καθώς βρισκόμαστε κάποια χρόνια μετά το ξέσπασμα της ασθένειας, τα ερειπωμένα κτήρια σε συνδυασμό με τον μοναδικό τρόπο που παρουσιάζονται οι “hungries”, με μερικούς από αυτούς έχουν ενωθεί σε ένα τεράστιο δέντρο, συντελούν σε μια παράξενη και μυστήρια ατμόσφαιρα. Εξίσου καλές είναι και οι ερμηνείες με την νεαρή Sennia Nanua να ξεχωρίζει ακόμα και δίπλα στην πάντα άριστη Glenn Close.
To Τhe Girl with All the Gifts μας υπενθυμίζει πως στον κόμο του κινηματογράφου υπάρχουν πάντα εκπλήξεις και νέα πράγματα προς ανακάλυψη, ακόμα και εκεί που δεν το περιμένουμε.
Αποτρόπαια εγκλήματα που οδήγησαν, απλούς ανθρώπους στο να γίνουν κτηνώδεις εγκληματίες.
1.Θανάσης Αρβανίτης
Στις 3 αυγούστου του 2008 ο 31χρονος ,αποκεφάλισε την 25χρονη σύζυγο του Αδαμαντία Καρκάλη.Περιφερόταν στο νησί για τουλάχιστον 800 μέτρα κρατώντας στο ένα χέρι το μαχαίρι και στο άλλο το κομμένο κεφάλι της συζύγου του.Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των γειτόνων,το ζευγάρι είχε αρκετά συχνά έντονους καβγάδες ,ένας από αυτούς συνέβη και πρίν το φονικό.
2.Νίτα Μπέικερ(Η Μήδεια του Καλαμακίου)
Μετά την ανακάλυψη της απιστίας του συζύγου της λοχία Τζολ Μπέικερ, με την Βενετία Σιταρά,η Νίτα, σκότωσε τα τρία της παιδιά την 27η Μαίου του 1961, στραγγαλίζοντας τα με ένα κορδόνι.Σύμφωνα με την κατάθεση της, πίστευε πως ο σύζυγος της δεν θα την άφηνε ποτέ να φύγει και σκότωσε τα παιδιά της για να μην τα αφήσει με τον βίαιο σύζυγο της.
3.Κatya Kharitovonova
Η 36χρονη Katya, αφού έπιασε στα πράσα τη καλύτερη της φίλη με τον σύζυγο της ,της επιτέθηκε, πετώντας ένα φωτιστικό στο κεφάλι και στη συνέχεια δάγκωσε το μόριο του συζύγου.Παρ’όλα αυτά, φυλακίστηκε μόνο για δυο χρόνια.
4.Παναγιώτης Φραντζής
Στις 24 Ιουνίου του 1987 ανακάλυψαν το σώμα της 18χρονης Ζωής Γαρμανή,τεμαχισμένο μέσα σε σακούλες σκουπιδιών.Το κίνητρο, η παθολογική ζήλεια του συζύγου της ο οποίος εξέτισε 18 χρόνια φυλάκισης από τα ισόβια.Αποφυλακίστηκε το 2005.
5.Kelly Anne Bates
Ο James Patterson Smith, στα μέσα του 1996, απήγαγε τη 17χρονη, κρατώντας τη για 4 εβδομάδες πριν την δολοφονήσει, πνίγωντας τη στην μπανιέρα.Σύμφωνα με τις αρχές και τον ιατροδικαστή, το σώμα της έφηβης είχε τους χειρότερους τραυματισμούς που είχαν δει.
6.Raul Barrera
Ο 35χρονος,σκότωσε την 23χρονη φίλη του, μαχαιρώνοντας τη σύμφωνα με τις αρχές με 5 διαφορετικά μαχαίρια. Μαχαιρώθηκε πάνω από 30 φορές, ο δράστης της έκοψε το λαιμό και την άφησε να αναπνέει με ένα μαχαίρι καρφωμένο στο κρανίο. Καταδικάστηκε σε 25 χρόνια φυλάκισης.
7.Leonard Rojas
Το 1994 στο Tέξας ο Leonard υπό την επήρρεια αλκοόλ, σκότωσε την γυναίκα του κατά τη διάρκεια του σέξ, πυροβολώντας την ανάμεσα στα μάτια.Η αιτία ήταν η απιστία της γυναίκας του Jo Ann με τον αδερφό του,David.O Leonard αποφάσισε να φύγει από την πόλη, αλλά οι τύψεις τον οδήγησαν στο να παραδωθεί στις αρχές.
Μια πράξη δύναμης στηριγμένη σε λόγια αδυναμίας. Έρωτας…. μία λέξη χιλιοειπωμένη με μόνιμη κατάληξη την διαμάχη των 2 φύλλων. Ποιος υπερισχύει ποιου; Έχει πρόσωπο εγωιστικό αλλά ταυτόχρονα και παθιασμένο. Θα μπορούσαμε να το συγκρίνουμε με την αγάπη, αλλά η αγάπη έρχεται συνήθως αργότερα.
Αρκεί μία αναδρομή στα βάθη των χρόνων, σε έργα και ποιήματα γραμμένα πάνω στον ενθουσιασμό και την καταστροφική του φλόγα. Από όρκους αιώνιας αγάπης και αφοσίωσης σε εγκλήματα πάθους. Πολλοί άνθρωποι της τέχνης και των γραμμάτων προσπάθησαν να εξηγήσουν τι είναι έρωτας. Όσο γλαφυρός και αν είναι ο τρόπος ενός συγγραφέα, πόσο μπορεί να σου μεταφέρει τα συναισθήματα και εσύ πόσο μπορείς να τα αισθανθείς αν ο ίδιος δεν έχεις βιώσει καν την έννοια έρωτας.
Υπάρχουν διαφορετικοί έρωτες, οι ανεκπλήρωτοι, εκείνοι που δεν έχουν κάνει τον κύκλο τους και εκείνοι που τελείωσαν από την ένταση της ίδιας τους της σχέσης! Εκείνοι που ήταν μονόπλευροι και εκείνοι που ενέδωσαν στα λάθη τους… Βέβαια υπάρχουν και εξαιρέσεις οι οποίες καταλήγουν μαζί, είτε τη λες αδελφή ψυχή, είτε πεπρωμένο είτε κάρμα.
Θεώρησε τον εαυτό σου τυχερό αν έχεις αισθανθεί έστω και έναν από αυτούς τους έρωτες, ακόμα και αν πληγώθηκες. Ποτέ δεν ξέρεις πως τα φέρνει η ζωή και ο χρόνος…
Viktor Hugo: το πρώτο σύμπτωμα του έρωτα σε έναν άνδρα είναι η δειλία ενώ σε μια γυναίκα το θάρρος.
Τρις μέρες κράτησε η πολυαναμενόμενη έκθεση του Αμαρουσίου με κύριο θέμα τον ΓΑΜΟ και τη ΒΑΠΤΙΣΗ. Οι επισκέπτες σίγουρα έφυγαν είτε λίγο είτε πολύ γεμάτοι ιδέες και λύσεις για την οργάνωση ενός αξέχαστου γάμου, της βάπτισης του παιδιού τους ή και κάθε επαγγελματικής ή ατομικής εκδήλωσης. Το επιτυχημένο αυτό πολιτιστικό γεγονός πραγματοποιήθηκε στο εκθεσιακό κέντρο HELEXPO στη λεωφόρο Κηφισίας 39, τις ημέρες 14-16 Ιανουαρίου. Οι εκθέτες και η διοργανώτρια STATUS ΕΚΘΕΣΙΑΚΗ μας προσκάλεσαν όλους να τους επισκεφτούμε και να τους στηρίξουμε με την παρουσία και φυσικά το ενδιαφέρον μας.
Από νωρίς το πρωί ξεκίνησε να καταφτάνει ο κόσμος και εμφανώς να εντυπωσιάζεται. Οι εκθέτες είχαν άρτια οργανώσει τα λεγόμενα περίπτερά τους και ασφαλώς είχαν εξαρχής πετύχει το στόχο τους, να ενθουσιάσουν τους παρεβρισκόμενους. Όσο περνούσε η ώρα, τόσο μεγαλύτερο ήταν το πλήθος που γέμιζε την έκθεση. Οι επισκέπτες ρωτούσαν, διαπραγματεύονταν, συνέκριναν, ζητούσαν ενημερωτικά προσπέκτους, και γενικότερα αποζητούσαν το καλύτερο για το γάμο, τη βάπτιση, ή κάθε άλλη εκδήλωση που είχαν. Η προθυμία τους να πληροφορηθούν από τους εκθέτες ήταν αρκετά έντονη και παράξενα ασυνήθιστη. Έτσι, έψαχναν βέβαια για προσφορές και άλλα οικονομικά πακέτα που θα τους συνέφεραν περισσότερο. Να πούμε φυσικά ότι η σπουδαία αυτή πολιτιστική δραστηριότητα δεν συμπεριλάμβανε μόνο νυφικά και βαπτιστικά είδη όπως θα περίμενε κάποιος. Πολλές ακόμη ήταν οι επιχειρήσεις που πρότειναν βραδινά ενδύματα, γαμπριάτικα κοστούμια, catering, ανθοστολισμούς, φωτογραφία και βίντεο, οργάνωση δεξιώσεων, διακόσμηση, κομμωτήρια, κοσμήματα και διάφορα συναφή. Ομολογουμένως, καμία πιθανότητα δεν υπήρχε να βγει κανείς από μέσα απογοητευμένος. Τα περίπτερα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν μοναδικά όμορφα και ταξίδευαν τους ανθρώπους που περνούσαν σε μέρη μαγευτικά ή και παραμυθένια θα λέγαμε. Τα χρώματα, οι στολισμοί, ο τρόπος που είχαν τοποθετηθεί τα πάντα έπειθαν τους επισκέπτες ότι η προσοχή τους πρέπει να εστιάσει εκεί.
Το κλίμα; Ασφαλώς ευχάριστο και ζεστό. Οι καλοντυμένοι εκθέτες φαίνονταν ιδιαίτερα θερμοί με τον κόσμο και εγκάρδια πρόσχαροι στη διάθεσή του. Δεν δίστασαν να ενημερώσουν έναν έναν για τις προτάσεις και τις τιμές τους. Στον αντίποδα, οι παρεβρισκόμενοι δεν έδειξαν καθόλου αγανακτησμένοι, εκτός από μερικούς που δεν ενδιαφέρονταν πραγματικά και απλώς μπήκαν για να σπαταλήσουν τον ελεύθερο χρόνο τους. Λίγοι όμως ήταν αυτοί. Οι περισσότεροι ευδιάθετοι, χαρούμενοι και εμφανώς έκπληκτοι από τα τόσο υπέροχα πράγματα που αντίκρισαν γύρω τους. Να σημειωθεί επιπλέον κάτι που δεν αναλογίζεται σχεδόν ποτέ ο κόσμος. Το άγχος και ύστερα η κούραση κατέβαλλε όλους τους εκθέτες, ειδικά προς το τέλος της ημέρας. Έχοντας την αγωνία αν θα πετύχει η επιχείρησή του και αν θα αποφέρει καρπούς τελικά, ο κάθε εκθέτης ανεξαιρέτως είχε να αντιμετωπίσει πολλά, καθώς η παρουσία του ήταν απαραίτητη κατά τη διάρκεια ολόκληρης της ημέρας στο περίπτερο. Η αλήθεια είναι ότι για να λείψει λίγο θα έπρεπε να αφήσει τον άλλον συνεργάτη μόνο του και να κάνει όσο πιο γρήγορα μπορεί. Επομένως, οι συνθήκες δεν ήταν τόσο ευνοϊκές για εκείνους, χώρια από το γεγονός ότι η θέρμανση δεν ήταν ενεργοποιημένη όλες τις ημέρες.
Εν κατακλείδι, όλοι αναμβισβήτητα βγήκαν κερδισμένοι από την τριήμερη έκθεση Euro Wedding and more. Άλλοι χρηματικά, άλλοι γέμισαν ιδέες και απόψεις, και άλλοι βρήκαν αυτά που έψαχναν. Κατά αυτόν τον τρόπο οι δύο πλευρές, εκθέτες και επισκέπτες κατέληξαν αισιόδοξοι και αλλά και φιλόδοξοι. Όλοι έδειχναν να είναι ικανοποιημένοι και ήταν σαν η έκθεση να τους επέφερε μόνο θετικά πράγματα. Το σίγουρο είναι ότι αυτού του τύπου πολιτιστικές δραστηριότητες δεν αποδίδουν μόνο όφελος υλικό, αλλά και συναισθηματικό, καθώς τα περίπτερα λειτουργούν μεταξύ τους σαν ομάδες, και οι ομάδες αντίστοιχα συνεργάζονται ομαλά με τον κόσμο.
Έχουν περάσει 75 χρόνια από τότε που ο Πολίτης Κέιν του Όρσον Γουέλς έκανε την πρεμιέρα του το 1941 και συνεχίζει να θεωρείται μία από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Ποια είναι όμως εκείνα τα χαρακτηριστικά που έκαναν την ταινία να ξεχωρίσει τότε και να συνεχίζει να είναι μοναδική ακόμα και σήμερα;
Ας στραφούμε πρώτα στον ίδιο τον Όρσον Γουέλς που ήδη είχε προκαλέσει σάλο με την συμμετοχή του στο ραδιοφωνικό δράμα Τhe War of the Worlds. Όταν η μετάδοση έλαβε χώρα στις 30 Οκτώβρη το 1938, πολλοί από τους ακροατές που δεν είχαν συντονιστεί από την αρχή, νομίζοντας ότι ακούν ένα πραγματικό δελτίο ειδήσεων, πίστεψαν πως Αριανοί είχαν εισβάλλει στον πλανήτη Γη. Ακολούθησε πανικός με άπειρα τηλεφωνήματα στο στούντιο, εμπλοκή της αστυνομίας και λέγεται πως οι πολίτες έτρεχαν τρομαγμένοι στους δρόμους. Ο Γουέλς και τα υπόλοιπα μέλη δεν είχαν ιδέα ότι η εκπομπή θα προκαλούσε τέτοια ταραχή. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν, που μία από τις major εταιρίες RKO πρότεινε στον μόλις 26 χρονών Όρσον Γουέλς να γράψει, σκηνοθετήσει και πρωταγωνιστήσει σε δύο δικιές του ταινίες, με πρωτόγνωρο έλεγχο σε όλα τα στάδια δημιουργίας, χωρίς την εμπλοκή του στούντιο. Η ιστορία που θέλησε να προβάλλει στην μεγάλη οθόνη είναι αυτή του μεγαλοεκδότη Τσαρλς Φόστερ Κέιν, που μετά τον θάνατο του μια ομάδα δημοσιογράφων προσπαθεί να ανακαλύψει την πραγματική του ταυτότητα με αφορμή την τελευταία του λέξη “Ροδάνθος” (Rosebud).
Από την πρώτη του ταινία ο Γουέλς δημιουργεί κάτι ανατρεπτικό, ξεκινώντας από τις τεχνικές καινοτομίες. Καταφέρνει και συνδυάζει στοιχεία από διάφορα κινηματογραφικά ρεύματα όπως ο γερμανικός εξπρεσιονισμός, το σοβιετικό μοντάζ και τον γαλλικό ποιητικό ρεαλισμό. Αυτό που ξεχωρίζει, είναι το βάθος πεδίου που κυριαρχεί στο έργο με το foreground, background και ό,τι υπάρχει ανάμεσα να έχει την ίδια σημασία (αναλυτικό ντεκουπάζ). Με αυτόν τον τρόπο μας δείχνει όλο το περιβάλλον στο οποίο διαδραματίζεται η ζωή του Κέιν, ακόμα και τα ταβάνια που τονίζουν το κλειστοφοβικό ύφος της ταινίας. Ο φωτισμός, η σύνθεση του πλάνου και ο φακός της κάμερας που συντελούν στο βάθος πεδίου, απεικονίζουν με ακρίβεια τα συναισθήματα απομόνωσης και της έλλειψης ελέγχου και μας αποκαλύπτουν ακόμα περισσότερα για την περίπλοκη προσωπικότητα του. Το μοντάζ της ταινίας είναι επίσης ευρηματικό. Με οικονομία των μέσων βλέπουμε σε λίγα δευτερόλεπτα μεγάλα διαστήματα, όπως για παράδειγμα με δύο πλάνα να παρακολουθούμε το πέρασμα μιας εικοσαετίας, αλλά και να αναπτύσσονται μεγάλες σκηνές χωρίς την χρήση του μοντάζ.
Ας εξετάσουμε τώρα στην πολυπλοκότητα της δομής της ιστορίας. Δεν παρακολουθούμε τα στάδια της ζωής του Κέιν μέσω μιας ευθείας χρονικής αφήγησης αλλά μέσω χρονικών αναδρομών από τα ατόμα που βρίσκονταν κοντά του. Δεν βλέπουν όμως όλοι τον Κέιν με τον ίδιο τρόπο με αποτέλεσμα τα flashbacks να είναι αντιφατικά μεταξύ τους και αναξιόπιστα. Αυτή που μας αποκαλύπτει την αλήθεια είναι η κάμερα. Αυτή είναι που μέσα από τις πολλές αφηγήσεις μας δηλώνει ακόμα περισσότερα, ξεδιπλώνοντας τον πραγματικό χαρακτήρα και τα αληθινά συναισθήματα του Κέιν. Η τέχνη είναι αυτή που αποκαλύπτει τελικά πιο πολλά για την ζωή.
Σημαντική είναι κριτική που κάνει ο Πολίτης Κέιν στο αμερικανικό όνειρο. Το χρήμα, η φήμη και η δόξα που βρίσκονται στον πυρήνα του, έρχονται σε αντίθεση με την αρετή της αγάπης. Ο Γουέλς μας κάνει να αναρωτηθούμε αν η εκπλήρωση του αμερικανικού ονείρου μπορεί να καταστρέψει αυτά που έχουν πραγματική σημασία στην ζωή μας. Ο Kέιν, όντας αδιαμφισβήτητα άνθρωπος ποσοτήτων αυτό που αποζητούσε όλη του την ζωή ήταν η αγάπη, κάτι που τα λεφτά δεν μπορούν να αγοράσουν. Η μοναδική περίοδος που ήταν πραγματικά ευτυχισμένος ήταν κοντά στην μητέρα του όταν ήταν μικρός. Το RoseBud, μια μακρινή παιδική ανάμνηση, ήταν εν τέλει το μόνο που είχε συναισθηματική αξία για τον μεγιστάνα Τσαρλς Φόστερ Κέιν.
O Κείν ήταν ένας άντρας που τα κατέκτησε όλα και στην πορεία έχασε τον εαυτό του. Μπορεί όμως μια λέξη να αναδείξει όλο το είναι ενός ανθρώπου; Είναι δυνατόν να μπορέσουμε ποτέ να ανακαλύψουμε τα πάντα για έναν άνθρωπο, τους φόβους του, τις αναζητήσεις του και αυτό που τον κάνει ευτυχισμένο ή μια πτυχή μας παραμένει ό,τι και να γίνει κρυφή;
Ο Πολίτης Κέιν του Όρσον Γουέλς ήταν η ταινία που χρησιμοποίησε για πρώτη φορά την κάμερα για να εκφράσει έννοιες, να σηματοδοτήσει καταστάσεις και να θέσει ερωτήματα στο κινηματογραφικό κοινό που μας απασχολούν και την σημερινή εποχή.
Για ακόμα μία φορά το CU και το BIOS Ρομάντσο διοργανώνουν το διαγωνισμό CU RestartUp @Ρομάντσο, που δίνει τη δυνατότητα σε νέους δημιουργούς να αποκτήσουν δωρεάν επαγγελματική στέγαση, επικοινωνιακή στήριξη & συμβουλευτικές υπηρεσίες για 8 μήνες στη θερμοκοιτίδα του Ρομάντσο.
Ο διαγωνισμός καλεί νέους δημιουργούς, αυτόνομους ή ομάδες startups, 18-28 ετών, από τους χώρους του design, του προγραμματισμού, της φωτογραφίας, της μόδας ή νέους που κάνουν κάτι μοναδικό και χρειάζονται χώρο εργασίας, να εξελίξουν τους ίδιους και τις ιδέες του και να κάνουν το καλύτερο ξεκίνημα στην καριέρα τους.
Όσοι ενδιαφέρονται να πάρουν μέρος στον 5ο γύρο του διαγωνισμού που έχει ξεκινήσει, θα πρέπει να δηλώσουν τη συμμετοχή τους έως τις 31 Ιανουαρίου 2017 υποβάλλοντας το βιογραφικό τους και δείγμα δουλειάς τους. Οι συμμετοχές θα αξιολογηθούν από Επιτροπή που αποτελείται από τους:
Πάνο Χαραλάμπους – Πρύτανη της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών
Δημήτρη Φακίνο – Εκδότη του περιοδικού +DESIGN και διοργανωτή των Ελληνικών Βραβείων Γραφιστικής και Εικονογράφησης (ΕΒΓΕ)
Κωνσταντίνο Γουναρίδη – Διευθύνοντα Σύμβουλο της Σχολής Βακαλό Art & Design
Βασίλη Χαραλαμπίδη – Καλλιτεχνικό Διευθυντή του Πολιτιστικού Οργανισμού BIOS
Εκπροσώπους της Ομάδας CU
Ο διαγωνισμός CU Restart Up @Ρομάντσο είναι η πρώτη ενέργεια στήριξης της επαγγελματικής δραστηριοποίησης του δημιουργικού κλάδου στην Ελλάδα, καθώς δίνει τη δυνατότητα σε νέους, να κάνουν τις δημιουργικές και πρωτοποριακές τους ιδέες πράξη.
Στη θερμοκοιτίδα του Ρομάντσο, οι νικητές γίνονται μέλη μιας οικογένειας με πορεία χρόνων, που τους βοηθά να αποκτήσουν εμπειρίες, να εμπνευστούν, να δικτυωθούν και να εξελιχθούν. Δεν βρίσκονται σε ένα ασύνδετο ανθρώπινο περιβάλλον, αλλά γίνονται μέρος του μόνου δημιουργικού οικοσυστήματος της πόλης που έχει ήδη διαμορφωθεί σε ένα ενεργό σημείο συνάντησης και επαγγελματικής δικτύωσης. Έως σήμερα ο διαγωνισμός έχει πραγματοποιηθεί τέσσερις φορές, με τους 34 προηγούμενους νικητές να έχουν κάνει το δικό τους επαγγελματικό restart στη θερμοκοιτίδα του Ρομάντσο.
Αν θα έπρεπε να βρω μια φράση για να χαρακτηρίσω το Δημήτρη Δανάμπαση αυτή θα ήταν “ο άνθρωπος με τα χίλια πρόσωπα” που είτε φορά τη μάσκα του σοβαρού,του σκληρού,του χαρούμενου καταφέρνει πάντα να μαγνητίσει το φακό με το βλέμμα του.Ο Δημήτρης είναι ένας νέος ηθοποιός με πολλά όνειρα που δεν εφησυχάζει ποτέ.Αν κάτι θα λέγαμε πως ξεχωρίσαμε σε αυτόν πέρα από το ταλέντο και το διαπεραστικό του βλέμμα αυτό είναι η ευγένεια και το χιούμορ.
Πότε μπήκε το μικρόβιο της υποκριτικής μέσα σου;Ήταν κάτι με το οποίο ήθελες να ασχοληθείς από μικρός; Πάντοτε το όνειρο μου κι αυτό που ήθελα να ασχοληθώ από μικρός ήταν η υποκριτική. Ήξερα ότι αυτό ήθελα να κάνω από μικρός. ‘Ήμουν σίγουρος και έτσι λοιπόν πήρα την απόφαση να ασχοληθώ. Έδωσα εξετάσεις και μπήκα με υποτροφία στην Ανώτερη Δραματική Σχολή Ανδρέας Βουτσινάς. Το έκανα σε μία φάση της ζωής μου που είχα έντονη επιθυμία να δοκιμάσω τις δυνατότητες μου.
Μπήκες σε αυτό το χώρο σχετικά πρόσφατα και σε μια περίοδο που οι ηθοποιοί βιώνουν τη κρίση στο μέγιστο βαθμό.Τι είναι αυτό που σου έδωσε την ώθηση να το κάνεις; Τα πράγματα σ’ όλους τους τομείς είναι δύσκολα τώρα με την κρίση. Για τον καθένα μας, η κρίση έχει την δική της αντιμετώπιση. Ο κόσμος συνήθως σκέφτεται άλλα πράγματα. Έχω κι εγώ πολλά προβλήματα όπως όλοι μας, αλλά όταν πηγαίνω και κάνω δυο ώρες πρόβες για το θέατρο για εμένα λειτουργεί ως ψυχοθεραπεία. Ξεχνιέμαι από όλα τα προβλήματα που έχω και για δυο ώρες και παραπάνω είμαι εκεί, σε ένα μαγικό κόσμο, πιο αληθινό και από την πραγματικότητα! Δόξα το Θεό, είμαι ικανοποιημένος με ότι έχω κάνει έως τώρα. Θεωρώ πως η υποκριτική είναι μια επιστήμη και όπως όλες οι επιστήμες, έτσι και αυτή πρέπει οπωσδήποτε να σπουδάζεται. Για μένα επαγγελματίας ηθοποιός είναι πρώτα αυτός που έχει σίγουρα σπουδάσει υποκριτική και έχει αποφοιτήσει από μια Δραματική σχολή.
Υπήρξαν άτομα που προσπάθησαν να σε αποθαρρύνουν από αυτή σου την προσπάθεια; Φυσικά, υπήρξαν άτομα που προσπάθησαν να με αποθαρρύνουν σ’ αυτή την προσπάθεια μου, ή που θα περίμεναν να αποτύχω. Αλλά δεν ασχολήθηκα. Είχα πιο σημαντικά πράγματα να κοιτάξω. Πιστεύω πως τέτοιους ανθρώπους δεν έχω ανάγκη να υπάρχουν στην ζωή μου. Προτιμώ να κάνω πάντοτε αυτό που λέει η καρδιά μου και να μην επηρεάζομαι από κανέναν. Όταν θέτεις έναν στόχο οφείλεις να τον υπηρετήσεις έως το τέλος. Αυτός ήταν ο εξ αρχής στόχος μου. Από τους γονείς μου, κατά κύριο λόγο είχα στήριξη, εμπιστοσύνη και χαρά και στην συνέχεια από ανθρώπους και συνεργάτες του ίδιου χώρου. Τους οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν.
Πέρα από το θέατρο έχεις παρακολουθήσει μαθήματα χορού αλλά και μουσικού θεάτρου.Το musical είναι κάτι που θα σε ενδιέφερε; Φυσικά και θα με ενδιέφερε το μιούζικαλ! Έχουμε αξιόλογους δημιουργούς που αν τους βάλουμε να δουλέψουν και να δημιουργήσουν, σίγουρα θα βγουν πολύ ωραία πράγματα. Δεν σου κρύβω ότι είναι κάτι που υπάρχει πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Ένα μιούζικαλ που να αφορά περισσότερο το ελληνικό κοινό προσαρμοσμένο στο σήμερα.
Έχεις κάνει αρκετές συνεργασίες τόσο στο θέατρο όσο και στη τηλεόραση και τον κινηματογράφο.Αν έπρεπε να επιλέξεις ένα από τα τρία ποιο θα ήταν αυτό; Το όνειρο μου είναι ο κινηματογράφος και η τηλεόραση, εκεί εστιάζω και το μέλλον μου ως ηθοποιός. Για αυτό τον λόγο άλλωστε επέλεξα αυτό το επάγγελμα. Το θέατρο, η τηλεόραση και ο κινηματογράφος, είναι τρία διαφορετικά πράγματα για έναν ηθοποιό. Το θέατρο σε ξεγυμνώνει ως ηθοποιό, δεν μπορείς να κρυφτείς από το θεατή κι αυτό πάντα αποτελεί μεγάλη πρόκληση. Η τηλεόραση από την άλλη είναι πιο κουραστική γιατί έχει πολύωρα γυρίσματα και απαιτεί μεγάλες αντοχές. Ο κινηματογράφος όμως έχει τη δική του μαγεία και την έζησα σε έπακρο σε αρκετές συνεργασίες που είχα. Πιστεύω πως ένας καλός ηθοποιός μπορεί να τα απολαύσει όλα το ίδιο, αρκεί να κάνει σωστά τη δουλειά του.
Διαβάζοντας το βιογραφικό σου βλέπω πως οι περισσότερες συμμετοχές σου είναι σε κινηματογραφικές ταινίες,αν θα έπρεπε να ξεχωρίσεις κάποια ποια θα ήταν αυτή; Όλες μου οι κινηματογραφικές δουλειές στις οποίες συμμετείχα είχαν κάτι αξιόλογο να μου δώσουν και κάτι να θυμάμαι από αυτές. Ωστόσο αν θα έπρεπε να ξεχωρίσω κάποια.. αυτή θα ήτανε η πρώτη μου κινηματογραφική δουλειά με τίτλο «Αίθουσα Αναμονής», μια ταινία κυπριακής παραγωγής σε σκηνοθεσία του βραβευμένου στο Χιούστον σκηνοθέτη, Αλέξανδρου Λεονταρίτη.
(Φωτογραφίες από τα γυρίσματα της ταινίας “Αίθουσα Αναμονής” και το προσωπικό αρχείο του Δημήτρη)
Αν θα έπρεπε να χαρακτηρίσεις με μια φράση την υποκριτική αλλά και γενικότερα το θέατρο ποια θα επέλεγες; Θεωρώ το θέατρο μορφή τέχνης, επειδή πιστεύω στην μεταμορφωτική του δύναμη. Απλώς πρέπει κανείς να διαβάζει, να κοιτάει, να ακούει, να θυμάται. Αν το θέατρο ήταν ρήμα, θα ήταν “θυμάμαι”. Η πράξη της μνήμης, είναι μία σωματική πράξη, και βρίσκεται στην καρδιά της τέχνης του θεάτρου και της υποκριτικής. Όπως προανέφερα θεωρώ πως η υποκριτική είναι μια επιστήμη και όπως όλες οι επιστήμες, έτσι και αυτή πρέπει να σπουδάζεται
Υπάρχει κάποιος ηθοποιός που να αποτελεί πρότυπο για σένα: Αρκετοί.Αλ πατσίνο, Ρόμπερτ Ντε νίρο, Λίαμ Νίσον, Τζακ Νίκολσον, Ρόμπιν Γουίλιαμς.
Πιστεύεις πως δίνονται ευκαιρίες στους νέους καλλιτέχνες να αναδείξουν το ταλέντο τους ή πως υπάρχει μια μόνιμη τάση ανακύκλωσης προσώπων και χαρακτήρων; Είμαι της άποψης πως τις ευκαιρίες οφείλεις να τις δημιουργήσεις μόνος σου. Ως καλλιτέχνης πρέπει να κάνεις αισθητή την παρουσία σου. Να πιστεύεις στον εαυτό σου και στην ματιά σου, για να πιστέψουν και οι άλλοι σε σένα. Σ’ άλλες περιπτώσεις, οι ευκαιρίες είναι σαν βέλη, πρέπει να τις αρπάζεις όταν σου παρουσιάζονται. Και ασφαλώς θα πρέπει να δίνονται σε νέους καλλιτέχνες. Ένας νέος στον χώρο δουλεύοντας μαζί με κάποιον έμπειρο θα έχει να μάθει περισσότερα, θα πάρει εμπειρίες και θα πατά καλύτερα στα πόδια του. Τότε θα βρεις το κομμάτι του χώρου που σου αναλογεί για να εκφραστείς όπως θέλεις.
(Φωτογραφίες από τα γυρίσματα της ταινίας “Αμανάτι”)
Υπάρχει κάποια καθημερινή τηλεοπτική σειρά στην οποία θα ήθελες να συμμετέχεις; Κατά την γνώμη μου υπάρχουν πάρα πολλές αξιόλογες τηλεοπτικές σειρές με σπουδαίους συντελεστές τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο. Γι’ αυτό και δεν θα μπορούσα να ξεχωρίσω κάποια.
Σε τι φάση βρίσκεσαι καλλιτεχνικά αυτή τη περίοδο; Πριν λίγες μέρες έγινε η κλειστή προβολή της ταινίας ISIS BRIDE την οποία υπογράφει ο Ιρανός σκηνοθέτης Morteza Jafari. Είμαι πολύ ενθουσιασμένος που συμμετείχα σε αυτή την παραγωγή καθώς πρόκειται για μία ταινία που προορίζεται για το Φεστιβάλ Καννών. Επιπλέον υπάρχουν ακόμη δύο ταινίες στις οποίες συμμετείχα και αναμένονται να κυκλοφορήσουν μέσα στο 2017. Και τέλος τον Ιούνιο ολοκληρώνω τις σπουδές μου πάνω στην υποκριτική.
(Φωτογραφίες από τα γυρίσματα της ταινίας Isis Bride)
Μένεις στη Θεσσαλονίκη.Έχεις σκεφτεί ποτέ να μετακομίσεις στην Αθήνα ή ακόμη και στο εξωτερικό με σκοπό να κυνηγήσεις μια μεγαλύτερη καριέρα; Βεβαίως και είναι κάτι που σκέφτομαι, δεν εστιάζω μόνο στο τώρα. Σαν καλλιτέχνης έχω σχέδια για το μέλλον. Και δεν αποκλείω το ενδεχόμενο κάποια στιγμή στο μέλλον να κυνηγήσω το όνειρο μου είτε στην Αθήνα είτε στο εξωτερικό.
Υπάρχει κάποιος ρόλος που ονειρεύεσαι να παίξεις; Στην ζωή μας καθημερινά παίζουμε τους πιο καλούς ρόλους εάν το σκεφτείς. Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν ονειρεύομαι έναν μόνο ρόλο. Ο ηθοποιός είναι πολύ-εργαλείο. Πρέπει να μπορείς και να δοκιμάζεις πράγματα χωρίς να φοβάσαι να τσαλακώνεσαι. Η μεταμόρφωση, είναι αυτή που μου δίνει ενέργεια στο θέατρο. Κι όταν ο ρόλος, ο ήρωας που καλούμαι να προσεγγίσω είναι τόσο διαφορετικός από εμένα, τότε είναι που τον απολαμβάνω όσο τίποτα άλλο. Μου αρέσει εξίσου ο κωμικός ρόλος όσο και ο δραματικός.
Τι συμβουλή θα έδινες στα νέα παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με την υποκριτική; Αν το όνειρό σου είναι να γίνεις ηθοποιός τότε κυνήγησέ το, αξίζει τον κόπο, άκου με που σου λέω…
(Φωτογραφίες από τα γυρίσματα της ταινίας “Ουζερί Τσιτσάνης”)
Δημήτρη σε ευχαριστώ πολύ που μου παραχώρησες αυτή τη συνέντευξη. Και εγώ σε ευχαριστώ με τη σειρά μου για αυτή την πολύ όμορφη συνέντευξη.
(Φωτογραφίες από τα γυρίσματα του ντοκυμαντέρ “Τα παιδιά της Σαμαρίνας”)
(φωτογραφίες από τα γυρίσματα της ταινίας “Εγώ και Εγώ”)
Για να μάθετε περισσότερα για το Δημήτρη Δανάμπαση ακολουθήστε τον στην επίσημη σελίδα του στο facebook κάνοντας κλικ εδώ και στο instagram
Η αρχική φωτογραφία της συνέντευξης ανήκει επίσης στην Ιφιγένεια Λογοθέτη.
Χρησιμοποιούμε cookies για να εξασφαλίσουμε ότι σας παρέχουμε τη βέλτιστη εμπειρία της ιστοσελίδας μας. Συνεχίζοντας την πλοήγησή σας υποθέτουμε ότι αποδέχεστε τη χρήση τους.Συμφωνώ
( 
(Φωτογραφία,
(Φωτογραφίες από τα γυρίσματα της ταινίας “Αίθουσα Αναμονής” και το προσωπικό αρχείο του Δημήτρη)
(Φωτογραφίες από τα γυρίσματα της ταινίας “Αμανάτι”)
(Φωτογραφίες από τα γυρίσματα της ταινίας Isis Bride)
(Φωτογραφίες από τα γυρίσματα της ταινίας “Ουζερί Τσιτσάνης”)
(Φωτογραφίες από τα γυρίσματα του ντοκυμαντέρ “Τα παιδιά της Σαμαρίνας”)
(φωτογραφίες από τα γυρίσματα της ταινίας “Εγώ και Εγώ”)