Ένα νέο ξεκίνημα
Όλα ξεκίνησαν το 2006 όταν ο Daniel Craig αποδέχτηκε έστω και με δυσκολία να υποδυθεί τον Βρετανό πράκτορα της MI6 για την ταινία Casino Royale. Δεν ήταν σίγουρος για το αν του ταίριαζε ο ρόλος οπότε αν και δίστασε απάντησε θετικά στην πρόταση της MGM. Στην ουσία η ταινία αποτελεί ένα reboot που θα μας επαναπροσδιόριζε τον ήρωα. Το φιλμ έσπασε τα ταμεία και αναπόφευκτα οδηγηθήκαμε στο σίκουελ της ιστορίας με τη σκυτάλη να δίνεται στο Quantum of Solace (2008). Μία ταινία που δυστυχώς ήταν κατώτερη των προσδοκιών. Φτάνουμε λοιπόν στο 2012 όπου γίνεται γνωστό ότι θα κλείσει ο κύκλος του Craig ως πράκτορας 007 με την ταινία Skyfall.
Ωστόσο, η MGM βλέποντας την δικαιολογημένη επιτυχία του φιλμ δεν μπορούσε να αντισταθεί στην επιθυμία για μια ακόμη ταινία. Το Skyfall αποτελεί ένα all time classic φιλμ James Bond, τόσο για τη σκηνοθεσία και τη φωτογραφία του (Sam Mendes, Roger Deakins) όσο και για το αξέχαστο τραγούδι των τίτλων έναρξης που ερμήνευσε η Adelle. Πάμε λοιπόν το 2015 για την επίσημα τελευταία ταινία του Craig στο franchise, το Spectre. Το φινάλε της ταινίας δεν άφηνε περιθώρια ούτε στους πιο μεγάλους θαυμαστές του ηθοποιού ότι θα συνέχιζε στον συγκεκριμένο ρόλο. Ωστόσο, μη θέλοντας να ρισκάρει με ένα recast, η MGM έταξε γη και ύδωρ στον Daniel Craig προκειμένου να κλείσουν την ιστορία του με μια πέμπτη και τελευταία ταινία.
Το φινάλε μιας μακρόχρονης ιστορίας
Tο No Tme to Die είχε αποκτήσει μια άνευ προηγούμενου προσμονή από τους φαν του franchise. Οι λόγοι ποικίλουν. Το μεγάλο φινάλε όπου όλα τελειώνουν. Ο επίλογος μιας ιστορίας τεσσάρων ταινιών που ξεκίνησε πριν 15 χρόνια. Ένα καστ με κορυφαία ονόματα και φυσικά τον Rami Malek στον ρόλο του κακού. Ένα μυστικό καλά κρυμμένο το οποίο θα αποκαλυφθεί και θα συνταράξει τον James Bond και εμάς. Όλα μας προετοίμαζαν για ένα επικό φινάλε.
Τι κάνει το No Time to Die να ξεχωρίζει
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Η ταινία παρότι “τρομάζει” με τη διάρκεια της (2 ώρες και 42 λεπτά) δεν κάνει κάποια ιδιαίτερη κοιλιά και καταφέρνει να κρατήσει τον θεατή. Η εναρκτήρια σεκάνς διαφέρει σε μεγάλο βαθμό από αυτές που είχαμε συνηθίσει στο παρελθόν και αυτό είναι κάτι πολύ ενδιαφέρον. Πράγματι σε μια κατασκοπική ταινία δράσης κύριος στόχος είναι να υπάρχουν πολλές σκηνές μάχης με αγωνία και σασπένς. Το No Time to Die όμως εκμεταλλευμένο τη διάρκεια του και το γεγονός ότι αποτελεί παράγωγο τεσσάρων ταινιών που προηγήθηκαν, βρίσκει αρκετό χρόνο για συναίσθημα. Προσοχή όχι συναισθηματισμούς αλλά ατόφιο συναίσθημα κάτι που είχαν προσπαθήσει να εισάγουν και οι προηγούμενες ταινίες, σε καμία όμως περίπτωση στον ίδιο βαθμό.
Η μεγάλη αδυναμία της ταινίας
Η ταινία έχει τρεις ευδιάκριτες πράξεις και όσο περίεργο και αν ακούγεται οι δύο πρώτες στα δικά μου μάτια τουλάχιστον ήταν πολύ πιο ενδιαφέρουσες. Το πρόβλημα με την τελευταία πράξη ήταν πως η κινητήριος δύναμη του αντίπαλου δέους του James Bond δεν αποτελούσε και κάτι το ιδιαίτερο. Το όλο πλάνο του φαντάζει ως ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Αντίθετα και στις τέσσερις προηγούμενες ταινίες το κίνητρο του “κακού” και ο τρόπος με τον οποίο επεδίωκε τον σκοπό του ήταν πολύ πιο ρεαλιστικός. Έτσι η ταινία έχασε σε μεγάλο βαθμό την κλιμάκωση της προς την 3η πράξη.
Daniel Craig και Rami Malek ένα άνισο δίπολο
Στους χαρακτήρες τώρα, προφανώς μια ταινία James Bond είναι προσωποκεντρική παρόλα αυτά ομολογώ πως ήταν η ταινία που έδειξε το μεγαλύτερο μέρος της ψυχοσύνθεσης του. Αυτό φυσικά ξεκίνησε από το Skyfall συνεχίστηκε αμυδρά και ανεπιτυχώς στο Spectre αλλά προσωπικά δούλεψε εξαιρετικά στο κλείσιμο. Αυτές οι πέντε ταινίες με τον Daniel Craig προσπάθησαν με σεβασμό στον χαρακτήρα να παρουσιάσουν μια πιο ανθρώπινη και προσωπική πλευρά του. Αυτή είναι η διαφορά του Craig από τους υπόλοιπους ηθοποιούς που υποδύθηκαν στο παρελθόν τον πράκτορα 007.
Από την άλλη πλευρά υπήρξε μια απογοήτευση στο πρόσωπο του κεντρικού κακού. Εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι.
O αγαπημένος Rami Malek έκανε ό,τι μπορούσε. O ρόλος του ωστόσο ήταν αρκετά επιφανειακός πάρα τη σύνδεση που προσπάθησαν να κάνουν με κάποιον από τους κεντρικούς χαρακτήρες. Το σχέδιο του σεναριακά ήταν στην καλύτερη των περιπτώσεων αδύναμο και δυστυχώς δεν έπειθε ότι μπορούσε να αποτελέσει έναν αντάξιο αντίπαλο.
Οι ευχάριστες εκπλήξεις της ταινίας
Στα πολύ θετικά της ταινίας ήταν η συμμετοχή της Ana de Armas η οποία έκλεψε την παράσταση. Η 15λεπτη σεκάνς στην Κούβα αποτελεί κατά πάσα πιθανότητα την καλύτερη στιγμή της ταινίας και η παρουσία της Ana de Armas αναμφίβολα συνέβαλε σε αυτό. Φυσικά και η Lea Seydoux έπαιξε καταλυτικό ρόλο προκειμένου να έχουμε αρκετές πιο συναισθηματικές σκηνές με τον Daniel Craig συγκριτικά με κάθε άλλη ταινία.
Εν κατακλείδι
Tο τελευταίο αντίο στον Daniel Craig ως 007 ήταν δυναμικό και συγκινητικό. Σε καμία περίπτωση δεν απογοήτευσε, ωστόσο δεν θα το χαρακτηρίζαμε και θρίαμβο. Πάντοτε όταν φτάνουμε στο τέλος μιας ιστορίας είτε μιλάμε για μια τηλεοπτική σειρά είτε για μια σειρά ταινιών δεν γίνεται να μένουν όλοι ικανοποιημένοι. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η ταινία σεβάστηκε τον ήρωα της και κατάφερε να κλείσει με επιτυχία θα λέγαμε το κεφάλαιο του Βρετανού ηθοποιού ως James Bond. Ήταν ένα εγχείρημα που δεν είχε προηγούμενο και στέφθηκε στο μεγαλύτερο μέρος του με επιτυχία.
Παρόμοια άρθρα:
- Οι πολυαναμενόμενες ταινίες για το 2021
- Succession: Ένα παιχνίδι εξουσίας που καθηλώνει
- Squid Game: Όταν ένα χρηματικό έπαθλο καταστρέφει την ανθρωπιά μέσα σου
Ακολουθήστε μας σε Instagram, Facebook και Spotify για περισσότερη έμπνευση.
