Έχω ακούσει χιλιάδες φορές τη λέξη αγάπη. Την έχω νιώσει άλλες τόσες. Είναι το πιο καθάριο, το πιο αθώο αίσθημα στο κόσμο και τίποτα και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να το σπιλώνει. Δυστυχώς, για πολλές (αλλά και για μένα) κάποιος το έκανε. Ήταν συνήθως αυτοί που ορκίζονταν αγάπη, που παρακαλούσαν «Μην με αφήσεις ποτέ» και ζητούσαν χιλιάδες κενές συγνώμες. Όλοι αυτοί που μπορεί να μην έμοιαζαν με τέρατα αλλά η ψυχή τους είχε τη πιο τρομακτική μορφή.
Φέτος οι καρδιές όλων μας ράγισαν με τις τραγικές ιστορίες των 13 θυμάτων της έμφυλης βίας. Γυναίκες, σαν και εσένα και μένα, που έχασαν τις ζωές τους γιατί κάποιος αποφάσισε πως η δική του «αγάπη» ήταν κριτήριο για το αν θα βρίσκονται σήμερα κοντά μας. Για την φετινή 25η Νοεμβρίου, η Lacta μαζί με την διοργάνωση ΔΙΟΤΙΜΑ, έγιναν το πιο σκληρό και πιο αληθινό κομμάτι της ζωής σου και μιλούν για μια άλλου είδους αγάπη.
«Ήταν καλοκαίρι…»
Ο έρωτας ξεκινά πάντα γλυκά. Σε μια όμορφη παραλία, με τον αγαπημένο σου αγκαλιά. Να σε φιλά και να νιώθεις ευτυχισμένη, όπως και η πρωταγωνίστρια μας Χριστίνα Χειλά Φαμέλη. Της ζητά να μην τον αφήσει ποτέ, να είναι για πάντα μαζί του. Και αυτή γνέφει σαν να του υπόσχεται την αιωνιότητα.
Η σχέση τους χτίζεται με γοργούς ρυθμούς και όσο περνούν τα λεπτά βλέπουμε τη βίαιη συμπεριφορά του συντρόφου της (Έκτορα Λιάτσο) να κλιμακώνεται. Της στερεί την επαφή της με άλλους ανθρώπους, την περιορίζει από το να βγει, την ελέγχει. Όλα σημάδια γνώριμα και ανησυχητικά. Μα πώς κανείς να φανταστεί πού μπορεί να φτάσει η «αγάπη» του;
Κοιτώντας τις λεπτομέρειες
Από τα πράγματα που παρατήρησα όταν είδα για πρώτη φορά αυτό το τετράλεπτο φιλμ ήταν πως ακούμε τη φωνή της πρωταγωνίστριας μονάχα ως voice over. Μιλά ελάχιστες φορές, πάντα με την ίδια πράα χροιά, διατηρώντας μια απόσταση από τα γεγονότα των σκηνών. Είναι μαζί μας θεατής και ότι αναφέρει, λειτουργεί ως μάθημα για μας. Από την άλλη ο χαρακτήρας του πρωταγωνιστή έχει πιο δυναμική παρουσία, κάτι που τον κάνει να χάνει όποια κάλυψη. Με αυτόν τον τρόπο αναγνωρίζουμε την ανησυχητική του συμπεριφορά και μαθαίνουμε πόσο τρόμο μπορεί να κρύβει ένα «Μην με αφήσεις ποτέ».
Με τις νοσταλγικές νότες του Μη μου μιλάς για αγάπη της Δήμητρας Γαλάνη, παρακολουθούμε την ιστορία να παίρνει μια τροπή που μάθαμε πολύ καλά φέτος. Ο έρωτας μετατρέπεται σε φόβο και τέλος σε απόγνωση με αυτήν να φωνάζει πως θέλει να χωρίσουν. Ο ίδιος φυσικά δεν το δέχεται και έπειτα από μια εφιαλτική σκηνή, την σκοτώνει. Η φωνή της ακούγεται στο τέλος να λέει: «Τώρα πια δεν έχει σημασία. Σημασία έχει τι θα κανείς εσύ που ακόμα μπορείς» και πίστεψε με ΜΠΟΡΕΙΣ!
Αντί επιλόγου
Ίσως να μην σε γνωρίσω ποτέ. Ίσως να μην σε αγκαλιάσω ή προστατεύσω. Όμως αν ποτέ σου νιώσεις φόβο, να ξέρεις δεν είσαι μόνη. Είμαστε όλες μαζί σου. Ζήτα βοήθεια. Να σε προσέχεις.
Παρόμοια άρθρα:
- Rape culture, Aka «κουλτούρα βιασμού»
- Είμαι Επικίνδυνη: γιατί όλες είμαστε
- Τα νέα της Αλεξάνδρας | reclaim
- Τι είναι το fashion week;
Ακολουθήστε μας σε Facebook, Instagram και Spotify για περισσότερη έμπνευση.
