Αν και η καλλιτεχνική, μποέμικη αύρα της Μονμάρτης παραμένει μέχρι και σήμερα, στη δεκαετία του ’20 και του ’30 σίγουρα θα φάνταζε διαφορετική. Περιοχή με καφέ και μπαρ να αποτελούν στέκια καλλιτεχνών, ελεύθερων στοχαστών, ποιητών, ζωγράφων και φωτογράφων. Αν περπατούσαμε βράδυ στη Μονμάρτη εκείνης της δεκαετίας, θα σκεφτόμασταν κατευθείαν να δούμε ή να πιούμε ένα ποτό σε ένα από τα πιο γνωστά μπαρ, όπως τα Moulin Rouge, Cabaret le Shéhérazade ή Moulin de la Galette.
Αργότερα, αν θέλαμε και ένα δεύτερο ποτό, τα βήματα μας θα μας έβγαζαν προς την Boulevard Edgar Quinet στο Montparnasse. Εκεί, στον αριθμό 60, θα κάναμε στάση ώστε να μπούμε στο Monocle και να συνεχίσουμε το βράδυ μας.
Θα βλέπαμε καθισμένες στο μπαρ γυναίκες ντυμένες όπως θέλουν και όπως νιώθουν. Από τις φωτογραφίες, όμως, φαίνεται συνήθως να φορούν κουστούμια. Απαραίτητο και δηλωτικό του σεξουαλικού τους προσανατολισμού ένα αξεσουάρ: το monocle. Ένας μονός φακός τοποθετημένος στο ένα μάτι, που τότε εκδήλωνε την queer ταυτότητα του ατόμου που το φορούσε. Με αφορμή αυτό, προέκυψε και το όνομα του μπαρ. Ακόμα και η εξωτερική μορφή του, η στρογγυλή-κυκλική είσοδός του φαίνεται να παραπέμπει σε αυτό.
Σε ένα προπολεμικό φόντο με σχετικά ελεύθερη στάση και τρόπο ζωής, μπαρ της LGBTQI+ κοινότητας στο Παρίσι, αλλά και η ίδια η κοινότητα ήταν ορατή και δραστήρια, στα πλαίσια όπου αυτό ήταν δυνατό. Υπό τη γερμανική κατοχή, όμως, το ’40, όπως και οτιδήποτε ή οποιαδήποτε δεν ήταν συμβατό/η με την άρια φυλή και τη φασιστική ιδεολογική γραμμή που ακολουθούνταν, εκδιώκονταν, εξοντώνονταν και δολοφονούνταν. Οι ομοφυλόφιλοι δεν αποτελούσαν εξαίρεση, με αποτέλεσμα η κοινότητα που είχε δημιουργηθεί και ό,τι είχε δημιουργήσει να αφανιστεί.
Brassai
Χάρη, όμως, στον Ούγγρο φωτογράφο Gyula Halász οι στιγμές και η ατμόσφαιρα του Monocle κρατήθηκαν ζωντανές μέσω των φωτογραφιών του. Γεννημένος το 1899 στη Brasso, χρησιμοποίησε ως ψευδώνυμο τον τόπο γέννησής του, δημιουργώντας έτσι το όνομα Βrassai, με το οποίο και μας συστήνεται.
Μετακομίζοντας στο Παρίσι, αρχές δεκαετίας του ’20, αρχίζει να φωτογραφίζει τους δρόμους και τη νυχτερινή ζωή. Παράλληλα, έχει επαφές με τους Pablo Picasso, Henry Miller, Salvador Dali, Henri Matisse. Καθοριστική, όμως, είναι η γνωριμία με την Lulu, την ιδιοκτήτρια του Monocle, η οποία και τον καλεί ώστε να φωτογραφίσει μια βραδιά μέσα στο μπαρ. Έτσι, δυνητικά μέσω αυτού του φωτογραφικού υλικού μπορούμε να γνωρίσουμε το Monocle και ένα μικρό μέρος της queer κοινότητάς του. Φωτογραφίες από τη περιπλάνηση του στους δρόμους του Παρισιού της δεκαετίας του ’30 μπορούμε να βρούμε στο βιβλίο του The Secret Paris of the ’30s.
Παρόμοια άρθρα:
- Stonewall circa 1969: Marsha P. Johnson
- Disclosure: Ένα ντοκιμαντέρ ανάσα για την trans κοινωνία
- Euphoria: οι αστραφτερές περιπέτειες μιας ανήσυχης νεότητας
Ακολουθήστε τις σελίδες μας σε Facebook, Instagram και Spotify για περισσότερη έμπνευση.
Giving Sight by Beasty Press // Giving Sight The Project
