Παρασκευούλα ζάχαρη, Παρασκευούλα μέλι. Ήρθε η Vintagia δύο βδομάδες σερί, κάποιος φούρνος θα γκρεμιστεί. Πώς είστε; Τι άλλαξε στην ζωή σας; Περνάτε καλά ή κάτι σας χαλάει; Νιώσατε ότι κάτι άλλαξε τώρα που ακούμε πάλι μουσική στα μαγαζιά ή έχουμε ξεχάσει ότι ζούμε σε μια λούπα εμπρός, πίσω, εμπρός, πίσω και πάλι από την αρχή;
Γενικά αν με ρωτούσατε τι άλλαξε, θα συνεχίσω την κλασική μου καραμέλα. Την πιπιλάω και το δηλώνω ξανά και ξανά, παιδιά μου όμορφα: «Ακόμη όλα μια επανάληψη! Κάπου όπα δηλαδή!».
Ο Σ. μου ζήτησε αυτή την εβδομάδα να γράψω κάτι πιο αισιόδοξο και όχι κάτι πολυφορεμένο από τις προηγούμενες 70 Vintagies (το πτυχίο Αγγλικών θα πέσει να με πλακώσει). Μου ζήτησε να διώξω αυτόν τον αρνητισμό και να γράψω κάτι που όταν κάποιος τρίτος το διαβάσει, να το χαρεί. Να πάρει τα πάνω του. Έχει δίκιο, το δηλώνω! Πώς να το καταφέρω όμως όταν το προηγούμενο βράδυ είδα στον ύπνο μου ότι με πυροβόλησε ένας αστυνομικός; (θα ήθελα να εκφραστώ αλλιώς, αλλά θα με συγκρατήσω). Θα μου πείτε, αυτό δικό σου θέμα.
Αυτό που δεν υπάρχουν λέξεις
Σωστό και αυτό. Όταν όμως, μια 24χρονη που βιάστηκε την Πρωτοχρονιά και δεν έχει βρει ακόμη το δίκιο της; Ένας 19χρονος που έχασε την ζωή του τόσο άδικα και παράλογα και όλα τα Ελληνικά Μέσα Ενημέρωσης, προτίμησαν να ασχοληθούν με το σπίτι και τα γκαζάκια του κ. Καμπουράκη, ως πρώτη είδηση και μετά με την δολοφονία. Εγώ τι θέλετε ακριβώς να δω και να γράψω με αισιοδοξία;
Πρόσφατα είδα μια ανάρτηση μιας κοπέλας που λίγο μετά την δολοφονία του 19χρονου, έγραψε: Ψάχνω λόγους για να μείνω σε αυτή την χώρα και από κάτω την είδηση με την αιτία που αφαίρεσαν μια αθώα ζωή. Οπαδικές Διαφορές. Η λέξη αίσχος δεν είναι κατάλληλη. Πολύ απλά, αυτά που ζούμε δεν μπορούν να περιγραφούν με λέξεις. Κάποια στιγμή θα φτάσουμε στο σημείο να μη μας κάνει καμιά εντύπωση το κάθε άσχημο που θα συμβαίνει γύρω μας. Και αυτό θα είναι το πιο τρομακτικό από όλα!
Αυτό με την Αισιοδοξία!
Θα ακολουθήσω την συμβουλή και θα σας γράψω το εξής. Αισιοδοξία υπάρχει, αρκεί να θέλουμε να την δούμε και να την ψάξουμε λίγο καλύτερα. Στο Χάλιφαξ της Βρετανίας, πριν 6 χρόνια, γεννήθηκε ο Archie Aspin με Σύνδρομο Down. Οι γιατροί είχαν ξεκαθαρίσει στην μητέρα του ότι θα αντιμετωπίσει σοβαρά κινητικά προβλήματα, ενώ υπάρχει και ο κίνδυνος να μη περπατήσει ποτέ. Μαντέψτε! Ο Archie, κάνει μπαλέτο για μωρά από τα 3 χρόνια ζωής του! Όχι μόνο περπατάει, αλλά χορεύει, χοροπηδάει και έχει γκρεμίσει κάθε αρνητική πρόβλεψη γιατρών. Σήμερα είναι μόλις 6 χρόνων!
Η Τάχα Μου Δήθεν Σοφή Κουκουβάγια, τελείωσε. Είπε ότι είχε να πει. Μέχρι την επόμενη φορά, να προσέχετε…
See you…
Παρόμοια άρθρα:
Μη ξεχάσετε να ακολουθήσετε τις σελίδες μας σε Facebook, Instagram και Spotify για περισσότερη έμπνευση.
