Γεια σας! Και καλώς ήρθατε σε μια ακόμη Vintagia αυτής της υπέροχης, βροχερής Παρασκευής! Ναι, είμαι ενθουσιασμένη και ας είναι έξι το πρωί, για να σκεφτώ και να εκφραστώ μέσα από εδώ. Αλήθεια, πώς μου είστε; Τι κάνετε; Τι άλλαξε στη ζωούλα σας, μέσα σε μια εβδομάδα;
Δεν ξέρω τι να πρωτογράψω, γιατί όσα πέρασα και βίωσα, δεν νομίζω ότι θέλω να τα μοιραστώ. Κάτι πρέπει να κρατάμε και για εμάς… Έτσι, για το καλό και το «κακό μάτι». Ξεκάθαρα δε θα λείπει όμως το γεγονός της εβδομάδας, το οποίο διάβασα χθες και το ρήμα φρίττω δεν είναι αρκετό για να το περιγράψει: Τα τελευταία 70 χρόνια, 216.000 παιδιά έχουν πέσει θύματα σεξουαλικής επίθεσης/ παρενόχλησης σε Καθολική Εκκλησία στη Γαλλία.
Το έχω γράψει πάμπολλες φορές στον ένα χρόνο και θα το γράψω ξανά: Τι πάει λάθος με εμάς τους ανθρώπους; Γιατί δεν τους καταδικάζουν δημοσίως, αλλά κουκουλώνουν το θέμα και περνάει στα άγραφα; Γιατί τέτοιες ειδήσεις χάνονται στα άπαντα των Μ.Μ.Ε.; Ναι, ξέρω, να μην αγχώνομαι, μέχρι την άλλη εβδομάδα θα έχουν ξεχαστεί όλα.
Αυτό με την Αδιαφορία και το Χωρίς Συναίσθημα.
Έχω έναν γνωστό που τις προάλλες ήρθε για καφέ στο μαγαζί. Λέμε στη ζούλα τα νέα μας και σε μια στιγμή, σταματά, με κοιτά και μου ανακοινώνει: «Όλοι βαριούνται εύκολα και όλα τα έχουν κάνει προσωρινά, με ημερομηνία λήξης». Περιμένω εξηγήσεις, να συνεχίσει παρακάτω. Κάτι τέτοια είναι τροφή για τη σύγχυσή μου. Δε θέλω να περιτριγυρίζομαι από ανθρώπους που δεν προσπαθούν, βάζοντάς τα όλα σε ένα τσουβάλι. «Ηλιάνα, πλέον δεν υπάρχει το “για πάντα” και καλό είναι να το χωνέψουμε. Δεν έχω πλέον να δώσω κάτι. Βαριέμαι να ασχολούμαι με τη μία και την άλλη. Άσε κιόλα, που δεν με συγκινεί τίποτα. Καλύτερα να πουλάω φούμαρα, να γλυτώνω τα πολλά πολλά και να πηγαίνω στην επόμενη. Εξάλλου, έχουμε γίνει παρτάκηδες, εγωιστές και συμφεροντολόγοι. Είναι χαμένο από χέρι», συνέχισε και έκλεισε την κουβέντα του με εμένα να τον διώχνω διακριτικά.
Αγάπη, αν το διαβάζεις, να ξέρεις εκείνην τη στιγμή γελούσα από μέσα σου. Για άλλη μια φορά, κάποιος μου απέδειξε περίτρανα ότι είναι βολεμένος σε ένα κουκούλι, γιατί πρώτα από όλους είναι ο ίδιος παρτάκιας, συμφεροντολόγος και αποφεύγει τις ευθύνες. Ψάχνει στα λάθος άτομα για να επιβεβαιώσει τις θεωρίες του. Πρώτοι από όλους, εμείς βγάζουμε τα ματάκια μας και ισοπεδώνουμε το γύρω μας, με μεγάλη επιτυχία.
Κλείνω με το «κλείδωμα» εικόνων. Χθες μεσημέρι, ενώ ήμουν στο λεωφορείο, είδα δυο φίλες να τρέχουν η μία προς την άλλη και να αγκαλιάζονται χαρούμενες, με τσιρίδες ενθουσιασμού, δίχως να νοιάζονται για τον χαμό που προκάλεσαν στην πολυκοσμία. Αργά το βράδυ, είδα με τον Σ. μια αλεπού στη γειτονιά μου. Την θεωρώ γουρλίδικη και είμαι ευγνώμων που μας κοίταξε στα μάτια, έστω για δέκα δεύτερα.
Η Τάχα μου Δήθεν Σοφή Κουκουβάγια, σας αποχαιρετά και σας φιλά.
See you…
Παρόμοια άρθρα:
Μη ξεχάσετε να:
Ακολουθήσετε τις σελίδες μας σε Facebook, Instagram και Spotify για περισσότερη έμπνευση.
