Η Βούλα (από το Παρασκευούλα) κατέφτασε με τη Vintagia της Παρασκευής (vol. 19) στο χέρι. Μαζευτείτε και καθίστε αναπαυτικά. Ας ανταλλάξουμε καμιά κουβέντα γιατί χανόμαστε. Υπάρχει κάτι που θέλετε να μοιραστείτε; Παρακαλώ, ελεύθερα…
Ήταν μια βδομάδα, με τη ψυχή στο στόμα. Μια βδομάδα, που κατάλαβα ότι θέλω να αλλάξω τη ζωή μου ριζικά και ήρθε η στιγμή να γίνει. Δεν ήμουν ποτέ τέλειος άνθρωπος και δε ξέρω αν θα γίνω, αν σκεφτώ κιόλας, ότι το τέλειο δεν υπάρχει, γιατί όλοι μας έχουμε κάποιο ελάττωμα. Προσπαθώ παρόλα αυτά, να γίνω μια καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου. Είναι χρονοβόρο και πονά, ειδικά τις στιγμές που κάνεις στην άκρη τον εγωισμό σου και τη περηφάνια σου και ξέρεις ότι δε θες να χάσεις, το πρόσωπο που σε κοιτάζει μες τα μάτια.
Κατάλαβα ότι αν έχεις νεύρα και τσακώνεσαι, καλύτερα να κάτσεις να τσακωθείς με τον εαυτό σου, γιατί αλλιώς μπορεί να πεις και να κάνεις πράγματα για τα οποία θα μετανιώσεις και να χτυπάς το κεφάλι σου στο τοίχο. Ο άνθρωπος που έχεις απέναντι σου, δεν είναι υποχρεωμένος να κάνει αιώνια υπομονή μαζί σου. Ηρέμησε τους τόνους σου και πάρε τη κατάσταση, αλλιώς.
Οι χωρισμοί πονάνε και κάποιες πληγές είναι καταδικασμένες, να αφήσουν αιώνιο σημάδι με το κίνδυνο να ξανά ανοίξουν. Δε θα σου πει κανείς, να μη πονέσεις, να μη κλάψεις, να μη γίνεις ένα με το πάτωμα. Ποτέ κανείς δε θα γίνει 100% αναίσθητος και αυτό είναι το φυσιολογικό, αλλιώς θα ήμασταν ρομπότ. Θα έρθει όμως, η στιγμή, που θα πρέπει να μαζέψεις τα κομμάτια σου, να κάνεις το προσωπικό σου restart και να πας ένα βήμα παρακάτω. Μη βουλιάξεις στο βάλτο, που εσύ ο ίδιος θα σου φτιάξεις.
Αυτά από εμένα, τη τάχα μου σοφή κουκουβάγια. Για την ώρα turn the Vintagia on και…
See you soon…
Παρόμοια άρθρα
Ακολουθήστε τις σελίδες μας σε Facebook και Instagram!
