Tossi
Πηγή: eater.com

Η κουζίνα είναι ένας απαιτητικός χώρος. Η σωματική δύναμη, η ταχύτητα και η ευφυία που χρειάζεται για να επιβιώσεις σε ένα τέτοιο περιβάλλον είναι πολύ μεγάλες. Είναι πολύ εύκολο με λίγη παρατηρητικότητα να καταλάβει κάποιος ότι οι γυναίκες σε αυτόν το χώρο είναι παραμερισμένες. Κάτι το οποίο είναι πραγματικά παράδοξο, αν σκεφτεί κανείς ότι για αιώνες ο ρόλος της γυναίκας ήταν στη κουζίνα. Και πλέον τώρα, που η μαγειρική θεωρείται τέχνη, οι γυναίκες δεν έχουν χώρο στις κουζίνες όπου οι άντρες έχουν αναλάβει τα ηνία. Παραδείγματα όπως αυτά της Christina Tossi είναι σπάνια.

Αποτελεί γεγονός ότι οι γυναίκες αυτόματα τοποθετούνται στο πόστο της κρύας κουζίνας. Ακόμα όμως κι αν πάρουν μια διοικητική θέση, το να κερδίσουν το σεβασμό και την έγκριση των συναδέλφων τους είναι κάτι το οποίο αποκτούν δύσκολα και με πολύ κόπο. Μια λαμπρή εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα είναι η Christina Tossi.

Bio

Η καριέρα της Tossi ξεκίνησε με πολύ περιπετειώδη τρόπο. Άρχισε να σπουδάζει ηλεκτρολόγος μηχανικός όμως το συγκεκριμένο επάγγελμα δεν την ευχαριστούσε, οπότε αποφάσισε να γίνει μαθηματικός. Κατέληξε, παρόλα ταύτα, να κάνει σπουδές και στη ζαχαροπλαστική στο Culinary Institute of America. Αυτό διότι, από πολύ μικρή ηλικία αγαπούσε τη μαγειρική αφού βοηθούσε πάντα τη γιαγιά της και τη μητέρα της να μαγειρέψουν. Από εκεί ξεκίνησε τη καριέρα της στις κουζίνες της Νέας Υόρκης.

Tossi
Πηγή: youtube.com

Στο βιογραφικό της Tossi περιλαμβάνονται πολύ καλά εστιατόρια, όπως το wd 50, στο οποίο εργάστηκε για δεκαπέντε χρόνια. Από ένα σημείο κι έπειτα, αποφάσισε ότι δεν επιθυμούσε να είναι απλά executive pastry chef σε ένα ακριβό εστιατόριο. Προσπαθώντας να δημιουργήσει μια καινούργια κατεύθυνση στην καριέρα της, γνώρισε τον David Chang και από εκεί και πέρα όλα είναι ιστορία.

Momofuku Milk bar

Η γνωριμία της Tossi και του Chang έγινε όταν τον βοήθησε να φτιάξει μια έκθεση η οποία αφορούσε την ασφάλεια και υγιεινή των τροφίμων στο αρχικό Momofuku. Αυτό και μόνο λέει, κατά τη γνώμη μου, πολλά για τη προσωπικότητά της. Περιγράφει τον εαυτό της ως τελειομανή, με καμία ανοχή σε λάθη. Ακριβής, με προσοχή στη λεπτομέρεια. Με λίγα λόγια, μία δυναμική προσωπικότητα, η οποία δεν νιώθει την ανάγκη να απολογηθεί για τον τρόπο που υπάρχει και φέρεται. Θα μπορούσαμε ευγενικά να την πούμε «σπασικλάκι». Ένα από τα άτομα που μας εκνευρίζουν γιατί θέλουν όλα να γίνονται σωστά. Αλλά αυτοί οι άνθρωποι είναι ταυτόχρονα απαραίτητοι γιατί κάνουν αυτό που κανείς από εμάς επί της ουσίας δεν θέλει να κάνει. Πιέζουν καταστάσεις για το καλύτερο αποτέλεσμα.

Tossi
Πηγή: fastcompany.com

Μετά από αυτή τη συνεργασία ο Chang, ο οποίος μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχε γλυκά στο εστιατόριο του, της έκανε πρόταση να συνεργαστεί μαζί του. Της έδωσε κάθε ελευθερία να κάνει αυτό που θέλει. Και εκεί, η Tossi δημιούργησε γλυκά με ιδιαίτερο χαρακτήρα. Ουσιαστικά, η βασική ιδέα ήταν παραποιημένες και πιο εκλεπτυσμένες εκδοχές γλυκών τα οποία όλοι στην Αμερική έτρωγαν ως παιδιά. Για παράδειγμα, panacota με γάλα δημητριακών ή τηγανητή μηλόπιτα.

Το κοινό δέχτηκε αυτό το στυλ ζαχαροπλαστικής πολύ θετικά. Ούτως ή άλλως, ταίριαζε απόλυτα στο στυλ του Chang. Συνδύαζε comfort food από την Ασία, με «παιδικά», αγαπημένα γλυκά. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εμένα μου ακούγεται ιδανικό. Μετά από αυτή τη συνεργασία και με τη βοήθεια του Chang, η Tossi άνοιξε το δικό της μαγαζί, το Momofuku Milk bar, στο οποίο συνεχίζει να σερβίρει γλυκά με την ίδια φιλοσοφία. Το πιο γνωστό γλυκό της είναι το birthday cake.

Οι γυναίκες στη κουζίνα

Εκτιμώ τις γυναίκες μαγείρισσες που ακολουθούν το παράδειγμα της Tossi. Πολλοί θα απέδιδαν σε τέτοιες γυναίκες ιδιαίτερους χαρακτηρισμούς, όλοι μπορούμε να φανταστούμε ποιους. Ωστόσο, αυτές συνεχίζουν. Δυστυχώς, όμως, οι περισσότερες δεν βρίσκουν την αναγνώριση πoυ τους αξίζει.

Το περιβάλλον της κουζίνας μπορεί να γίνει απόλυτα τοξικό. Η κούραση και η πίεση δημιουργούν πολλά νεύρα. Οι περισσότερες γυναίκες στις κουζίνες δέχονται ρατσισμό και  σεξιστικά σχόλια. Αυτή είναι η αλήθεια. Μια γυναίκα η οποία δουλεύει σε κουζίνες ξέρει για τι είδους σχόλια μιλάμε. Φράσεις που κρύβουν υπονοούμενα και λοξά βλέμματα που υποδηλώνουν ότι δεν βρίσκεται εκεί με την αξία της αλλά λόγω του ότι είναι ελκυστική, για παράδειγμα. Και η αλήθεια είναι ότι όσο σκληρά και να δουλέψει, δύσκολα θα ξεφύγει από αυτόν το χαρακτηρισμό.

Για να γίνεις αποδεκτή ως γυναίκα σε μια κουζίνα πρέπει να έχεις ένα χαρακτήρα εύπεπτο. Να μην είσαι πολύ επιθετική, να μην μιλάς απότομα, να μην έχεις απαιτήσεις, να μην πιέζεις τους γύρω σου, να μιλάς ευγενικά. Στην περίπτωση δε, που δεν έχεις μια ανώτερη θέση, πρέπει επιπλέον να είσαι αυτό που λέμε «γλυκούλα». Ο χαρακτήρας σου να είναι αυτό που θα λέγαμε flirty, να το παίζεις και κάποιες φορές χαζή, έτσι ώστε οι άντρες συνάδελφοί σου να μην νιώθουν απειλή από εσένα και, εννοείται, να είσαι γλυκιά με όλους.

Πηγή: yonder.fr

Αν, τώρα, εσύ ως άνθρωπος είσαι το αντίθετο, τα πράγματα θα είναι δύσκολα. Για να ανέβεις στην ιεραρχία ως γυναίκα, χρειάζεται να προσπαθήσεις το διπλάσιο από ό,τι θα προσπαθούσε ένας άντρας. Πρέπει καθημερινά να δουλεύεις σκληρά, να διατηρείς το χαρακτήρα τον οποίο περιγράψαμε παραπάνω – ενάντια στα ένστικτα σου -, να μην είσαι και πολύ έξυπνη και πάλι αυτό που θα κερδίσεις δεν είναι αντάξιο των ικανοτήτων σου.

Το κλαμπ

Οι γυναίκες στις κουζίνες πρέπει να γίνουν μέλος του κλαμπ των αντρών με τους όρους που αυτοί θέτουν. Δεν είναι τυχαίο το ότι υπάρχει σε όλες τις χώρες το πρότυπο του νευρικού, αυστηρού και αστείου άντρα σεφ, αλλά πουθενά δεν υπάρχει το αντίστοιχο γυναικείο πρότυπο. Ειδικά στη χώρα μας, οι γυναίκες, όπως προβάλλονται στη τηλεόραση, είναι είτε οι απόλυτες κουτσομπόλες – ανακατώστρες, οι οποίες δεν έχουν ιδέα για το επάγγελμά τους και υπερεκτιμούν τις δυνατότητες τους, είτε απλά οι γλυκές, αθώες κοπέλες, οι οποίες για να υπάρξουν σε αυτόν το χώρο χρειάζονται την προστασία και την επιβεβαίωση των συναδέλφων τους. Κατά κάποιον τρόπο, υπάρχουν ως εξαίρεση – παραχώρηση από τη πλευρά των αντρών.

Μια γυναίκα σεφ για να υπάρξει σε μια κουζίνα χρειάζεται να είναι αρεστή, χρειάζεται τη συμπάθεια του κοινού και την επιβεβαίωση όλων των συναδέλφων της. Χρειάζεται να μην παραφέρεται, να μην έχει απαιτήσεις από τους συναδέλφους της. Γιατί αν δεν είναι (ακόμα και αν στη δουλειά της είναι άψογη) το καλύτερο που θα μπορέσει να κάνει, θα είναι να φτάσει μέχρι ένα σημείο στη καριέρα της.

Γιατί γενικά αυτό που ισχύει σε αυτόν το κόσμο, όχι μόνο στη κουζίνα αλλά και γενικότερα, είναι το ότι όσο ένας άντρας αποκτά δύναμη, τόσο πιο αρεστός γίνεται. Όσο μια γυναίκα αποκτά δύναμη, συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Αν μια γυναίκα ανέβει στην ιεραρχία της κουζίνας, οι άντρες νιώθουν υποτιμημένοι από αυτήν και συνεπώς, την ανταγωνίζονται και την υποτιμούν ως αντίδραση, χωρίς να βασίζονται στις ουσιαστικές ικανότητες τους. Αντίστοιχα, οι υπόλοιπες γυναίκες – δυστυχώς στην πλειοψηφία τους – ακολουθούν την συμπεριφορά των αντρών, καθώς για να επιβιώσουν και οι ίδιες σε αυτόν το χώρο πρέπει να είναι μέλη των αντρικών ομάδων. Με άλλα λόγια, να είναι συμβατές με αυτό που οι ομάδες αυτές πιστεύουν ότι αρμόζει σε μία μαγείρισσα.

Συμπέρασμα

Όσο άβολο κι αν είναι να ακούγονται τέτοια πράγματα, είναι η αλήθεια. Οι γυναίκες – επαγγελματίες σεφ, κάποια στιγμή στην πορεία της καριέρας τους, βρίσκονται σε ένα παράδοξο σημείο στο οποίο βρίσκουν άχρηστους περιορισμούς και προϋποθέσεις έτσι ώστε να προοδεύσουν. Πρέπει να έχουν καλές σχέσεις με όλους, να μην φωνάζουν και να βασίζονται στην αποδοχή των αντρών συνάδελφων τους.

Επι της ουσίας, ακόμα και αν μπορέσει η γυναίκα αυτή να τα κάνει όλα, ουσιαστικά δεν μπορεί να βελτιώσει την κατάσταση, δεν μπορεί με το βήμα που έχει αποκτήσει να διεκδικήσει καλύτερες συνθήκες. Δεν βλέπουμε πουθενά κουζίνες να βασίζονται εξ ολοκλήρου σε γυναίκες, ενώ το αντίθετο είναι συνηθισμένο. Δεν βλέπουμε πουθενά ευέξαπτες γυναίκες να κάνουν τσουχτερά σχόλια και να έχουν μια πιο αντισυμβατική αίσθηση του χιούμορ. Και ακόμα και αν τις βλέπουμε, θεωρούνται αντιπαθητικές από το κοινό. Αντίθετα, βλέπουμε πολλούς άντρες με τέτοια χαρακτηριστικά. Αυτό και μόνο πρέπει να μας βάζει σε σκέψεις.

Το γεγονός ότι μόνο δύο γυναίκες μαγείρισσες υπάρχουν στη χώρα μας, και αυτές προσαρμόζονται εξ ολοκλήρου στο πρότυπο που περιεγράφηκε παραπάνω, είναι επίσης προβληματικό. Ανταποκρίνονται στο πρότυπο της μητέρας – νοικοκυράς που θα δώσει χρήσιμες συμβουλές για επίσης μητέρες – νοικοκυρές. Αντίθετα, όσον αφορά τα αντρικά πρότυπα, έχουμε απ’ όλα: τατουάζ, αντισυμβατικοί κτλ. Μάλιστα, όσο πιο πρωτότυποι στη συμπεριφορά τους, τόσο θεοποιούνται. Ιδιαίτερα για την Ελλάδα, οι γυναίκες του χώρου που λειτουργούν εκτός αυτών των προτύπων είναι βασικά… καμία. Μακάρι αυτό να αλλάξει.


Παρόμοια άρθρα:

Ακολουθήστε τις σελίδες μας σε FacebookInstagram και Spotify για περισσότερη έμπνευση.

Giving Sight by Beasty Press // Giving Sight The Project

2 COMMENTS

Comments are closed.