Ηχογράφηση από τη Μαρία Σακαρίκου:

Ο κινηματογράφος αποτελείται από πολλά είδη ταινιών. Άλλα περισσότερο και άλλα λιγότερο αγαπημένα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι ταινίες μυστηρίου ανήκουν στην πρώτη κατηγορία. Ένας από τους κυριότερους λόγους για την προτίμηση του κοινού προς αυτό το είδος είναι η ίντριγκα που τους προκαλείται να είναι εκείνοι αυτοί που θα λύσουν το μυστήριο πριν το φινάλε της ταινίας και της αποκάλυψης της πραγματικότητας. Γι’ αυτό και εμείς σας προτείνουμε δέκα ταινίες μυστηρίου που ακόμη και μετά τους τίτλους τέλους παρέμειναν στο μυαλό μας για πολύ καιρό.

Rear Window (1954)

Ένα δωμάτιο και ένα ανοιχτό παράθυρο με θέα στον ακάλυπτο χώρο και σε ξένα διαμερίσματα. Αυτό είναι το ασφυκτικά κλειστό πλαίσιο στο οποίο ο Άλφρεντ Χίτσκοκ περιορίζει την κάμερα του και τον Τζέιμς Στιούαρτ στον ρόλο του φωτογράφου Τζεφ. Προσωρινά καθηλωμένος λόγω ατυχήματος σε ένα αναπηρικό αμαξίδιο, ο Τζεφ δεν μπορεί να βγει από το διαμέρισμα του.

Κολλημένος, λοιπόν, πάνω στην ιδρωμένη του καρέκλα ο πρωταγωνιστής γίνεται από ενεργό πρόσωπο, θεατής. Θέαμα του; Η ζωή των γειτόνων του, όπως και όσο αυτή μπορεί να γίνει κατανοητή από κάποιον που παρακολουθεί τα παράθυρά τους. Τι γίνεται όμως όταν οι κινήσεις ενός εκ των γειτόνων γίνονται ύποπτες και η σύζυγός του εξαφανίζεται μυστηριωδώς; Είναι η ασυνείδητη ηδονοβλεψία που κάνει την ανθρώπινη φαντασία να «παίζει παιχνίδια» ή είναι το μυστήριο αληθινό;

Ο θεατής καθηλώνεται στην ίδια θέση με τον Τζεφ, γνωρίζει και βλέπει όσα αυτός. Σε αυτήν την ταινία μυστηρίου, η ίδια η ύπαρξη του μυστηρίου αμφισβητείται. Ένας ακίνητος οφθαλμολάγνος φωτογράφος και ένα εκθαμβωτικό μανεκέν (Γκρέις Κέλι), ένα ζευγάρι κατά φύσιν θεατή – θεάματος, αναλαμβάνουν αυθαίρετα με τη βοήθεια της νοσοκόμας (Θέλμα Ρίτερ) του Τζεφ και με μοναδική πηγή στοιχείων την όραση, την επίλυση ενός μυστηρίου. Ενός μυστηρίου στο οποίο το πραγματικό ερώτημα του θεατή δεν είναι η ταυτότητα ή τα κίνητρα του δολοφόνου, αλλά το αν πράγματι υπήρξε φόνος.

Από τη Νεφέλη Γιολδάση

Πηγή Εικόνας: hicsuntleonesblog.tumblr.com

Seven (1995)

Η κατηγοριοποίηση των επτά θανάσιμων αμαρτημάτων εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Καθαρτήριο του Δάντη και από εκεί αντλεί το θέμα του το κλασικό, πλέον, Se7en. Ατμοσφαιρικό, σχεδόν γοτθικό. Ένα αριστούργημα που σε παρασύρει αργά αλλά μεθοδικά.

Ένας κατά συρροή δολοφόνος, ο John Doe, αναζητά τη λύτρωση για τις αμαρτίες της ανθρωπότητας. Το πετυχαίνει μέσα από μία σειρά φόνων-τιμωριών. Έτσι, ο λαίμαργος εξαναγκάζεται να φάει μέχρι να σκάσει (κυριολεκτικά). Ο άπληστος καλείται να «εξαγοράσει» τη ζωή του, πληρώνοντας με την ίδια του τη σάρκα.

Ο ειδικός στο είδος του David Fincher συγχέει το καλό με το κακό, το όμορφο με το άσχημο, σε ένα ασταμάτητο κυνηγητό ανάμεσα στη γάτα και το ποντίκι. Για φόντο επιλέγεται μία βροχερή και βρώμικη – με κάθε έννοια – «μητρόπολη», ένας τόπος χωρίς όνομα που παραπέμπει σε οποιαδήποτε μεγαλούπολη. Ο Morgan Freeman, λιγομίλητος σαν ήρεμη δύναμη της ιστορίας, αντιδιαστέλλεται με τον βιαστικό και ορμητικό Brad Pit.

Στα trivia της ταινίας, το όνομα του (πασίγνωστου) ηθοποιού που ενσαρκώνει τον John Doe, δεν εμφανίζεται ποτέ στους τίτλους αρχής, προκειμένου να κρατήσει αμείωτη την αγωνία. Παρόλα αυτά, εμφανίζεται δύο φορές στους τίτλους τέλους, ως φόρος τιμής.

Προσωπικά, αγαπώ τις ταινίες που μου δίνουν τροφή για σκέψη, εκείνες που «λένε» λίγα και αφήνουν τα υπόλοιπα στη φαντασία μου. Το Se7en είναι σίγουρα μία από αυτές. Αν, λοιπόν, αποφασίσεις να το δεις, θέλω να μου πεις τη γνώμη σου: What was in the box, after all?

Από τη Σοφία Βερβέρη

Πηγή εικόνας: Tilt Magazine

Identity (2003)

Απομονωμένοι σε ένα ερημωμένο μοτέλ στη Νεβάδα, λόγω καταιγίδας, δέκα άγνωστοι αρχίζουν να γνωρίζονται καλύτερα όταν ξαφνικά συνειδητοποιούν ότι ανάμεσα τους βρίσκεται ένας δολοφόνος.

Ψάχνοντας να βρω μια ταινία μυστηρίου πέρυσι τα Χριστούγεννα το μάτι μου έπεσε στο Identity. Μια ταινία του James Mangold γνωστού για τα Logan και Ford v Ferrari. Η ταινία ξεκινά και σου κεντρίζει το ενδιαφέρον από την πρώτη κιόλας σκηνή. Δημιουργεί ένα μουντό κλίμα με την καταρρακτώδη βροχή να κατακλύζει το τοπίο. Πρόκειται για μια ταινία βαθύτατα  επηρεασμένη από το μυθιστόρημα της Agatha Christie And Then There Were None. Ο Mangold καταφέρνει ωστόσο, να δώσει έναν πιο σκοτεινό τόνο δημιουργώντας ένα φιλμ που σχοινοβατεί μεταξύ μυστηρίου και τρόμου. Με τους έμπειρους ηθοποιούς  John Cusack, Ray Liotta και Alfred Molina σε πρωταγωνιστικούς ρόλους η ταινία δεν μπορεί να απογοητεύσει σε υποκριτικό επίπεδο.

Mε διάρκεια μόλις 1 ώρα και 30 λεπτά το φιλμ πετυχαίνει ακριβώς αυτό που θέλει. Μας κράτα σε αγωνία από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό χωρίς σκαμπανεβάσματα. Δεν εστιάζει στο υπόβαθρο των χαρακτήρων. Αντίθετα, επικεντρώνεται εξ ολοκλήρου στο κυνήγι ανάμεσα στους ανυποψίαστους επισκέπτες του μοτέλ και τον δολοφόνο. Ένα κυνήγι που μοιάζει να μην έχει λογική λύση. Ένα κυνήγι που φαίνεται να οδηγεί σε αδιέξοδο μέχρι την τελική πράξη, όπου και γίνεται η μεγάλη αποκάλυψη. Μια αποκάλυψη στην οποία καλώς ή κακώς βασίζεται όλη η ταινία. Παίζοντας με το μυαλό μας δίχως να μπορούμε να καταλάβουμε ποιος κρύβεται πίσω από τους φόνους των αγνώστων επισκεπτών του μοτέλ, το Identity θα σας αφήσει άφωνους στο φινάλε. Ένα φινάλε που θα θυμάστε για πολύ καιρό.

Από τον Δημήτρη Κούτρα

A Horror Diary: Review: Identity (2003)
Πηγή εικόνας: ahorrordiary.blogspot.com

The Prestige (2006)

Η ταινία The Prestige κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 2006 και είναι βασισμένη στο μυθιστόρημα του Κρίστοφερ Πριστ. Ο Κρίστοφερ Νόλαν σε ρόλο σεναριογράφου και σκηνοθέτη είχε την τύχη να πλαισιώνεται από ένα καστ με πολύ ικανούς ηθοποιούς. Με τους Χιού Τζάκμαν και Κρίστιαν Μπέιλ στους πρωταγωνιστικούς ρόλους αλλά και τους Μάικλ Κέιν Σκάρλετ Γιόχανσον, Ντέιβιντ Μπάουι σε δευτερεύοντες.

Η ιστορία μας έχει δυο πρωταγωνιστές, τον Ρόμπερτ και τον Άλφρεντ. Δύο ταχυδακτυλουργοί με διαφορετική προσέγγιση του επαγγέλματος τους, οι οποίοι έχουν κοινό μέντορα και συνεργάζονται από κοινού μαζί του. Μετά όμως από ένα τραγικό γεγονός μετατρέπονται σε ορκισμένους εχθρούς.

The Prestige: Exploring Man's Obsession and Rivalry - Splash Report
Πηγή εικόνας: splashreport.com

Ξεκινούν ξεχωριστή καριέρα κάνοντας τις δικές τους παραστάσεις αλλά δεν μπορούν να ξεπεράσουν την μεταξύ τους κόντρα. Αυτή η κόντρα αποτελεί την κινητήρια δύναμη της ταινίας και τους εξωθεί στα άκρα κάνοντας τους να χάσουν πλήρως τον έλεγχο. Το τέλος σε αφήνει με το στόμα ανοικτό και με το μυαλό σου να προσπαθεί να συνειδητοποιήσει τι συνέβη.

Αρχικά, φαίνεται ως μια απλή ταινία. Δυο μάγοι προσπαθούν να αποδείξουν πρωτίστως στον εαυτό τους και έπειτα στον κόσμο ποιος από τους δυο είναι καλύτερος. Παρόλα αυτά, η ταινία ξεπερνάει τα όρια του υπερφυσικού σε ορισμένα σημεία, ταξιδεύοντας έτσι τον θεατή σε μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα φέρνοντας τον παράλληλα αντιμέτωπο με αναπάντητα ηθικά διλήμματα.

Από την Κατερίνα Λιάρου

Inland Empire (2006)

Όταν ο πρωτοπόρος σκηνοθέτης του γαλλικού Νέου Κύματος, Jean-Luc Godard, ερωτήθηκε εάν μια ιστορία χρειάζεται να έχει αρχή, μέση και τέλος, εκείνος αποκρίθηκε: «Ναι, αλλά όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά». Το Inland Empire (2006) αποτελεί κομμάτι μιας μακράς κινηματογραφικής παράδοσης που θέλει τον χώρο και τον χρόνο να οργανώνονται ανάλογα με τις ανάγκες του σκηνοθέτη και όχι σύμφωνα με τις απαιτήσεις της συνέχειας. Αυτή είναι μόνο μια από τις αντισυμβατικές επιλογές που κάνει ο David Lynch σε αυτή την ταινία.

Μέσα σε μια σουρεαλιστική ατμόσφαιρα μυστηρίου, τρόμου, αγωνίας, ενίοτε δυσφορίας, παρακολουθούμε μια νεαρή ηθοποιό του Χόλυγουντ (Laura Dern) να απορροφάται σταδιακά από τον ρόλο της, σε μια ταινία της οποίας το σενάριο έχει ένα σκοτεινό παρελθόν και καταβολές σε ένα μυστηριώδες παραμύθι. Ο Lynch, μέσα από μια χειροκίνητη, χαμηλής ποιότητας Sony DSR-PD150, εξερευνά τους κόσμους του κινηματογράφου, της μυθοπλασίας, της πραγματικότητας, της μυθολογίας και του ανθρώπινου ασυνειδήτου, αλλά και τα όρια μεταξύ αυτών. Με ένα σενάριο που γράφει παράλληλα με την παραγωγή της ταινίας και το οποίο εκτείνεται σε πάνω από τέσσερα διαφορετικά, χρονικά ασυνεχή, storylines, δημιουργεί μια πολυδιάστατη ιστορία που ο ίδιος συνοψίζει με το tagline A Woman In Trouble. Είναι μια ταινία μυστηρίου, μας λέει, χωρίς να δέχεται να εξηγήσει περαιτέρω.

Από την Χαρά Παπαδάτου

Πηγή εικόνας: letterboxd.com

Zodiac (2007)

Ένας serial killer δολοφονεί σαδιστικά τα θύματα του στέλνοντας κωδικοποιημένα μηνύματα στην εφημερίδα του Σαν Φρανσίσκο προκειμένου οι Αρχές να έρθουν πιο κοντά στην εύρεση του.

Η ταινία αφορά τον Zodiac. Έναν από τους πιο γνωστούς serial killer που δρούσε στην Καλιφόρνια τις δεκαετίες του 1960 και του 1970. Ένας αδίστακτος δολοφόνος που αγαπούσε να σκοτώνει χωρίς να έχει κάποιο άλλο ενδόμυχο κίνητρο. Στη σκηνοθεσία της ταινίας βρίσκεται ο μετρ του είδους David Fincher. Βασιζόμενος σε αληθινά γεγονότα, ο σκηνοθέτης αφηγείται την ιστορία με υπέροχο, άκρως κινηματογραφικό τρόπο που συνεπάρει τον θεατή από την πρώτη κιόλας σεκάνς.

Ο Fincher επιλέγει μια πρωτότυπη προσέγγιση. Δεν ακολουθεί τον δολοφόνο αλλά τις επιπτώσεις που έχει η δράση του στους ερευνητές και τους δημοσιογράφους που βρίσκονται στο κυνήγι του. Ενδιαφέρεται για την ψυχική διάβρωση των κεντρικών χαρακτήρων που υποδύονται οι Jake Gyllenhaal, Robert Downey Jr και Mark Ruffalo. Επικεντρώνεται ακόμη περισσότερο στην εμμονή του γραφίστα της San Francisco Chronicle, Robert Graysmith (Jake Gyllenhaal) να λύσει το μυστήριο γύρω από τον περιβόητο serial killer, καθώς και στις συνέπειες που έχει η ιστορία αυτή στον ίδιο και τους γύρω του. Παρακολουθώντας την υπόθεση από την αρχή, ο σκιτσογράφος μαγνητίζεται από το πέπλο μυστηρίου γύρω από τον δράστη και αναζητώντας κάτι που θα δώσει νόημα στην καθημερινότητα του αρχίζει να ψάχνει σε βάθος την υπόθεση. O Fincher με τον μοναδικό του τρόπο μας τοποθετεί στην Καλιφόρνια του 1960 και τραβώντας μας από το χέρι μάς προκαλεί να ακολουθήσουμε τον Robert στην αναζήτηση του δράστη.

Zodiac (2007) - IMDb
Πηγή εικόνας: imdb.com

Το Zodiac δεν είναι μια τυπική ταινία μυστηρίου. Σκοπός της δεν είναι να παραπλανήσει τον θεατή και να τον αφήσει με το στόμα ανοιχτό για τις ανατροπές της. Αντιθέτως, με πολύ σκοτάδι, κυνισμό, καλογραμμένους χαρακτήρες και κορυφαίες ερμηνείες ο Fincher καταφέρνει να μεγαλουργήσει και να μας χαρίσει ένα αξέχαστο φιλμ για μια ακόμη φορά.

Από τον Δημήτρη Κούτρα

Shutter Island (2010)

Βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Dennis Lehane, το Shutter Island έκανε την πρώτη του εμφάνιση στην οθόνη το 2010. Η διάρκεια της ταινίας ξεπερνά τις δύο ώρες, στις οποίες κάθε λεπτό αξίζει και απαιτεί τη συγκέντρωση του θεατή. Με τον Martin Scorsese στο τιμόνι, η ταινία είχε εξ αρχής έναν προορισμό. Το μυστήριο να μην λυθεί, τουλάχιστον άμεσα, μετά το τέλος της. Έτσι, κάθε ανυποψίαστος θεατής θα χρειαστεί να ξαναδεί την ταινία για δεύτερη και τρίτη φορά.

Ο πρωταγωνιστής Leonardo DiCaprio, καθώς και ο Mark Ruffalo, που στέκεται επάξια στο πλάι του, συνθέτουν ένα δίδυμο που προσδίδει ακόμα μεγαλύτερο μυστήριο στην ταινία με την ερμηνεία του. Οι δυο τους, ως αστυνομικοί, καλούνται σε ένα απομακρυσμένο νησί, το οποίο λειτουργεί ως ψυχιατρική κλινική. Σκοπός τους είναι να βοηθήσουν στον εντοπισμό μιας ασθενούς, ονόματι Σολάντο, η οποία φέρεται να έπνιξε τα τρία παιδιά της.

Ο DiCaprio, ως Τέντυ, πάσχει από ημικρανίες, που γίνονται όλο και πιο έντονες, ενώ βλέπει συχνά οράματα σχετικά με τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (βρισκόμαστε στο 1954) και τη γυναίκα του, που πέθανε εξαιτίας ενός εμπρηστή. Ο Τέντυ και ο Τσακ (Mark Ruffalo) βρίσκονται σε συχνή επικοινωνία με τον επικεφαλής ψυχίατρο Τζον Κόλι. Όσο προχωράει η υπόθεση, ο ψυχίατρος γίνεται όλο και πιο μυστήριος στα μάτια του Τέντυ. Οι ισχυρές καταιγίδες θα καταστήσουν αδύνατη την επικοινωνία με τον έξω κόσμο καθώς και τη φυγή από το νησί.

Με μια πρώτη ματιά, το τέλος της ταινίας δεν μας αποκαλύπτει τίποτα. Με μια δεύτερη και τρίτη, όμως, ματιά λέγονται όλα από την αρχή και καθ’ όλη τη διάρκειά της μάς δίνονται στοιχεία για τη λύση του μυστηρίου. Το Shutter Island είναι must στο είδος του και υπόσχεται να καθηλώσει κάθε θεατή. Είναι μια απαιτητική ταινία που ζητά όλη την προσοχή μας, ώστε να ακολουθήσουμε την πλοκή και την εξέλιξη της.

Από τον Ρενάτο Πρήφτι

μυστηρίου
Πηγή: indiewire.com

Murder on the Orient Express (2017)

Ο Ηρακλής Πουαρό παίρνει σάρκα και οστά μέσα από την ερμηνεία του Κένεθ Μπράνα. Στη συγκεκριμένη ιστορία του Orient Express, με τη βοήθεια του φίλου του Bouc, ο οποίος είναι ανιψιός του ιδιοκτήτη του τρένου, ξεκινά το ταξίδι της επιστροφής του στο Λονδίνο.

Στο τρένο συναντά ακόμη τον Αμερικανό επιχειρηματία Edward Ratchett, μαζί με τον βοηθό του Edward Masterman και τον γραμματέα του Hector McQueen. Την Pilar Estravados, Ισπανίδα νοσοκόμα και την Αμερικανίδα χήρα Caroline Hubbard. Ακόμη, την πριγκίπισσα Natalia Dragomiroff, με καταγωγή από τη Ρωσία, μαζί με τη Γερμανίδα βοηθό της Hildegarde Schmidt. Τον Ούγγρο διπλωμάτη Count Rudolf Andrenyi, μαζί με τη γυναίκα του Elena, τον γιατρό John Arbuthnot. Τον Αυστριακό καθηγητή πανεπιστημίου Gerhard Hardman, τη δασκάλα Mary Debenham και τέλος τον Κουβανοαμερικάνο επιχειρηματία Biniamino Marquez.

Ο Edward Ratchett ζητά από τον Πουαρό να είναι ο σωματοφύλακας του για τη διάρκεια του ταξιδιού, καθώς δεν αισθάνεται ασφαλής, έπειτα από απειλητικά μηνύματα που έχει δεχθεί. Ο Πουαρό αρνείται. Το βράδυ της ίδιας ημέρας, ο Πουαρό ακούει περίεργους θορύβους από το δωμάτιο του Ratchett. Το επόμενο πρωί, συνειδητοποιεί πως ο Ratchett έχει δολοφονηθεί.

Μυστήριο, αγωνία, ηθική είναι λίγα από τα στοιχεία της ταινίας που σε αιχμαλωτίζουν. Ένα άκρως εμβληματικό-χιονισμένο τοπίο. Φανταστικές εικόνες που κάνουν την ταινία ακόμα πιο δραματική και εντείνουν την αγωνία του θεατή, ο οποίος αναζητά συνεχώς τον ύποπτο υπό την καθοδήγηση του αγαπημένου μας ντεντέκτιβ Ηρακλή Πουαρό.

Από την Ειριάννα Τόκκα

μυστηρίου
Πηγή εικόνας: agathachristie.com

Searching (2018)

Το Searching είναι μια μοντέρνα ταινία που καινοτομεί μέσω του οράματος του σκηνοθέτη Aneesh Chaganty, πρώην υπαλλήλου της Google.

Η πλοκή με μια πρώτη μάτια φαίνεται απλή. Ένας απεγνωσμένος πατέρας αναζητά την κόρη του, η οποία βρίσκεται υπό εξαφάνιση. Όμως, εκεί που διαφέρει το Searching είναι ότι διαδραματίζεται αποκλειστικά μέσω της οθόνης ενός κινητού και ενός φορητού υπολογιστή. Στην αρχή μπορεί κανείς να απορήσει αν μπορεί να δει μια ολόκληρη ταινία με αυτό το στυλ. Κι όμως ο σκηνοθέτης εκμεταλλευόμενος τη μοναδικότητα της ταινίας μας κρατάει σε αγωνία μέχρι το τέλος. Σε κάθε σκηνή οι θεατές γνωρίζουμε ότι και ο βασικός μας ήρωας. Προχωράμε μαζί του μέσω της ταινίας μπαίνοντας ουσιαστικά στην θέση του. Όλοι μας χρησιμοποιούμε το διαδίκτυο καθημερινά και αυτό δίνει μια σουρεαλιστική αίσθηση.

Και να θες δεν μπορείς να μην νομίζεις ότι και εσύ ψάχνεις για την Margot. Το Searching ενώ είναι γυρισμένο μέσο Gopro και διαφόρων μεθόδων χαμηλού μπάτζετ καταφέρνει με τα κατάλληλα πλάνα και σωστή χρήση του υλικού του να μετατρέπει ακόμη και την πιο απλή κίνηση σε μια οθόνη σε συναισθηματική.

Άραγε όταν διαγράφουμε μια φωτογραφία προσπαθούμε να σβήσουμε και τις αναμνήσεις που κουβαλάει; Μας δημιουργεί αρκετά παρόμοια ερωτήματα ενώ μας δείχνει ποσό κοντά έχει έρθει ο διαδικτυακός κόσμος, με αυτόν που είναι έξω από το κινητό μας.

To Searching ουσιαστικά είναι μία συναρπαστική ταινία μυστηρίου. Καταφέρνει να χρησιμοποίηση έξυπνα το διαδίκτυο χαρίζοντας μας μια μοναδική εμπειρία.

Από τον Μιχάλη Τζιγιάννη 

μυστηρίου
Πηγή εικόνας: gamespot.com

Murder Mystery (2019)

Ο Nick Spitz, αστυνομικός, και η γυναίκα του Audrey, παντρεμένοι εδώ και 15 χρόνια, αποφασίζουν να πάνε το ταξίδι του μέλιτος που δεν πήγαν ποτέ. Αν και τα αρχικά τους πλάνα τους ήθελαν να γυρίζουν την Ευρώπη με λεωφορείο, η μοίρα τους οδηγεί στο Μονακό. Εκεί ως προσκεκλημένοι του πάμπλουτου Cavendish, στο γιοτ του θείου του, βρίσκονται μπροστά σε έναν φόνο. Αποφασισμένοι να ανακαλύψουν τον δράστη, οι Spitz μπλέκουν σε μια ιστορία μυστηρίου και καταδίωξης. Όλοι οι υπόλοιποι καλεσμένοι όμως  κατηγορούν τους ίδιους για το φόνο. Θα μπορέσουν να λύσουν το μυστήριο;

Το Murder Mystery αποτελεί μία εναλλακτική ταινία μυστηρίου για τους λάτρεις του είδους. Αν και το κωμικό στοιχείο σίγουρα επικρατεί, οι εκπλήξεις και οι ανατροπές δεν λείπουν. Με το δίδυμο Sandler και Aniston να πρωταγωνιστούν σε μία παραγωγή με έξυπνο σενάριο, η ταινία επάξια κέρδισε το βραβείο αγαπημένης κωμωδίας του 2019 από το People’s Choice Awards. Με μία πλοκή που εξελίσσεται γρήγορα και ατμόσφαιρα που θυμίζει Orient Express, ο σκηνοθέτης Kyle Newacheck ακροβατεί ανάμεσα στα δύο είδη, κωμωδίας – μυστηρίου, με μαεστρία. Για όποιον επιθυμεί να δοκιμάσει τις ικανότητες του ως ντεντέκτιβ, η ταινία βρίσκεται διαθέσιμη στο ελληνικό Netflix.

Από τον Κυριάκο Βαρνάβα

μυστηρίου
Πηγή εικόνας: popsugar.com

Παρόμοια άρθρα:

Ακολουθήστε τις σελίδες μας σε FacebookInstagram και Spotify για περισσότερη έμπνευση.