Zone Blanche: μεταφορά στo σκοτεινό Villefranche

Σε αντίστοιχο φιλμικό χώρο με το La forêt, τοποθετείται και η σειρά Zone Blanche, ή αλλιώς, όπως θα τη βρείτε στο Netflix, Σήμα Μηδέν. Μόλις 2 βράδια αρκούν ώστε να ολοκληρώσεις και τις 2 σεζόν, των 8 ωριαίων επεισοδίων. Ένα διήμερο βραδινό ταξίδι, δηλαδή, στο Villefranche, μια μικρή δασική πόλη, με ελάχιστο έως καθόλου σήμα, αλλεπάλληλες νυχτερινές έρευνες μέσα στο δάσος και έντονα μυθολογική αύρα.

Τι συμβαίνει στο Villefranche;

Η χωροφυλακή, με υπεύθυνη την Laurène Weiss (Suliane Brahim), βρίσκεται στο επίκεντρο της σειράς, καλούμενη να λύσει μια σειρά από αλληλένδετα μυστήρια γεγονότα. Η εξαφάνιση της κόρης του Δημάρχου, αποτελεί μόνο την αρχή στο νήμα εξελίξεων που ξετυλίγεται με αγωνιώδη τρόπο, εμπλέκοντας κάθε χαρακτήρα της σειράς.

Η κατάχρηση της εξουσίας από τον «σερίφη», τον πατέρα του Δημάρχου, και οι αυθαίρετες ενέργειές του, καλύπτονται καλώς, μέχρι την άφιξη του εισαγγελέα Franck Siriani (Laurent Capelluto). Ο τελευταίος, αλλεργικός σχεδόν σε όλα και, φαινομενικά, αφελής, προσδίδει ένα διακριτικό ύφος κωμικότητας σε κάθε επεισόδιο. Ωστόσο, διόλου αφηρημένος, με έντονη παρατηρητικότητα και έρευνα είναι αυτός που θα κινητοποιήσει την Laurène να ερευνήσει πιο διεξοδικά το ρόλο και τις ενέργειες της Δημαρχίας, ενώ μέσω του ίδιου μας αποκαλύπτεται πως και η ανθυπασπίστρια είχε εξαφανιστεί στο δάσος πριν 20 χρόνια.

Η εξαφάνιση της κόρης του Δημάρχου ενέχει κοινό σημείο με αυτή της Laurène; Οι μοναχικές εξερευνήσεις της τελευταίας μέσα στο ομιχλώδες δάσος ξυπνούν αναμνήσεις από ό,τι είχε βιώσει. Το ερώτημα έγκειται στο τι ακριβώς είχε αντιμετωπίσει τότε.

Ιδιαίτερα μυθολογικά φορτισμένη περιοχή, ανασύρει από το ρωμαϊκό παρελθόν της κέλτικες μυθικές μορφές και σύμβολα. Σε ποιο σημείο συνδέεται το αρχαίο παρελθόν της με το παρόν και όσα εκτυλίσσονται;

Αισθητική

Η σκοτεινή χρωματική παλέτα και οι γήινες αποχρώσεις, τόσο σκηνικά όσο και ενδυματολογικά, δημιουργούν την πλέον ιδανική ατμόσφαιρα για τη μετάδοση του μυστήριου και απειλητικού τόνου. Αναμφίβολα, σταθερές επιλογές, επαναλαμβανόμενες σε ταινίες ή σειρές ανάλογου είδους. Όμως, στο Zone Blanche, η φωτογραφία καταφέρνει να μεταφέρει τη διαρκή ένταση και αγωνία που κυριαρχεί τόσο στον εξωτερικό όσο και στον εσωτερικό κόσμο της σειράς.

Το κοράκι, η εναρκτήρια folk μελωδία κάθε επεισοδίου, η χαλασμένη επιγραφή του μοναδικού bar-πανδοχείου, θυμίζουν κάτι από τα γοτθικά αφηγήματα του αγαπημένου, Edgar Allan Poe…

Αποτίμηση

Μπορεί ως σειρά να παραπέμπει σκηνικά στο La forêt ή στο Dark, από την άποψη ότι το δάσος αποτελεί το κύριο σημείο δράσης και η αφήγηση περιστρέφεται γύρω από αυτό. Ωστόσο, θεματικά το Zone Blanche ισορροπεί ισότιμα ανάμεσα στα δίπολα: φανταστικό – πραγματικό, μεταφυσικό – ανθρώπινο. Δεν αποστασιοποιείται από την ανθρώπινη υπόσταση, αλλά ούτε και βρίσκεται προσκολλημένο μόνο σε αυτή. Θέτει τη μυθική διάστασή του με τρόπο σκοτεινά παραμυθένιο…

Παρόμοια άρθρα:

• La Forêt: Τα μυστικά των Αρδεννών
• The Young Pope και η σκληρότητα της νιότης
• Ο Vlahos των Βερσαλλιών- Wait what?
• Dark (season 2): κριτική και σχολιασμός χωρίς spoilers

Ακολουθήστε τις σελίδες μας σε Instagram, Facebook και Spotify για περισσότερη έμπνευση.

Giving Sight by Beasty-Press // Giving Sight The Project