Η Σταματιάννα έστησε τα σκηνικά, χτύπησε τη κλακέτα της και φώναξε: «πάμε». Σας βάλαμε πολύ γρήγορα στο θέμα σωστά; Να ξεκαθαρίσω… πρόκειται να γνωρίσουμε ένα ανερχόμενο αστέρι στο χώρο του κινηματογράφου! Η Σταματιάννα, λοιπόν, σπουδάζει στο τμήμα Κινηματογράφου στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Καταφέραμε να της πάρουμε μια συνέντευξη, καθώς κάνει τα πρώτα της βήματα στον κινηματογραφικό κόσμο και η δουλειά της είναι ήδη αξιοθαύμαστη.
1. Πώς κυλάει μια μέρα της πολυάσχολης ζωής σου;
Με δύο λόγια; Τρέχω συνέχεια για τη σχολή και για να κάνω ασκήσεις για τη σχολή. Η αλήθεια είναι πως έχουμε αρκετές ώρες μαθημάτων πλέον και τη μισή μέρα λείπω από το σπίτι. Και όταν γυρίζω πτώμα, το μόνο που κάνω είναι να ετοιμάζω κάτι γρήγορο και να πέφτω για ύπνο. Τις ημέρες όμως που δεν έχω σχολή κάθομαι και μαθαίνω νέες τεχνικές για το μοντάζ, τώρα κάνω πειράματα και με ένα πρόγραμμα για σύνθεση μουσικής, βγαίνω με τους φίλους μου, ακούω μουσική (λατρεύω τη μουσική, μπορώ να ακούω συνέχεια) και φυσικά γράφω ιδέες για σενάρια που θα έχουν οι επόμενές μου ταινίες.
Πες μας τι σημαίνει ο κινηματογράφος για εσένα, πότε έπιασες το «μικρόβιο»;
Κινηματογράφος για μένα σημαίνει ζωή και έκφραση. Γενικά από πολύ μικρή με θυμάμαι να μπορώ να εκφράζομαι μόνο γυρίζοντας βίντεο. Το περίεργο με εμένα ήταν ότι κανείς στην οικογένειά μου δεν είναι καλλιτέχνης, ούτε ασχολείται με τον κινηματογράφο. Δεν είχα δηλαδή ερεθίσματα από το περιβάλλον μου για να πεις πως είναι λογικό να ακολουθήσω αυτό τον δρόμο. Και όμως, παρόλα αυτά, το «μικρόβιο» του καλλιτέχνη το έπιασα από την παιδική μου ηλικία. Η μητέρα μου, μού είχε πει πως από 4 χρονών που έπαιζα με τις κούκλες πάντα έπρεπε να είχα στο μυαλό μου ένα σενάριο, δεν μπορούσα να παίξω αλλιώς. Φυσικά οι κούκλες γινόντουσαν οι ηθοποιοί μου και εγώ ο σκηνοθέτης τους. Τώρα στα 19 έχω καταφέρει να σκηνοθετώ αληθινούς ηθοποιούς.
Πώς ένιωσες όταν επιτέλους πραγματοποιήθηκε το όνειρο σου;
Το όνειρό μου βλέπω να πραγματοποιείται σιγά σιγά. Ο πρώτος μου στόχος ήταν να περάσω στη σχολή κινηματογράφου όπου την ήθελα από το γυμνάσιο. Μόλις λοιπόν βγήκαν τα μόρια και τελικά είδα ότι πέρασα, ήταν σαν να μου ξεκλειδώνεται ένας νέος δρόμος για να κάνω αυτό που θέλω από παιδί. Η χαρά μου ήταν απερίγραπτη και έκανα καμιά εβδομάδα για να το πιστέψω. Το πιο σοκαριστικό, με την καλή την έννοια, ήταν πέρυσι όταν όντας μόνο 18 χρονών, πρωτοετής φοιτήτρια, συμμετείχα στο φεστιβάλ Πανόραμα Ταινιών Τμήματος Κινηματογράφου. Εκεί είδα για πρώτη φορά την ταινία μου να παίζεται πανελλαδικώς. Το παιδικό μου όνειρο είχε γίνει πραγματικότητα.
Μίλησε μας λίγο για τη σχολή σου, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Το κακό με τη γενιά μου είναι ότι στο πρώτο έτος κάναμε τα μαθήματα εξ αποστάσεως. Οπότε ως πρωτοετείς φοιτητές δεν μπορούσαμε να κάνουμε και πολλά καθώς η σχολή είναι πρακτική. Μέναμε μόνο στη θεωρία. Μόνο που θεωρία χωρίς πράξη δεν με ενθουσιάζει και ούτε μαθαίνεις. Ως δευτεροετής τώρα, έχω να πω ότι η σχολή μου είναι αυτό που ονειρευόμουν. Σε κάθε μάθημα μαθαίνω κάτι καινούριο που είναι πολύ χρήσιμο για να βελτιώσω τις μετέπειτα ταινίες μου. Τώρα συνδυάζουμε θεωρία με πράξη. Ομολογώ ότι στη σχολή μου κάνω ακριβώς ό,τι με ενδιαφέρει και δεν χάνω στιγμή τον ενθουσιασμό και την θέλησή μου για γνώση. Η σχολή μου κρατάει συνεχώς το ενδιαφέρον γιατί ξέρω πως κάθε μέρα θα μάθω και κάτι καινούριο.
Η νέα ζωή σου στη Θεσσαλονίκη είναι εύκολη; Προσαρμόστηκες γρήγορα;
Η αλήθεια είναι πως στην αρχή είχα τρομοκρατηθεί λίγο. Θα πήγαινα μόνη μου σε μία ξένη πόλη. Δεν με είχε τρομοκρατήσει τόσο το ότι θα έμενα μόνη μου, γιατί από 15 χρονών ήθελα να το κάνω, άλλα για το αν θα βρω παρέες γιατί στο πρώτο έτος δεν είχα πάει Θεσσαλονίκη λόγω κόβιντ οπότε πήγα κατευθείαν στο δεύτερο. Πίστευα ότι οι παρέες στη σχολή θα είχαν ήδη δημιουργηθεί και πως θα δυσκολευόμουν. Ευτυχώς διαψεύστηκα καθώς ήταν όλοι πολύ ανοιχτοί σε νέες γνωριμίες και απέκτησα αμέσως παρέες. Πραγματικά παρά τους δύσκολους ρυθμούς της πόλης, η ζωή μου στη Θεσσαλονίκη είναι ακριβώς έτσι όπως την είχα ονειρευτεί. Σπουδάζω στη σχολή που ήθελα, έχω παρέες να βγαίνω και να κάνω φοιτητική ζωή, γυρίζω τις ταινίες μου, ζω ό,τι είχα φανταστεί.
Ποιους καλλιτέχνες από τον χώρο του κινηματογράφου ξεχωρίζεις και γιατί;
Από ηθοποιούς ξεχωρίζω, από μικρή, την Μαρία Καβογιάννη. Είναι πραγματικά εξαιρετική. Παίζει άψογα τόσο κωμικούς ρόλους, όπως στη σειρά Εγκλήματα, όσο και δραματικούς, όπως στη ταινία Ένας άλλος κόσμος. Και πιστεύω πως αυτό κάνει έναν καλό ηθοποιό, το να μπορεί να αντεπεξέρχεται εξίσου καλά σε όλους τους ρόλους που θα του ζητηθούν, είτε κωμικοί είτε δραματικοί.
Από σκηνοθέτες ξεχωρίζω την Τώνια Μαρκετάκη. Παρακολούθησα πρόσφατα μια ταινία της, Κρυστάλλινες Νύχτες, και ομολογώ είναι μία από τις καλύτερες ταινίες που έχω δει. Στην αρχή ομολογώ με μπέρδεψε για την υπόθεση της ταινίας. Αλλά καθώς προχωράει και ξεδιπλώνεται η ιστορία και αν βάλεις και λίγο το μυαλό σου να σκεφτεί, γιατί καλώς ή κακώς δεν στα δίνει όλα στο πιάτο, καταλαβαίνεις την όλη φιλοσοφία της ταινίας και συνειδητοποιείς πως είναι διαμάντι. Τουλάχιστον για μένα.
Σταματιάννα, πόσες ταινίες έχεις δημιουργήσει μέχρι τώρα; Πού μπορούμε να τις παρακολουθήσουμε;
Μέχρι στιγμής, όντας 19 ετών, έχω δημιουργήσει δύο ταινίες. Η Ειμαρμένη προβλήθηκε πέρυσι από το Πανόραμα Ταινιών Τμήματος Κινηματογράφου. Το Viam Versus σκηνοθετήθηκε φέτος από εμένα και συμμετέχει στο Φεστιβάλ Αλεξάνδρειας. Αν τελικά δεν επιλεχθεί να προβληθεί εκεί θα το πάω σε άλλο φεστιβάλ. Τα πράγματα καλώς ή κακώς δεν πάνε πάντα όπως τα υπολογίζουμε, το παν στη ζωή όμως είναι μην πτοούμαστε και να συνεχίζουμε να παλεύουμε, να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για να πετύχουμε αυτό που θέλουμε, να κάνουμε πραγματικότητα το όνειρό μας!
Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζεις στην προσπάθειά σου να φτιάξεις μια ταινία;
Έχω να πω, πως οι δυσκολίες του να γυρίσεις μια ταινία είναι αρκετές. Πόσο μάλλον όταν είσαι μόλις 19, δευτεροετής φοιτήτρια και δεν έχεις επαρκείς γνώσεις και εμπειρία. Να ξεκινήσω λέγοντας ότι ο κινηματογράφος είναι ένα πολύ ακριβό επάγγελμα. Αυτό σημαίνει πως δεν έχω καταφέρει ακόμα να αποκτήσω ένα καλό εξοπλισμό ώστε να μπορώ να γυρίζω ταινίες με μεγαλύτερη ευκολία και να μπορεί να βγαίνει ένα πιο επαγγελματικό αποτέλεσμα. Το σενάριο λοιπόν πρέπει να το διαμορφώσω σύμφωνα με τον εξοπλισμό που διαθέτω και να μην γράφω ό,τι μου κατέβει. Για παράδειγμα, αποφεύγω τα εξωτερικά γυρίσματα καθώς δεν έχω εξοπλισμό ήχου οπότε δεν ακούγονται ωραία.
Δεύτερον, επειδή κυριολεκτικά περνάνε όλα από τα χέρια μου, το να βρεις ηθοποιούς είναι το πιο δύσκολο κομμάτι. Μερικοί ηθοποιοί δεν δέχονται να κάνουν τον ρόλο, δεν μπορούν, αργούν στο γύρισμα ή το ακυρώνουν τελευταία στιγμή. Γενικά είναι πολύ δύσκολο να βρεις ανθρώπους που ξέρουν να συνεργάζονται. Έπειτα, είναι η διαδικασία του μοντάζ ή της αφίσας της ταινίας. Ψάχνω εβδομάδες ώστε να βρω τεχνικές που θα δώσουν το κάτι παραπάνω στη ταινία. Ένας τίτλος μερικών δευτερολέπτων που θα δείτε εσείς, εμένα θα μου πάρει 3 ώρες ώστε να τον κάνω. Παρόλες τις δυσκολίες όμως είναι ένα επάγγελμα το οποίο δεν θα άλλαζα με τίποτα.
Διαχειρίζεσαι ένα site όπου δίνεις συμβουλές και μοιράζεσαι τις σκέψεις σου. Σου αρέσει να βοηθάς ανθρώπους γύρω σου; Πώς αυτό θα μπορούσε να συνδυαστεί με τις σπουδές σου;
Η αλήθεια είναι πως έχω εγκαταλείψει κάπως το site μου τελευταία. Από 14 χρονών όμως διατηρούσα ένα κανάλι στο YouTube στο οποίο έδινα συμβουλές και βοηθούσα κόσμο. Όχι μόνο για τις σχέσεις τους αλλά και για το πώς να αντιμετωπίσουν το μπούλινγκ, πώς να έχουν περισσότερη αυτοπεποίθηση, αυτοσεβασμό κ.λπ. Λάμβανα συνεχώς μηνύματα που με ευχαριστούσαν που τους βοήθησα. Μου αρέσει πολύ να βοηθάω τους γύρω μου, γιατί άλλωστε να μην θέλεις να βλέπεις τον κόσμο χαρούμενο;
Από μικρή η μητέρα μου, μού έλεγε «να βοηθάμε τον κόσμο που το έχει ανάγκη». Την έβλεπα και αυτή να βοηθάει πάντα τους πιο αδύναμους, οπότε έχοντας τέτοιο πρότυπο γονέα και εγώ το ίδιο θα έκανα. Πάντα όλοι ερχόντουσαν σε μένα για να μου ζητήσουν συμβουλές γιατί ήξεραν πως δεν θα τους κρίνω και από ό,τι μου λένε έδινα καλές και τους βοηθούσα. Τώρα μέσα από τις ταινίες μου θέλω να δίνω ηθικά διδάγματα. Θέλω οι θεατές παρακολουθώντας τες, να παίρνουν και ένα ηθικό δίδαγμα, όχι μόνο να διασκεδάζουν.
Θεωρείς τον λογαριασμό σου στο Instagram ένα «όπλο» με το οποίο μπορείς να προβάλλεις τη δουλειά σου;
Εννοείται. Τα social media πλέον είναι κομμάτι της ζωής μας και μέσω αυτών μπορείς να διαφημίζεις με ευκολία και μηδενικό κόστος τη δουλειά σου. Γι’ αυτό προσπαθώ να είμαι όσο πιο ενεργή γίνεται και να δείχνω συνέχεια τις δουλείες μου.
Η Σταματιάννα γράφει μόνη της το σενάριο για τις ταινίες της; Από πού παίρνεις έμπνευση γενικά;
Η αλήθεια είναι πως η μητέρα μου καμιά φορά με βοηθάει στο σενάριο, μου δίνει καμιά ιδέα ή με βοηθάει στο πως να εξελίξω τη δική μου ιδέα. Γενικά όμως μόνη μου το γράφω και αυτό. Έμπνευση για σενάρια μου δίνει η κοινωνία που ζούμε. Διαβάζοντας ειδήσεις, σχόλια, βλέπω βίντεο ή ταινίες άλλων σκηνοθετών και παίρνω έμπνευση. Γενικά είμαι το άτομο που μπορώ να πάρω έμπνευση ακόμα και από το πιο χαζό πράγμα. Παραδείγματος χάρη, περνούσα πριν κανά μήνα από ένα μέρος με ομίχλη, αμέσως μου ήρθε έμπνευση να γράψω σενάριο για ταινία που να έχει σκηνή σε ομίχλη και τι θα υπονοεί αυτή!
Θέλουμε να μας πεις λίγα λόγια για εσένα ως άνθρωπο, πέρα από καλλιτέχνη.
Γενικά προσπαθώ να είμαι ένας χαρούμενος και αισιόδοξος άνθρωπος (όχι ότι δεν έχω και τις μέρες που δεν είμαι καλά), προσπαθώ να βλέπω σε όλα τα πράγματα την θετική τους πλευρά. Πιστεύω πως όλα για κάποιο λόγο γίνονται και δεν έχω διαψευστεί μέχρι στιγμής. Όλες οι δυσκολίες έχουν έρθει στη ζωή της Σταματιάννας, την έχουν κάνει πιο δυνατή. Ίσως το μυστικό αυτής της χαράς είναι ένα.
Ποτέ δεν κάθομαι να ασχολούμαι με αρνητικούς ανθρώπους που κράζουν, ζηλεύουν, μειώνουν και γενικά φέρονται άσχημα. Ποτέ δεν έδωσα σημασία στη γνώμη τους και ποτέ δεν τους πήρα στα σοβαρά. Ως Σταματιάννα είμαι ένας άνθρωπος που δεν θα κάτσω ούτε να κράξω ούτε να ασχοληθώ με κάτι που δεν μου αρέσει, φροντίζω να ασχολούμαι μόνο με πράγματα που μου δίνουν θετική ενέργεια και με κάνουν καλύτερο άνθρωπο. Από το να κάθομαι να σχολιάζω τους άλλους προτιμώ να ασχολούμαι με εμένα ώστε κάθε μέρα να βελτιώνομαι ως άνθρωπος.
Πώς βλέπεις τη Σταματιάννα σε 10 χρόνια;
Ως φοιτήτρια κινηματογράφου όλοι περιμένουν να τους πω ότι με βλέπω ως διάσημη. Η αλήθεια είναι πως μέχρι τα 16 ήθελα πολύ να γίνω διάσημη σκηνοθέτης, δεν θα στο κρύψω. Τώρα στα 19 συνειδητοποίησα πως άλλα πράγματα έχουν σημασία σε αυτή τη ζωή και όχι η φήμη. Αυτό που θέλω από τον εαυτό μου σε 10 χρόνια είναι να παραμείνω ευτυχισμένη, υγιής, να έχω δίπλα μου ανθρώπους που με αγαπάνε και με στηρίζουν και να γίνω μια σωστή και τίμια επαγγελματίας στο χώρο μου. Για μένα αυτά είναι τα σημαντικά.
Τι θα έλεγες σε ένα άτομο που ονειρεύεται και αυτό να ασχοληθεί με τον κόσμο του κινηματογράφου;
Αν κάποιος θέλει να ασχοληθεί με τον κινηματογράφο μόνο για να γίνει διάσημος και πλούσιος, όπως αυτοί που βλέπει στο ίντερνετ και την τηλεόραση, θα τον συμβούλευα να μην το κάνει. Τίποτα σε αυτή τη δουλειά δεν είναι δεδομένο. Τη μια περίοδο μπορεί να γυρίζεις μια ταινία και να έχεις χρήματα και την άλλη περίοδο να μην σου έχει γίνει καμία πρόταση, να μην έχεις φράγκο. Γενικά είναι ένα επάγγελμα που πρέπει να το κυνηγάς συνέχεια και να αρπάζεις όλες τις ευκαιρίες. Για να το κυνηγήσεις όμως πρέπει να το γουστάρεις κιόλας.
Αν πάλι θέλεις να ασχοληθείς με αυτό το επάγγελμα επειδή όντως το γουστάρεις, τότε θα σου πω τα εξής. Κυνήγα όλες τις ευκαιρίες που έρχονται στο δρόμο σου, ψάχνε για επιπλέον επιμορφωτικά σεμινάρια, για φεστιβάλ που μπορείς να δηλώσεις τις ταινίες σου. Ο χώρος έχει αρκετές δυσκολίες αλλά εφόσον το γουστάρεις δεν θα πτοηθείς από κανένα εμπόδιο και το αποτέλεσμα είναι μαγικό. Το να βλέπεις μια άυλη ιδέα να μετατρέπεται σε μια χειροπιαστή ταινία χάρη σε εσένα είναι πραγματικά το καλύτερο συναίσθημα. Συμπερασματικά, μην ασχοληθείς με αυτό το χώρο αν το μόνο που θες είναι να γίνεις διάσημος και πλούσιος, ασχολήσου με αυτό επειδή όντως το γουστάρεις.
Δουλεύεις πάνω σε κάτι νέο; Πότε θα το δούμε;
Φυσικά δουλεύω σε κάτι νέο. Το Πάσχα έχω σκεφτεί να ξεκινήσω τα γυρίσματα της τρίτης μου ταινίας. Η αλήθεια είναι πως ακόμα δεν ξέρω που θα τη δηλώσω συμμετοχή και που τελικά θα προβληθεί. Παρόλα αυτά πάντα σας κρατάω ενήμερους για τις ταινίες μου στο Instagram μου.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τη Σταματιάννα για την εξαιρετική συνεργασία. Που δέχτηκε να μοιραστεί της σκέψεις της με εμάς. Σου ευχόμαστε καλή σταδιοδρομία! Μακάρι να πετύχεις όλους τους στόχους σου και να συνεχίσεις με αισιοδοξία και χαρά στη ζωή σου.
Βρες τη Σταματιάννα: Instagram | Webnode | YouTube
Παρόμοια άρθρα:
- H «Βενέμπρα» σε μία απόκοσμη και μελωδική performance
- Οι ναυαγοί της Ηρώς Μπέζου: αναζητώντας νόημα εκεί που δεν υπάρχει
- PDSFF22: κοινότητες, ή αλλιώς, διεκδικώντας χώρο
Ακολουθήστε τις σελίδες μας σε Facebook, Instagram και Spotify για περισσότερη έμπνευση.
