Σεξουαλική κακοποίηση: Δυο ταινίες βασισμένες σε πραγματικά γεγονότα

Δυο ταινίες που απεικονίζουν τη σεξουαλική κακοποίηση, βασισμένες σε πραγματικά γεγονότα, προβλήθηκαν στις οθόνες μας τις χρονιές 2015 και 2012 αντίστοιχα, αφήνοντας κοινό και κριτικούς άφωνους με την ευστοχία τους και την ωμή ατμοσφαιρικότητά τους.

Οι περισσότερες περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης πραγματοποιούνται μέσα στην οικογένεια, από φίλους ή γνωστούς του θύματος. Η ενδοοικογενειακή σεξουαλική κακοποίηση είναι ένα θέμα αρκετά δύσκολο και βαρύ για τον ανθρώπινο νου. Δύσκολα η κοινωνία μπορεί να κατανοήσει πως ένα άτομο από το συγγενικό περιβάλλον μπορεί να προβεί σε τέτοιου είδους κινήσεις. Πολλές φορές, τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας γνωρίζουν τι συμβαίνει και δεν το αποκαλύπτουν. Γίνονται, ουσιαστικά, συνένοχοι. Έχουν καταγραφεί τραγικές περιπτώσεις όπου, για παράδειγμα, γονείς γνωρίζουν ότι τα παιδιά τους κακοποιούνται σεξουαλικά από συγγενικά άτομα, αλλά σιωπούν.

Girl In The Basement (2021): Μια ταινία για γερό στομάχι

Ταινία έγινε μια υπόθεση που είχε συγκλονίσει τον πλανήτη το 2008. Ένας Αυστριακός είχε κλειδώσει στο υπόγειο και βίαζε επί 24 χρόνια την κόρη του, με την οποία έκανε τελικά επτά παιδιά. Η ταινία Girl In The Basement ξεκινά με τον χαρακτήρα του Judd Nelson Don. Έναν διαταραγμένο αυταρχικό πατέρα που οδηγεί την κόρη του και την εγγονή του στο νοσοκομείο. Η εγγονή του φαίνεται να αντιμετωπίζει έντονο πρόβλημα δύσπνοιας, που μάλλον λειτουργεί συμβολικά. Αυτή, η μητέρα της και ο αδελφός της έχουν παγιδευτεί σε ένα υπόγειο για δεκαετίες από τον παππού της, ο οποίος είναι και πατέρας της.

Στην συνέχεια, η ταινία πηγαίνει πίσω στο χρόνο παρουσιάζοντας την οικογένεια του Don σαν μια συνηθισμένη οικογένεια των Αμερικανικών προαστίων. Δεν χρειάζεται πολύς χρόνος για να γίνει αντιληπτό ότι ο πατέρας, Don, έχει κάποια βαθιά ριζωμένα προβλήματα διαχείρισης θυμού. Ενώ η γυναικά του και η μεγαλύτερη κόρη του προσπαθούν να αντισταθμίσουν την κατάσταση, η μικρότερη κόρη, Sara, αρνείται να συμβιβαστεί. Μια μέρα, όταν θα βαρεθεί τη λεγόμενη ασέβειά της, ο Don καλεί τη Sara στο υπόγειο με το πρόσχημα ότι χρειάζεται βοήθεια.

Στη σύνεχεια την παγιδεύει σε ένα αυτοσχέδιο καταφύγιο, στο οποίο μπορεί να κλείσει τον αερισμό. Ο Don λέει στη μητέρα και την αδελφή της Sara ότι εκείνη το έσκασε με το αγόρι της και στον φίλο της ότι το έσκασε με έναν άλλο άντρα.

Οι χαρακτήρες της ταινίας

Η Stefanie Scott είναι εξαιρετικά εντυπωσιακή ως Sara. Πρόκειται για έναν ρόλο απαιτητικό. Καλείται να υποδυθεί όχι μόνο μια γεμάτη ζωντάνια νεαρή έφηβη αλλά και μια κακοποιημένη μητέρα δύο εφήβων. Ωστόσο, καταφέρνει να είναι εξαιρετικά πειστική, σε κάθε περίπτωση. Επίσης, προσπαθεί να διατηρεί μια ήρεμη αποφασιστικότητα στο χαρακτήρα της, ακόμη και όταν φτάνει στα όρια της, κάτι που πρέπει να εκτιμηθεί.

Η ερμηνεία του Don από τον Judd Nelson μπορεί μερικές φορές να είναι μια στάλα υπερβολική. Ειδικά σε σύγκριση με τη λεπτότητα με την οποία αντιμετωπίζει η Stefanie Scott τον δικό της ρόλο. Ωστόσο, κάνει μια πειστική δουλειά, μεταδίδοντας την οργή που είναι πανταχού παρούσα.

Η Joely Fisher είναι πιο γνωστή για τους κωμικούς της ρόλους. Είναι λίγο ασύνηθες να την βλέπει κανείς σε ένα τέτοιο ρόλο. Ο χαρακτήρας της είναι μάλλον αδύναμα γραμμένος. Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι μια μητέρα θα άφηνε τόσα χρόνια να περάσουν χωρίς να κάνει μια συντονισμένη προσπάθεια να βρει την κόρη της.

Συνοψίζοντας

Το Girl In The Basement έχει μερικές πραγματικά συναρπαστικές στιγμές. Ειδικά τις φορές που η Sara προσπαθεί να δραπετεύσει. Όταν τελικά καταφέρνει να ξεφύγει από τα νύχια του Don, είναι πραγματικά εντυπωσιακό. Ωστόσο, πρόκειται για μια σκοτεινή και ανησυχητική ταινία, ιδίως επειδή έχει εμπνευστεί από πραγματικά περιστατικά απαγωγής, σεξουαλικής κακοποίησης και ιστοριών φυλάκισης.

Room (2015): Ή αλλιώς, η ζωή σε 10 τ.μ.

Το Room μας δείχνει τη σχέση δύο ανθρώπων που δεν έχουν κόψει ακόμη τον ομφάλιο λώρο. Στην περίπτωση της Ma (μαμάς) (Brie Larson) και του πεντάχρονου Jack (Jacob Tremblay), ο «απογαλακτισμός» έχει καθυστερήσει επειδή είναι φυλακισμένοι σε ένα μικροσκοπικό υπόστεγο, που ήταν το κελί και η κόλαση της Ma, για επτά χρόνια.

Έχοντας απαχθεί στα 17 της από έναν άνδρα που ονομάζεται Old Nick (Sean Bridgers), και έχοντας γεννήσει σε αιχμαλωσία, η Ma -όπως είναι γνωστή για το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας- έχει κρατήσει ζωντανή τη θέλησή της για ζωή μέσω του παιδιού της, του οποίου ο κόσμος οριοθετείται από τέσσερις τοίχους και την φαντασία της μητέρας του.

Η ταινία Room έχει προσαρμοστεί από το κριτικά εγκωμιασμένο μυθιστόρημα αιχμαλωσίας της Emma Donoghue. Η αφήγηση του βιβλίου πραγματοποιείται μέσω μιας παιδικής ευαίσθητης φωνής -είναι όμως γραμμένο για ενήλικες αναγνώστες. Το βιβλίο με τη σειρά του βασίζεται σε μια πραγματική ιστορία. Την υπόθεση Fritzl. Η Donoghue έγραψε επίσης το σενάριο της ταινίας, η οποία αρχίζει με τον Jack να ανοίγει τα μάτια του, και με τα πέμπτα γενέθλια του, ένα ορόσημο που έχει βαθιά, διαφορετική σημασία γι’ αυτόν και για τη μαμά του. Καθώς ξημερώνει εκείνη η μέρα, μπορεί να μην γίνει εξ’ αρχής αισθητό το πόσο περιορισμένοι είναι οι χώροι διαμονής τους.

Παράθυρο στο Δωμάτιο

Ο σκηνοθέτης Lenny Abrahamson και η ομάδα του έχουν δημιουργήσει έναν χώρο που ανοίγει και κλείνει σαν ακορντεόν, έναν χώρο που επεκτείνεται σε μια εικονική σουίτα ανάλογα με τις γωνίες και τους φακούς της κάμερας.

Η εντύπωση του πεντάχρονου Jack για το δωμάτιο διαφέρει από αυτή που αποκτούμε εμείς μέσω της αφήγησης, αλλά και από αυτή της Ma. Δεν το βιώνει ως μια απάνθρωπη φυλακή, σαν τη μαμά του, αλλά σε ένα ανοιχτό σύμπαν γεμάτο δυνατότητες, χορό, κουκλοθέατρο και διασκέδαση φτιαγμένη από χαρτόνι και τσόφλια αυγών. Στις στιγμές που η οθόνη πλημμυρίζει από κοντινά πλάνα, μοιραζόμαστε το θαύμα με τον Jack.

Το αισθητικό μεγαλείο αυτού του παιδιού περιορίζεται σε λίγες ίντσες νεροχύτη και μια λάμψη φωτός. Είναι όμως στα μάτια του ανεξάντλητο. Ο Jack είναι τόσο φυλακισμένος όσο και η Ma, αλλά επειδή δεν γνωρίζει τι βρίσκεται έξω από το δωμάτιο -και δεν γνωρίζει πλήρως τις φρικαλεότητες που λαμβάνουν χώρα εντός του δωματίου- το όραμά του παραμένει ανεμπόδιστο και η ψυχή του ελεύθερη.

Η αρχή του τέλους

Το Room μπορεί να βαρύνει τη καρδιά σου σαν πέτρα. Σε καλεί να βιώσεις τους τρόμους που υφίστανται τα πραγματικά θύματα. Ενώ εναλλάσσει τη χαρά με τη φαντασία στη διάρκεια του πρώτου μισού, από την οπτική Jack, μετατρέπεται σε μια θλιβερή ταινία στο δεύτερο μισό, μέσα από τα μάτια της Ma.

Αυτό το μέρος της ταινίας που διαδραματίζεται έξω από τη φυλακή τους, είναι γεμάτο βίαια αποσυνδεδεμένα συναισθήματα. Αποδεικνύεται με αυτό τον τρόπο ότι η αφήγηση αυτής της ζοφερής ιστορίας μέσα από τα μάτια ενός παιδιού δεν είναι απλά έξυπνη. Είναι επίσης καλλιτεχνικά «απελευθερωτική», επειδή όσο περισσότερο ανοίγει ο κόσμος, τόσο μικραίνει το δωμάτιο.

Παρόμοια άρθρα :

• The Father: Μια ταινία σεμινάριο υποκριτικής
• Male Gaze και Harley Quinn: Suicide Squad vs Birds of Prey
• But I’m a Cheerleader: η κωμική και σατυρική προσέγγιση για τις επικίνδυνες θεραπείες «μεταστροφής»

Ακολουθήστε τις σελίδες μας σε Facebook, Instagram και Spotify για περισσότερη έμπνευση.

Giving Sight by Beasty Press // Giving Sight The Project