Τι μπορεί να πει κανείς για το φαινόμενο Doors. Μια τεράστια μπάντα με τεράστια ιστορία, πρωτοπόροι στο acid rock και την ψυχεδέλεια. Γνώρισε τρομερή αναγνώριση στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Το όνομά τους προήλθε από το βιβλίο Οι Πύλες της Ενόρασης του Aldous Leonard Huxley (στα αγγλικά: The Doors of Perception). Ο Jim Morrison ήταν, αδιαμφισβήτητα, το “πρόσωπο” αυτής της επιτυχίας, ταυτίζοντας την ιδιαίτερη καλλιτεχνική φύση του με τον ήχο της μπάντας. Ο ακραίος τρόπος ζωής του όμως τον οδηγούσε συχνά στα άκρα, από την κατανάλωση αλκοόλ ως την χρήση κοκαΐνης και ηρωίνης. Στις 3 Ιουλίου του 1971 ο Morrison αφήνει την τελευταία του πνοή στο διαμέρισμά του στο Παρίσι.
Το Κομμάτι
Προτού ωστόσο εγκαταλείψει τον κόσμο των θνητών, ο Morrison μπαίνει στο στούντιο για τελευταία φορά, μαζί με δύο Αμερικανούς μουσικούς του δρόμου. Εκεί ηχογραφεί και μια bootleg έκδοση ενός ποιήματός του, αφιερωμένο στην αγαπημένη του, Pamela Courson. Το τραγούδι αυτό, με όνομα Orange County Suite, κυκλοφορεί πρώτα στο bootleg άλμπουμ The Lost Paris Tapes. Στο ίδιο άλμπουμ βρίσκονται και άλλες ανεπεξέργαστες ηχογραφήσεις του, κυρίως φωνητικές. Αυτές είχαν κατά καιρούς χρησιμοποιηθεί σε άλλα κομμάτια των Doors.
Ο Ray Manzarek (o πληκτράς και πιανίστας των Doors) θεώρησε το άλμπουμ ως “πιωμένες ασυναρτησίες”. Ανέφερε χαρακτηριστικά μάλιστα πως: “και να μην το ακούσει κανείς, δεν χάνει τίποτα”. Για να πούμε ωστόσο και του στραβού το δίκιο, δε γνώριζε την πραγματική πηγή της ηχογράφησης την συγκεκριμένη χρονική στιγμή.
Το Orange County Suite αποτελεί το κύκνειο άσμα του Morrison. Η φωνή του παραμένει ανεπεξέργαστη, μεταδίδοντας την μελαγχολία του. Σε ορισμένες φορές μάλιστα τρέμει, σπάει. Η ερμηνεία του εκφράζει την ψυχοσύνθεση του. Οι στίχοι μιλούν για τη σχέση του με την Pamela, περιγράφοντας τις στιγμές έντασης και ευχαρίστησης μαζί. Παράλληλα με την φωνή ηχογραφεί και τα πλήκτρα που ακούγονται, χωρίς όμως να διατηρεί κάποιο μέτρο. Σε συνδυασμό με τη φωνή, δημιουργείται ένα αποδομημένο σύνολο, το οποίο συνάδει με την κατακερματισμένη ψυχολογία του Morrison.
Αργότερα, το κομμάτι πέρασε σε μίξη σε νέο κομμάτι, ηχογραφημένο από τα επιζώντα μέλη των Doors. Το αρχικό πιάνο και τα φωνητικά του Morrison διατηρήθηκαν, ενώ προστέθηκαν ντραμς, μπάσο και κιθάρα από τους Densmore, Manzarek και Krieger αντίστοιχα. Το κομμάτι επανακυκλοφόρησε το 1997 στο Box Set, ένα άλμπουμ με 4 CD που περιείχε “την ιστορία των Doors από την πλευρά της μπάντας”. Πρόκειται για μια συλλογή από τα πιο γνωστά κομμάτια της μπάντας, καθώς και ορισμένων ακυκλοφόρητων κομματιών.
Προσωπική άποψη
Θα επικεντρωθώ κυρίως στην κυκλοφορία ως κομμάτι των Doors το 1998, καθώς η bootleg έκδοση διατηρεί μια μορφή “πρόχειρης” ηχογράφησης, η οποία αδικεί το σύνολο. Σαν κομμάτι δεν ξεφεύγει τραγικά από τον ήχο των Doors, διατηρώντας ένα ύφος psychedelic blues. Ωστόσο είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση, καθώς είναι ένα κάπως “δύσκολο” κομμάτι στην ακρόασή του.
Και με αυτό εννοώ ότι είναι ένα κομμάτι που εφαρμόζει σε περιορισμένες καταστάσεις. Εάν το ακούσεις τυχαία ενώ πας στην δουλειά σου, θα το προσπεράσεις ως υποτονικό, σχεδόν βαρετό. Τα λάθη στην φωνή του Morrison, καθώς και η σχετική απουσία μέτρου το καθιστούν κουραστικό στο απαίδευτο αυτί. Εάν δεν γνωρίζεις από Doors, το Orange County Suite δεν θα καταφέρει να σε κερδίσει εύκολα.
Το κομμάτι έχει underground χαρακτήρα. Εάν έμπαινε σε πάρτι, θα έμπαινε στο τέλος, κάπου 5 το πρωί, αφού είχαν ήδη φύγει οι περισσότεροι. Μέσα στα χαμηλά φώτα, μετά από ένα δυο ποτάκια, και με την μυρωδιά του καπνού από βαρύ τσιγάρο να κατακλύζει την ατμόσφαιρα.
Σε μια τέτοια στιγμή χαλάρωσης και αράγματος, αγκαλιά με το αγαπημένο σου πρόσωπο, όταν ελευθερώνεις το μυαλό σου από την καθημερινότητα, το τραγούδι αποκτάει υπόσταση. Σε ωθεί σε μονοπάτια χαλάρωσης, όπου δεν σκέφτεσαι και πολλά. Απολαμβάνεις την στιγμή. Εναλλακτικά, μπορεί κάποιος να το απολαύσει με ποτό, με ένα τσιγάρο μετά από σεξ, ή σε μια μοναχική βόλτα.
Μπορείς να ακούσεις την αυθεντική “bootleg” εκτέλεση εδώ, ενώ την εκτέλεση των Doors εδώ.
Παρόμοια άρθρα:
- Kuchisake-onna: Η γυναίκα με το σκισμένο στόμα κρυμμένη πίσω από μια χειρουργική μάσκα
- Η Vintagia Της Παρασκευής Vol 62
- Πώς το Whiplash άλλαξε την ζωή μου: μία κριτική
