Οι συνθήκες της κάθε εποχής αλλάζουν τον τρόπο ντυσίματος. Κι όσο επαναλαμβάνεται η ιστορία, το ίδιο κάνει και η μόδα και κυρίως η γυναικεία που αποτελεί το ζητούμενο των περισσότερων σχεδιαστών και οίκων μόδας. Η δεκαετία του ’40, η περίοδος του πολέμου, υπήρξε καθοριστική σε πολλούς τομείς. Αυτό, όμως, που μας ενδιαφέρει είναι ο τομέας της μόδας. Οι ζωές και οι κανόνες άλλαξαν και ιδίως οι σχεδιαστικές γραμμές. Το militaire, το ταγέρ, τα παντελόνια, οι στενές φούστες ήρθαν στο προσκήνιο.
Ποιες ήταν, όμως, οι δημιουργικές «επιπτώσεις» του πολέμου
Η πώληση των υφασμάτων γινόταν με δελτίο. Τα μακριά φορέματα έγιναν πιο κοντά για λόγους οικονομίας και έφταναν μέχρι λίγο πιο κάτω από το γόνατο. Όμως, τα χρώματα και τα μοτίβα έγιναν πιο ζωντανά για να κρύβουν τη θλίψη και τη σκληρότητα που είχε επιβάλει ο πόλεμος. Οι βάτες άλλαξαν μορφή και τετραγώνισαν τις μπλούζες και τα φουστάνια δίνοντας μια πιο στρατιωτική αισθητική. Την ίδια περίοδο ήρθε στο παρασκήνιο το ταγέρ. Οι φούστες σε συνδυασμό με τα σακάκια αντικατέστησαν τα φορέματα. Αυτή η αλλαγή έδωσε τη δυνατότητα πολλών συνδυασμών.
Military Look
- Το military look πρωτοεμφανίστηκε εκείνη τη δεκαετία. Μεταμόρφωσε τα πιο θηλυκά κομμάτια των ρούχων σε μαρτυρίες εκείνης της πολεμικής περιόδου, τότε, δηλαδή, που οι γυναίκες απέκτησαν την επιλογή του παντελονιού. Η επιλογή αυτή είχε μόνο θετικό πρόσημο από την αρχή. Οι περισσότερες κυρίες αναζητούσαν την άνεση, ειδικά αυτές που δούλευαν στα εργοστάσια και συνήθιζαν να φοράνε αναγκαστικά τα ρούχα των συζύγων τους.
Τα πρώτα γυναικεία παντελόνια
- Το 1940, λοιπόν, οι σχεδιαστές ρούχων έφτιαξαν τα πρώτα γυναικεία παντελόνια, το οποία είχαν ως βασικό χαρακτηριστικό τη ψηλή μέση, μια ρετρό κουλτούρα, που βλέπουμε να αναβιώνει σήμερα. Το παράδοξο της εποχής ήταν, ότι τα ρούχα είχαν σκοπό να αναδειχθεί η γυναικεία σιλουέτα και όχι να κρυφθεί.
Επιπρόσθετα στοιχεία της μόδας ήταν το τουρμπάνι, η τσάντα ώμου, το φόρεμα με ζώνη, τα παπούτσια με ξύλινη σόλα.
- Το τουρμπάνι, στη δεκαετία του ’40 γνώρισε μεγάλες δόξες. Ήταν κατασκευασμένο από τελειώματα κουρτινών και έγινε εξαιρετικά δημοφιλές στις γυναίκες της υψηλής κοινωνίας.
- Η τσάντα πρωτοεμφανίστηκε στις αρχές του 20ού αιώνα. Πήρε τη μορφή που όλοι γνωρίζουμε, στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν τη σχεδίασε ξανά η Coco Chanel.
- Το φόρεμα με τη ζώνη ήταν ένα στυλ που δημιούργησαν οι απλές γυναίκες, θέλοντας να αναδείξουν τα απλοϊκά φορέματά τους.
- Τα παπούτσια με τη ξύλινη σόλα, αντίθετα, ήταν η έσχατη επιλογή των γυναικών, αφού το δέρμα προοριζόταν κατ’ αποκλειστικότητα για στρατιωτικά παπούτσια.
Αναφορικά με τους σχεδιαστές και οίκους μόδας
Πριν από πολλά χρόνια ο όρος «σχεδιαστής μόδας» δεν είχε τη δυναμική, που έχει σήμερα. Πριν από πολλά χρόνια υπήρχαν οι μόδιστροι, οι οποίοι δημιουργούσαν κομμάτια ρούχων μόνο για την ανώτερη κοινωνική τάξη. Αναλογιζόμενοι πάντα τις ανάγκες και τα θέλω των πελατών τους. Παράλληλα, τα περιοδικά μόδας αποτελούσαν μέσο έμπνευσης και διδασκαλίας για τη μέση γυναίκα. Αφού περιλάμβανε συνδυασμούς ρούχων εμπνευσμένα από την ελίτ και σχέδια πατρόν. Με αυτήν την κίνηση οι γυναίκες των κατώτερων κοινωνικών τάξεων κατάφερναν να δημιουργήσουν με τα δικά τους εργαλεία τα δικά τους ρούχα. Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι «σχεδιαστές μόδας» είχαν δημιουργήσει τις στρατιωτικές στολές. Ήταν οι μόνοι, που μπορούσαν να δημιουργήσουν μια στρατιωτική στολή με βάση των αναγκών.
Σχεδιαστές που κλήθηκαν να δημιουργήσουν
Φτάνοντας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο οι σχεδιαστές κλήθηκαν ξανά α δημιουργήσουν πάλι τις στρατιωτικές στολές για τους εχθρούς και τους συμμάχους. Οι πιο γνωστοί που κλήθηκαν να δημιουργήσουν στολές για τους Ναζί ήταν ο Adolf Dassler, ο αδελφός του Rudolf Dassler, ο Hugo Boss και η Coco Chanel
Adi & Rudolf Dassler
Όσον αφορά τα αδέλφια Adi και Rudolf Dassler, οι οποίοι ήταν οι ιδρυτές της Adidas και της Puma, ξεκίνησαν να εργάζονται στο εργοστάσιο παπουτσιών που διέθετε ο πατέρας τους σε μία μικρή πόλη της Βαυαρίας. Με την άνθιση του Ναζιστικού Κόμματος, άνθισε και η βιομηχανία τους. Παράλληλα, έγιναν μέλη του κόμματος και μια αδελφική εχθρότητα είχε ήδη ξεκινήσει. Τα δύο αδέλφια, μετά τη συμμετοχή τους στο κόμμα αποξενώθηκαν εντελώς μεταξύ τους και ακολούθησαν ξεχωριστούς δρόμους.
- Hugo Boss
Στη συνέχεια έχουμε τον Hugo Boss. Όταν έγινε γνωστό η συνεργασία του με τους Ναζί, δεν το αρνήθηκε, ενώ τόνισε ότι το έκανε για να προστατέψει την επιχείρησή του.
Coco Chanel
Ένα πρόσθετο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι, εννοείται, η Coco Chanel, η οποία για λόγους επιβίωσης, δημιούργησε σχέσεις με υψηλόβαθμους στρατιωτικούς του Ναζιστικού Κόμματος, όπως με τον διοικητή της Γκεστάπο στο Παρίσι, τον βαρόνο Hans Gunther von Dincklage. Εκτός, όμως, από τη δημιουργία σχέσεων, κατά τη διάρκεια του αιματηρού πολέμου λειτούργησε ως κατάσκοπος υπέρ των Ναζί.
Επίσης, η Chanel χρησιμοποίησε την επιρροή της στους Γερμανούς κατακτητές στην προσπάθειάς της να διεκδικήσει ξανά την επιχείρηση αρωματοποιίας από την εβραϊκή οικογένεια Βερτχάιμερ (Wertheimer). Οι προσπάθειές της έπεσαν στο κενό, καθώς οι Βερτχάιμερ είχαν προλάβει να μεταβιβάσουν την επιχείρηση σε έναν χριστιανό επιχειρηματία, ο οποίος μετά το τέλος του πολέμου την παρέδωσε ξανά στην οικογένεια.
Η διαχρονικότητα των ρούχων
Το σίγουρο, βέβαια, είναι ότι πολλά στοιχεία της μόδας που αναδείχτηκαν εκείνη την περίοδο τα βλέπουμε καθημερινά στον δρόμο κι αυτό είναι το ενδιαφέρον εκείνης της εποχής. Ο πόλεμος είχε καταλύσει κάθε δικαίωμα, κάθε ανθρώπινη ανάγκη, παρ’όλα αυτά η μόδα ήταν η μονή πηγή δημιουργίας και γι αυτό μερικά από τα κομμάτια του τότε είναι διαχρονικά.
Παρόμοια άρθρα:
Ακολουθήστε μας σε Instagram, Facebook και Spotify για περισσότερη έμπνευση.
Giving Sight by Beasty-Press // Giving Sight The Project
