Ο χρόνος ξέρει. Ο χρόνος αργεί, αλλά όταν δράσει, κάνει θαύματα. Ο χρόνος γιατρεύει τις πληγές. Κανείς δεν το πιστεύει, μέχρι να το ζήσει. Κανείς δεν θέλει να ακούει για τον χρόνο, παρά μόνο όταν θα είναι η τελευταία του ελπίδα. Είτε πρόκειται για απώλεια είτε για ερωτική απογοήτευση είτε για μια χαμένη μάχη. O χρόνος θα τα πάρει στο πέρασμα του και ας πιστεύουμε ότι ποτέ δεν θα κλείσει η πληγή. Η πληγή θα κλείσει, αλλά ένα σημάδι θα μείνει. Mικρό ή μεγάλο, να μας υπενθυμίζει το πως και γιατί το περάσαμε.

Είναι παράξενο πως, καθώς περνούν οι μέρες, μαζεύουμε δυνάμεις για να συνεχίζουμε τη ζωή μας, μετά από ένα συμβάν που μας τάραξε και μας ταρακούνησε άσχημα. Πως μετά από ένα γερό χαστούκι, παίρνουμε απόφαση να συνεχίσουμε τη ζωή μας, που κάπου την είχαμε αφήσει στην άκρη ξεχασμένη.

Τι σου είναι οι στιγμές που θεωρείς ότι δεν θα ξεπεράσεις ποτέ. Εκεί που κάθεσαι ανάσκελα και περιμένεις τι άλλο, μπορεί να συμβεί. Οι στιγμές που πιστεύεις ότι δεν έχεις να δώσεις κάτι άλλο, για αυτό κάθεσαι και περιμένεις, με τις ώρες να περνούν χωρίς κάποια ιδιαίτερη σημασία.

Ναι, το έχω περάσει και εγώ. Ok, δεν μπορώ να βοηθήσω. ;Iσως, μόνο  να παρηγορήσω, να γράψω μια ιστορία ακόμη, να δείξω ότι όλοι περνούν αυτή τη στιγμή. Ήμουν σε ταξίδι το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας και εκεί που άκουγα μουσική, σκεφτόμουν ξανά τη χρονιά που έχω διανύσει ως 21 ετών άτομο ( έχω και γενέθλια σε ένα μήνα, καταλαβαίνετε, αλλά ο απολογισμός θα έρθει μια άλλη στιγμή) και με το χέρι στη καρδιά, έκανα τόσα λάθη, δέχτηκα αρκετή κακία, με γονάτισαν πολλές καταστάσεις, έπιασα σχεδόν το πάτο- όσο υπερβολικό και αν φαίνεται- αλλά, ο χρόνος ήρθε να τα κλείσει σιγά- σιγά. Στηρίχτηκα σε αυτόν, τον άφησα να με καθοδηγήσει, ήταν  όντως η τελευταία μου ελπίδα, γιατί αλλιώς δεν θα καθόμουν να γράφω εδώ, αλλά θα ήμουν σε γωνιά να κλαίω για χιλιοστή φορά τη μοίρα μου.
Έχω γνωστούς, που την πιο δύσκολη στιγμή της ζωής τους, την έκαναν τατουάζ. Δεν είναι κανένα καταθλιπτικό σχέδιο, όχι, παίζει να είναι από τα πιο ωραία που έχω δει, από αυτά που που κάθεσαι και χαζεύεις και πέφτει το μάτι σου πάνω τους ξανά και ξανά, χωρίς να το καταλάβεις. Ήταν οι δύσκολες στιγμές τους, έπεσαν, ο χρόνος πέρασε, τους περίμενε γιατί αυτό είχαν ανάγκη και τώρα είναι πιο χαρούμενοι από ποτέ.

Ο χρόνος γιατρεύει τις πληγές, το θέμα είναι να τον δεχτούμε, να τον αποδεχτούμε και να μην βολευτούμε στη μαυρίλα του πάτου, γιατί και αυτός μερικές φορές, παίζει ύπουλα για να μας κερδίσει.

Παρόμοια άρθρα

Ακολουθήστε τις σελίδες μας σε FacebookInstagram και Spotify για περισσότερη έμπνευση.

Giving Sight by Beasty Press // Giving Sight The Project

2 COMMENTS

Comments are closed.