Ο Hugh Hefner και η αυτοκρατορία του Playboy

Ηχογράφηση από τη Τζωρτζίνα Γεωργακοπούλου:

Περιεχόμενα Απόκρυψη

1 Η ζωή του Hugh Hefner

2 Τα πρώτα βήματα στην επαγγελματική σταδιοδρομία του

3 Η «συνταγή» της επιτυχίας και οι στόχοι του

4 Η αρχή της δημιουργίας του περιοδικού

5 Το περιεχόμενο του περιοδικού

6 Τα κέρδη από τις διαφημίσεις

7 Η προσωπική και η επαγγελματική ζωή του έγιναν ένα

8 Η χρυσή εποχή του Playboy

9 Οι συνέπειες της ζωής του Hugh Hefner

10 Η προσπάθεια της Christie Hefner

11 Τα εμπόδια που συνάντησε

12 Ο αγώνας της εταιρίας

13 Η προσπάθεια του Cooper Hefner

14 Η διαδικτυακή μορφή του περιοδικού

Η ζωή του Hugh Hefner

Ο Hugh Hefner γεννήθηκε στο Σικάγο σε μια προτεσταντική οικογένεια. Οι γονείς του ήταν αρκετά συντηρητικοί σε σημείο που όχι μόνο τον εμπόδιζαν από το ποτό, το κάπνισμα και τη βλασφημία, αλλά δεν τον άφηναν να πηγαίνει στον κινηματογράφος τις Κυριακές.

Το αντικείμενο του σεξ ήταν εντελώς ανάθεμα σε αυτούς και δεν ήταν καθόλου περίεργο που ο Hefner ως νέος άντρας ήταν εσωστρεφής. Για να δραπετεύει από τη συντηρητική πραγματικότητα, στεφόταν συχνά στη δημιουργική γραφή και στη δημιουργία comics.

Τα πρώτα βήματα στην επαγγελματική σταδιοδρομία του

Μετά την αποφοίτηση από το πανεπιστήμιο με πτυχίο ψυχολογίας, έπιασε δουλειά ως διαφημιστής στο περιοδικό Esquire. Ενώ εργαζόταν εκεί ασχολήθηκε πολύ με το περιεχόμενο και αυτό τον άφησε να κατανοήσει τι έκανε το Esquire πετυχημένο.

Εκείνη την περίοδο όλο και περισσότεροι νέοι Αμερικανοί αποφοιτούσαν από το κολέγιο και έπαιρναν καλές αμοιβές από τις δουλειές τους, με αποτέλεσμα η ζήτηση για έναν καλύτερο τρόπο ζωής ήταν εμφανής. Σύμφωνα με αυτούς το περιοδικό έπρεπε να δίνει έμφαση στο lifestlye. Φανταχτερά αυτοκίνητα, καλό φαΐ, ακριβά ρούχα και φυσικά, εμφανίσιμες γυναίκες.

Η «συνταγή» της επιτυχίας και οι στόχοι του

Ο Hefner συνειδητοποίησε ότι αυτό ήταν η «συνταγή» της επιτυχίας και γι αυτό ήταν πρόθυμος να την εφαρμόσει μόνος του. Όταν το αφεντικό του στο Esquire αρνήθηκε να  αυξήσει τον μισθό του για πέντε δολάρια, ο νέος άντρας παραιτήθηκε και το 1952 άρχισε να δημιουργεί το δικό του περιοδικό.

Στόχος του για το περιοδικό ήταν να πάει την ιδέα του Esquire στο επόμενο επίπεδο και ο καλύτερος τρόπος ήταν να προσθέσει γυμνές γυναίκες. Βέβαια, αυτό από μόνο του δεν ήταν ιδιαίτερα επαναστατικό, γιατί στις Ηνωμένες Πολιτείες εκείνη την περίοδο υπήρχαν πολλά περιοδικά με τέτοιο περιεχόμενο.

Αυτό που έκανε την ιδέα του Hefner μοναδική ήταν ο συνδυασμός της υψηλής ποιότητας του περιεχομένου σε ενα lifestlye περιοδικό, το οποίο έδινε έμφαση στη σεξουαλική ελευθερία, δείχνοντας όμορφες γυμνές γυναίκες.

Η αρχή της δημιουργίας του περιοδικού

Για να κυλήσει η ιδέα του, επένδυσε σχεδόν όλα του τα λεφτά. Όταν τελείωσαν κατέληξε να πουλήσει μετοχές του αξίας 8.000 δολαρίων σε επενδυτές και πήρε 1.000 δολάρια από τη μητέρα του. Επίσης, προσέλαβε το πατέρα του ως λογιστή και παρά τη συμμετοχή των γονιών του, κανένας από τους δύο δεν διάβασε ούτε ένα τεύχος.

Αρχικά, ήθελε να ονομάσει το περιοδικό Stag Party, αλλά λόγω διαφωνίας περί πνευματικών δικαιωμάτων έληξε και ονομάστηκε Playboy. Για πρώτο τεύχος αγόρασε τις γυμνές εικόνες του ημερολογίου της Marilyn Monroe για 200 δολάρια και πρόσθεσε πολλά πικάντικα cartoons και αστεία.

Δημοσίευσε πρώτο τεύχος του Playboy τον Δεκέμβριο του 1953, αλλά ήταν τόσο αβέβαιος για το μέλλον του, που δεν έβαλε καν ημερομηνία δημοσίευσης. Φοβόταν ότι κανείς δεν θα ήθελε να το αγοράσει, αλλά στην πραγματικότητα το πρώτο τεύχος πούλησε 55.000 αντίγραφα στα 50 cents ανά κομμάτι.

Το περιεχόμενο του περιοδικού

Η γυναίκα που ήταν στο εξώφυλλο του μηνιαίου τεύχους θα ονομαζόταν ”Sweetheart’. Ωστόσο αυτός ο τίτλος δεν κράτησε για πολύ, καθώς με το όνομα Playboy, οι αναγνώστες την αποκαλούσαν ”Playmate” του μήνα. Αυτό που έμεινε να αλλάξει ήταν το λογότυπο για δεύτερο τεύχος, το οποίο δημιουργήθηκε από τον καλλιτεχνικό διευθυντή του περιοδικού Art Paul. Ήταν το κεφάλι του λαγού που φοράει σμόκιν και παπιγιόν, το οποίο τελικά υιοθετήθηκε ως το επίσημο logo.

Η Merilyn Monroe ήταν μια πολύ ταιριαστή επιλογή για το πρώτο τεύχος του Playboy, αλλά αυτό δεν ήταν ο μόνος λόγος για την επιτυχία του. Το περιεχόμενό του ήταν πολύ ενδιαφέρον. Περιελάμβανε άρθρα και ιστορίες από τους καλύτερους συγγραφείς και κριτικούς της εποχής. Ο Stephen King, για παράδειγμα, συχνά υπέβαλε τις μικρές του ιστορίες στο Playboy, όπως έκανε ο Ray Bradbury, Ernest Hemingway και πολλοί άλλοι.

Τα κέρδη από τις διαφημίσεις

Όλοι αυτοί οι συγγραφείς του Playboy έκαναν ποιοτικές δημοσιεύσεις. Φυσικά, τα πραγματικά χρήματα δεν προήλθαν από την πώληση των περιοδικών τους, αλλά από τις διαφημίσεις που περιείχαν. Χάρη στον χρόνο που πέρασε ο Hefner στο Esquire, ήξερε πώς να κλείσει συμβόλαια με τους καλύτερους δυνατούς διαφημιζόμενους για το Playboy.

Ήθελε οι διαφημίσεις στο Playboy να αντικατοπτρίζουν τον ιδανικό τρόπο ζωής των αναγνωστών. Γι αυτό, οι διαφημίσεις βοήθησαν τον Hefner να εδραιώσει τη φήμη του Playboy. Φυσικά, είχαν αρκετά βαριά μισθοδοσία και όταν δημοσίευσε το τέταρτο τεύχος, είχε βγάλει αρκετά χρήματα για να νοικιάσει ένα κατάλληλο γραφείο στο κέντρο του Σικάγο.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι φωτογραφίες που δημοσιεύθηκαν στα πρώτα 15 χρόνια του περιοδικού ήταν αρκετά «ήσυχες» από τα σημερινά πρότυπα. Στην πραγματικότητα, δεν θα ήταν μέχρι το 1972 που το Playboy θα έπαιζε πλήρη γυμνό.

Η προσωπική και η επαγγελματική ζωή του έγιναν ένα

Ο Hefner χώρισε την πρώτη του γυναίκα το 1959, και αυτό τον άφησε σε μια αρκετά περίεργη θέση. Η γραμμή μεταξύ της ιδιωτικής και της επαγγελματικής του ζωής διαλύθηκε σχεδόν εξ ολοκλήρου. Σε σημείο που ανέλαβε της προσωπικότητα ενός εξελιγμένου, επιτυχημένου άντρα, που εξιδανικεύτηκε από το Playboy. Ουσιαστικά, έγινε το πρόσωπο του περιοδικού και θα έμενε έτσι για το υπόλοιπο της ζωής του.

Μέχρι το 1960, το περιοδικό Playboy είχε γίνει μια από τις πιο επιτυχημένες εκδόσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες, με κυκλοφορία πάνω από ένα εκατομμύριο. Ο Hefner χρησιμοποίησε μερικά από τα 2,3 εκατομμύρια δολάρια που κέρδισε το Playboy εκείνη τη χρονιά. Άνοιξε ένα Playboy Club στο Σικάγο, όπου θα προσφερόταν φαγητό και ποτό από τα εμβληματικά Playboy Bunnies.

Ο σύλλογος είχε μια άμεση επιτυχία και προσέλκυσε περισσότερους από εκατό χιλιάδες επισκέπτες μόλις τους τελευταίους τρεις μήνες του 1961. Πριν από πολύ καιρό, ο Hefner είχε ανοίξει κλαμπ Playboy σε όλη τη χώρα και αγόραζε επίσης διάφορα άλλα ακίνητα, όπως ξενοδοχεία και καζίνο. Στα τέλη της δεκαετίας του 1960, το περιοδικό είχε πωλήσεις 127 εκατομμυρίων δολαρίων. 

Η χρυσή εποχή του Playboy

Το περιοδικό έγινε γνωστό για τις πρώτες και σε βάθος συνεντεύξεις του με μερικές από τις πιο γνωστές δημόσιες προσωπικότητες της εποχής. Δημοσιογράφοι του Playboy πήραν συνέντευξη από τους Malcolm X, Miles Davis, τους Beatles και πολλούς άλλους διάσημους ανθρώπους. Οι αρχές της δεκαετίας του 1970 έγιναν η χρυσή εποχή του Playboy, καθώς η Αμερική βίωσε την πλήρη δύναμη της σεξουαλικής επανάστασης.

Ο Hefner αγόρασε αυτό που είναι τώρα γνωστό ως το Playboy Mansion για 1,1 εκατομμύρια το 1971. Βρίσκεται κοντά στο Beverly Hills και ο Hefner συχνά φιλοξενούσε πολυτελή πάρτι εκεί με έναν πολύ υπέροχο τρόπο. Μόλις ένα χρόνο αργότερα, το Playboy κατέγραψε την υψηλότερη κυκλοφορία της σε 7,2 εκατομμύρια αναγνώστες. Ήταν πλέον μια εταιρεία που αποτέλεσε αντικείμενο δημόσιας διαπραγμάτευσης.

Οι συνέπειες της ζωής του Hugh Hefner

Παρ’ όλα αυτά, η ταραχώδης ηγεσία του Hefner έσυρε προς τα κάτω την εταιρεία. Ενώ τα έσοδα δεν ήταν ποτέ υψηλότερα, το πραγματικό κέρδος μειώθηκε σε μόλις 2 εκατομμύρια το 1975. Οι επενδύσεις σε ακίνητα του Hefner και η σύντομη συνεργασία με την Columbia Pictures για την παραγωγή ταινιών και τηλεοπτικών εκπομπών ήταν μη κερδοφόρες και έτρωγαν τα έσοδα της εταιρείας. Αυτή η τάση συνεχίστηκε μέχρι τη δεκαετία του 1980, όταν η εταιρεία έχασε ένα ρεκόρ 69 εκατομμυρίων κατά τη διάρκεια δύο ετών.

Η προσπάθεια της Christie Hefner

Το περιοδικό Penthouse αμφισβήτησε το περιοδικό Playboy. Τελικά, το 1982 η κόρη του Hugh Hefner, Christie Hefner, έγινε πρόεδρος του Playboy και ήταν υπεύθυνη για την αποκατάσταση της παρακμάζουσας επιχείρησης.

Δύο χρόνια αργότερα είχε πουλήσει τα καζίνο του Playboy και εργαζόταν σκληρά για να ευθυγραμμίσει το περιοδικό με την εποχή. Ακριβώς όπως η εξάλειψη των σεξουαλικών στερεοτύπων της δεκαετίας του 1950 έδωσε στο Playboy το αρχικό του λάκτισμα, τώρα χρειαζόταν μια νέα κατεύθυνση.

Για την Christie, αυτό σήμαινε να γίνει πρωταθλητής κοινωνικών θεμάτων. Θέματα όπως η ελευθερία του λόγου και η υποστήριξη των δικαιωμάτων των ομοφυλόφιλων και η έρευνα για το AIDS έγινε το σήμα κατατεθέν του Playboy.

Το περιοδικό εξακολουθούσε να περιλαμβάνει γυμνές γυναίκες, αλλά έγινε επίσης μια πλατφόρμα για ακτιβιστές και πολιτικούς αντιφρονούντες. Ενώ η κίνηση έφερε ένα πιο διαφορετικό κοινό, προσέλκυσε επίσης την ανεπιθύμητη προσοχή της κυβέρνησης.

Τα εμπόδια που συνάντησε

Το 1986 η κυβέρνηση Reagan χαρακτήρισε το Playboy ως πορνογραφικό, το οποίο προκάλεσε αμέσως την πτώση των πωλήσεων. Μόλις τέσσερα χρόνια μετά, το περιοδικό έφτασε τους 3,4 εκατομμύρια αναγνώστες και η μόνη ζωή του ήταν η πρόσφατα προωθημένη συνδρομητική του υπηρεσία.

Η κοπέλα κατευθύνθηκε προς τα έξω και αυτό απέδωσε. Έδωσε άδεια σε 14 διεθνείς εκδόσεις σε όλη την Ασία και την Ευρώπη, οι οποίες είχαν συλλογικά πάνω από ένα εκατομμύριο αναγνώστες μέχρι το 1990. Η επόμενη κίνηση της ήταν να συναντήσει τα περιοδικά Hustler και Penthouse στο τελευταίο πεδίο μάχης των ΜΜΕ: το Διαδίκτυο.

Το Playboy απέκτησε ένα από τα πρώτα εθνικά περιοδικά, που έχει τη δική του Ιστοσελίδα. Εντός του πρώτου έτους είχε καταγράψει μια κορυφή μισού εκατομμυρίου επισκεπτών σε μια μέρα. Μέχρι το τέλος του 1997 είχε 7 εκατομμύρια επισκέψεις την ημέρα και έφερε σημαντική διαφήμιση μέσω διαδικτυακής διαφήμισης.

Ο αγώνας της εταιρίας

Όμως τα χρόνια μετά το 2000, ο ανταγωνισμός έφερε γρήγορα το Playboy στο κάτω μέρος του. Οι εκδόσεις έριξαν τα βαρύτατα εντατικά άρθρα υπέρ του συντομότερου περιεχομένου που θα μπορούσε να διαβαστεί πιο γρήγορα.

Μια άλλη τάση των νεότερων δημοσιεύσεων ήταν να προβάλλουν διασημότητες, φωτογραφημένες όσο το δυνατόν πιο γυμνές χωρίς να είναι πραγματικά γυμνές. Με αυτόν τον τρόπο, θα εμφανίζονται δίπλα σε κανονικά περιοδικά, σε αντίθεση με το Playboy, το οποίο έπρεπε να παραμείνει στο πλάι.

Η εταιρεία αγωνίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 2000 και τελικά σημείωσε απώλεια 160 εκατομμυρίων το 2008 μετά την πτώση της για να μπει ξανά στην επιχείρηση τηλεόρασης και καζίνο. Η Christie παραιτήθηκε τον ίδιο χρόνο και έκτοτε η εταιρεία πήρε ως επί το πλείστον την κάτω βόλτα.

Το 2011 ο Hefner έκανε το Playboy ιδιωτικό με τη βοήθεια μιας εταιρείας που ονομάζεται Rivzi Traverse. Η βασική προϋπόθεση ήταν ότι θα αγόραζαν το 33% του Hefner εντός ενός έτους από το θάνατό του.

Η προσπάθεια του Cooper Hefner

Στη συνέχεια, ο Hefner πέρασε τις καθημερινές πράξεις του Playboy στον μικρότερο γιο του, τον Cooper, ο οποίος στα 26 του έχει ήδη ζήσει μια ζωή τόσο άγρια ​​όσο ο πατέρας του. Ωστόσο, ενώ φαίνεται πρόθυμος να αποκαταστήσει τη δημοτικότητα των Playboy, μερικοί εμπιστευτικοί αναρωτιούνται αν θα τα καταφέρει.

Ένα από τα πολλά σημάδια της παρακμής της εικόνας είναι το γεγονός ότι ο Hugh Hefner πούλησε το Playboy Mansion μόνο με το μισό ποσό που ήθελε στις αρχές του 2016. Τώρα που έχει φύγει, το μέλλον του Playboy φαίνεται όλο και πιο αβέβαιο. Το περιοδικό απέτυχε να ξεχωρίσει από τους ανταγωνιστές του σε μια ήδη παρακμάζουσα βιομηχανία χάρη στην τεράστια διαθεσιμότητα του διαδικτυακού πορνό.

Η διαδικτυακή μορφή του περιοδικού

Σήμερα το περιοδικό εξακολουθεί να κυκλοφορεί σε 45 χώρες σε όλο τον κόσμο, αν και έχει απαγορευτεί σε πολλές χώρες της Ασίας. Στα τέλη Μαρτίου του 2020 το Playboy ανακοίνωσε ότι διακόπτει την έντυπη έκδοσή του στις ΗΠΑ και θα συνεχίσει μόνο ηλεκτρονικά.

Παρόμοια άρθρα:

• Όσα δεν γνωρίζεις για τη Vogue
• «Εάν αυτή διαβάζει, αυτή διαβάζει Elle»
• Harper’s Bazaar: ένας υποστηρικτής της γυναίκας

Ακολουθήστε μας σε Instagram, Facebook και Spotify για περισσότερη έμπνευση.

Giving Sight by Beasty-Press // Giving Sight The Project