Movie Review: Knives Out

Η κριτική μας για το Knives Out!

0

Το νέο “παιδί” του Rian Johnson είναι εδώ, και δεν άφησε κανέναν παραπονεμένο! Είναι όμως το διαμάντι που όλοι λένε;

Περί τίνος πρόκειται;

Τo Knives Out (2019) είναι μια whodunnit crimedy α λα Αγκάθα Κρίστι, προσαρμενοσμένη στα δεδομένα της σύγχρονης εποχής. Ενώ αρχικά μπορεί να θεωρηθεί μια generic ταινία του είδους, η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική.

Πλοκή

Ο διάσημος συγγραφέας Harlan Thrombey (Christopher Plummer) βρίσκεται νεκρός από την οικονόμο του, την επομένη των 85ων γενεθλίων του. Αυτό έχει ως επακόλουθο την συγκέντρωση όλης της οικογένειας του στην έπαυλη τους, καθώς και ενός μέλους αυτής που συνδέεται μαζί της επαγγελματικά. Πρόκειται για την προσωπική νοσοκόμα του συγγραφέα, ονόματι Marta Cabrera (Ana de Armas), η οποία είναι τρομερά αγαπητή σε όλους, και πολύ στενή φίλη του θύματος. Το ensemble cast συμπληρώνει ο πασίγνωστος ντετέκτιβ Benoit Blanc (Daniel Craig), ο οποίος έχει προσληφθεί ανώνυμα από κάποιο μέλος της οικογένειας ώστε να διαλευκάνει το μυστήριο.

Ερμηνείες

Σε ένα τέτοιου είδους crime movie, καταλυτικός παράγοντας ήταν πάντα οι χαρακτήρες. Το Knives Out συγκεντρώνει τεράστια ονόματα, τα περισσότερα απ’ αυτά σε ρόλους που δεν τους έχουμε συνηθίσει. Οι ερμηνείες είναι καθηλωτικές, με αυτές του Chris Evans, της Ana de Armas και φυσικά του Daniel Craig να καταφέρνουν να κερδίσουν την προσοχή του κοινού με ιδιαίτερη άνεση. Οι χαρακτήρες είναι πολύχρωμοι, σύνθετοι και τόσο καλοπαιγμένοι που βάζουν τον θεατή στο κλίμα μιας οικογένειας που βρίσκεται (προφανώς) στα μαχαίρια! Συγκεκριμένα, μπορεί ο Benoit Blanc να μην έχει το γυριστό μουστάκι του Ηρακλή Πουαρό, έχει όμως μια τρομερά ιδιαίτερη Νοτιοαμερικανική προφορά που τον ξεχωρίζει από το πλήθος, και γενικότερα, από όποιο πλήθος. Όταν ο Rian Johnson ζήτησε ο δαιμόνιος ντετέκτιβ να έχει κάποιο κουσούρι, ο Craig το πήγε στο άλλο άκρο, αγγίζοντας οριακά μια υπερβολή που μερικές φορές γίνεται αντικείμενο γελοιοποίησης. Παρ’ολα αυτά, το cast δίνει ρέστα, με αξιέπαινη μνεία να κατευθύνεται στις Toni Colette και Jamie Lee Curtis για τις αποδόσεις τους ως μητριαρχικές φιγούρες της οικογένειας.

Σενάριο

Η υπόθεση είναι καλογραμμένη, μεστή, και μερικές φορές τολμάει να πάρει κάποια ρίσκα που αποδίδουν. Τίποτα δεν είναι όπως ακριβώς φαίνεται, κάτι που είναι πολύ θετικό, καθώς το ακριβές έγκλημα αποκαλύπτεται μέσω flashbacks πολύ νωρίς στον θεατή, αφήνοντας να δούμε πως θα το μάθουν οι χαρακτήρες. Κάθε ένας από αυτούς έχει το δικό του backstory, που δεν αποφεύγει πάντα τα cliche μια πλούσιας οικογένειας, αλλά το γεγονός πως ο κάθε ύποπτος έχει κίνητρο είναι αυτό που δίνει στην ταινία ώθηση. Ουσιαστικά δεν περιμένεις να δεις ποιος το έκανε, περιμένεις να δουν εκείνοι. Υπάρχουν αμυδρά plot holes ωστόσο δεν προλαβαίνεις να τα εντοπίσεις κατά τη διάρκεια της προβολής, καθώς η ταινία συνεχώς εξελίσσεται και φέρνει νέα δεδομένα σε ρυθμό που μπορεί να μοιάσει υπερβολικός.

Σκηνοθεσία

Ο Rian Johnson πειραματίζεται με τον καμβά που έχει στα χέρια του, προσπαθώντας να συνθέσει μια πολύχρωμη εικόνα με πολλαπλές οπτικές γωνίες. Τα καταφέρνει άψογα, τόσο στις επιλογές του φωτισμού αλλά κυρίως του χώρου. Η έπαυλη φαντάζει επιβλητική από μόνη της, κάτι που ενισχύεται από τα γεγονότα που συμβαίνουν σε αυτή. Ο ήχος ταξιδεύει τον θεατή στο Βικτοριανό οίκημα, με τα πατώματα που τρίζουν και τον αέρα να ενισχύουν το δέος που προκαλεί ένα καλό σενάριο. Ο σκηνοθέτης έχει επιλέξει να μην πρωταγωνιστεί ο ντετέκτιβ, δίνοντας μας μια διαφορετική άποψη σε ένα είδος που πάντα μονοπωλείτο από την ηγετική φιγούρα του (μακράν) πιο παρατηρητικού κεντρικού χαρακτήρα.

Μουσική Επένδυση

Το soundtrack της ταινίας είναι απλά εκπληκτικό. Είναι δύσκολο να συνθέσεις μια ταινία που πραγματεύεται γεγονότα μιας “περασμένης” εποχής με το κόσμο του Instagram, παρ’ όλα αυτά το Knives Out χρησιμοποιεί μια μουσική πανδαισία timeless ήχων για να το καταφέρει. Τα δυναμικά ορχηστρικά κομμάτια ακολουθούν τη γρήγορη δράση της ταινίας, χτίζουν ένταση, και ενισχύουν την χιουμοριστική πλευρά της. Με απλά λόγια, το βιολί και το τσέλο απλά εναρμονίζονται άριστα με την συννεφιά και τα γκρίζα χρώματα της ταινίας.

Συμπέρασμα

Εν κατακλείδι, η ταινία συναρπάζει και ικανοποιεί τις προσδοκίες του κοινού. Σε ορισμένα σημεία γίνεται υπερβολική και βιάζεται να κλείσει τρύπες, αλλά all in all είναι μια εξαιρετική πρόταση για το χειμώνα!