Milk, Honey and Flowers ή πως η θηλυκή φωνή της ποίησης έγινε και πάλι cool

Ηχογράφηση του κειμένου για το Milk and Honey και για το The Sun and her Flowers από τη Σοφία Σακαρίκου:

Εν αρχή ην…

Πρώτη φορά γνώρισα την ποίηση της Rupi Kaur ανεβασμένη σε μια σκάλα ενός βιβλιοπωλείου, ένα παγωμένο απόγευμα του Γενάρη σε μια εξόρμηση σε γειτονική χώρα. Ξένη μεταξύ ξένων, ήδη γεμάτη εσωτερικές πληγές και ψίχουλα red velvet cake έπεσε στα χέρια μου το μπλε βιβλίο”Milk and Honey”. Είχα διαβάσει γι’ αυτό στο instagram, την ας το πούμε γενέτειρα του. Προφανώς, καμιά δεν περιμένει ότι θα καταφέρει να σε ταξιδέψει από τις πιο βαθιές σου πληγές ως τις πιο επιφανειακές γρατζουνιές του εγωισμού σου. Προφανώς, δεν άκουσα καμιά που με προειδοποίησε πως το Milk and Honey είναι σκληρό και απρόβλεπτα προβλέψιμο (ακριβώς όπως και η millennial ζωή μιας θηλυκότητας).

Fast forward στον Μάη του ίδιου έτους. Να ‘μαι πάλι στο ίδιο βιβλιοπωλείο, αυτή την φορά 10 κιλά ελαφρύτερη συναισθηματικά. Πάντα, όμως, το ίδιο ερωτευμένη με την ποίηση και την άνοιξη. Με τον κίνδυνο της πτώσης κατά την αναζήτηση της επόμενης σελίδας. Αυτή την φορά πέφτω πάνω στο λευκό εξώφυλλο, λίγο πιο τραχύ, σαν να το έχεις αφήσει ένα καλοκαίρι κάτω από τον ήλιο της Μεσογείου (spoiler). Βρήκε αμέσως μια θέση στην ξέχειλη βαλίτσα μου και την μόνιμα σε ανακαίνιση ζωή μου. Έπειτα, βρήκε και μια θέση στο ράφι με αδερφάκι του, όπου περιμένουν υπομονετικά το τρίτο της παρέας, anytime now (17 Νοεμβρίου).

Με αφορμή αυτό το «τρίτο της παρέας» – Home Body, ας μιλήσουμε λίγο για το Milk and Honey και το The sun and her flowers. Όσο μιλάμε προλαβαίνετε να εξασφαλίσετε τρόπο να τα διαβάσετε και να με ευχαριστήσετε αργότερα! Alors…

Milk and Honey

Γραμμένο το 2014, αποτελεί το προϊόν αυτό-έκδοσης της Kaur ούσα ακόμα φοιτήτρια στο πανεπιστήμιο του Waterloo. Η πρώτη της δουλειά πάνω στην ποίηση, με ένα ιδιαίτερο τρόπο δόμησης και απόδοσης, γρήγορα της «χάρισε» τον τίτλο της  “Queen of Instapoetry”.

Το βιβλίο αποτελείται από 4 ενότητες, οι οποίες πραγματεύονται την αρχή και την λύση ενός άλλου κάθε φορά πόνου. Δεν είναι τυχαίο ότι σχεδόν καθολικά οι κριτικές τοποθετούν το περιεχόμενο του βιβλίου ως άκρως καταθλιπτικό και ταυτόχρονα θεραπευτικό. Η ανθρώπινη εμπειρία, ο πόνος και το πένθος και έννοιες υπεράνω συνόρων, φύλων και φυλών. Η ταύτιση με τα βιώματα της ποιήτριας έρχεται από πολύ πιο πυρηνικά κομμάτια της εαυτής μας. Είσαι έτοιμη να τα αγγίξεις; Βάλε καφέ, είναι μακρύς ο δρόμος.

The hurting, the loving, the breaking, the healing. Οι 4 ενότητες. Αυτές πλαισιώνονται  από σκίτσα της Kaur, σαν συνέχειες των λέξεων, σαν κομμάτια της συνολικής εικόνας. Κάθε ποίημα είναι αυτοτελές και μπορεί να διαβαστεί ανεξάρτητα από τα προηγούμενα και τα επόμενα ( κάπως σαν τις μικρές στιγμές στην ζωή που αλλάζουν την απόχρωση, αλλά όχι το χρώμα της). Κάθε οντότητα χωράει σε κάδρο 1:1. Για αυτές που να αναρωτιούνται αυτές ήταν οι αρχικές διαστάσεις για να ανεβάσεις μια φωτογραφία στο instagram.

Φτάνοντας στην τελευταία (μαύρη) σελίδα καταλαβαίνεις ότι έκανες ένα μεγάλο ταξίδι: στην μνήμη, στην θλίψη; Θα πω στην εμπειρία που λέμε ζωή. Ίσως να έχει απήχηση η εξιστόρηση του δράματος σε 4 πράξεις γιατί για πρώτη (;) φορά μια γυναικεία, μειονοτική φωνή ακούγεται πάνω από τις άλλες, καταφέρνει να συμπεριλάβει την millennial εμπειρία εν τη γενέσει της, προκαλεί τον αναγνώστη να νιώσει μαζί της και όχι απλά να διαβάσει.

The sun and her flowers

Το ιδανικό ανάγνωσμα για όλα εκείνα τα μαραμένα λουλουδάκια που θα ήθελαν λίγο παραπάνω νερό, ήλιο και αγάπη, για όλες εκείνες τις πεινασμένες μέλισσες που μείνανε μες το καταχείμωνο χωρίς νέκταρ και κυψέλη. Με λίγα λόγια, ένα αισιόδοξο βιβλίο για ένα όχι και τόσο αισιόδοξο θέμα: ο χωρισμός από μια κατάσταση που απορροφούσε όλη σου την ζωτική ενέργεια.

Το (τραχύ) εξώφυλλο διακοσμούν απεικονίσεις ηλίανθων, από τα πιο «ζωντανά» και «περήφανα» λουλούδια. Τίποτα και κανένα, όμως, δεν μένει ζωντανό χωρίς φροντίδα. Στις 5 ενότητες, που ακολουθούν τον κύκλο της ζωής ενός λουλουδιού, η Kaur μας δίνει με τον δικό της ιδιαίτερο τρόπο την συνταγή της ζωής, όπως την έμαθε από την μητέρα της .

Wilting, Falling, Rooting, Rising, Blooming. Ο αναπόδραστος κύκλος της ζωής. Είτε είσαι ηλίανθος, είτε 20-something που ψάχνει απαντήσεις και διεκδικεί τον χώρο και τα συναισθήματα που της ανήκουν. Θυμάμαι πως οι τελευταίες 2 ενότητες με βρήκαν να ανεβαίνω μόνη μου ένα πρωινό του Μάρτη προς αναζήτηση του ωραιότερου συνδυασμού θέας- ηρεμίας στο νησί. Για πλήρη βίωση της εμπειρίας προτείνω έναρξη ανάγνωσης  σε γρασίδι και σταδιακή ανύψωση.

Γιατί η ποίηση της Rupi Kaur διαφέρει και γιατί ήρθε για να μείνει

Σε όσες, όσους και όσα με ξέρουν είναι γνωστή η αγάπη μου για την δημιουργία λιστών, ει δυνατόν για τα πάντα. Προφανώς δεν μπόρεσα να κρατηθώ και αυτήν την φορά, οπότε:

1. Αλλάζει την μορφή που παίρνει η ποίηση.
   

   Κατ’ εμέ, εκμεταλλεύεται αριστοτεχνικά το (δυστυχώς) περιορισμένο πλέον attention span του μέσου ανθρώπου. Δεν χρειάζεται δυσνόητο στίχο για να περάσει δυσνόητα, πανανθρώπινα νοήματα. Κοφτός λόγος, δυνατές λέξεις σε ένα format, που αν και έχει ξαναδοκιμαστεί, βρίσκει πρώτη φορά ίσως το πρόσφορο κοινό του.

2. Συνδυάζει οπτική απεικόνιση και γραπτό λόγο.

   Η Kaur πέρα από φωνή της φεμινιστικής καλλιτεχνικής έμμετρης έκφρασης, καταφέρνει να εδραιωθεί ως μια ολοκληρωμένη και πολύπλευρη νεαρή καλλιτέχνης που με μινιμαλιστικό τρόπο «ντύνει» καθόλου μινιμαλιστικά νοήματα.

3. Αποτελεί πρέσβη του intersectional feminism.

   Η ίδια ως POC μεγαλωμένη και σπουδαγμένη στον Καναδά έχει να προσφέρει πολλά στην συζήτηση. Τόσο μέσω της ποίησης της όσο και μέσω των posts της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που δεν περνάνε απαρατήρητα. Πολεμά την ιδέα του ότι πρέπει να ΜΗΝ είσαι σαν τις άλλες θηλυκότητες για να είσαι αρεστή. Αναγνωρίζει τα προνόμια και στηλιτεύει την εκμετάλλευση τους. Με λίγα λόγια, σε αντίθεση με άλλα μεγάλα ονόματα της γυναικείας λογοτεχνίας ( you know who),  προσπαθεί να «υπηρετήσει» το πραγματικό νόημα του φεμινισμού.

4. Αναδεικνύει πώς το εκάστοτε τραύμα μπορεί να αλλάξει το άτομο.
   

   Είτε καταφέρουμε να ξεπεράσουμε ένα τραύμα είτε όχι, ένα είναι σίγουρο. Δεν βγαίνουμε από μια κατάσταση ως τα ίδια άτομα που μπήκαμε σε αυτή. Ο αντίκτυπος μιας ροής πράξεων φαίνεται στην πορεία που ακολουθεί η κάθε ύπαρξη. Και αυτό είναι κάτι τόσο προσωπικό για την καθεμία, όσο και κοινό για την ανθρωπότητα ως όλον.

5. Δεν προσπαθεί να πείσει καμία ( ίσως μονάχα τον εαυτό της ) πως είναι τέλεια.

   Η κεντρική φωνή/ αφηγήτρια κάθε ποιήματος δεν φοβάται να τσαλακωθεί, να λερωθεί, να εκτεθεί, να σπάσει. Αποποιείται την τελειότητα για την αυθεντικότητα και μας χαρίζει την παρηγοριά πως πίσω από τα 4 φίλτρα και τις 23 ρυθμίσεις φωτισμού, όλες δείχνουμε το ίδιο κλαίγοντας στο παράθυρο, πονώντας κατά την περίοδο ή πεινώντας για προσοχή.

6. Γράφει γι’ αυτά που κανείς άλλος δεν μπαίνει στον κόπο.

   Το να βιώνεις την θηλυκή σου ταυτότητα είναι πολύπλευρο, φορές φορές κουραστικό, σίγουρα κάτι που ενοχλεί τα πατριαρχικά πρότυπα της ετεροκανονικής κοινωνίας. Το να κατέχεις την ταυτότητα σου περήφανα και να μιλάς γι’ αυτήν υπό τέτοιες συνθήκες είναι οριακά επαναστατική πράξη.

Παρόμοια άρθρα:

• Τομ Ρόμπινς: Μπι όπως Μπίρα

• Φεστιβάλ Δράμας 2020: Ένα μεγάλο φεστιβάλ για την μικρού μήκους φόρμα

• I’m thinking of ending things: μια σουρεαλιστική απεικόνιση της μοναξιάς και των σχέσεων

Ακολουθήστε τις σελίδες μας σε Instagram, Facebook και Spotify για περισσότερη έμπνευση.

Giving Sight by Beasty-Press // Giving Sight The Project