Το “Ρόμα” ,που έχει βγει στο Netflix εδώ και λίγες εβδομάδες, έχει κατορθώσει να βρεθεί στο επίκεντρο σινεφίλ και μη, αποτελώντας μια από τις πιο πολυσυζητημένες ταινίες του 2018 και φαβορί για το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας.
Η ταινία του Αλφόνσο Κουαρόν είναι μια ωδή στην γυναικεία δύναμη και παράλληλα ένα αυτοβιογραφικό σημείωμα, ένα συνονθύλευμα παραποιημένων αναμνήσεων από την παιδική του ηλικία στο Μεξικό της ταραγμένης περιόδου ’70-’71. Με την κάμερά του ο πενηνταεπτάχρονος Κουαρόν σκιαγραφεί μια άλλη εποχή συνθέτοντας ένα ποίημα εικόνων που καθηλώνει και ταξιδεύει τον θεατή.
Η ταινία, έχοντας πάρει τον τίτλο της από την οδό όπου μεγάλωσε ο νεαρός Αλφόνσο, επικεντρώνεται στην υπηρέτρια του μικροαστικού σπιτιού ,την Κλεό, που σιωπηλά παρατηρεί την σταδιακή διάσπαση της οικογένειας ,καθώς ο πατέρας την εγκαταλείπει , και αυτή αναλαμβάνει να γεμίσει το κενό που δημιουργείται. Ανάμεσα σε οικιακή βοηθό και αφανές μέλος της οικογένειας, η Κλεό συντροφεύει την οικογένεια σε κάθε της ταξίδι αποτελώντας ουσιαστικά τη δύναμη που την εμποδίζει από το να διαλυθεί ολοκληρωτικά. Παράλληλα, παρακολουθούμε την ζωή της έξω από τα τείχη του μικροαστικού σπιτιού, όπου η νεαρή Κλεό ερωτεύεται, μένει έγκυος και έρχεται αντιμέτωπη με την σκληρή πραγματικότητα, καθώς ο φίλος της την εγκαταλείπει και μένει αβοήθητη με μοναδική συμπαράστασή της την μητέρα της οικογένειας, Σοφία.
Δύο γυναίκες. Και οι δύο εγκαταλελειμμένες. Η μία έχοντας να φροντίσει μια τετραμελής οικογένεια και η άλλη μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη. Δεν είναι τυχαίο που ο Κουαρόν κάποια στιγμή βάζει την μητέρα της οικογένειας να πει με απογοήτευση στην Κλεό πως “Ό,τι και να σου πουν, εμείς οι γυναίκες είμαστε πάντα μόνες” συνθέτοντας την τραγικότητα των δύο ηρωίδων και ένα από τα βασικά σημεία της ταινίας. Έτσι, το έργο του επίδοξου σκηνοθέτη αποτελεί έναν ύμνο στο σθένος, την αντοχή και την υπομονετικότητά της γυναικείας φύσης που αναγκάζεται πολλές φορές να προσαρμοστεί και να υπομείνει τις δυσκολίες που της παρουσιάζονται.
Μια σκηνή που καταδεικνύει την απόλυτη μοναξιά είναι το σημείο όπου η Κλεό καταφθάνει στο νοσοκομείο μετά από πολύωρη αναμονή στο δρόμο και πάνε να την χειρουργήσουν επειδή υπάρχει πρόβλημα με την γέννα. Εκεί, δυστυχώς οι γιατροί δεν καταφέρνουν να προλάβουν το βρέφος το οποίο γεννιέται νεκρό και βλέπουμε την ηρωίδα να κρατά για λίγα λεπτά το μωρό στην αγκαλιά της και μετά από λίγο να το αποχωρίζεται.
Χαρακτηριστικό της σκηνής αυτής πέρα από την απόλυτη και οδυνηρή μοναξιά , είναι ο ρεαλιστικός τρόπος που ο σκηνοθέτης απεικονίζει την γέννα, που παρουσιάζει πολλά κοινά στοιχεία με τους Ιταλούς νεορεαλιστές, δίχως υπερβολές αλλά με μια καθαρότητα και ειλικρίνεια που διαποτίζει γενικότερα όλο το έργο.
Η ταινία “Ρόμα” αποτελεί ορόσημο στον σύγχρονο κινηματογράφο του θεάματος καθώς υπενθυμίζει στον θεατή ότι η απλότητα και ο ρεαλισμός είναι πάντοτε επίκαιροι, υπερνικώντας ακόμη και τις πιο λαμπρές και δαπανηρές παραγωγές του Hollywood.
