Μικροί, σίγουρα οι περισσότεροι διαβάσαμε τον «Μικρό Πρίγκιπα», ένα παραμύθι για παιδιά, που όμως όποιος το ξαναδιάβασε μεγαλώνοντας συνειδητοποίησε ότι κρύβει μεγάλες αλήθειες. Σε αυτή την κατηγορία, των παιδικών βιβλίων που έχουν στην πραγματικότητα περισσότερα να πουν στους «μεγάλους», ανήκει και το θεατρικό έργο της Γεωργίας Παρασκευάς «Η επιστροφή των Παραμυθιών».
Πρόκειται για ένα σύγχρονο αφήγημα που διαπραγματεύεται ένα μεγάλο ερώτημα «Οι νέες τεχνολογίες (video games, internet, computers) είναι όντως αυτές που απομακρύνουν τα παιδιά από τα βιβλία;» Τα παραμυθια την εποχή που δεν υπήρχε το διαδίκτυο θριάμβευαν, με το να διαβάζονται σε όλο τα πλάτη και τα μήκη της γης και οι χαρακτήρες τους γινόντουσαν ήρωες στα μάτια των παιδιών. Καθώς όμως έκαναν την εμφάνιση τους οι νέες τεχνολογίες, το ενδιαφέρον τους για αυτά άρχισε σιγά σιγά να φθείρει. Ξεχάστηκαν σε τόσο μεγάλο βαθμό που η «Χώρα των Παραμυθιών», αυτός ο μαγικός τόπος που κατοικούν όλοι οι κλασικοί ήρωες, κόντεψε να γίνει θρύψαλα και σκόνη αφού δεν την επισκέπτονταν πια τα παιδιά με την φαντασία τους.
Παλεύοντας με τον χρόνο, οι αγαπημένοι χαρακτήρες των παραμυθιών, ο ενήλικας πια Πίτερ Παν, ο Λύκος που πηγαίνει με τους καλούς για να σώσει τους κακούς, η Ντάμα Κούπα με την αλά γκραντ ματαιοδοξία της και τέλος η Κοιμωμένη με την τεμπελιά της μεταφέρονται στον κόσμο των ανθρώπων για να πείσουν τα παιδιά να διαβάζουν παραμύθια. Ο καθένας με το δικό του τρόπο, πλησιάζει τους μικρούς του φίλους και τους δείχνει γιατί πρέπει να αγαπάει κανείς τα παραμύθια.
Η πλοκή είναι γεμάτη δράση. Είναι πολύ έξυπνα επινοημένη γιατί συσχετίζει την κάποτε διαχρονική ενασχόληση των παιδιών με τον αντικαταστάτη της, παρουσιάζοντας τα αρνητικά και τα θετικά των δύο πλευρών. Οι χαρακτήρες αυτοαναφορικοί και εκκεντρικοί, πλασμένοι όπως ακριβώς θα έπρεπε να είναι, όπως ακριβώς τους αγαπήσαμε. Τέλος ο η γραφή είναι απλή χωρίς να είναι απλοϊκή, γεμάτη χιούμορ και γέλιο.
Είναι ένα όμορφο βιβλίο για μικρούς και μεγάλους. Είναι ένα βιβλίο που πρέπει οπωσδήποτε να διαβάσουν αυτοί που έχουν πάψει να πιστεύουν πια στην μαγεία. Γιατί τι πιο μαγικό από τις λέξεις που αγγίζουν τις καρδιές και εξάπτουν την φαντασία των παιδιών. Τι πιο μαγικό από τα παραμύθια.
