Η άνοιξη αποτέλεσε πηγή έμπνευσης και δημιουργίας για πολλούς ποιητές. Η άνοιξη συμβολίζει το ξύπνημα της φύσης, την ελπίδα, τη ζωή και τον έρωτα. Στο παρόν άρθρο θα αναφερθούμε σε ορισμένα ποιήματα μεγάλων ποιητών, οι οποίοι περιέγραψαν με τη δική τους προσωπική ποιητική πινελιά το ξύπνημα αυτής της ανθισμένης εποχής.
Άνοιξη, Μπ. Μπρέχτ
Έρχεται η άνοιξη.
Το παιχνίδι των φίλων ανανεώνεται.
Οι εραστές ανακαλύπτουν ο ένας τον άλλο.
Ένα χάδι γλυκό από το χέρι του αγαπημένου κάνει του κοριτσιού το στήθος να πονάει.
Η ματιά της που γλιστράει και φεύγει τον κυριεύει.
Μέσα σε νέο φως φαντάζει για τους εραστές το τοπίο της άνοιξης.
Ποτέ τόσο πολύ δε σε είχα αγαπήσει, καρδιά μου
όσο τότε που σ’ άφησα κείνο το απογευματινό.
Το δάσος με κατάπιε, το μπλαβί του δάσους, καρδιά μου
που πάνω του στα δυτικά κρέμονταν κιόλας τα χλωμά αστέρια.
Γιάννης Ρίτσος
Κάθε λουλούδι έχει τη θέση του στον ήλιο
κάθε άνθρωπος έχει ένα όνειρο
κάθε άνθρωπος
έχει έναν ουρανό πάνου από την πληγή του
κι ένα μικρό παράνομο σημείωμα της Άνοιξης μέσα στην τσέπη του.
Άνοιξη, Κώστας Καρυωτάκης
Έφτασ’ η ώρια Άνοιξη το λεν τα χελιδόνια
κι ο σκυθρωπός Χειμώνας εκίνησε να φύγει·
του στέλνει κείνη λούλουδα, αυτός της ρίχνει χιόνια,
και με τ’ αθώο γέλιο της τα δάκρυά του σμίγει.
Στο γαλανό παλάτι του ο Φοίβος τριγυρίζει και,
χύνοντας, αφόβιστα ολόχρυσες αχτίδες,
σ’ ό,τι στο δρόμο του βρεθεί το χρώμα του χαρίζει
κι αφήνει πίσω του χαρά και άσβεστες ελπίδες.
Τα δέντρα πρασινίσανε και γιόμισαν λουλούδια·
του πιστικού ακούγεται η γέρικη φλογέρα να
σιγολέει άφταστα κάθε πρωί τραγούδια,
και τα πουλιά να κελαηδούν τον ύμνο τους στη μέρα.
Παντού ξεχύνετ’ η χαρά. Μόνον εσύ, μικρή μου,
βλέπεις τις τόσες ομορφιές με μάτια δακρυσμένα.
Έλα να βρεις παρηγοριά στ’ ολόθερμο φιλί μου!
Επρόβαλε η Άνοιξη! Ξέχνα τα περασμένα!
Φύλλα ημερολογίου 12, Τάσος Λειβαδίτης
Άνοιξη δεν είναι παρά η νοσταλγία σου
για εκείνες τις λίγες ώρες, που έζησες στη γη.
Το άξιον εστί – Μέρος Β’, Οδυσσέας Ελύτης
Ένα το χελιδόνι
κι η Άνοιξη ακριβή
Για να γυρίσει ο ήλιος
θέλει δουλειά πολλή
Θέλει νεκροί χιλιάδες
να ’ναι στους Τροχούς
Θέλει κι οι ζωντανοί
να δίνουν το αίμα τουςΘε μου Πρωτομάστορα
μ’ έχτισες μέσα στα βουνά
Θε μου Πρωτομάστορα
μ’ έκλεισες μες στη θάλασσα!Πάρθηκεν από Μάγους
το σώμα του Μαγιού
Το ’χουνε θάψει
σ’ ένα μνήμα του πέλαγου
Σ’ ένα βαθύ πηγάδι
το ’χουνε κλειστό
Μύρισε το σκοτάδι
κι όλη η Άβυσσο.Θε μου Πρωτομάστορα
μέσα στις πασχαλιές και Συ
Θε μου Πρωτομάστορα
μύρισες την Ανάσταση.
Σονέτο 98, Ουίλιαμ Σαίξπηρ
Δεν ήμουν πλάι σου την άνοιξη αυτή
καθώς ο Απρίλης, πολύχρωμος και λαμπερός της νιότης την πνοή φυσούσε μες
στο καθετί – ως και ο Κρόνος γελούσε και έπαιζε, ο σκοτεινός
Μα ούτε τα τραγούδια των πουλιών, ούτε η γλυκιά η ευωδιά τόσων και τόσων λουλουδιών, με μύρια χρώματα κι οσμές
δε με κατάφεραν το καλοκαίρι να ιστορήσω ξανά
κι άνθη να δρέψω, απ’ τις θαυμάσιες της γης τις αγκαλιές.
Πώς να παινέσω το βαθύ το πορφυρό της τριανταφυλλιάς;
πώς να θαυμάσω το υπέροχο του κρίνου το λευκό; ανούσια ήταν χάδια,
σκαριφήματα και μόνο της χαράς,
και πρότυπό τους μόνο εσύ, μοντέλο τους εσύ, μοναδικό.
Κι έμοιαζε γύρω τους παγερός χειμώνας, ναι, εσύ μακριά
κι εγώ εκεί, με τη σκιά σου λες να παίζω, με όλα αυτά.
Διαβάζοντας ένα ποίημα, Χρίστος Λάσκαρης
Διάβαζα ένα ποίημα για την άνοιξη
όταν την είδα
να έρχεται από μακριά:
μισή γυναίκα,
μισή όνειρο.Κατέβαινε το μονοπάτι κάτω
στεφανωμένη
με άνθη κερασιάς.
Τότε κατάλαβα
τι δύναμη έχουν τα ποιήματα.
Γιάννης Ρίτσος
Είναι άνοιξη πια. Δεν χωράει η πίκρα μέσα στο φως.
Παρόμοια άρθρα:
- Η Αθήνα, η Άνοιξη και μπλουζ της φυγής
- Μικροί Χειμώνες Μέσα Στην Άνοιξη
- Εργατική Πρωτομαγιά: Η γιορτή που μυρίζει άνοιξη.
Μη ξεχάσετε να ακολουθήσετε τις σελίδες μας σε Facebook, Instagram και Spotify για περισσότερη έμπνευση.
