Εξερευνώντας το «The Wall» των Pink Floyd

Οι Pink Floyd, ένα από τα μεγαλύτερα σχήματα στην ιστορία της μουσικής, δημιουργήθηκαν το 1965. Σε διάρκεια μισού, περίπου, αιώνα, έφεραν την επανάσταση στη μουσική. Από το psychedelic ξεκίνημά τους με τον Syd Barrett στην υπόγεια σκηνή του Λονδίνου, μέχρι την εκτόξευσή τους στην space rock και την εξέλιξή τους στην progressive rock.

Η εκτενής δισκογραφία τους (15 άλμπουμ στο σύνολο) εξερευνά θέματα όπως ο πόλεμος, η εκμετάλευση, η καταπίεση, η αποξένωση, η παράνοια, η απώλεια και η απουσία. Το The Wall, το ενδέκατο άλμπουμ τους, κυκλοφόρησε το 1979 και σηματοδοτεί την κορύφωση της πορείας του συγκροτήματος και αποτελεί ένα μείγμα της παραπάνω θεματολογίας.

Το άλμπουμ

Το The Wall είναι μια progressive rock opera. Μέσα σε 80 λεπτά και 26 κομμάτια, αφηγείται την ιστορία ενός φανταστικού χαρακτήρα, του Pink. Πρόκειται για έναν χαρακτήρα βασισμένο στη ζωή του Roger Waters, μπασίστα και τραγουδιστή του συγκροτήματος, και σε αυτή του Syd Barrett, ιδρυτικού μέλους των Pink Floyd, που απομακρύνθηκε άδοξα από την μπάντα, ταυτόχρονα δίνοντας τέλος στην psychedelic εποχή της.

Η ιστορία

Ο Pink είναι ένας καταθλιπτικός rock star. Μέσα από μια σειρά flashback, αποκαλύπτεται ότι ο πατέρας του πέθανε στο μέτωπο του δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ ο ίδιος ήταν ακόμα βρέφος. Η μητέρα του μεγάλωσε τον Pink μόνη της. Εκείνος άρχισε να χτίζει ένα μεταφορικό τείχος γύρω του, απομακρύνοντας τον εαυτό του από τον έξω κόσμο.

Μεγαλώνοντας, αντιμετώπιζε απάνθρωπη καταπίεση από τους καθηγητές – τυράννους του σχολείου του, αλλά και από την υπερπροστατευτική μητέρα του. Οι τραυματικές εμπειρίες του όλο και συγκεντρώνονταν, δημιουργώντας τούβλα στο μεταφορικό του τείχος. Τραγωδίες όπως οι κεραυνοβόλες επιθέσεις της Γερμανίας στη Μεγάλη Βρετανία σκοτείνιαζαν το τοπίο. Η ανθρωπότητα όλο και τον απογοήτευε.

Ενήλικος, πλέον, και έτοιμος να ολοκληρώσει το τείχος του, ο Pink παντρεύτηκε και ξεκίνησε περιοδεία, ως μουσικός. Ύστερα από την απιστία της συζύγου του, αλλά και τη δική του, ο Pink ανατρέχει στα τραύματα του παρελθόντος του και αναλογίζεται πώς έχει καταφέρει να απομονωθεί παντελώς. Να στερήσει από τον εαυτό του κάθε είδους ανθρώπινη επαφή και σύνδεση.

Ύστερα από χρήση διαφόρων ουσιών και οράματα όπου ζητά από τους στρατιώτες του δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου να γυρίσουν στο σπίτι τους, ξυπνά από την ένεση ενός διασώστη. Σε μια ψυχεδελική και πολέμια τροπή, φαντασιώνεται ότι τραγουδά ως δικτάτορας σε ένα κοινό από νεοναζί. Επιτίθεται σε μειονότητες και αλλοεθνείς.

Οι παραισθήσεις του υποχωρούν και ο ίδιος δικάζει τον εαυτό του σε μια φανταστική δίκη. Τον κρατά υπόλογο για τον τοίχο που έχτισε για να τον διαχωρίζει από την ανθρωπότητα που τόση δυστυχία του είχε προκαλέσει. Κάπως έτσι, ο Pink ανοίγεται και πάλι στον έξω κόσμο. Αυτός δεν είναι, όμως, ο τρόπος που ξεκίνησε η ιστορία του;

Έτσι δεν ξεκινήσαμε;

Εάν ακούσει κανείς προσεκτικά τον δίσκο The Wall, θα παρατηρήσει ότι κλείνει με τη φράση “isn’t this where…“, ενώ ανοίγει με τη φράση “…we came in?”. Τόσο το άλμπουμ, όσο και οι θεματικές του, αποτελούν έναν ατέρμονο φαύλο κύκλο. Ο Pink είναι καταδικασμένος, έχοντας εκτεθεί και πάλι στον κόσμο, να απογοητευτεί, να τραυματιστεί και να οδηγηθεί πάλι στην απομόνωση. Οι ανθρώπινες κοινωνίες είναι καταδικασμένες να επαναλάβουν ξανά και ξανά τα βήματα που οδήγησαν στην εξουσία φασιστικά καθεστώτα.

Παρόμοια άρθρα

• 5 + 5 από τον Τζόνυ Κας
• Woodstock 1969: Μουσική πέρα από τα όρια.
• Σαν σήμερα γεννιέται ο Άγγλος κιθαρίστας Boz Burrell

Ακολουθήστε τις σελίδες μας σε Facebook και Instagram!

Giving Sight by Beasty-press