Ένα αγόρι και ένα κορίτσι συναντιούνται σε μια σχολική φωτογράφιση. Το αγόρι επίμονο, σα να αντιγράφει τα φλερτ που βλέπουμε στην τηλεόραση, ζητάει από το κορίτσι να βγούνε ραντεβού. Το κορίτσι σεμνότυφα αρνείται αρχικά, αλλά μετά δέχεται κι έτσι ξεκινά η ρομαντική τους ιστορία. Θα νομίζετε ότι σας περιγράφω την πλοκή ενός άρλεκιν ή το σενάριο μιας μέτριας εφηβικής σειράς. Ωστόσο, αν το αγόρι είναι 15 ετών και το κορίτσι 25, τότε κάπως περιπλέκονται τα πράγματα. Αν, μάλιστα, πρόκειται για ταινία του Paul Thomas Anderson, τότε δεν πρέπει να βιαστούμε να βγάλουμε συμπεράσματα. Στην πίτσα γλυκόριζα, μια από τις πρώτες ταινίες που συναντήσαμε το 2022, ο λεγόμενος PTA μας διηγείται, με φόντο τη δεκαετία του ’70, τον έρωτα δύο εφήβων, του Gary και της Alana. Αυτούς ενσαρκώνουν ο Cooper Hoffman και η Alana Haim. Δύο ηθοποιοί άπειροι και συνάμα ξεχωριστοί. Αυτό το κείμενο μιλάει γι’ αυτούς- και όχι μόνο.
Με λένε Cooper Hoffman, μα με φωνάζουν Gary
Ας ξεκινήσουμε με το αγόρι του έργου, τον Gary, ηλικίας 15 ετών. Ο Gary είναι «παιδί- ηθοποιός», ορφανός από πατέρα και γεμάτος αυτοπεποίθηση. Πλησιάζει μια κοπέλα 10 χρόνια μεγαλύτερή του και της ζητάει να βγουν. Μάλλον δεν πολυ- φοβάται λόγω της παιδικότητάς του, ενώ έχει το τσαγανό που του επιτρέπει να συμμετέχει στην κοινωνία των μεγάλων. Ως ηθοποιός- πωλητής- επιχειρηματίας. Απλά οι ενήλικες περπατούν, ενώ αυτός τρέχει, συνήθως προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Τον Gary υποδύεται ο Cooper Hoffman, γιος του εκλιπόντος Philip Seymour Hoffman. Θα έλεγε κανείς πως οι δυό τους, ο Cooper κι ο Gary, έχουν λίγα κοινά. Το πιο τρανταχτό είναι ότι έχουν χάσει κι οι δύο τον μπαμπά τους σε μικρή ηλικία. Από εκεί και πέρα οι ομοιότητές τους φαίνεται να τελειώνουν.
Πρώτον, ο Copper Hoffman δεν θεωρείται τεχνικά «παιδί- ηθοποιός», καθώς έχει κλείσει τα 18 τον Μάρτιο του 2021. Δεύτερον, o ίδιος δεν έχει τη στόφα του «παιδιού- ηθοποιού». Δεν επιδιώκει την προβολή, άλλωστε ο Paul Thomas Anderson έχει αναλάβει να τον προστατεύει από τις κάμερες. Στη μία από τις ελάχιστες συνεντεύξεις που έχει δώσει φαίνεται ότι πρόκειται πιο πολύ για ένα απλό αγόρι που μόλις πέρασε το κατώφλι της ενηλικίωσης, παρά για έναν «Gary». Ντροπαλός, συνήθως κοιτάζει χαμηλά, χαμογελάει αμήχανα, ενώ διαρκώς μπερδεύει τα λόγια του.
Ο Cooper, ο γιος του Philip Seymour
Πέραν αυτών, όμως, αξίζει να επισημανθεί ότι ο Cooper είναι κι ένας πάρα πολύ ταλαντούχος ηθοποιός. Έχει κερδίσει με το σπαθί του το να συγκρίνεται με τον μπαμπά του. Όποιο άρθρο κι αν διαβάσει κανείς, σε όποια κριτική γράφεται για την πίτσα γλυκόριζα, υπάρχει πάντα η ανάμνηση: ο Cooper Hoffman έκανε μια ερμηνεία που μας θυμίζει τον πατέρα του, Philip Seymour.
Κατά τ’ άλλα, το σωστό είναι να αντιμετωπίζουμε τον Cooper ως μια ξεχωριστή οντότητα, ως έναν νέο υπερ- ταλαντούχο ηθοποιό που ήμασταν τυχεροί να δούμε στην πρώτη του ταινία. Καλό είναι, όσο δύσκολο κι αν φαίνεται, το όνομα του πατέρα του να βγει κάποια στιγμή από τη συζήτηση. Αυτό ήδη το έχει καταλάβει ο Paul Thomas Anderson, ο οποίος δεν του χαρίστηκε. Ο ίδιος ο PTA δήλωσε ότι ο Cooper πέρασε μια απαιτητική και πολύωρη ακρόαση για να κερδίσει τον παρθενικό του ρόλο.
Η συμπρωταγωνίστρια, Alana Haim, επιβεβαιώνει το γεγονός. Μάλιστα, συνυπολογίστηκε κι η χημεία του με την Alana, όπως είναι λογικό να συμβαίνει με οποιονδήποτε υποψήφιο για τη θέση. Αν δείτε την ταινία, σίγουρα δεν θα έχετε καμία αμφιβολία. Ο Cooper έχει μια αξιοθαύμαστη φυσικότητα στον ρόλο του Gary, ενώ η χημεία των δύο μάς κάνει να ζηλεύουμε μια σχέση καταδικασμένη να αποτύχει.
Με λένε Alana και με φωνάζουν… Alana
Η αποτυχία τους βασίζεται εν πολλοίς στη διαφορά ηλικίας. Η Alana, η αγαπημένη του Gary στην ταινία, είναι 25 ετών. Γόνος μιας συντηρητικής εβραϊκής οικογένειας, στην προσπάθειά της να βγάλει λίγα χρήματα ως φωτογράφος, η Alana γνωρίζει τον Gary και κάτι την τραβάει σε εκείνον. Τον βλέπει άλλοτε μητρικά, άλλοτε φιλικά, αλλά κυρίως ερωτικά. Ώρες ώρες βλέπει τον εαυτό της να παρασύρεται από την ορμή του, κάποιες άλλες στιγμές πάλι αναγνωρίζει ότι οι κόσμοι τους είναι ασύμβατοι. Όντως κανείς από τους δύο δεν είναι εντελώς ενήλικας. Ωστόσο, η Alana είναι πιο κοντά στο να μεγαλώσει. Κι αυτό συνιστά μια αγεφύρωτη διαφορά.
Την Alana ενσαρκώνει η συνονόματη Alana Haim. Στην πρώτη της ταινία, μα πιο «ψημένη» επαγγελματικά από τον συμπρωταγωνιστή της. Είναι εξάλλου 30 ετών στην πραγματική ζωή. Μαζί με τις δύο αδελφές της συνθέτει τις HAIM, μια ροκ μπάντα στην οποία συμμετέχει από το 2007. Μέσω των HAIM η ίδια έχει ξανα- συνεργαστεί με τον Paul Thomas Anderson, o οποίος σκηνοθετεί τα video clips του συγκροτήματος. Εν αντιθέσει με τον χαρακτήρα της στην ταινία, η Haim φαίνεται να έχει όντως ενηλικιωθεί και να ακολουθεί τη ζωή που θέλει.
Η πιο έμπειρη Haim κι ο άγουρος ακόμα Cooper μοιράζονται ελάχιστα πράγματα, πέρα από την ακαταμάχητη χημεία τους μπροστά στον φακό. Στη συνέντευξη που προαναφέραμε, φαίνεται από τη στάση του σώματός της ότι η Haim είναι πιο αεράτη, πιο σταρ, λιγότερο παιδί. Οι δυο τους δεν διαφέρουν μόνο στην φανταστική, αλλά και στην κανονική ζωή. Ίσως σ’ αυτό να οφείλουν και το ταίριασμά τους.
Μια σχέση γεννημένη για να πεθάνει
Επιστρέφοντας στο έργο, είναι βέβαιο πως η σύνδεση του Gary και της Alana δεν πρόκειται να επιβιώσει. Εξάλλου, αν πιστέψουμε τον PTA, δεν προσδοκά καν την ολοκλήρωση. Μοιάζει με τα παιδικά χρόνια. Είναι καταδικασμένη να τελειώσει, κι ας είναι γλυκιά. Κι ας τη θυμούνται με νοσταλγία αργότερα.
Είναι αναπόφευκτο η παιδική ηλικία και η εφηβεία να πέφτουν θύματα της ενηλικίωσης. Μεγαλώνοντας, μαθαίνεις πως συνήθως η ζωή είναι ανάλγητη και απαιτεί τη σωστή δοσολογία μεταξύ ρομαντισμού και κυνισμού. Όταν μάλιστα τα μέρη απέχουν 10 έτη μεταξύ τους, το «αδύνατο» κάποιας εκπλήρωσης είναι προφανές.
Είτε μας φαίνεται σκληρό είτε όχι, είναι αλήθεια. Ο Gary κι η Alana αργά ή γρήγορα θα ακολουθήσουν διαφορετικούς δρόμους. Όπως ακριβώς κανείς μας δεν μπορεί να μείνει παιδί για πάντα. Η ζωή κάποια στιγμή θα μας δείξει πως έχει έλθει η ώρα να εγκαταλείψουμε ένα κομμάτι της παιδικότητάς μας.
Ωστόσο, δεν χρειάζεται να την αποτινάξουμε τελείως. Καμιά φορά η ενήλικη καθημερινότητα μπορεί να χρειάζεται ενέσεις μιας παιδικής ψυχής. Μπορεί να έχουμε ανάγκη να τρέχουμε χέρι-χέρι από σκανταλιά σε σκανταλιά, δίχως να νοιαζόμαστε για το τι μας επιφυλάσσει η μοίρα μας. Όπως οι δύο πρωταγωνιστές στην πίτσα γλυκόριζα. Τέλος, δικαιούμαστε να ελπίζουμε –υπερβολικά σαν τα παιδιά- πως η πρώτη ταινία των Cooper Hoffman και Alana Haim δεν θα είναι κι η τελευταία. Πως θα τους δούμε ξανά, είτε μαζί είτε χώρια. Μαζί, κατά προτίμηση.
Παρόμοια άρθρα:
- Ναι, είδα το Don’t Look Up και μου άρεσε
- The French Dispatch του ξεχωριστού Wes Anderson
- Πάνος Βλάχος: ένας αναρχικός φιλελές
Aκολουθήστε τις σελίδες μας σε Facebook, Instagram και Spotify για περισσότερη έμπνευση.
