Beautiful Boy: ένα ρεαλιστικό δράμα για τον εθισμό και την πατρότητα

Στην ταινία Beautiful Boy o Βέλγος σκηνοθέτης Felix Van Groeningen στήνει ένα ρεαλιστικό δράμα, στο οποίο ένας πατέρας (Steve Carell) προσπαθεί –απεγνωσμένα– να προσεγγίσει, να καταλάβει και να σώσει τον γιο του (Timothée Chalamet). Έναν έφηβο έξυπνο και ταλαντούχο που πασχίζει να βγει από την ψυχοφθόρα διαδικασία της απεξάρτησης. Η πρώτη ταινία αμερικανικής παραγωγής του Groeningen έχει έναν κοινό άξονα με τη γνωστή και αγαπημένη ταινία του: The Broken Circle Breakdown (2012). Εκεί, ένα ζευγάρι προσπαθεί να κρατήσει ζωντανή τη σχέση του καθώς αντιμετωπίζει την ασθένεια της κόρης του.

Διπλή οπτική

Η ταινία βασίζεται σε πραγματική ιστορία, στην ουσία όλο το σενάριο αποτελεί τη μετάπλαση δύο αφηγηματικών φωνών, πατέρα και γιου. Ο Αμερικανός δημοσιογράφος David Sheff μοιράζεται με το αναγνωστικό κοινό του το χάος της απεξάρτησης του γιου του έτσι όπως το έζησε. Το άρθρο του με τον τίτλο My Addicted Son (2005) δημοσιεύτηκε στο New York Times. Αργότερα εξελίχθηκε σε βιογραφικό βιβλίο με τον τίτλο: Beautiful Boy: A Father’s Journey Through His Son’s Addiction. Παράλληλα με το βιογραφικό βιβλίο του πατέρα κυκλοφόρησε και το βιβλίο του γιου, Nic Sheff, Tweak: Growing Up on Methamphetamines. Η ταινία αντλεί υλικό και από τα δύο βιβλία δίνοντας έτσι μια διπλή οπτική. Το βάρος όμως στην ταινία πέφτει στον πατέρα και τις απέλπιδες (;) προσπάθειές του.

Beautiful Boy

Το Beautiful Boy εξετάζει το θέμα της απεξάρτησης όχι εκ των έσω, το βάρος πέφτει στην οικογένεια που -βλέποντας το παιδί της να χάνεται στα ναρκωτικά- υποφέρει. Εκ πρώτης όψεως, θα λέγαμε ότι είναι μια καλή ταινία που αξίζει να δει κανείς. Ωραίο σενάριο, διασκευασμένο από τον Luke Davies, δύο εξαιρετικοί ηθοποιοί με φοβερές ερμηνείες, απουσία διδακτισμού που συνηθίζεται σε ταινίες με τέτοιο θέμα. Κάτι όμως με χάλασε. Ένιωσα ότι ο τρόπος που χειρίστηκαν την όλη ιστορία είχε ως μοναδικό σκοπό να μας συγκινήσει. Να φταίνε οι μουσικές επιλογές που αντί να δίνουν το κάτι παραπάνω στις σκηνές το έκλεβαν; Η μήπως τα συνεχόμενα πέρα δώθε στον αφηγηματικό χρόνο που με εμπόδιζαν, πραγματικά, να εστιάσω σε κάποιον από τους χαρακτήρες; Οι ερμηνείες είναι καλές και ενδιαφέρουσες. Ιδίως η ήρεμη και συγκροτημένη ερμηνεία του Steve Carell αποδεικνύει ότι δεν είναι καλός μόνο σε κωμικούς ρόλους.

Το πρόβλημα δεν βρίσκεται στο ερμηνευτικό κομμάτι, αλλά στην παγωμένη και απόμακρη σκηνοθετική προσέγγιση. Το αισθητικό βάρος της ταίνιας Beautiful Boy πέφτει πάνω στους χαρακτήρες της ταινίας, τους επισκιάζει, εμποδίζοντας την ανάπτυξη μιας βαθύτερης οπτικής του προβλήματος της απεξάρτησης.

Παρόμοια άρθρα:

• Sleepless in Seattle: Μία όχι μόνο ρομαντική ταινία
• THX 1138: το κρυφό διαμάντι του George Lucas
• Ο Εμποράκος: Όταν ο Ασγκάρ Φαραντί συνάντησε τον Άρθουρ Μίλερ

Ακολουθήστε τις σελίδες μας σε Instagram, Facebook και Spotify για περισσότερη έμπνευση.