Ο Χρυσοβαλάντης Κωστόπουλος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1979. Αποφοίτησε από τη δραματική σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος το 2005 και από το 2006 ζει μόνιμα στην Αθήνα. Στο θέατρο έχει παίξει μέχρι σήμερα σε 40 παραστάσεις συνεργαζόμενος με το Εθνικό Θέατρο, το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ρούμελης, τη Λυρική Σκηνή, ελεύθερα θέατρα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη και με ομάδες πειραματικού – ερευνητικού θεάτρου.
Έχει παρακολουθήσει, μεταξύ άλλων, σεμινάρια: αρχαίου δράματος με την Λυδία Κονιόρδου, αρχαίου δράματος με προσωπείο και τεχνικές Butoh με τους Γιώργο Ζαμπουλάκη και Όλια Λυδάκη από το οποίο προέκυψε η παράσταση ΔΑΡΕΙΟΣ (υλικό σε εξέλιξη) που παρουσιάστηκε στα Αισχύλια στην Ελευσίνα, ινδικού χοροθεάτρου Kathakali με τον Kalamandalam Karunakaran (συνεργάτη του Peter Brook), σωματικού θεάτρου με τον Σάββα Στρούμπο και με τους ArtVouvo πάνω σε τεχνικές βωβού θεάτρου.Τέλος έχει συμμετάσχει σε 20 τηλεοπτικές παραγωγές (σίριαλ και διαφημίσεις),3 ταινίες μικρού μήκους και 2 ταινίες μεγάλου μήκους (ξένες παραγωγές).
Αυτό τον καιρό συμπρωταγωνιστεί στην πολιτική μυθοπλασία ”Το Πολιτικό Τέρας” που έχει τον ρόλο του Γραμματέα ενός μικρού κόμματος, το οποίο θέλει να ανέβει στην εξουσία χρησιμοποιώντας όλα τα θεμιτά αλλά και τα αθέμιτα μέσα. Ο Γραμματέας είναι έντιμος άνθρωπος με ιδανικά και αριστερές απόψεις που βαθιά μέσα του όμως θέλει να γίνει βεζίρης στην θέση του βεζίρη. Το ”Πολιτικό Τέρας” είναι ένα πολιτικό παραμύθι για την δεκαετία της κρίσης 2005-2015.Όλοι ξέρουμε ότι στην πολιτική αρένα έχουν θαφτεί πολλοί σκελετοί μα τούτο εδώ το παραμύθι είναι σαν να τους ξεθάβει έναν-έναν. «Το πολιτικό τέρας» στο έργο έχει πρόσωπο και όνομα αλλά θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε δολοπλόκος πολιτικός, λαοπλάνος, λαϊκιστής και σφετεριστής της δημοκρατίας. Το beasty press συνάντησε τον Χρυσοβαλάντη Κωστόπουλο και μας έδωσε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης.
1) Ποιος είναι ο ρόλος σας και τι σας συνδέει με τον ήρωα;
Ο ρόλος μου είναι ο Γραμματέας ενός μικρού αριστερού κόμματος το οποίο πασχίζει να πάρει την εξουσία. Είναι ένας άνθρωπος που δεν αλλάζει εύκολα ιδέες, γι αυτό και όταν κάποια στιγμή ο πρόεδρος του κόμματος αποφασίζει να αλλάξει κάποιες τακτικές που ακολουθεί το κόμμα, του είναι αρκετά δύσκολο να προσαρμοστεί. Θα έλεγα ότι τα κοινά στοιχεία μου με τον ρόλο είναι ο ρομαντισμός, η σταθερή πίστη στις ιδέες μας και η τάση να είμαστε η φωνή της λογικής όταν εμπλεκόμαστε σε συγκρουσιακές καταστάσεις.
2) Η μεγαλύτερη τέχνη στον πόλεμο είναι να υποτάξεις τον εχθρό χωρίς μάχη. Ποια είναι η γνώμη σας γι’ αυτό;
Θα συμφωνήσω. Είναι πιο αποτελεσματικό να μελετάς τις αδυναμίες του εχθρού και να τις χρησιμοποιείς προς όφελος σου, παρά να βασίζεσαι στην υπεροχή των δυνάμεων σου. Έτσι ελαχιστοποιείς τις δικές σου απώλειες σε έμψυχο αλλά και υλικό δυναμικό.
3) 5 ελαττώματα επικίνδυνα για 1 στρατηγό: Αν είναι παράτολμος, οι άντρες του θα σκοτωθούν. Αν είναι δειλός, ο στρατός του θα αιχμαλωτισθεί. Αν είναι οξύθυμος, θα αντιδρά θυμό. Αν είναι υπερόπτης, μπορεί να εξαπατηθεί. Αν είναι δεμένος με τους άντρες του, θα διστάσει την κρίσιμη στιγμή. Ποια είναι τα 5 ελαττώματα που δεν θα θέλατε να έχει το πολιτικό σας τέρας;
Κάνετε μία παράλληλη ανάγνωση της παράστασης με το κλασσικό βιβλίο- εγχειρίδιο στρατιωτικής εκπαίδευσης «Η Τέχνη του Πολέμου» του Κινέζου στρατηγού Σουν Του. Θα σας απαντήσω λοιπόν κι εγώ παράλληλα μέσα από το βιβλίο «Οι 21 Απαραίτητες Αρετές ενός Ηγέτη» του John Maxwell. Το «Πολιτικό Τέρας» της παράστασης μας δεν θα ήθελα να έχει: πολιτική συνείδηση χωρίς ηθική συνείδηση, επικοινωνιακό χάρισμα χωρίς αίσθημα κοινωνικής ευθύνης, αίσθηση επάρκειας χωρίς επιθυμία για μάθηση, δέσμευση χωρίς ανάληψη ευθύνης όταν αποτυγχάνει ο ίδιος ή οι συνεργάτες του και τέλος αυτοπεποίθηση χωρίς γενναιοδωρία.
4)Είμαστε ένας λαός υποταγμένος, υπνωτισμένος και υποκινούμενος. Εσείς πως θα κάνατε την μικρή σας επανάσταση;
Θεωρώ πως το κάνω ήδη απευθυνόμενος στα παιδιά και τους εφήβους. Είναι ο μόνος τρόπος για να φτιάξουμε μια καλύτερη χώρα. Το πρόβλημά μας είναι ότι δεν έχουμε καμία αίσθηση του κοινού συμφέροντος ως λαός και κοιτάμε μόνο το προσωπικό μας συμφέρον. Το κλασσικό «…να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα». Στα παιδιά λοιπόν και στους εφήβους που βρίσκονται στον προσωπικό μου κύκλο γνωριμιών προσπαθώ, όχι μόνο με λόγια αλλά με τη συμπεριφορά μου να τους μεταδώσω το σεβασμό στη διαφορετικότητα του κάθε ανθρώπου, την ανοχή στις διαφορετικές ιδέες και την αγάπη για τη δημιουργικότητα. Γίνομαι εγώ καλύτερος άνθρωπος για να το καταφέρω αυτό. Ό,τι κι αν τους έλεγα, αν με έβλεπαν να βρίζω και να μουντζώνω με το παραμικρό θα έκανα μια καταδικασμένη προσπάθεια.
5) Ο Ανέστης σιγά σιγά πετυχαίνει το όνειρο του. Το όνειρο όμως γίνεται εφιάλτης. Εσείς θα επιλέγατε να ζήσετε το όνειρο σας, ακόμα και αν ξέρατε πως θα καταλήξει σε εφιάλτη;
Οπωσδήποτε! Έχω την παθολογία του ρομαντικού ήρωα. Ευτυχώς έχω και τις αντοχές για να αντέχω τις συνέπειες (απογοήτευση, ματαίωση, διάψευση, προσδοκιών). Όμως δεν θα το έκανα αν αυτός ο εφιάλτης επηρέαζε άσχημα κι άλλους ανθρώπους. Τότε όχι! Δεν θα είχα το δικαίωμα. Με τους γύρω μου είμαι πιο προσεκτικός απ ότι με τον εαυτό μου.
6) Τι πιστεύετε πως μας εμποδίζει να χρησιμοποιήσουμε την νοημοσύνη μας και γινόμαστε έρμαια του κάθε πολιτικού;
Αυτό που ανέφερα πιο πριν. Η ανάγκη μας να είμαστε καλύτεροι απ τον άλλον. Να κατέχουμε τη γνώση που ο άλλος επειδή θεωρούμε ότι είναι βραδύνοος και δεν μπορεί να αντιληφθεί τη δική μας μεγαλοφυία, δεν μπορεί να ξέρει αυτό που ξέρουμε εμείς. Αυτό παίρνει ακόμη χειρότερες διαστάσεις όταν μια κυβέρνηση ευνοεί οικονομικά κάποιες κοινωνικές ομάδες, επιβαρύνοντας κάποιες άλλες για να κερδίσει ψήφους. Τότε δημιουργείται διχασμός και δυσκολία δυναμικής και ογκώδους αντίδρασης. Ας θυμηθούμε ότι οι μεγάλες αντιδράσεις στην Ελλάδα έγιναν όταν όλοι είχαμε χάσει κάτι με τα μνημόνια. Όταν κάποιοι άρχισαν με τα επιδόματα και κάποιες μικρές φοροελαφρύνσεις να κερδίζουν κάτι, σταμάτησε η όποια αντίδραση, λες και είχαν λυθεί όλα τα προβλήματα. Εγώ πραγματικά θα χαιρόμουν να γινόταν ένα συλλαλητήριο εναντίον της επιδοματικής πολιτικής και φυσικά θα συμμετείχα κιόλας.
7) Λαός που δεν σκέφτεται θα έχει πάντα ένα πολιτικό τέρας. Τι πιστεύετε πως το τρέφει και μέχρι που θα φτάνατε για τις φιλοδοξίες σας;
Τρέφεται από το πάθος του για εξουσία. Είναι μια εξάρτηση κι αυτό. Κι εμείς το θρέφουμε σκεφτόμενοι με τον τρόπο που περιέγραψα στην προηγούμενη μου απάντηση. Η φύση το γεννά, όπως και τον καθένα από εμάς. Του δίνει κάποια χαρίσματα και κάποια ελαττώματα , αλλά εμείς το αναθρέφουμε.Μπορεί το πολιτικό τέρας να ξεκινήσει με τις καλύτερες προθέσεις, αλλά όταν δεν υπάρχει κανείς να λογοδοτήσει σε αυτόν κι έχει την απόλυτη εξουσία τότε… γίνεται αφορμή για να γραφτεί ένα θεατρικό έργο.
8) Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;
Απαντώντας συνδυαστικά με την προηγούμενη ερώτηση θα σας έλεγα ότι πια δεν είμαι πολύ φιλόδοξος. Πολλές φορές κυνήγησα πράγματα που τα ήθελα και δεν τα κατάφερα ή όταν τα κατάφερα ένιωσα ότι δεν μου πηγαίναν τελικά. Άλλες φορές κατάφερα να κάνω κάτι που δεν το ήθελα τόσο, το αγάπησα στην πορεία και τελικά με ικανοποίησε ψυχικά περισσότερο. Δεν θέλω να κάνω σχέδια, μόνο μια ευχή. Ό,τι κάνω στο άμεσο μέλλον, εύχομαι να το γουστάρω πολύ!
