Ερχόμενος στην Αθήνα το περασμένο καλοκαίρι ήρθα σε επαφή για πρώτη φορά με την λέξη Uber. Για εσάς που δεν είστε γνώριμοι με την συγκεκριμένη λέξη, επιτρέψτε μου να σας διαφωτίσω. Uber, κάπου στο “αχανές” εξωτερικό, είναι η λέξη για μία καινούρια μέθοδο μεταφοράς ατόμων μέσα στην πόλη (και όχι μόνο). Το μόνο που έχεις να κάνεις, είναι να κατεβάσεις την εφαρμογή, να στείλεις τα απαραίτητα έγγραφα και αν σε δεχτούν, συγχαρητήρια, πλέον είσαι οδηγός ταξί αλλά με το ιδιωτικό σου όχημα. Ο λόγος που αναφέρθηκα στο “αχανές” εξωτερικό, είναι επειδή στην Αθήνα, με βάση κάποιο νόμο το να κάνεις το όχημα σου ταξί είναι παράνομο. Με αποτέλεσμα, να είχαν δημιουργηθεί κάποιες εταιρίες οι οποίες συνεργάζονται με την Uber, και αυτές να προσλαμβάνουν οδηγούς, ζητώντας ό,τι θα ζητούσε η Uber στην περίπτωση που δεν δημιουργούνταν οι εταιρίες. Δεν χρειάζεται να γνωρίζουμε τόσες λεπτομέρειες όμως.
Το σημαντικό είναι πως η Uber πρόσφερε ένα φθηνότερο τρόπο μετακίνησης στο κοινό, καθώς και δουλειά σε πολλούς ανέργους με μια άδεια οδήγησης και ένα καθαρό ποινικό μητρώο.
Όλα καλά και ωραία μέχρι τώρα, δυστυχώς όμως υπήρχε ένα αντίπαλο στρατόπεδο το οποίο ήταν πάντα έτοιμο για μάχη. Το στρατόπεδο αυτό ονομάζετε “ταξιτζήδες” και μόλις κατάλαβαν ότι οι “ουμπεράδες” ήρθαν για να μείνουν, άρχισαν να ρίχνουν ότι έβρισκαν στα uberάκια μας, και να διαβάζουν περισσότερο από ποτέ έτσι ώστε να ξεσκαλίσουν από κάπου έναν κρυμμένο νόμο όπου κανείς δεν είχε ασχοληθεί για χρόνια.
Την Δευτέρα, 9/4/2018 στις 23:59 διεξάχθηκε η τελευταία ουμπεροδιαδρομή κάπου στην Αθήνα, αφού 4 μέρες νωρίτερα είχαμε ενημερωθεί με mail, όλοι όσοι είχαμε λογαριασμό στην εφαρμογή, πως η Βουλή ψήφισε την αναστολή των υπηρεσιών “ridesharing”. Στο mail όμως, μας είπαν πώς θα συνεχίσουν να προσπαθούν να βρουν μια λύση στο θέμα αυτό, για να μπορέσουμε για άλλη μια φορά να καλούμε ταξί με το πάτημα ενός κουμπιού στο κινητό μας.
Εντωμεταξύ, κάπου εδώ, το θεωρώ σωστό να αναφέρουμε, πως και οι ταξιτζήδες είχαν αδικηθεί στην όλη κατάσταση. Πως? (Σας ακούω να ρωτάτε). Well, σκέψου εκεί που είσαι μονοπώλιο σε μια τεράστια πόλη όπως την Αθήνα, να εμφανίζονται κάποια παιδαρέλια με φρεσκοπλυμένα αυτοκίνητα και να σου παίρνουν την πελατεία μέσα από τα χέρια σου. Επίσης οι ταξιτζίδες έδιναν λεφτά στο κράτος και πλήρωναν άδειες για την χρήση των ταξί τους, όπου αυτά τα λευτά πήγαιναν κατευθείαν στο ταμείο του κράτους. Ενώ αντίθετα τα λεφτά που έβγαζε η Uber πήγαιναν στα κεντρικά της γραφεία στην Καλιφόρνια. Γενικά οι ταξιτζήδες είχαν περισσότερα έξοδα από έναν απλό οδηγό Uber, και γι’ αυτό είδαμε διάφορες εκρήξεις και διαμαρτυρίες από αυτούς.
Δεν λέω, φάνηκε και σε αυτούς άδικη η μοίρα για κάποιο διάστημα, αλλά δεν δικαιολογούνται καθόλου οι πράξεις τους, αφού δεν είναι και ότι ποιό ανθρώπινο να πετάς αυγά, ή να προσπαθείς να κάνεις κακό στην σωματική ακεραιότητα ενός ατόμου απλά και μόνο επειδή δουλεύει για ένα μεροκάματο βρε αδερφέ.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά, είμαι σίγουρος πως όλοι ελπίζουμε να δούμε την ΕΠΙΣΤΡΟΦΉ της Uber στην καθημερινότητά μας αλλά κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για το οτιδήποτε σε μια πόλη όπως την Αθήνα.
