Το Πράσινο Μίλι: Η αληθινή ιστορία

Κανένα βιβλίο του Stephen King δεν απέφερε τόση μεγάλη εισπρακτική επιτυχία από την Μεγάλη Οθόνη όσο Το Πράσινο Μίλι. Και, μάλλον, δικαίως! Το Πράσινο Μίλι είναι μία ταινία διαχρονικού χαρακτήρα, πάντα επίκαιρη και παρούσα ώστε να μας θυμίζει πως το παρελθόν δεν πρέπει να γίνει παρόν και μέλλον. Οι ηθοποιοί, οι ερμηνείες, το σκηνικό και η υπόθεση συνθέτουν ένα κράμα συγκίνησης και οργής.

Η ταινία

Ακολουθώντας το χωροχρονικό πλαίσιο της ταινίας, βρισκόμαστε στο 1935, στην πτέρυγα θανατοποινιτών στην Πολιτεία Λουϊζιάνα των ΗΠΑ. Η ιστορία μάς είναι λίγο-πολύ γνωστή ή, τουλάχιστον, μπορούμε να φανταστούμε με τι έχει να κάνει. Ρατσισμός, αδικία, εκμετάλλευση είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά της ταινίας και της εποχής. Και αναδεικνύονται με μοναδικό τρόπο μέσα από το κοντράστ των διαφορετικών χαρακτήρων και των συνθηκών. Στην πλευρά των «κακών» ή, καλύτερα, των αντιπαθητικών συναντάμε τους “Wild Bill” και Percy Wetmore. Ο πρώτος, θανατοποινίτης, είναι καταδικασμένος για ειδεχθή εγκλήματα, ενώ ο δεύτερος είναι φύλακας της πτέρυγας και παραμένει σε αυτό το πόστο με μοναδικό σκοπό να λάβει μέρος σε μια εκτέλεση θανατικής ποινής μέσω ηλεκτρικής καρέκλας. Και οι δύο δημιουργούν προβλήματα σε φύλακες και φυλακισμένους. Ο “Wild Bill”, για παράδειγμα, επιτίθεται στους φύλακες και ο Percy σπάει τα δάχτυλα ενός κρατουμένου.

Από τους υπόλοιπους ξεχωρίζουν ο αρχιδεσμοφύλακας Paul Edgecomb και ο νεοφερμένος κατάδικος John Coffey. Παρά τον όλο ρεαλισμό της ταινίας, ο Coffey φέρεται να έχει μία υπερφυσική δύναμη, τη δυνατότητα να βλέπει βαθιά μέσα στους άλλους και να τους «ξεπλένει» από το κακό. Καταδικάστηκε με την κατηγορία πως βίασε και σκότωσε δύο μικρά κοριτσάκια. Το τι συνέβη πραγματικά μάς αποκαλύπτεται όταν μεταφέρει την υπερφυσική του δύναμη στον Paul, λίγο καιρό πριν του επιβληθεί η ποινή. Πολλά ακόμα μπορούν να γραφούν για αυτούς τους δύο· ας προχωρήσουμε, όμως, τώρα, στην αληθινή ιστορία, που ελάχιστα διαφέρει από την ταινία.

George Stinney Jr. – ο νεότερος θανατοποινίτης

16 Ιουνίου 1944: εκτελείται το νεότερο θύμα της ηλεκτρικής καρέκλας, ο 14χρονος George Stinney Gr. Ό, τι προηγήθηκε εκπροσωπεί τις ΗΠΑ (και όχι μόνο) του 20ού (και όχι μόνο) αιώνα. Γυρνώντας λίγο πίσω, στις 24 Μαρτίου του 1944, δύο φίλες, η Betty June Binnicker και η Mary Emma Thames, 11 και 7 χρονών αντίστοιχα, είχαν βγει για μια βόλτα στην πόλη τους Alcolu της Νότιας Καρολίνας. Καθώς περπατούσαν συνάντησαν τον γνώριμό τους George Stinney και τον ρώτησαν που θα μπορούσαν να βρουν τα λουλούδια “maypops”. Εκείνος τις καθοδήγησε και ύστερα αποχαιρέτησαν ο ένας τον άλλον.

Οι δύο φίλες δεν γύρισαν ποτέ στα σπίτια τους. Τα πτώματά τους βρέθηκαν στο δάσος, αφού ολόκληρη η περιοχή είχε ξεσηκωθεί και τις έψαχνε. Κάποιοι είχαν δει τον μικρό Stinney να περιφέρεται κοντά στο σημείο όπου βρέθηκαν τα κορίτσια και η σύλληψή του δεν άργησε να έρθει. Τον ανέκριναν χωρίς την παρουσία δικηγόρου ή συγγενή και η διαδικασία διήρκεσε περίπου μία ώρα. Το αποτέλεσμα ήταν να ομολογήσει πως προσπάθησε να βιάσει την 11χρονη Binnicker και γι’ αυτό σκότωσε με σιδερολοστό την Thames. Εν τέλει, όμως, σκότωσε και την πρώτη, καθώς προέβαλε αντίσταση.

Οι αντιδράσεις ήταν, φυσικά, έντονες και η οικογένεια του μικρού George αναγκάστηκε να εγκαταλείψει κακήν κακώς την πόλη μέσα στη νύχτα. Η δική ήταν διαδικαστικού χαρακτήρα, διήρκεσε μόλις δύο ώρες και οι δικαστές έκριναν ένοχο τον κατηγορούμενο με μία διάσκεψη 10 λεπτών. Ο George Stinney θα εκτελεστεί την ίδια μέρα.

Η δικαίωση

Χρειάστηκε να περάσουν 60 χρόνια για να ανοίξει ξανά ο φάκελος της υπόθεσης από μία ομάδα δικαστών. Το βασικό στοιχείο αθώωσης του George ήταν πως ο σιδερολοστός ζύγιζε περίπου 10 κιλά, αρκετά βαρύς ώστε να το σηκώσει ένα παιδί 14 ετών, πόσο μάλλον να καταφέρει θανάσιμο χτύπημα με αυτό το αντικείμενο. Υπήρξαν, επίσης, μαρτυρίες ότι ένας ετοιμοθάνατος δήλωσε ένοχος για την δολοφονία των δύο κοριτσιών, κάτι που επιβεβαίωσαν οι συγγενείς του. Έτσι, δικαιώθηκε, έστω και πολύ υστερόχρονα, ο George Stinney Jr.

Συμπέρασμα

Γνωρίζουμε πως πολλές ταινίες βασίστηκαν πάνω σε κάποιο βιβλίο· πρέπει να γνωρίζουμε, όμως, πως και οι ιστορίες των βιβλίων δεν είναι πάντοτε προϊόν της φαντασίας ενός συγγραφέα, αλλά κρύβουν συχνά ολόκληρη εποχή από πίσω τους. Και Το Πράσινο Μίλι είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού του κανόνα-φαινομένου.

Παρόμοια άρθρα:

• Διαβάζοντας Το Πράσινο Μίλι Του Stephen King
• Οι Αγαπημένες Μου Ταινίες Με Τον Τομ Χανκς
• 3 Βιβλια του Stephen King που σας προτείνουμε!

Aκολουθήστε μας σε Facebook, Instagram και Spotify για περισσότερη έμπνευση.

Giving Sight by Beasty Press // Giving Sight The Project