The Young Pope και η σκληρότητα της νιότης

Το The Young Pope είναι μια σειρά του 2016. Πρωταγωνιστής ο Jude Law και σκηνοθέτης ο Paolo Sorentino. Η εικόνα όπως καταλαβαίνετε, είναι μαγευτική και πολύ προσεγμένη, όπως συμβαίνει και σε όλα τα έργα του Sorentino (ενδεικτικά, δείτε το La Grande Bellezza). Αυτό που κάνει καλή όμως αυτή τη σειρά δεν είναι η όμορφη εικόνα, αλλά η πολύ ενδιαφέρουσα πλοκή.

Πλοκή

Ο Jude Law είναι ο πρωταγωνιστής μας, Lenny Bellardo, ο οποίος μόλις έγινε πάπας. Ξεκινάμε, λοιπόν, βλέποντας πώς ένας ποντίφικας ξεκινά τη μέρα του. Σύντομα, όμως, ο θεατής καταλαβαίνει ότι ο πάπας μάλλον είναι μια πολύ ιδιαίτερη περίπτωση. Απόλυτος και κοφτός στις αλληλεπιδράσεις του με άλλους ανθρώπους, απόμακρος, αλλά από ότι φαίνεται ταυτόχρονα αρκετά ευφυής. Με λίγα λόγια, ένας πολύ ιδιαίτερος χαρακτήρας. Το αγαπημένο του ποτό είναι το Cherry Coke και καπνίζει υπερβολικά.

Το πιο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του, όμως, είναι ότι έγινε η κεφαλή της Καθολικής εκκλησίας σε πολύ νεαρή ηλικία. Λόγω του νεαρού της ηλικίας του, όλοι οι σύμβουλοι του θεωρούν πως ο νέος πάπας θα είναι απλά μια διακοσμητική φιγούρα και αυτοί θα είναι εκείνοι που ουσιαστικά θα παίρνουν τις αποφάσεις. Η υπόθεση τους, όμως, απορρίπτεται πολύ σύντομα.

Ο πάπας Pius XII είναι αλαζόνας, εγωιστής και έχει δυνατές απόψεις. Σε συνδυασμό με την ευφυία του θα μπορούσαμε να πούμε ότι δεν είναι και τόσο «εύπλαστος» όσο θα περίμεναν αυτοί που τον ανέδειξαν σε αυτή τη θέση.

Η νεότητα

Περιττό να αναφέρω ότι το The Young Pope δεν αποτελεί μια σειρά η οποία έχει πολύ δράση. Βλέποντας την, ο θεατής έχει μόνο μια ερώτηση στο μυαλό του. Τι μπορεί να σκέφτεται και να θέλει ο Lenny Bellardo; Ο βασικός χαρακτήρας είναι απόλυτα γοητευτικός και απρόβλεπτος. Καθ’ όλη τη διάρκεια της σειράς το κοινό αναρωτιέται ποια είναι τα θέλω και οι στόχοι αυτού του ανθρώπου ο οποίος, λόγω της θέσης του, έχει τη δύναμη να επηρεάσει χιλιάδες.

Ο χαρακτήρας μεταβάλλεται συνεχώς κατά τη διάρκεια της σειράς. Τον βλέπουμε στη νιότη του, η οποία του επιβάλει να είναι σκληρός και απόλυτος, χωρίς να βάζει νερό στο κρασί του, όπως θα λέγαμε λαϊκά. Στη συνέχεια, βλέπουμε την εξέλιξη του και το πως καταλήγει να ανοίγεται σιγά σιγά στο κόσμο. Πως, δηλαδή, αρχίζει να αποκτά κατανόηση, να δικαιολογεί τους ανθρώπους και να μην περιμένει από αυτούς να είναι τέλειοι. Πως κατά κάποιο τρόπο ωριμάζει, γνωρίζει τον κόσμο και καταλαβαίνει το απρόβλεπτο της ζωής. Καταλαβαίνει ότι η ηθική και τα καλούπια, στα οποία όλοι βάζουμε τον εαυτό μας, μόνο κακό μας κάνουν.

Με λίγα λόγια, η σειρά ξεκινά με ένα πολύ πιασάρικο θέμα. Ένας νέος σε ηλικία και πολύ ελκυστικός σε εμφάνιση πάπας αναλαμβάνει τα καθήκοντα του. Στη συνέχεια, σε κερδίζει με την υπέροχη εικόνα των μεγαλεπήβολων κτηρίων, των υπέροχων τοπίων και ρούχων. Αυτό που σε καθηλώνει εν τέλη, όμως, είναι το γεγονός ότι από ένα σημείο και μετά στο ρόλο του πρωταγωνιστή δεν βλέπεις έναν πάπα, αλλά αρχίζεις και διακρίνεις τον άνθρωπο πίσω από τη θέση αυτή.

Ο κακός

Ο χαρακτήρας του Jude Law θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι κατά κάποιο τρόπο αντιπαθητικός, ακολουθώντας το πρότυπο του antihero. Ο σκηνοθέτης παραπλανεί συνεχώς τον θεατή όσον αφορά τις προθέσεις του πρωταγωνιστή. Αρχικά, ως κακός της υπόθεσης προβάλετε ο χαρακτήρας του καρδινάλιου Voiello, ο οποίος φαίνεται να προσπαθεί να επηρεάσει το νέο πάπα στο πως θα ασκήσει την εξουσία του.

Ο Voiello έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός καλού κακού. Πονηρός, με σκοτεινή εμφάνιση και αμφισβητήσιμα κίνητρα. Όσο, όμως, προχωρά η πλοκή καταλαβαίνουμε ότι τα φαινόμενα απατούν.

Ο τρόπος με τον οποίο ο Pius XII φαίνεται ότι θέλει να διοικήσει την Καθολική εκκλησία είναι μέσω του φόβου. Ο νέος πάπας αρχίζει να μοιάζει με ένα τέρας σε μορφή αγγέλου. Αντίθετα, ο Voiello εκφράζει απόψεις προοδευτικές και φιλελεύθερες. Προσωπικά, ως θεατής προσπαθούσα συνεχώς να βρω τρόπους να δικαιολογήσω τον ήρωα για τις πράξεις του, με αποτέλεσμα να απογοητεύομαι συνέχεια. Προσπαθούσα να βρω έναν τρόπο να αποδώσω σκοτεινές προθέσεις στον Voiello έχοντας ακριβώς το ίδιο αποτέλεσμα.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της σειράς περιμένεις συνέχεια και εσύ, όπως και όλοι οι υπόλοιποι χαρακτήρες, να δεις ποια θα είναι η επόμενη αντίδραση του νέου πάπα. Αν επιτέλους θα κάνει το σωστό κατά κάποιο τρόπο. Ποια θα είναι η διάθεση του σήμερα, ποιος θα είναι ο τρόπος με τον οποίο θα συμπεριφερθεί στους ανθρώπους γύρω του και αν τελικά θα ενδώσει στις μύχιες σκέψεις του. Πότε θα δείξει ένα πρόσωπο πιο ανθρώπινο.

Bonus

Γενικά, το The Young Pope είναι μια προσεγμένη και ενδιαφέρουσα σειρά. Κυρίως, γιατί ουσιαστικά ασχολείται με θέματα τα οποία θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε taboo. Αν δεν έχετε πειστεί, όμως, ακόμα να τη δείτε, σας λέω πως αξίζει μόνο και μόνο για να απολαύσετε την bonus, υπέροχη και διασκεδαστική σκηνή της. Η εν λόγω σκηνή, στην οποία ο πάπας φορά τα επίσημα άμφια του με τη μουσική υπόκρουση του «Im sexy and i know it» μπορώ να πω ότι θα μείνει για χρόνια χαραγμένη στη μνήμη μου.

Ο Jude Law είναι υπέροχος, ο σκηνοθέτης ξέρει να δημιουργεί μεγαλεπήβολες και πανέμορφες εικόνες και ο Silvio Orlando, ο οποίος παίζει τον χαρακτήρα του Voiello, κάνει μια υπέροχη δουλειά. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται τίποτα παραπάνω για να απολαύσεις μια σειρά.

Παρόμοια άρθρα:

• Σχεδόν Ενήλικες: Ένα αδικημένο διαμάντι της ελληνικής τηλεόρασης
• La Forêt: Τα μυστικά των Αρδεννών
• Euphoria: οι αστραφτερές περιπέτειες μιας ανήσυχης νεότητας

Ακολουθήστε τις σελίδες μας σε Facebook, Instagram και Spotify για περισσότερη έμπνευση.

Giving Sight by Beasty Press // Giving Sight The Project